In India heeft een team van tandarsten de gebarsten slagtand van een olifant met succes hersteld. De operatie zou een primeur zijn. Devidasan voelt zich alvast een stuk beter in zijn olifantenvel.

De barst in de tand van de 27-jatrige mannetjesolifant was niet min: 50 centimeter lang en 4 centimeter diep. De kloof werd gedicht met een hars dat ook voor gebarsten mensentanden wordt gebruikt. Om Devidasan te helpen waren er niet minder dan 47 tubes nodig.

De ingreep duurde tweeëneenhalf uur. De olifant werd niet verdoofd, maar liet zich gedwee behandelen. De operatie werd uitgevoerd onder leiding van dokter Pradeep. "Indien we de barst niet hadden gedicht, bestond het risico op infectie", zegt hij. (eb)

De Tardigrada, die ook wel onder de namen waterbeertje of beerdiertje bekendstaat, is een wezentje van ongeveer een millimeter groot, dat omnivoor is en over het algemeen in mos leeft. Wetenschappers verbaasden zich al langer om de taaiheid van het opvallende beestje, in zoverre zelfs dat sommigen opperen dat het buitenaards is van oorsprong.

Tijdens recente testen, waar een Marslandschap werd nagebootst, bleek het diertje zijn harde reputatie probleemloos waar te maken. "Bij dat onderzoek bleken de waterbeertjes de levensvorm te zijn die daar het meeste kans op overleven maakt", zegt Adam Johnson, doctoraatsstudent aan de Indiana University en hoofdauteur van een onderzoek dat in vakblad 'Icarus' zal worden gepubliceerd.

Johnson en zijn collega's onderwierpen tijdens hun onderzoek enkele van de sterkste levensvormen op Aarde gedurende 40 dagen aan zeer extreme omstandigheden, om de situatie op Mars zo realistisch mogelijk na te bootsen.

De ondergrond was afkomstig van steriel gemaakte basaltrots, die in een glazen observatieruimte werd geplaatst. Vervolgens werden in die ruimte Mars-achtige omstandigheden nagebootst, zoals UV-straling en extreme koude. "Tot onze verbazing bleken de organismen die het best tegen de koude bestand zijn, als eerste dood te gaan", zegt de onderzoeker. "UV-straling bleek dan weer minder schadelijk voor de organismen dan we dachten. Zodra ze zich in de bodemkorst bevinden, al is het zeer ondiep, lijken ze daartegen bestand. Het meeste leven droogde uiteindelijk gewoon uit door de onleefbare omstandigheden in onze nagemaakte Marsbodem."

Er werden bacteriën uit de Siberische permafrost, ééncelligen uit zout water in Mexico en gistachtige organismen uit de Canadese poolgebieden getest, maar die gaven allemaal de geest. De Tardigrade overleefde. "We stopten alle organismen die we konden vinden in het experiment", zegt Johnson. "De meeste onderzoeken focussen op eentje, maar wij gooiden er alles in wat we konden vinden."

De opmerkelijke overlevingsdrang van de Tardigrada zorgt in elk geval voor problemen wat een potentiële Marsreis betreft. "Als we per ongeluk zulke kleine verstekelingen meesturen met het materiaal op Marsreis, en die diertjes overleven daar ook, dan kan dat de verkeerde indruk wekken dat er ginds leven is", zegt Johnson. "Het is echt vitaal dat onze Marsrobots steriel zijn. In een nog erger scenario zullen 'onze' Tardigrada het leven uitroeien dat in de Marsbodem aanwezig is." (hlnsydney/tw)