Bijna-doodervaring 3-jarige: "Overgrootmoeder in hemel
stuurde me terug"
Het mysterie van de bijna-doodervaring blijft heel wat wetenschappers
bezighouden. In de buurt van Berlijn heeft een driejarig jongetje
getuigd over iets wat alles weg heeft van zo'n bijna-doodervaring. De
kleine Paul Eicke was verdronken in een vijver en na reanimatie was hij
afgeschreven. Meer dan drie uur nadat hij in het ziekenhuis was
binnengebracht, kwam het jongetje plots terug tot leven en hij vertelde
dat hij zijn overgrootmoeder had gezien in de hemel. Die vertelde hem
dat hij terug naar de levenden moest gaan.
Er was veel licht. Ik kwam aan een
poort en ik zag Emmi aan de andere kant. Ze zei me: 'Wat doe je hier,
Paul? Je moet terug naar mamma en papa. Ik zal hier wel op je wachten.
De hemel zag er leuk uit, maar toch ben ik blij dat ik nu terug bij mama
en papa ben. Paul
Eicke
Het was een fantastisch mirakel. Ik
beoefen deze job nu al 30 jaar en heb nog nooit zoiets meegemaakt. Het
toont alleen maar aan hoe groot de weerstand van het menselijke lichaam
kan zijn en dat we nooit zouden mogen opgeven. Professor Lothar
Schweigerer
Paul Eicke was aan het spelen in de tuin van zijn grootouders toen hij
in een vijver sukkelde. Het duurde enkele minuten voor zijn grootvader
het incident opmerkte en hij hem uit de vijver sleurde. Pauls vader
paste vervolgens gedurende tien minuten hartmassage en
mond-op-mond-beademing toe tot een medische helikopter ter plaatse kwam.
Het duurde nog tien minuten vooraleer Paul in het ziekenhuis
arriveerde. Urenlang probeerden dokters hem te reanimeren. Ze hadden net
de hoop opgegeven, toen het jongetje meer dan drie uur later weer tot
leven kwam. Zijn hart begon plots weer te slaan. PoortHij
vertelde dat hij zijn overgrootmoeder Emmi gezien had en die had hem
aan een soort poort bevolen terug te keren naar zijn ouders. "Er was
veel licht en ik dreef. Ik kwam aan een poort en ik zag Emmi aan de
andere kant. Ze zei me: 'Wat doe je hier, Paul? Je moet terug naar mama
en papa. Ik zal hier wel op je wachten.' Ik wist dat ik in de hemel was,
maar ze zei dat ik snel naar huis moest gaan. De hemel zag er leuk uit,
maar toch ben ik blij dat ik nu terug bij mama en papa ben." Lage
temperatuurPaul is nu terug thuis en vreemd genoeg lijkt
hij geen enkele hersenschade te hebben opgelopen. Mogelijk werd het
jongetje gered door de lage temperaturen in de vijver. Toen hij eruit
kwam, lag zijn lichaamstemperatuur amper rond de 28 graden. Omdat het
metabolisme bij zulke temperaturen vertraagt, kan het lichaam langer
overleven zonder zuurstof. MirakelProfessor
Lothar Schweigerer maakte het medische mirakel zelf mee. "Na twee uur
hartmassage stonden we op het punt hem helemaal op te geven. We dachten
echt dat hij hersendood was en dat zijn overlevingskansen onbestaande
waren. Toch begon zijn hart weer te kloppen. Het was een fantastisch
mirakel. Ik beoefen deze job nu al 30 jaar en heb nog nooit zoiets
meegemaakt. Het toont alleen maar aan hoe groot de weerstand van het
menselijke lichaam kan zijn en dat we nooit zouden mogen opgeven."
(hlnsydney/kh)
|