Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Bedankt jullie voor de bemoedigende woorden... maar het feit is dat hij er niet jonger op wordt... ik beken dat ik fier ben op mijn kinderen voor hun moed en sterk karakter... dochter heeft het vele jaren ook niet makkelijk gehad met haar eerste vriend die een zwaar drugsprobleem had met al de gevolgen vandien... ze heeft zich echter niet door hem laten meeslepen maar al het mogelijke gedaan om hem te helpen... tot ze inzag dat er echt niets aan te verhelpen was... en al die tijd heeft ze nooit tegen ons er één woord over gerept of ons om hulp gevraagd... met zoon hadden we "publiciteitsproblemen" die we gelukkig overleefd hebben... wilde niet meer naar school en is op 17 via interim beginnen werken... wat die jongen al niet gedaan heeft tot het smerigste werk toe... nooit lui geweest... is ook een doorzetter... maar bij elke interim job werden hem mooie beloften gedaan van "als je je best doet kun je waarschijnlijk vast aangesteld worden"... dus zoon zich uit de naad werken en... het moment dat het overtollige werk opgeruimd was kon hij vertrekken... en dat keer op keer... werkgevers trekken zich totaal niets aan van het personeel... dat zijn voor hen geen mensen maar nummers... niet meer nodig... gooi weg... hij was avondschool aan 't volgen om later bij zijn vriend de goudsmid te gaan werken... daar ging hij ook regelmatig helpen want je moet het vak leren door veel te oefenen... dat begon al aardig te lukken maar hij kwam in financiële problemen te zitten... moest herhaaldelijk bij ons komen lenen... de gulden regel ten huize Myette is dat er wel mag geleend worden maar schulden worden afbetaald... toen besefte hij dat hij toch weer aan het werk zou moeten... heeft een tijdje nachtwerk gedaan tot de productie tijdelijk terugliep... toen kreeg hij deze job... die beviel hem uitstekend en hij ging er weer voor... toen hij rapport uitbracht en ze merkten dat hij alles bijhield op zijn PC moest hij ineens niet meer komen... zonder enige reden op te geven... is wel ietwat verdacht.. misschien iets te verbergen???
Och hij zal het wel overleven en ik ook... had hem zojuist op de msn en hij klinkt nog altijd down... het is toch om er de moed bij te verliezen... steeds maar weer die teleurstellingen moeten verwerken... er zijn mensen die voor minder in een depressie zinken... en ja... wij zijn er nog als ruggensteun maar hoelang nog... we hebben ook niet het eeuwige leven... dat speelt zich vaak in m'n hoofd af... als hij nu nog een vriendin had om hem te steunen maar ook dàt niet... zoals ik al zei... die jongen heeft werkelijk geen geluk.
En ja ik weet wel dat er ergere gevallen zijn... hij is gelukkig gezond... maar toch het knaagt!!!
Woensdag kwamen de kinderen bij ons eten... we hebben de jarigen tegelijk in de bloemetjes gezet... drie jarigen op tien dagen tijd is me een beetje te gortig en dan nog in de periode van Kerst en Nieuwjaar... zoon ging die avond werken... was vol enthousiasme want deze job was nu echt eens geknipt voor hem... hij is nu 37 geworden en werkt al sinds zijn 17 via interim... zoals gewoonlijk hadden ze hem hier weer gouden bergen beloofd maar dit keer zag hij het wel zitten... toen ik gisteren... donderdag... na een dag lang gepoets en gerommel met een zucht van verlichting bij den Buddy ging zitten zag ik zoon op messenger verschijnen... ik vroeg hem waarom hij niet aan het werk was en kreeg... na lang wachten... als antwoord dat hij niet moest terugkomen... op m'en herhaalde vragen steeds radiostilte... ik natuurlijk ongerust want voelde met m'n klompen aan dat er iets mis was... ik man opgetrommeld en gezegd dat we direct naar hem thuis moesten rijden... toen we al in de gang stonden belde hij me op en heeft hij het hele verhaal via de msn verteld... toen hij 's middags op kantoor kwam om rapport uit te brengen zegden ze hem doodgemoedereerd dat hij niet meer moest komen... hij weet echt niet waarom... deed zijn werk goed... zelfs meer dan hij moest... zat thuis nog zijn rapporten op de PC op te stellen... en dan dit... hij is al vaak met zijn neus tegen de muur gelopen... begint steeds weer met goede moed aan weer een andere karwei maar hij heeft steeds pech... dan ziet hij hoe sommigen van zijn collega's er de kantjes aflopen en er mee wegkomen... hij kan dat dus niet... probeert altijd het uiterste te geven... maar krijgt stank voor dank... ditmaal raakte het hem nog meer dan anders... we hebben heel lang zitten praten... maar ik kan het maar niet uit m'n hoofd zetten... tot hiertoe is hij nooit de moed kwijtgeraakt maar ik vrees dat hij op den duur het niet meer ziet zitten... altijd maar weer van nul beginnen om tenslotte te eindigen op nul... hoe lang hou je zoiets vol... hij vindt altijd weer werk maar de rek gaat eruit.
Sorry mensen voor deze klaagzang maar het zit me werkelijk hoog... hoe oud ze ook worden het blijven steeds je kinderen en als men je kinderen raakt... jullie kennen dat gevoel ook wel
Jawel VERJAARDAGEN, morgen komen de kinderen eten en... aangezien mijn 3 steenbokken alledrie verjaren in 10 dagen tijd... zal ik morgen efkes uit m'n pijp moeten kruipen om er wat feestelijks van te maken... de eerste in de rij was Nico... zoonlief... numero duo was 't manneke en de laatste is schoonzoon Kurt die donderdag verjaart... zodoende klap ik die 3 vliegen in één slag... een beetje economisch te werk gaan in deze dure tijden kan geen kwaad... dus morgen sta ik te bakken en te braden als een razende... lig dan 's avonds met m'n pikkeltjes omhoog maar ja... voor je familie moet je wat over hebben.
Gisteren heb ik m'n stoute bottekes aangetrokken en ben naar 't stad getramd om te trachten me in het nieuw te steken met solden artikelen... jawadde... niks dan rommel gevonden... ben dan diep teleurgesteld de metro ingedoken... kon bijna de tram niet op door al die madammen die met reusachtige zakken sleurden.. volgeladen met... ja met wat... dat vraag ik me nu al de hele tijd af zie... kijk ik nu zo kippig of ben ik zo'n moeilijk mens... maar Ik vind nooit iets naar mijn gading in de solden... ben dus met mijn zere botten... pardon voeten... naar huis gestrompeld ... ohohoho wat een zaligheid toen ik m'm crockskes m'n voeten voelde omhelzen... verdorie ik word er gelijk poëtisch van... dat zalige gevoel... daar kan geen seniorensex tegenop... alhoewel... een knappe niet al te buikige... niet al te kale senior is ook niet te versmaden... hmmm...
Vandaag was een ietwat stresserende zoektocht naar een bankautomaat waarop ik mijn GSM krediet kon aanvullen... men is momenteel druk bezig al die handige muurdinges weg te halen... te vervangen door nieuwere modellen waar je voor moet gestudeerd hebben... ik moest dringend m'n krediet aanvullen voor 15januari dus de wanhoop nabij... stapte ik bij Dexia binnen... klampte daar een meneer aan... mijn specialiteit... doe ik ook in de supermarkt waar ze alles op de hoogste schappen zetten speciaal om kleine vrouwen zoals ik te koejoneren... en ja ik kon daar met mijn bancontact terecht... heb geld opgenomen maar kon m'n GSM niet aanvullen... dan maar naar binnen gestruind... de hele rij wachtenden voorbijgestoken want als ik wanhopig ben word ik woest... en nee die gesofisticeerde nieuwe machines doen dat niet meer... waarom in godsnaam niet... dan maar verder gereden naar de volgende bank waar ze nog zo'n oud beestje hebben staan die het wèl deed... ik begrijp gewoon niet waarom men steeds maar wil veranderen... je hebt amper de ene machine getemd en je kunt alweer met een andere beginnen... en als het nu nog vooruitgang zou betekenen maar nee...
Er zijn zo van die mensen die een vaste routine in hun leven aanhouden... onze buren bvb staan steevast altijd op hetzelfde uur op... winter of zomer... buurvrouw gaat elke ochtend haar wandelingetje in het park maken... steeds dezelfde weg heen en terug... bwah... dit alles dus niet voor mij... ben ik te grillig of labiel voor... mag je zelf uitmaken... gisteren heb ik zalig liggen slapen tot dik over 9 u... vandaag was ik om 6 u klaarwakker en ben na lang woelen en rondtollen in m'n bed maar opgestaan... daarom zit ik nu hier op dit onzalige uur m'n gemoed te luchten... soms benijd ik die mensen met hun vaste gewoonten maar anderzijds... als kind al had ik een hartsgrondige hekel aan routine en met de jaren is er niet veel veranderd merk ik... dus hier zit ik nu de afgelopen dagen nog eens te overdenken... buiten de feestdagen met teveel eten en drank is er niets wereldschokkends gebeurd in mijn omgeving... wat de rest van de wereld betreft... dat is gewoon niet meer te volgen... ellende en nog eens ellende... om ziek van te worden... op den duur begin je je gewoon af te sluiten... je WIL het niet meer horen... en dat is wat de meeste mensen tegenwoordig doen... zich afsluiten... zich concentreren op hun eigen kleine wereldje... een vorm van zelfbehoud?
In mijn kleine deel van de aardkloot heeft zoon zich druk geweerd... aangezien 't manneke tot hiertoe steeds weigerde ons op kabel te laten aansluiten behielpen we ons steeds met antenne ontvangst... verleden jaar stopte Nederland met uitzenden via antenne ... enkel BRT was nog te bereiken... gene vette dus... zoon die ons met alle macht de moderne wereld wil induwen installeerde verleden jaar met de kerst een schotelantenne... ontelbare kanalen te krijgen dat wel maar geen BRT of Nederland of nog van die dinges zonder betaalkaart... wat manlief weer weigerde... dus deze kerst kregen we een aansluiting met abonnement voor 1 jaar op TV Vlaanderen... jawadde... alles wat er maar enigszins kon mislopen liep mis... kaart niet geactiveerd... terug naar winkel waar ze wèl werkte maar niet bij ons... enfin zoonlief heeft zeker 2 weken bijna elke dag en een stuk van de nacht op het dak gezeten om dat verdomde ding aan de praat te krijgen... en... eureka... gisteren is het eindelijk gelukt... de schotel stond gewoon niet stabiel genoeg en door het bewegen was ze het contact steeds kwijt met de satelliet... zoon in de wolken want die was zoetjesaan een zenuwinzinking aan 't kweken... ik in de zevende hemel omdat ik al die tijd als buffer had gediend tussen twee zeurende en ruzieënde mannen... en echtgenoot omdat hij eindelijk zijn geliefde TV terug kon gebruiken... ik denk dat ik in het vervolg rustig mijn ding zal kunnen doen want 't manneke heeft nu zijn handen vol met zappen... die is de wereld aan 't verkennen... er staan me heerlijk vredige tijden te wachten.
Gisteren naar onze maandelijkse blogmeeting geweest... zoals gewoonlijk weer supergezellig... dit keer waren we voltallig... een drankje... een hapje en veel gepraat... ik ben er werkelijk van opgefleurd en voel me in vorm om het nieuwe jaar eens duchtig aan te pakken... zal nodig zijn want zoals elk jaar begin ik met goede voornemens en heb tegelijk enkele vrienden uitgenodigd die ik... ik zeg het hier met het schaamrood op m'en kaken... al een hele tijd op de lange baan had geschoven wegens geen zin... en vriendschap moet onderhouden worden nietwaar... zodoende... toen ik thuiskwam van m'n uitje was zoon nog steeds op en af het dak aan 't stommelen met de nodige herrie... man liep rond als een kieken zonder kop want kon zijn TVke niet gebruiken... tegen 11 u is het dan eindelijk toch in orde gekomen... zoon met een dikke knuffel de deur uitgewerkt... man aan zijn TV gekluisterd... en kon ik me eindelijk in alle rust en stilte aan den Buddy wijden... hip hip hoera voor de digitale wereld!!!
Mensenlief, ik weet niet hoe jullie er voorstaan maar IK, ik kan geen eten of drank meer ZIEN, trop is trop... en nog twee verjaardagen te gaan volgende week... nu kan je wel zeggen... blijf er dan af maar... het vlees is toch zo zwak... mijn vlees dan toch... je zit dan eindelijk aan tafel met een gevuld glas voor je neus... eten doe ik sowiso al niet veel want als je het zelf hebt moeten klaarmaken vergaat je de eetlust al gauw... maar zoals ik al zegde... je zit daar eindelijk te zitten... drinkt een slok... er wordt gezellig gekeuveld en... in het vuur van het gesprek gaat die hand automatisch naar dat glas... en... voor je het beseft heb je algauw enkele glazen binnen... allemaal geen probleem als de volgende ochtend maar niet zo pijnlijk zou zijn... je zit dan nog met een berg borden, glazen en bestek... tegen dat alles opgeruimd is kun je terug beginnen... enfin ik heb er voor even genoeg van... maar... zit nog met 2 verjaardagen... 't manneke en schoonzoon... als ik die in redelijk goede staat heb overleefd zet ik me gegarandeerd op water en parovita... ik heb namelijk tijdens de voorbije 2 weken kans gezien er 3 kilo bij te kweken en die moeten er af... ik voel me niet erg happy met al dat overtollig welig vlees aan m'n lijf... trouwens Bojako schilderde in een van haar vorige blogjes zo'n schrikbarend tafereel dat ik er de griezels van kreeg... als ik nu in bed lig ga ik om de haverklap controleren of er niets onder m'n oksels ligt... haha!!!
Niettegenstaande alle goede voornemens me in het nieuwe jaar niet meer te ergeren aan personen die denken alle wijsheid alleen in pacht te hebben en neerkijken op anderen die volgens hen nog niet tot aan hun enkels komen... laat ik me toch maar weer eens verleiden om wat gal te spuwen... vooraleer het nieuwe jaar begint en ik die goede voornemens ten uitvoer moet brengen... wat de reden is van deze oprisping is een blog dat ik deze week binnenstapte op aanraden van een blogmaatje... in tegenstelling tot de "auteur" van dit blog zal ik hier geen namen noemen want dat is ongewenste reclame... enfin om het kort te maken... deze blogger is rotsvast overtuigd van eigen kunne en vindt zichzelf super intelligent en al de rest van sennet "mietjes" en onnozelaars... dus deze onnozelaar hier was danig op haar tenen getrapt... begon het blog eens aandachtig te lezen en vondt het maar niks... buiten de regelmatige schimpscheuten op de rest van de mensheid en wat gesmijt met stadhuiswoorden... was er niet veel te beleven... daarom dit groot ? van mij... wat bezielt deze mensen zich superieur te wanen... en vooraleer jullie me nu gaan aanpakken en me vragen wat IK dan wel te vertellen heb... ook niet veel dus maar met dit verschil dat IK weet geen groot licht te zijn en dus ook geen prententies ga tentoonspreiden... mijn streven is gewoon mezelf te zijn... mijn eigen simpele zelf... zo weinig mogelijk mensen te kwetsen... mijn vrienden in ere te houden en de rest indien mogelijk te negeren... wat niet uitsluit dan ik af en toe ook eens flink van me kan aftrappen.. ik ben tenslotte geen moeder Theresa... en terwijl ik hier nu toch bezig ben... ik ben ook GEEN mannenhaatster zoals iemand me geregeld onder de neus wrijft... als ik de mannen in het algemeen op de korrel neem is dat humoristisch bedoeld net zoals mannen vrouwen hekelen maar er toch niet buitenkunnen... maar ja niet iedereen heeft hetzelfde gevoel voor humor... wat ik ook nog kwijt wil is dit... ik ben niet gelovig... ben weliswaar bij de nonnekes op school geweest maar ben al vroeg van m'n geloof afgetuimeld... één zaak hou ik echter altijd voor ogen ongeacht welke nationaliteit of religie iemand heeft... en dat is je naaste respecteren... wat niet altijd gemakkelijk is want sommige mensen vragen gewoon om een trap onder hun kont... oeps... dit ontsnapte me gewoon... sorry... niet erg ladylike van me... helaas ik ben dan ook geen lady.
Voilà dit eraf zijnde kan ik me gaan bezig houden met het nieuwjaarsvoer... inkopen... prepareren invriezen... de hele santeboetiek... heb juist de laatste glazen en borden van kerst opgeborgen... het kroost is hier komen eten... en drinken natuurlijk... is tot 2 u blijven plakken zodat ik gisteren half verdoofd wat heb rondgelummeld... lag om 11 u al in m'nen tram... vandaag vlieg ik er weer in... t.t.z. met travakken he... voorlopig geen uitstapjes voor mij... gisteren la mamma gaan opzoeken maar die had weer een van haar mindere dagen... er was werkelijk geen normaal gesprek met haar te voeren... soms heeft ze heldere dagen en dan weer noppes... maar ja die heb ik ook dus...
Ik begin me nu toch werkelijk een beetje te schamen... zit hier nog in m'n peignoir... zal eens vlug onder de douche springen en me wat optutten... tot de volgende!!!
Ik ben met de moed der wanhoop... en na lang zagen van 't manneke... en die man kent er wat van hoor... terug met het scannen van onze dias begonnen... het is een echt geduldwerkje en toen het geduld werd uitgereikt stond ik niet bepaald op de eerste rij... dus elke gelegenheid om even te onderbreken grijp ik gretig vast... heb even in de vlucht wat chatwerk gedaan... Hamlet nog eens opgekrikt want die man verzinkt regelmatig in een wanhoopsmoeras... ik heb hem weeral eensaan het werk gezet en hieronder het resultaat.
Solidarity with Palestine
The words might raise many questions within the reader but things might be more shocking when you pass through the sad details of the real story I will tell here. Indeed this solidarity movements came as a result of the Israeli decision to build the discriminating wall that separates Palestinians lands in the West Bank from Israeli areas. The wall cuts much of the Palestinian lands, damages many of the olive trees upon farmers live there. People from all over the world demonstrate each Friday to show their oppositions to that bad wall, any how the story I will tell now didnt take place in the West Bank but in the Gaza strip where I live. Exactly in a big refugees camp which is called Rafah where about 150 thousand people live. This camp is so close to the Egyptian borders. It was 5 years ago when the Israeli tanks and bulldozers attacked that area as always, the bulldozer moved to destroy a poor house of a poor family when Rachel Kury, an American lady who sympathizes with the Palestinians, stood against the bulldozer hoping to stop that brutal action, the TV was taking direct pictures of the scene, the bulldozer continued and came over Rachel Kury and she died in her blood. The scene was extreme tragic and shocking for all the people in Palestine, so everyone came out demonstrating and showing anger for what happened, people here made a big death ceremony for the victim and she was buried here in the Gaza strip. Her family came from the USA to share in the ceremony, her dad gave a moving speech that brought tears to all eyes in the audience . They come here each year to share in her memorial, each year, people in the Gaza strip go to her grave to add more flowers . Rachel Kury is considered a great symbol of solidarity and freedom for all Palestinians here . We hope her sweet pure soul rest happy and safe in the land of the poor Gaza strip.
Je bent een poos ziek geweest... je kruipt je bed in en laat de boel de boel... het enige wat je wil is slapen... daarna krabbel je overeind... nog wat wankel en lusteloos... je kijkt wat lodderig rond en merkt dat er tijdens je afwezigheid zo het een en ander bijgekomen is dat dringend moet aangepakt worden... je stelt maar uit want je hebt helemaal nog geen zin weer de drukte in te duiken... totdat je geweten je zo erg begint te kwellen dat je het niet meer houdt.
De hele week ben ik bezig geweest weer wat orde te scheppen in de chaos... merkte dat m'n bibliotheekboeken de vervaldag voorbij waren... tochtje naar de boekerij gemaakt met 10 loodzware boeken en boete betaald... volgende punt was dat m'n voor m'en vorige verjaardag gekregen filmtickets ook verjaard waren... heb ik dan maar weggegooid... dan waren er dringend bankverrichtingen te doen... weer een tocht naar de bank... nee twee tochten want ik moest nog eens terugkomen... ondertussen zaten onze huismuizen te gillen van de honger en eisten dat onze voedselvoorraad dringend zou aangevuld worden... aangezien ik geen dier kan zien lijden hebben man en ik diverse supermarkten geplunderd zodat we desgevallend de hele winter niet meer het huis uit moeten... dan spreek ik nog niet over de nodige was- en strijksessies... de broodnodige restauratiewerken aan m'n eigen zichzelve... een dringende poetsbeurt... zodat ik na al deze uitgevoerde werken begin terug te verlangen naar een weekje griep om lekker terug m'n bed in te duiken en de boel de boel te laten.
Heb er m'n agenda eens op nagekeken en geconstateerd dat ik die snode plannen nog wat zal moeten uitstellen want met de nakende feestdagen in zicht kan ik het me gewoon niet veroorloven... aha maar eens de feestdrukte voorbij gaat bibieke hier voor enkele dagen in winterslaap... ik verheug me er al op
Er leefde eens een arme houthakker, die heette Parihuana. Hij had een hele bazige vrouw die Marihuana heette. Ze hadden twee kinderen en die waren Hash en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar barbituraatjes en Hash speelde met Stuffie, zijn hondje en zijn kat Morfientje. Marihuana zei; "we moeten iets doen". Parihuana snoof eens diep ,maar wist niets te zeggen. Ze hadden namelijk haast niets meer te eten. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met hun vieren een tripje gaan maken in het bos en daar zouden ze Hash en Wietje achterlaten. Maar de slimme Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak. De volgende dag gingen ze een tripje maken door het bos waar de wind door de bomen blowde, die zo high waren. s 'Middags deden Hash en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Maar Hash had met zijn mes lijntjes getrokken in de sneeuw, dus konden ze gemakkelijk de weg naar 't dorp vinden. Ze durfden echter niet naar huis, dus gingen ze naar Opium en Omium, die vredig op hun canabee naar de LSD-speler zaten te luisteren, waaruit juist de hit klonk; " altijd rookt Kortjakje wiet, midden in de week maar s' zondags niet, s 'Zondags rookt zij heroïne, met een snufje cocaïne, altijd rookt Kortjakje wiet midden in de week maar s 'zondags niet." Toen Opium en Omium de kinderen zagen begroetten ze hen uitbundig; "High" riepen Opium en Omium en "High" riepen Hash en Wietje. Ze kregen een cracker aangeboden. "Hebben jullie honger"? vroeg Opium. "Jaaa" riepen Hash en Wietje, "laten we gaan Chinezen" "Goed "zij Omium, "ik coke wel". De volgende dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij, maar Marihuana niet. Toen ze weer een tripje gingen maken naar het bos, lette Marihuana extra goed op Hash, zodat hij geen kans zag lijntjes te trekken. Toen ze weer alleen achter bleven, waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot; Wiedewiedewiet. Ze volgden het en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke was gemaakt. Zoveel coke hadden ze nog nooit bijelkaar gezien, Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven werden ze bespeed door de boze H-XCT, die in het huis woonde. Ze hoorden een kraakstem :"sniffel snaffel snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?" "het is de wind, de wind, de highe wind" riepen Hash en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal, maar toen kreeg H-XTC argwaan en ze kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: "kom mee naar binnen, daar heb ik lekkere space-cake voor jullie". Maar eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in Hash en Wietje. Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij H-XTC aan tafel. Nu wilde de H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hash samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te snijden. Nu konden ze niet meer ontkomen. "Hennep" riep Hash," Hennep" riep Wietje. Ze waren bang om opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren. Ze zei tegen de H-XTC dat ze het niet goed kon zien. De H-TXC ging nu zelf kijken en Wietje duwde de H-XTC in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te schreeuwen "Hennep !" Al gauw bleef er niet veel over dan een sissend groen hoopje blubber. Wietje haalde Hash en ze waren blij. Ze doorzochten het huisje en namen zoveel drugs mee als ze maar konden houden. Hun zakken puilden uit van de heroïne, morfine, methadon, hash, wiet , coke en vooral XTC. Ze staken het huisje achter zich in brand. " Crack " zei het huisje. Ze gingen met speed naar huis, Het wiedewiedewietvogelje wees hun de weg. Onderweg kwamen ze Rookkapje en Sneeuwwietje nog tegen. Toen ze thuis kwamen was Parihuana heel blij. Marihuana was dood en ze leefden samen nog high en gelukkig.
Na een volle week afzien begin ik weer terug beetje bij beetje uit m'n put te kruipen... heb die hele week veel tijd gehad om na te denken en die gedachten waren niet altijd van de prettigste... een ervan was het besef dat we er toch altijd alleen voorstaan... dat je alleen maar op jezelf kunt vertrouwen welke illusies je ook hebt gekoesterd... ik vertel hier niets nieuws... weet ik... maar soms wordt je er weer maar eens met je neus opgedrukt.
Tijdens die week gebeurde er dus niet veel... gelukkig maar want ik had het gewoon niet aangekund... natuurlijk komen er altijd problemen opduiken anders zou het leven het leven niet zijn... die ga ik nu een voor een aanpakken en proberen de nek om te wringen... doet me denken aan een voorvalletje... ik zat enkele mailtjes te beantwoorden toen ik plots opschrok van een harde bons tegen het terrasvenster... weer een duif die zich te pletter had gevlogen... de ruiten waren nochtans niet gepoetst... en ja hoor... midden in het gazon lag een bosduif op haar rug met de Kiddy (onze buitenkat) die geduldig zat te wachten tot het beest niet meer bewoog... het was geen weer om naar buiten te sprinten... na zowat 5 minuutjes begon onze lieve snorpoes smakelijk de duif te pluimen en op te peuzelen... en zeggen dat het dure blikvoer beneden lag te beschimmelen... sindsdien bekijk ik dat beest toch ietwat met andere ogen.
Ik ga voorlopig even in quarantaine... voel me ellendig... niettegenstaande m'en anti-griep injectie en anti-pneumokokken ding heb ik het zwaar te pakken... ik zal maar niet gaan opnoemen wat er aan m'n lijf allemaal pijn doet want dan ben ik wel even bezig... en het enige dat ik verlang is rust... dus tot de volgende
Gisteren was het mijn verjaardag... geen grote feesten meer voor mij... degenen die aan me hebben gedacht worden hierbij heel erg bedankt want het kan zo'n plezier doen als je merkt dat mensen aan je denken.
Al enkele dagen is zoon hier aan het rondstommelen om die sakkerse schotelantenne in orde te maken... dat betekent ladder op naar het dak... met vuile voeten terug naar binnen... wat frutselen aan dat kastje... nee nog niet goed... terug het dak op... enzovoort enzoverder... om gek te worden... heeft een nieuwe videorecorder geïnstalleerd want ik heb de vorige gemold... nu moet ik weer terug leren programmeren terwijl 't manneke over m'n schouder staat te bevelen terwijl hij zelf er niet aan denkt dat ding aan te raken... toen we gisteren thuiskwamen van een bezoekje aan familie kreeg ik de volle laag... zoon had uuuuren zitten prutsen om de paar 1000 kanalen te sorteren en was ze terug kwijt geraakt... resultaat een humeur om op te schieten... maar het is een doorzetter en die geeft niet op vooraleer hij het gevonden heeft... om 12,30 u heb ik hem dan eindelijk de deur kunnen uitwerken om uitgeteld m'n bed in te duiken... slecht geslapen ook nog... zit met een beginnende verkoudheid... keelpijn en het snot... moeten zo dadelijk naar ons jaarlijks dinertje van de club... wordt weer een "zware" dag.
Maandag... voel me al een tikkeltje beter... aiaiai een avondje uit je bol gaan kan pijn doen achteraf... zaterdag was dus "baldag"... eerst zijn we gaan eten met nog 2 stellen... heel lekker en de wijn ook... ik nam geen aperitief omdat ik het nog een hele avond moest volhouden en water drinken vind ik 3 x niks als ik uit ga... dan OP naar het beloofde nostalgie bal... nog eens aiaiai was dàt een tegenvaller... in plaats van al die zalige muziek uit de jaren stillekes stond daar een orkestje smartlappen te spelen... je zag zienderogen onze kin en mondhoeken zakken... dan nog maar een wijntje om het verdriet door te spoelen... maar toen de leadzanger al heupkronkelend een serie Eddy Wally's begon te zingen zijn wij uit ons dak gegaan... alleen de lichtjes ontbraken maar voor de rest hebben we het hele repertoire afgewerkt... arm in arm meedeinen... armen boven het hoofd... op en neer springen... en die jongens blij met hun succes... wij lagen dan achteraf wel plat van 't lachen maar we hebben die mensen gelukkig gemaakt... toen ze na zo'n 2 lange uren eindelijk hun schup afkuisten kregen ze van ons een donderend applaus... blij dat ze weg waren... toen kwam de DJ het overnemen en hebben we gelukkig nog wat kunnen rondhopsen... en met die sloten wijn op ging dat uitstekend... zondag was laatste golfdag van het zeizoen maar ik moest wel forfait geven... uitgeteld... heel de dag rondgehangen... water gedronken... vroeg gaan slapen... ik voel me terug m'n normale zelf maar... spreek het woord "wijn" niet uit in mijn bijzijn want voorlopig heb ik er genoeg van.
Hamlet heeft nog eens van zich laten horen... heb hem wat moeten aanporren want die jongen laat geregeld zijn oren hangen... hieronder dus volgende episode.
Hamlet Part 6
Poor but sweet childhood
I was born in a refugees camp here in the Gaza strip on the 29th October 1961. Refugees camps here have a different meaning than the common ones known in Europe of other areas in the world as people there see them as camps where immigrants live in, we are immigrants who have been forced to leave their home land in 1948 after the jews came to Palestine and forced Palestinians to leave the places where they lived and come to the Gaza Strip and the West Bank . At that time the UN offered Palestinians tents to live in and then replaced tents with small houses, in one of those houses I was born, lived and grew up. The Un established schools and small clinics for us, I remember my childhood and how we succeeded to create our toys and how girls made their dolls. Yes we did all ourselves using all available materials . I remember how I made small cars and how we used socks of ladies to make footballs , I remember also my beloved cat Sameer who lived 8 years with me and how he used to wait for me at the door when I came back from school . I remember how we kids, went to bring water from the well in the area as we had no water at home, I won't forget how we all ran of fear seeing the Israeli jeeps coming and how scared we felt when they came in the middle of the night to arrest elder people , they used to break the doors of the houses and then go inside to take adults. Those were horrible moments for all in the area hearing the mothers crying out loud, I dont love to recall those moments. On the other side of the scene, we enjoyed as kids the groups of singers we made and the folks dance we practiced, we used to do that on mar, riage occasions. I grew up in this camp and I still live in the same place. and I was a teacher of English at the same school I once studied at . But the school is all changed as the Belgium government offered my school a donation and rebuilt the school all new in the year 1996 . I remember when the Belgium Ambassador came from Tel Aviv to start the school, he visited me in my English class and stood in my class for about 15 minutes, he enjoyed the time there and was happy with my performance. I thanked him much for what his government did for Palestinians and he was happy with my words. In that school, I taught for 10 years before I left my job as a teacher.
Routine en nog eens routine, ik baal ervan... gisteren was het prachtig weer en ik zat met de kook thuisgeplakt... vandaag ook prachtig weer en het was poetsen geblazen... gelukkig sluip ik tussendoor enkele keren naar den Buddy om even te verpozen en gewoonlijk komt er dan wel iemand op de messenger om een babbeltje te slaan... dan kan ik er weer voor een uurtje tegen... g.. wat haat ik die dagelijkse klussen!
Gisteravond nog even met Hamlet zitten praten... ik vrees dat hij weer in een dip zit... ik tracht hem dan wat op te beuren maar een fatsoenlijk gesprek zit er niet in want de verbinding valt om de haverklap uit, eergisteren hebben ze daar bijna een dag en een nacht zonder stroom gezeten... pure ellende daar.
Gelukkig heb ik weer iets om naar uit te kijken... zaterdag gaan we nog eens naar een bal... een echt ouderwetse dansavond met muziek uit de jaren 50-60-70... eens lekker uit de bol gaan... dat houdt de mot eruit... ik zal dan wel de hele volgende week rondstrompelen maar dat heb ik er wel voor over... voor we naar het bal vertrekken eerst nog een etentje met nog 2 stellen... komen we lekker in de stemming.
En volgende week ga ik eens een poging wagen nog eens de koekestad in te trekken... dat is lang geleden en ik zou wel mijn garderobe eens moeten aanvullen... duimen maar dat het niet gaat regenen.
Aangezien ik haast niet buiten ben gekomen heb ik ook niets beleefd en zodoende niets te vertellen, maar ik kan volgende week misschien eens wat gaan trammen en bussen... steeds volop ambiance.
En om jullie wat op te beuren na deze zeurtirade : SPELEN MET TAAL
CONTINENTEN inenten op een delicate plaats van het lichaam THEOLOOG Theo vertelde de waarheid niet UITZONDERLIJK begrafenisondernemer op reis PAPIER zwaarlijvige Ier ACHTERAF min acht MINISTER heel kleine ster KRAKELING zoontje van een inbreker PROFEET professor aan tafel ANTILOOP middel tegen diarree BEDACHT naast bed nummer zeven KAARSRECHT recht om kaarsen te vervaardigen MAGAZIJN persoon die azijn lust VERTROUWEN op een afgelegen plaats trouwen UURWERK werk dat per uur betaald wordt MINIMAAL sobere maaltijd PANAMA vader eerst KIESKEURIG tand in goede staat MISLEIDER priester POLITICUS zoen van een politieagent COMBINATIE = LAND MET VEEL POLITIEVOERTUIGEN EILEIDER = AUTORITAIRE KIP KOEPON = NACHTGEWAAD VOOR RUND MAKADAM = SCHOTS VOOR KAKMADAM MINNEKOZEN = WEST -VLAAMS VOOR MIJN NEEF ONDERSCHEID = TOERISTENZIEKTE OORDEEL= LEL OVULATIE = OVERDONDEREND DAMESAPPLAUS POSTWEZEN= KINDEREN VAN DOODGEBETEN POSTBODES SUPERDELUXE = ONBETAALBARE BENZINE TOEZICHT= OPLETTEN MET GESLOTEN UITDRUKKING = EINDE VAN CONSTIPATIE UTERUS = SOVJET GYNEACOLOOG VERZUIPEN = DRINKEN IN HET BUITENLAND
Onderstaande wijsheden heeft een vriend me doorgestuurd per mail, heb ze dus niet zelf bedacht, ben ik ook niet slim genoeg voor, ik zeg het zelf maar voor jullie het doen.
'OLD' IS WHEN Your sweetie says, 'Let's go upstairs and make love,' and you answer, 'Pick one; I can't do both!'
'OLD ' IS WHEN .. Your friends compliment you on your new alligator shoes and you're barefoot.
'OLD' IS WHEN.. A sexy babe catches your fancy and your pacemaker opens the garage door.
'OLD' IS WHEN . Going braless pulls all the wrinkles out of your face.
'OLD' IS WHEN.. You don 't care where your spouse goes, just as long as you don't have to go along.
'OLD' IS WHEN.. You are cautioned to slow down by the doctor instead of by the police.
'OLD' IS WHEN .'Getting a little action' means you don't need to take any fiber today
'OLD' IS WHEN.. 'Getting lucky' means you find your car in the parking lot.
'OLD' IS WHEN.. An 'all nighter' means not getting up to use the bathroom.
AND 'OLD' IS WHEN You are not sure these are jokes.
Dat is nu OUD zijn, als je al een of meerdere van deze symptomen opmerkt mag je je ongerust beginnen maken.
