Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Er leefde eens een arme houthakker, die heette Parihuana. Hij had een hele bazige vrouw die Marihuana heette. Ze hadden twee kinderen en die waren Hash en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar barbituraatjes en Hash speelde met Stuffie, zijn hondje en zijn kat Morfientje. Marihuana zei; "we moeten iets doen". Parihuana snoof eens diep ,maar wist niets te zeggen. Ze hadden namelijk haast niets meer te eten. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met hun vieren een tripje gaan maken in het bos en daar zouden ze Hash en Wietje achterlaten. Maar de slimme Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak. De volgende dag gingen ze een tripje maken door het bos waar de wind door de bomen blowde, die zo high waren. s 'Middags deden Hash en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Maar Hash had met zijn mes lijntjes getrokken in de sneeuw, dus konden ze gemakkelijk de weg naar 't dorp vinden. Ze durfden echter niet naar huis, dus gingen ze naar Opium en Omium, die vredig op hun canabee naar de LSD-speler zaten te luisteren, waaruit juist de hit klonk; " altijd rookt Kortjakje wiet, midden in de week maar s' zondags niet, s 'Zondags rookt zij heroïne, met een snufje cocaïne, altijd rookt Kortjakje wiet midden in de week maar s 'zondags niet." Toen Opium en Omium de kinderen zagen begroetten ze hen uitbundig; "High" riepen Opium en Omium en "High" riepen Hash en Wietje. Ze kregen een cracker aangeboden. "Hebben jullie honger"? vroeg Opium. "Jaaa" riepen Hash en Wietje, "laten we gaan Chinezen" "Goed "zij Omium, "ik coke wel". De volgende dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij, maar Marihuana niet. Toen ze weer een tripje gingen maken naar het bos, lette Marihuana extra goed op Hash, zodat hij geen kans zag lijntjes te trekken. Toen ze weer alleen achter bleven, waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot; Wiedewiedewiet. Ze volgden het en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke was gemaakt. Zoveel coke hadden ze nog nooit bijelkaar gezien, Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven werden ze bespeed door de boze H-XCT, die in het huis woonde. Ze hoorden een kraakstem :"sniffel snaffel snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?" "het is de wind, de wind, de highe wind" riepen Hash en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal, maar toen kreeg H-XTC argwaan en ze kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: "kom mee naar binnen, daar heb ik lekkere space-cake voor jullie". Maar eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in Hash en Wietje. Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij H-XTC aan tafel. Nu wilde de H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hash samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te snijden. Nu konden ze niet meer ontkomen. "Hennep" riep Hash," Hennep" riep Wietje. Ze waren bang om opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren. Ze zei tegen de H-XTC dat ze het niet goed kon zien. De H-TXC ging nu zelf kijken en Wietje duwde de H-XTC in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te schreeuwen "Hennep !" Al gauw bleef er niet veel over dan een sissend groen hoopje blubber. Wietje haalde Hash en ze waren blij. Ze doorzochten het huisje en namen zoveel drugs mee als ze maar konden houden. Hun zakken puilden uit van de heroïne, morfine, methadon, hash, wiet , coke en vooral XTC. Ze staken het huisje achter zich in brand. " Crack " zei het huisje. Ze gingen met speed naar huis, Het wiedewiedewietvogelje wees hun de weg. Onderweg kwamen ze Rookkapje en Sneeuwwietje nog tegen. Toen ze thuis kwamen was Parihuana heel blij. Marihuana was dood en ze leefden samen nog high en gelukkig.
Na een volle week afzien begin ik weer terug beetje bij beetje uit m'n put te kruipen... heb die hele week veel tijd gehad om na te denken en die gedachten waren niet altijd van de prettigste... een ervan was het besef dat we er toch altijd alleen voorstaan... dat je alleen maar op jezelf kunt vertrouwen welke illusies je ook hebt gekoesterd... ik vertel hier niets nieuws... weet ik... maar soms wordt je er weer maar eens met je neus opgedrukt.
Tijdens die week gebeurde er dus niet veel... gelukkig maar want ik had het gewoon niet aangekund... natuurlijk komen er altijd problemen opduiken anders zou het leven het leven niet zijn... die ga ik nu een voor een aanpakken en proberen de nek om te wringen... doet me denken aan een voorvalletje... ik zat enkele mailtjes te beantwoorden toen ik plots opschrok van een harde bons tegen het terrasvenster... weer een duif die zich te pletter had gevlogen... de ruiten waren nochtans niet gepoetst... en ja hoor... midden in het gazon lag een bosduif op haar rug met de Kiddy (onze buitenkat) die geduldig zat te wachten tot het beest niet meer bewoog... het was geen weer om naar buiten te sprinten... na zowat 5 minuutjes begon onze lieve snorpoes smakelijk de duif te pluimen en op te peuzelen... en zeggen dat het dure blikvoer beneden lag te beschimmelen... sindsdien bekijk ik dat beest toch ietwat met andere ogen.
Ik ga voorlopig even in quarantaine... voel me ellendig... niettegenstaande m'en anti-griep injectie en anti-pneumokokken ding heb ik het zwaar te pakken... ik zal maar niet gaan opnoemen wat er aan m'n lijf allemaal pijn doet want dan ben ik wel even bezig... en het enige dat ik verlang is rust... dus tot de volgende
Gisteren was het mijn verjaardag... geen grote feesten meer voor mij... degenen die aan me hebben gedacht worden hierbij heel erg bedankt want het kan zo'n plezier doen als je merkt dat mensen aan je denken.
Al enkele dagen is zoon hier aan het rondstommelen om die sakkerse schotelantenne in orde te maken... dat betekent ladder op naar het dak... met vuile voeten terug naar binnen... wat frutselen aan dat kastje... nee nog niet goed... terug het dak op... enzovoort enzoverder... om gek te worden... heeft een nieuwe videorecorder geïnstalleerd want ik heb de vorige gemold... nu moet ik weer terug leren programmeren terwijl 't manneke over m'n schouder staat te bevelen terwijl hij zelf er niet aan denkt dat ding aan te raken... toen we gisteren thuiskwamen van een bezoekje aan familie kreeg ik de volle laag... zoon had uuuuren zitten prutsen om de paar 1000 kanalen te sorteren en was ze terug kwijt geraakt... resultaat een humeur om op te schieten... maar het is een doorzetter en die geeft niet op vooraleer hij het gevonden heeft... om 12,30 u heb ik hem dan eindelijk de deur kunnen uitwerken om uitgeteld m'n bed in te duiken... slecht geslapen ook nog... zit met een beginnende verkoudheid... keelpijn en het snot... moeten zo dadelijk naar ons jaarlijks dinertje van de club... wordt weer een "zware" dag.
Maandag... voel me al een tikkeltje beter... aiaiai een avondje uit je bol gaan kan pijn doen achteraf... zaterdag was dus "baldag"... eerst zijn we gaan eten met nog 2 stellen... heel lekker en de wijn ook... ik nam geen aperitief omdat ik het nog een hele avond moest volhouden en water drinken vind ik 3 x niks als ik uit ga... dan OP naar het beloofde nostalgie bal... nog eens aiaiai was dàt een tegenvaller... in plaats van al die zalige muziek uit de jaren stillekes stond daar een orkestje smartlappen te spelen... je zag zienderogen onze kin en mondhoeken zakken... dan nog maar een wijntje om het verdriet door te spoelen... maar toen de leadzanger al heupkronkelend een serie Eddy Wally's begon te zingen zijn wij uit ons dak gegaan... alleen de lichtjes ontbraken maar voor de rest hebben we het hele repertoire afgewerkt... arm in arm meedeinen... armen boven het hoofd... op en neer springen... en die jongens blij met hun succes... wij lagen dan achteraf wel plat van 't lachen maar we hebben die mensen gelukkig gemaakt... toen ze na zo'n 2 lange uren eindelijk hun schup afkuisten kregen ze van ons een donderend applaus... blij dat ze weg waren... toen kwam de DJ het overnemen en hebben we gelukkig nog wat kunnen rondhopsen... en met die sloten wijn op ging dat uitstekend... zondag was laatste golfdag van het zeizoen maar ik moest wel forfait geven... uitgeteld... heel de dag rondgehangen... water gedronken... vroeg gaan slapen... ik voel me terug m'n normale zelf maar... spreek het woord "wijn" niet uit in mijn bijzijn want voorlopig heb ik er genoeg van.
Hamlet heeft nog eens van zich laten horen... heb hem wat moeten aanporren want die jongen laat geregeld zijn oren hangen... hieronder dus volgende episode.
Hamlet Part 6
Poor but sweet childhood
I was born in a refugees camp here in the Gaza strip on the 29th October 1961. Refugees camps here have a different meaning than the common ones known in Europe of other areas in the world as people there see them as camps where immigrants live in, we are immigrants who have been forced to leave their home land in 1948 after the jews came to Palestine and forced Palestinians to leave the places where they lived and come to the Gaza Strip and the West Bank . At that time the UN offered Palestinians tents to live in and then replaced tents with small houses, in one of those houses I was born, lived and grew up. The Un established schools and small clinics for us, I remember my childhood and how we succeeded to create our toys and how girls made their dolls. Yes we did all ourselves using all available materials . I remember how I made small cars and how we used socks of ladies to make footballs , I remember also my beloved cat Sameer who lived 8 years with me and how he used to wait for me at the door when I came back from school . I remember how we kids, went to bring water from the well in the area as we had no water at home, I won't forget how we all ran of fear seeing the Israeli jeeps coming and how scared we felt when they came in the middle of the night to arrest elder people , they used to break the doors of the houses and then go inside to take adults. Those were horrible moments for all in the area hearing the mothers crying out loud, I dont love to recall those moments. On the other side of the scene, we enjoyed as kids the groups of singers we made and the folks dance we practiced, we used to do that on mar, riage occasions. I grew up in this camp and I still live in the same place. and I was a teacher of English at the same school I once studied at . But the school is all changed as the Belgium government offered my school a donation and rebuilt the school all new in the year 1996 . I remember when the Belgium Ambassador came from Tel Aviv to start the school, he visited me in my English class and stood in my class for about 15 minutes, he enjoyed the time there and was happy with my performance. I thanked him much for what his government did for Palestinians and he was happy with my words. In that school, I taught for 10 years before I left my job as a teacher.
Routine en nog eens routine, ik baal ervan... gisteren was het prachtig weer en ik zat met de kook thuisgeplakt... vandaag ook prachtig weer en het was poetsen geblazen... gelukkig sluip ik tussendoor enkele keren naar den Buddy om even te verpozen en gewoonlijk komt er dan wel iemand op de messenger om een babbeltje te slaan... dan kan ik er weer voor een uurtje tegen... g.. wat haat ik die dagelijkse klussen!
Gisteravond nog even met Hamlet zitten praten... ik vrees dat hij weer in een dip zit... ik tracht hem dan wat op te beuren maar een fatsoenlijk gesprek zit er niet in want de verbinding valt om de haverklap uit, eergisteren hebben ze daar bijna een dag en een nacht zonder stroom gezeten... pure ellende daar.
Gelukkig heb ik weer iets om naar uit te kijken... zaterdag gaan we nog eens naar een bal... een echt ouderwetse dansavond met muziek uit de jaren 50-60-70... eens lekker uit de bol gaan... dat houdt de mot eruit... ik zal dan wel de hele volgende week rondstrompelen maar dat heb ik er wel voor over... voor we naar het bal vertrekken eerst nog een etentje met nog 2 stellen... komen we lekker in de stemming.
En volgende week ga ik eens een poging wagen nog eens de koekestad in te trekken... dat is lang geleden en ik zou wel mijn garderobe eens moeten aanvullen... duimen maar dat het niet gaat regenen.
Aangezien ik haast niet buiten ben gekomen heb ik ook niets beleefd en zodoende niets te vertellen, maar ik kan volgende week misschien eens wat gaan trammen en bussen... steeds volop ambiance.
En om jullie wat op te beuren na deze zeurtirade : SPELEN MET TAAL
CONTINENTEN inenten op een delicate plaats van het lichaam THEOLOOG Theo vertelde de waarheid niet UITZONDERLIJK begrafenisondernemer op reis PAPIER zwaarlijvige Ier ACHTERAF min acht MINISTER heel kleine ster KRAKELING zoontje van een inbreker PROFEET professor aan tafel ANTILOOP middel tegen diarree BEDACHT naast bed nummer zeven KAARSRECHT recht om kaarsen te vervaardigen MAGAZIJN persoon die azijn lust VERTROUWEN op een afgelegen plaats trouwen UURWERK werk dat per uur betaald wordt MINIMAAL sobere maaltijd PANAMA vader eerst KIESKEURIG tand in goede staat MISLEIDER priester POLITICUS zoen van een politieagent COMBINATIE = LAND MET VEEL POLITIEVOERTUIGEN EILEIDER = AUTORITAIRE KIP KOEPON = NACHTGEWAAD VOOR RUND MAKADAM = SCHOTS VOOR KAKMADAM MINNEKOZEN = WEST -VLAAMS VOOR MIJN NEEF ONDERSCHEID = TOERISTENZIEKTE OORDEEL= LEL OVULATIE = OVERDONDEREND DAMESAPPLAUS POSTWEZEN= KINDEREN VAN DOODGEBETEN POSTBODES SUPERDELUXE = ONBETAALBARE BENZINE TOEZICHT= OPLETTEN MET GESLOTEN UITDRUKKING = EINDE VAN CONSTIPATIE UTERUS = SOVJET GYNEACOLOOG VERZUIPEN = DRINKEN IN HET BUITENLAND
Onderstaande wijsheden heeft een vriend me doorgestuurd per mail, heb ze dus niet zelf bedacht, ben ik ook niet slim genoeg voor, ik zeg het zelf maar voor jullie het doen.
'OLD' IS WHEN Your sweetie says, 'Let's go upstairs and make love,' and you answer, 'Pick one; I can't do both!'
'OLD ' IS WHEN .. Your friends compliment you on your new alligator shoes and you're barefoot.
'OLD' IS WHEN.. A sexy babe catches your fancy and your pacemaker opens the garage door.
'OLD' IS WHEN . Going braless pulls all the wrinkles out of your face.
'OLD' IS WHEN.. You don 't care where your spouse goes, just as long as you don't have to go along.
'OLD' IS WHEN.. You are cautioned to slow down by the doctor instead of by the police.
'OLD' IS WHEN .'Getting a little action' means you don't need to take any fiber today
'OLD' IS WHEN.. 'Getting lucky' means you find your car in the parking lot.
'OLD' IS WHEN.. An 'all nighter' means not getting up to use the bathroom.
AND 'OLD' IS WHEN You are not sure these are jokes.
Dat is nu OUD zijn, als je al een of meerdere van deze symptomen opmerkt mag je je ongerust beginnen maken.
Toen ik deze voormiddag den Buddy wakker kietelde om m'en mailbox te inspecteren kwam Hamlet aanzetten op de messenger... elke vrijdag heeft hij enkele van zijn oorlogsweesjes op visite en dan zet hij zijn cam aan... twee van die hummeltjes zaten op zijn schoot en ik weet al wat mijn taak is... grappige emoticons en winks doorsturen... de kleinste lag op slag in een deuk van het lachen... de eerste keer dat ik het deed schrokken ze zo erg dat ze terugdeinsden... die kinderen zijn ook niks gewend... toen begon plots de kleinste te huilen en toen ik vroeg wat er gebeurd was vertelde Hamlet dat ze haar sandaaltjes had verloren en in paniek was... tja ze bezitten al niet veel en als ze iets kwijtraken is dat voor hen een ramp... even later kwam ze breedlachend haar voetjes... in de sandaaltjes... tonen aan mij... wat zijn onze kinderen toch verwend... is even om bij stil te staan.
Deze namiddag bij la mamma op bezoek... ze is altijd zo blij dat ze ons ziet maar het wordt met de dag moeilijker een gesprek met haar te voeren... alles wat je tegen haar zegt gaat gewoon de mist in... ben juist een boek aan 't lezen waarin een vrouw met begin van Alzheimer haar dagboek bijhoudt op vraag van haar dokter... er staan ook enkele testen in... ik betrap me er nu op dat ik telkens mezelf aan 't testen ben of ik al iets gewaar wordt............ HE... wat wilde ik nu alweer schrijven......... HELP!!!
Hamlet zit met griep, gisteren hebben we echter lang op de chat zitten praten en toen heb ik hem gezegd dat, als hij dàt kon, hij evengoed een stukje kon schrijven, deze ochtend lag het al in m'en mailbox. Vandaag weer een prachtige maar ijskoude dag, heb net de kat buitengelaten en die stond direct weer aan de deur te krabben, wilde terug naar binnen, maar ik, hardvochtig mens, laat ze nog maar wat buiten, het beest doet niets dan eten en wordt met de dag dikker, laat haar maar wat caloriën verbranden. Na m'n gesprek met Hamlet ben ik eens bij Google te raden gegaan en kwam bij "Solidarity Movement with Palestina" terecht, degenen die interesse hebben zouden daar eens moeten gaan lezen wat er zoal allemaal gebeurt daar, het is in één woord gruwelijk, en daar is geen woord van gelogen want dagelijks zijn daar incidenten die Hamlet me dan vertelt, is zijn manier van ontladen, ik ga dan wel met een beladen gemoed naar m'n bed maar tja ik heb het er voor over, voel me soms schuldig als ik besef hoe goed wij het wel niet hebben. Vandaag weer eens poetsdag, zal er maar eens extra tegenaan gaan want heb de vorige weken er de kantjes afgelopen, zij die zweten gaat groet U!!!
Part 5 Back
We drove back in darkness and we said nothing for about 10 minutes but then suddenly, Ellen looked at me and smiled, then whispered : "dont be sad Hamlet, this was a free choice of yours and I feel so proud of you". I was happy hearing those words as I needed a little support. I felt more calm the more we got far from Norway. We planned to arrive at Germany by morning and so it happened, we stopped the car at a petrol station and slept for about an hour inside the car. Then again Ellen drove till we arrived at her house in Holland, her family was surprised seeing me back but they understood the case after Ellen explained. I spent the night there and then next morning she drove me to Brussels airport as my ticket was on that day incase I decided to go back to Egypt. It was a very sad goodbye. I arrived in Cairo at night and then after two days I got back to Gaza where I still live. It was a big surprise for all my friends, indeed they built big hopes on my trip especially those sweet children at the orphanage in my refugees camp. But I explained to them telling them that I missed them so much .That was in short my trip to Norway.
Vandaag ziet de lucht er toch weer ietsje vrolijker uit... hoog tijd want dat donkere weer begon erg op m'n seskes te werken... ik ben nu eenmaal een tamelijk labiel mens... aan de buitenwereld toon ik dan m'n opgewekte façade terwijl het binnen in mij één donkere verwarde knoeiboel is... ach er moet niet veel gebeuren om me in een dippeke te storten... de gewone dagelijkse problemen kan ik goed aan... maar als een gewaande vriend of vriendin me teleurstelt zak ik in een put... och één troost... het waait altijd weer over.
Maandag heb ik een zalige praatnamiddag doorgebracht met een van m'n blogmaatjes... aan gespreksvoer geen gebrek... de onderwerpen "echtgenoot, keuken, kleding" hebben we angstvallig vermeden... daar krijgen we thuis al een overdosis van.
Dinsdag... regendag... golf afgezegd... thuis gezeten... met Buddy gespeeld... was een hele rustige dag... op het net ook al weinig beweging... Hamlet kwam eventjes aanlopen om te vertellen dat hij ziek is... dus de volgende episode zal even op zich laten wachten... om de tijd te overbruggen zet ik hierbij een link... kunnen jullie wat spelen.
Waarom die argwaan toch altijd... ik heb de man ook gevraagd waarom dat paspoort wegstoppen en hij antwoordde me dat, als hij zijn visum België had getoond ze daar wettelijk verplicht waren hem linea recta naar België terug te sturen onder politiebegeleiding... dat had hij vernomen door zijn landgenoten die hem vooraf waren gegaan... maar als jullie nog vragen hebben zal ik ze met genoegen doorsturen naar hem zodat hij jullie kan antwoorden. En, zoals Mus opmerkte, lezen kost geen geld, beschouw het maar als je dagelijkse goede daad, je maakt er iemand gelukkig mee. Het is ook niet de bedoeling jullie te overtuigen de ene of andere partij te kiezen, verre van dat, iedereen heeft zijn/haar eigen mening en dat kun je niet zomaar veranderen, dat beseft de man maar al te goed en dat accepteert hij ook, is allang tevreden dat hij hier eens zijn verhaal kwijt kan, de media in zijn land staat geheel onder controle van Israël, voor je politieke overtuiging uitkomen is daar levengevaarlijk, daarom ook zijn pseudo, de gevangenissen zitten overvol ook met vrouwen en zelfs kinderen. Ik vraag jullie dan ook niet partij te kiezen, alleen te lezen wat hij te vertellen heeft en daar desgewenst commentaar op te geven of vragen te stellen, meer hoeft dat niet te zijn.
Nu over naar de orde van de dag, gisteren waren we te gast bij een nichtje van me en, zoals naar loffelijke vlaamse zeden, werden we er rijkelijk volgepropt en -gegoten, het was allemaal heel lekker en gezellig, heb er een licht katertje plus wat keelpijn aan overgehouden, teveel gekwebbeld waarschijnlijk. Deze ochtend trok ik een ietwat verveeld oog open, bekeek de dreigende wolkenmassa die me aanstaarde door een kier in de overgordijnen, ik staarde terug en besloot me nog eens om te draaien in bed, "ziedevanierdadikkemegonloatenatreigeneoep- diegolfjoawadde" was m'en eerste intelligente gedachte op deze trieste zondag, dus wentelde ik me nog eens gelukzalig rond in het nu lege bed, luisterde met een half oor naar het gestommel beneden, wachtte tot ik de voordeur hoorde dichtslaan, kruifelde wat moeizaam uit m'nen tram, rug is al wat minder pijnlijk maar het is nog oppassen geblazen, om naar de badkamer te verhuizen voor een heerlijk ongestoorde sessie restauratiewerken, gewoonlijk word ik om de haverklap van beneden geroepen omdat meneer weer eens iets niet kan vinden, dus was vandaag voor mij pure luxe... na het ontbijt heb ik me bij den Buddy genesteld en samen hebben we enkele zalig ongestoorde uurtjes doorgebracht... och wie beweert er dat regenweer rottig is!!!
Gisteren donderdag, we maakten een dagtrip naar Gent, dat werd eerst de tram naar het Centraal, dan de trein naar Gent, daar weer een tram naar het centrum en verder te voet achter de gids aanhollen... kilometers hebben we afgelegd... de lunch 's middags was qua prijs/kwaliteit niet om over naar huis te schrijven... na de middag weer kilometers afgelegd... het begon dan nog te regenen ook... later weer de tram, de trein, de bus maar in omgekeerde richting... ik was dolgelukkig toen ik thuiskwam en m'n verhitte voeten in m'n crockskes kon schuiven.. ik vond de uitstap ditmaal niet geslaagd... deze ochtend zo stijf als een plank uit m'n bed gekropen... heb zelfs enkele pijnstillers moeten nemen om m'n rug het zwijgen op te leggen... dat herniettadinges heeft me ook een bezoekje gebracht... toen ik thuiskwam lag Hamlet 4 in m'n mailbox... hieronder dus het vervolg.
Part 4 Next day
After a warm shower at Scandidal Hotel and a very good breakfast in the main hall of the hotel, Ellen drove us to Norway. Around 12 in the afternoon we arrived at the border, the police stopped us and took us inside. I already hid my passport as I learnt from my friends who had the same experience, they took Ellen to a separate room, they asked me where I was going and I told them we were just making a trip in Europe. They asked me about my passport but I told them I had none, they told me that they won't allow me in their country and I commented quietly, that is ok, I will get back then. After about 30 minutes, two police ladies came in and told me they wanted to take us to the migration station in a small border city called Golden, we agreed and they tied our hands telling us it was the regulations there. I was so sad and angry with myself as it was the first time in my life to see my hands tied this way. We arrived and the lady there asked me again about my papers but I answered the same, again Ellen was in an- other room, the lady asked me again about the passport. I felt so weak as I never lied before and it was hard for me but I had little choice, she left me but then came back after 10 minutes . It was a big surprise for me when she asked me if I should like to apply for immigration to Norway. I thought she was joking so I refused, but she came again and again with the same question, finally I agreed as that was my intention. She took me to another room and started on the computer to fill in my information but then a big fear grew inside me and big questions as well. I started to miss all the poor streets and people of my big refugees camp in the Gaza Strip. When the lady finished and gave me the paper to sign, I said in a loud shaking voice , "no , I want to go back home", she was shocked and wondering ?? I said "yes I will go back home". She then typed another paper that sayd they asked me three times to stay there but I refused, and I signed the paper . I was not sure if my decision was right or wrong ??? Finally they took us again to our car at the Borders and we drove back to Holland.
Gisteren was een saaie dag... ben niet naar de golf gegaan... de wolken hingen te laag naar m'n goesting... heb 't manneke er alleen op uitgestuurd en heb mezelf eens verwend met lekker niets te doen... wat rondgeklungeld in huis... het allerhoogstnodige gedaan... uuuuren zitten prutsen om eens een ander muziekske op m'n blog te krijgen... krijg steeds foutbericht dat ik mp3 moet gebruiken maar dat DOE ik... ik zoek een song uit op mp3... kopiëer de URL en plak het in m'n blog... vroeger was dat een fluitje van 1 cent en nu niks fluitje meer... fluitje wèg... onder die bedrijven door nog enkele casanova's terug naar hun moeder gestuurd... ik heb zelfs in m'n gloriejaren niet zoveel succes gehad als nu in m'nen ouwen dag... gelukkig voor 't manneke ben ik een broodnuchter mens met beide voeten stevig in de vlaamse bodem geplant... Hamlet heeft me de volgende episode opgestuurd die ik hieronder zet... hier en daar heb ik wat moeten snoeien want de man... zijn naam waardig... is geneigd in bloemrijke taal te vervallen... hebben die Arabieren allemaal... die kunnen nu eenmaal niet een kat een kat noemen... maar ik moet jullie bedanken voor jullie bereidheid naar zijn verhaal te willen luisteren...
Part 3 Why Norway??
In a big hotel named Scandidal as I remember, we reserved for one night. I was amazed with the high technology there as all doors opened by a magnetic card that they offered us . I had a warm shower in my room and loved that hot water was available, things we havent here in the Gaza Strip. Then I laid in my bed tensed with my feelings and thoughts, thinking of all what I left behind in Gaza and all that could be waiting for me in Norway. The choice of Norway had its reasons as I heard from friends that people there have much sympathy with Palestinians and know much about their suffering , so I believed I could find a safe place and a good understanding , indeed I had big dreams as I volunteer here in Gaza in an orphanage where there are 100 children who lost their fathers in the last 6 years only, all live in my area. I believed I would have good chances in Norway to work well and make good money and then to send it to my friends in Gaza . The poor orphans need that so much to live, so I saw myself a messenger who is leaving on a great mission . I felt a big responsibility too and more fear of failure . I also have some friends in Norway who left just a couple of years and have a good life in Norway. I planned with them and one of them was meant to wait for me in a small city called Asker where he lives and works , indeed, I also had big hope to find a chance to continue my higher education as I have BA in TEFEL, teaching English as a foreign language , was English teacher in Gaza for 10 years and then studied International Marketing and Management in Germany in 1997-98. It was a dream for me to get my PHD in human rights studies , al dreams and Norway was my place of dreams as I saw it . I made a long search on the internet about Norway and its geography and life style so that I could manage easily when I was there . All those thoughts passed my mind that night at Scandidal Hotel in Guteburg.
Gaza heeft zich gisteravond gemeld, het is wel een heel kort stukje geworden, misschien weer moeilijkheden... ook gisteravond naar de herhaling gekeken van vrijdag door Jan Leyers "De Weg naar Mekka", ziet er mij daar een hopeloos geval uit, er is een spreekwoord dat zegt : "wie wind zaait zal storm oogsten" volgens mij heel toepasselijk op de situatie daar.
Vervolg :
In her Opel car, we started our long trip passing through Holland to Belgium again, then Germany and Denmark . I felt no borders , I even didnt know that I was leaving one country and coming into an other, I enjoyed the scenery all the way and we rested twice at petrol stations to have some food and coffee . In Denmark I enjoyed passing over that incredible bridge over the water and then into long tunnels under the sea . All looked terrific . I was happy feeling we were closer to Norway . Then we passed into Sweden . I saw houses in farm areas, they looked so lonely with lights coming from them, it was early night . I felt strange feelings, feelings of fear picturing myself in Norway and living alone in such a lonely house , remember I lived in the most crowded refugees camp in the Gaza strip. I really felt so scared and the fear was growing more all the way inside Sweden. I was silent while Ellen was driving . I felt losing my breath and power . I Started to feel uncertain of things, but finally we arrived in a big city called Gut burg..
Dat kieken dat ben ik... moest vandaag mijn jaarlijkse mammo ondergaan... ja ondergaan... ik ga nog liever naar de tandarts dan naar die jaarlijkse borstenknijppartij... ik moest even daarvoor ook nog naar de bib spurten om mijn boeken binnen te brengen anders was het boete betalen... de wagen is tijdelijk bij m'n zoontje die in de knoop ligt met zijn scooter... dus trok ik in sneltreinvaart naar de bib al sleurend aan m'en trouwe caddy die geladen was met 10 loodzware knoerten... hijgend en doornat van het zweet kwam ik dan thuis... pelde alles van me af... douchte... droge kleren aan... en vertrok weer in sneltreinvaart naar de kliniek... te voet... moest zowat 15 minuten wachten om me te laten inschrijven... dreef ondertussen alweer... kwam boven aan de balie en daar werd me het doktersbriefje gevraagd... goeie grutten nog aan toe... vergeten dat pampierke... ik bad en smeekte om het voorschrift later te mogen binnenbrengen maar nee hoor... dat mens bleef ijskoud weigeren... dus maar een andere afspraak gemaakt voor volgende maand... kan ik nog eens een hele maand m'n vingers zitten oppeuzelen van de zenuwen... je weet toch maar nooit wat die dokters gaan vinden he... en ik weet niet hoe jullie erover denken maar wat ik heb wil ik ook behouden al heb ik er soms meer last dan plezier van.
Mijn correspondent uit Palestina zou vandaag het volgende stukje opsturen over zijn belevenissen maar tot hiertoe heb ik nog niets ontvangen... zal dan voor morgen zijn denk ik... gisteravond nog met hem gesproken en de man was dolgelukkig met de enkele reacties die hij kreeg... hij begint weer zin in het leven te krijgen.
Verder geen schokkende zaken beleefd vandaag... gelukkig... ben nog niet bekomen van mijn enorme stommiteit... kieken dat ik ben!!!
Gisteren was het onze maandelijkse blogbijeenkomst... zeer zeer leerzaam namiddagje... na eerst eens lekker geroddeld te hebben over onze diverse blogbezoekers... hihi... zijn we overgestapt op het meer serieuze werk... ik als naïeveling wist niet dat men op zoveel mogelijke manieren kon "foefelen"... niet dat ik deze methoden in de praktijk ga toepassen... nee hoor dat is mijn stijl niet... en mijn blogmaatjes ook niet... daar ben ik van overtuigd... maar het is altijd goed om te weten hoe men iemand in de luren kan leggen... praktijken die hier in ons aller sennet veelvuldig toegepast worden vrees ik... ach ja wat doe je eraan... sommige mensen zouden nu eenmaal een moord begaan om toch maar even in de belangstelling te komen... ik ken ook enkele zielige figuren onder mijn kennissen die het niet kunnen laten telkens weer vals te spelen... ik had vroeger een tante die zelfs "foefelde" met patience... wat heb je dààr tenslotte aan... heb dat nooit kunnen begrijpen... maar het resultaat is wel dat je als eerlijk en naïef persoon vaak aan het kortste einde trekt en dat zint mij niet... ik trek liever aan de andere kant... hihi!!! Om mijn verslag af te ronden... het was weer een super geweldig leuke bijeenkomst... ik heb er geen kater aan overgehouden... wèl een lichtelijk hees stemgeluid... weet echt niet waar dàt nu weer vandaan komt!!! Bedankt maatjes voor de gezellige middag... ik kan er weer efkes tegen... tot de volgende!
Mijn trouwe bezoekers zullen al wel weten dat ik de laatste tijd nogal veel chat... nee niet zomaar in een chatroom... heb me enkele tijd geleden ingeschreven op een site en zo enkele mensen leren kennen waar ik echt mee kan praten... ik heb zo ook een Palestijnse man ontmoet die me vertelde over de toestand in zijn land... wat hem en zijn landgenoten het meest kwetst is dat de rest van de wereld onverschillig blijft voor het leed hen dagelijks aangedaan... dat vreet aan je... ik heb hem toen gevraagd of hij zijn verhaal aan jullie wilde vertellen via mijn blog... de man was er dolgelukkig mee... zo kon hij ook de ellende van zich afschrijven... dit wordt geen politiek debat want de meningen zijn verdeeld... alleen een verslag over zijn beperkte wereld... hij schrijft in het Engels en ik heb hem de link naar dit blog gestuurd zodat hij het zèlf kan lezen... willen jullie die man een hart onder de riem steken... reageer dan eens op zijn berichten zodat hij weet dat mensen zijn verhaal lezen.
Wat ik nog wil toevoegen is dat ik dit NIET doe om de sennet ladder op te klimmen... meer lezers te krijgen... kijk maar op mijn blog geen teller en geen puntenstemming!!!
Hieronder deel 1 geschreven door Hamlet (voor zijn veiligheid en die van zijn familie worden naam en andere gegevens niet prijsgegeven)
Under the siege I hope I can present a Palestinian case with all the suffering and misfortune that Palestinians live here in the Gaza Strip and the West Bank, I will try to do that in series, short writing which will always be completed . I hope my gentle readers will be armed by much patience to follow this case as it may lighten dark spots in our knowledge domains . I myself live in the Gaza Strip , in one of the most overcrowded refugees camps . Life grew so tight for me and the hope vanished with time so I thought I could get freedom and safer life in an other spot on earth . The idea grew in my mind , so I thought of a way to do that . To do this was not an easy task, it needs much money and more planning. I sold all what I have here to buy tickets and get visa, finally I was in Belgium, at the airport all passengers had been checked and allowed to get into Belgium . I was the only one kept there in a big glass room, then a police officer took me out to the waiting passengers to check if anyone was waiting there for me, and yes, Ellen was there so I was happy, indeed it was the first time I met Ellen but we had been friends on the internet for a long time, she took my hand and led me to her car, she drove me to her house in Holland, in a nice farm area, so quiet and peaceful and healthy. Her family was so generous and good to me, I spent a nice evening there and a good sleep after that . Next day we got up very early, around 6 and packed all for the long Trip to the North . yes my target was Norway .
Ik zat zojuist wat te surfen op het net en kreeg een msn binnen van m'n Palestijnse chatvriend die me vertelde dat er op dit moment een luchtaanval uitgevoerd wordt op de Gaza strook, al 5 doden en 9 gewonden... waarom dit keer weer eens heeft hij me niet kunnen vertellen want de verbinding werd verbroken... hoelang gaat dit zinloze geweld nog voortduren... ik zit hier nu in zak en as want ben er niet gerust in... je hoort en leest dagelijks van die gruwelverhalen want heel onze prachtige wereld wordt geteisterd door oorlogen... maar als je iemand kent die er middenin zit begint maar eerst de volle omvang tot je door te dringen... gewoonlijk sluit ik me af voor al het slechte nieuws dat dagelijks binnen komt via TV en radio maar dit keer lukt het me niet... ik voel me zo machteloos... heb de vorige keer naar Gazet van Antwerpen mail gestuurd maar heb er zelfs geen antwoord op gekregen.
Een man en zijn vrouw maken een zondagritje door het boerenland, paardjes en koetjes bekijken, op een weiland staat een stier met een bord erbij waarop staat : "deze stier heeft het afgelopen jaar 100 x gedekt", de vrouw denkt even na en zegt dan : "nou Jan dat is dan 2 x per week, daar mag jij best eens een voorbeeld aan nemen", Jan zwijgt als vermoord, ze rijden verder, weer een weiland met stier en bord waarop staat : "deze stier heeft het afgelopen half jaar 100 x gedekt", de vrouw weer : "nou Jan dat is dan 4 x per week, petje af voor dat beest, daar mag jij zeker een voorbeeld aan nemen", Jan rijdt stilzwijgend verder, even verder weer een stier met bord : "deze stier heeft de afgelopen maand 100 x gedekt", de vrouw hijgend : "nou Jan dat is dan 3 x per dag, daar enz. enz.", nou wordt het Jan toch te gortig en hij valt uit : "vraag jij eens aan die stier of het altijd met dezelfde koe was!"
