Kleindochter Julie is danslerares bij Balance Health Center en telkenjare geven ze demonstraties tijdens de Pinksterbraderij in Kasterlee, zo ook dit jaar. De gevorderden en ook de minder gevorderden zetten hun beste beentje voor tijdens een programma met een gevarieerde keuze uit de diverse dansdisciplines die Balance aanbiedt. Na de voorstelling werden geïnteresseerde kinderen uit het publiek uitgenodigd voor een korte dansinitiatie en er was heel wat enthousiasme. Zo werden ze onder andere aangeleerd hoe je moet vliegen. Het opstijgen lukte al erg goed, het landen ook... iets langer in de lucht blijven is voor de volgende les denk ik.
Het was niet meteen het fijnste weer om er op uit te trekken, niet met de fiets en ook niet al wandelend. Dan ben je blij als je maatje Alex belt of ik geen zin had om naar een tentoonstelling te gaan in Dessel, hij zou ons komen oppikken. Kermis in Dessel, nauwelijks parkeerplaats te vinden, regen... dan maar een alternatief. Euhhh... zullen we eens gaan zien in Postel of er niks te fotograferen valt? En mirakel, toen we in Postel aankwamen was het droog en scheen de zon. We hebben een tijdje rondgelopen op het terrein van de abdij en ja hoor, we zijn ook eens in de abdijkerk binnen gaan rondkijken. Eigenlijk had ik meteen spijt dat ik de Canon en statief niet bij had, maar het kleine Sonytje deed het ook voortreffelijk. Onder andere de prachtige glasramen waren evenzovele onderwerpen. Ik ben blijkbaar al helemaal hersteld van de miserie van de voorbije dagen want met een sluitertijd van 1/15 sec. is deze uit de losse hand gemaakte foto toch nog behoorlijk scherp.
Ik was een wrak vandaag. Nadat het vrouwke mij had opgepikt in het ziekenhuis heb ik de ganse dag als een zombie in huis rondgehangen en op de zetel gelegen. Hoe goed ik me gisteren voelde meteen na de ingreep, des te meer afgepeigerd was ik vandaag. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik nauwelijks geslapen heb ik St. Elisabeth. En misschien komt het ook doordat ik op het ogenblik snipverkouden ben, ik voelde het al aankomen eergisteren tijdens onze fietstocht. Ondertussen is het helemaal hoest, kuch, snuit en rochel en ik vrees dat ik daar nog wel een tijdje zal mee zitten. Toch heb ik nog de puf gevonden om na de voetbalwedstrijd op TV (wat een wanprestatie van onze Duivels) om met de Canon op statief even de straat over te steken en 20 m richting dorp te wandelen. Een blauwe uurtje foto van bistro de Lichtaartse Kwezel leek me een goed plan om mijn dagelijkse foto-reeks verder te zetten. Eigenlijk was het al iets te laat voor het blauwe uurtje maar als compensatie heb ik me dan maar gericht op de verlichting van de voorbij rijdende auto's. Verrassend hoeveel auto's er voorbij komen op 30 seconden, maar ik vond het nog niet genoeg. Dus heb ik vanaf hetzelfde standpunt nog een tweede foto gemaakt en in Photoshop is het makkelijk om meerdere foto's te stapelen. Met de modus "lichter" kon ik de lichtstrepen van de tweede foto toevoegen aan de eerste foto en zo vond ik het wel oke. Voor alle duidelijkheid: dit zijn twee foto's.
Ik zal hier wel geen schoonheidsprijs mee winnen en al eerder had ik aangegeven dat ik geen ziekenhuisfoto zou plaatsen, maar enerzijds is dit de enige foto die ik gisteren gemaakt heb, het is trouwens een smartphonefoto, een echt fototoestel had ik niet bij, anderzijds vind ik bij nader inzien dat er ook in mijn jaar album plaats moet zijn voor mijn kort verblijf in AZ St. Elisabeth in Herentals. Foto gemaakt met de rechterhand terwijl de linkerarm met alle toeters en bellen er aan op het ziekenhuisbed steunt. Dit onding heeft met trouwens de ganse dag wakker gehouden, ik ben een redelijk beweeglijke slaper en telkens ik mijn arm verplaatste deed het pijn. En zeggen dat het achteraf gezien helemaal niet nodig was. Indien er tijdens de ingreep iets zou fout lopen hadden ze zo een ingang om direct in te grijpen...
't Meulenzicht in Retie is een van de pleisterplaatsen waar we wel eens aanleggen als we gaan fietsen en dat was vandaag ook de bedoeling. Maar… eigenaardig, het terras zat afgeladen vol op deze toch niet echt zonovergoten dag. Misschien waren al die bezoekers wel potentiële kanovaarders die helaas moesten vaststellen dat de afvaart van de Nete op het ogenblik niet mogelijk is omdat het waterpeil nog steeds te laag is. Als alternatief is een terrasbezoek dan ook niet verkeerd he. Voor ons leek het voor deze keer evenwel te druk. We zijn 20 m verder aan de watermolen, bij de afvaartplek toch even gestopt om enkele foto’s te maken. Een blik op het overvolle terras vond ik wel passen om de dag te illustreren.
PS. Of ik morgen in staat zal zijn om mijn alle-dagen-één-foto-routine vol te houden is zeer twijfelachtig. Ik moet even naar het ziekenhuis en ik zal minimaal één nacht daar moeten blijven. Een smartphonefoto van mijn kamer lijkt me niet meteen het beste plan. Er zal waarschijnlijk wel enige vertraging zijn bij de volgende upload.
Ik moest nog even naar het ziekenhuis in Herentals om wat formaliteiten af te werken. Donderdag moet ik namelijk een kleine ingreep ondergaan. Het vrouwke wilde wel mee en we hebben de trip al fietsend gedaan. Dat hebben we geweten... man, man, man, het was vechten tegen de wind. Tijdens de terugrit ging het natuurlijk veel vlotter. Ik wilde langs het kanaal, in de buurt van de jachthaven nog eens de site met de drie bruggen fotograferen en het doel was een trein, een fietser en een wagen op de respectievelijk voor hen bestemde brugen in beeld te krijgen. De timing van de treinen had ik genoteerd en fietsen komen er zat over de fietsbrug. Ik heb 3 treinen zien voorbij komen, telkens was er wel een fietser ergens in beeld maar op de derde brug in de achtergrond wilde maar geen wagen in beeld komen op het goede moment. Het is nochtans een redelijk drukke weg tussen St Jozef Olen en Herentals... Langer wachten wilde ik niet (en het vrouwke ook niet) en dan heb ik maar vrede genomen met drie bruggen, een fietser en een trein. Al bij al vind ik 'm ook niet verkeerd, al was de oorspronkelijke bedoeling toch nog net iets meer ambitieus.
Als we via de Watervoort van Lichtaart naar Herentals fietsen komen we voorbij een plek waar allerlei kleinvee en vogelsoorten te bekijken zijn. Mini geitjes, duiven, kippen, allerlei vogels en... er is ook een witte pauw. Voor de aardigheid heb ik het eens opgezocht en diverse bronnen geven verschillende resultaten. Volgens de enen zijn witte pauwen geen albino exemplaren maar een uiting van een genetische aandoening genaamd leucisme. Volgens anderen zijn ze extreem zeldzaam en volgens nog anderen dan weer niet. Ik wil er verder niet over uitwijden maar eerlijk gezegd had ik nog nooit eerder een witte pauw gezien. Toen we aangefietst kwamen zat ie warempel met zijn staart helemaal opengeplooid te pronken. Fiets aan de kant, fototoestel uit de tas en... te laat. Toen ik klaar was om te fotograferen was ie weer met zijn staart over de grond aan het vegen. Ik heb toch alvast enkel foto's geschoten terwijl ik wachtte of er nog een pronk-moment zou komen. Het wachten duurde erg lang en toen het vrouwke vond dat het nu echt genoeg was zijn we weer vertrokken. Toen ik omkeek leek het er op dat ie zijn staart weer wilde tonen, ik kneep de remmen weer in en dat was voor dat beest het sein om de show opnieuw af te breken. Rotbeest!!! Vroeg of laat krijg ik 'm wel eens te pakken, we komen hier vaker voorbij.
Het vrouwke wilde deze namiddag naar een balletvoorstelling gaan en eerlijk gezegd, dat is niet meteen mijn piece of cake. Gelukkig komen we goed overeen, ieder zijn meug, zij ballet, ik fietsen. Ik wilde wel eens gaan zien hoever het al opschiet met de opbouw van de podia en andere faciliteiten voor Graspop in Dessel. Daar een fietsrondje aan vastplakken annex enkele foto's scoren leek me een fijne invulling van een zondagnamiddag. Binnen twee weken scheuren de gitaren en donderen de drums en de bassen hier weer en het festivalterrein maakt zich klaar om alweer tienduizenden metal-fans te ontvangen. Natuurlijk kun je er niet zomaar doorheen lopen of fietsen tijdens de werkzaamheden maar het lensje van mijn kleine Sony paste precies door de mazen van het hek en zo kon ik meerdere leuke beelden scoren. De al bijna helemaal gebruiksklare Marquee, de giga tent waar vorig jaar o.a. Helmut Lotti optrad, was een voor de hand liggend onderwerp. Misschien dat er deze maand nog wel een foto van deze locatie voorbij komt met veeeeel meer volk op de voorgrond.
Neen, deze mooie boot heet niet Titanic, de naam staat er op trouwens. Fietsend langs het Kempisch kanaal staken we deze rustig cruisende plezierboot voorbij en ik zag aan boord een viervoeter die me meteen fotoplannen bezorgde. Een beetje verder zijn we gestopt om 'm te laten voorbij komen en een paar foto's te maken. Nog iets verder wilde ik een tweede poging wagen met een meer op het voorsteven ingezoomde lens. Helaas was de woef toen weer terug bij zijn baasje in de kajuit. Toch vind ik dit ook wel een plaats waard in mijn jaaralbum. Waarom moet ik toch aan de Titanic denken?
Vrijdag is wandeldag met de bewoners van Hoevezavel en we plakken daar dan vaak tijdens de heen- of terugrit een uitstap aan vast bij een of andere fotowaardige locatie in de buurt. De vele plassen in de regio, meestal ontstaan door zandwinning door Sibelco, zijn wat mij betreft allemaal een bezoek en een fotosessie waard. De meest gekende, Zilverstrand en Zilvermeer wilde ik vandaag even negeren. Minder bekend maar misschien wel een van de grootste meren in Belgie is Het Rauwse Meer, bij de locals gekend als de Put van 't Rauw. Heerlijk rustig nog steeds, een prachtig wandelgebied en op het zuidwestelijk puntje na, waar het vacantiepark De Kempense Meren werd ingeplant, kun je er al wandelend en fotograferend van de natuur genieten. In de late namiddag, vanaf de oostzijde kon ik met tegenlicht dit beeld vangen.
Op Hemelvaartdag is er traditiegetrouw het Waterputfestival op het Bobbejaan Schoepenplein in ons dorp. Een aantal plaatselijke verenigingen organiseren al sedert vele jaren gezamenlijk een gezellig dorpsfeest met popconcert-allures. Er komen een aantal bandjes optreden en de sfeer is er altijd helemaal top. Ik wil ook even vermelden dat de opbrenst intergraal als steun naar een aantal goede doelen gaat. De meeste bandjes die voorbij kwamen waren voor mij absoluut onbekend maar kwaliteit was er alleszins. Uit het programma koos ik als foto van de dag voor dit beeld van Johnston & Friends, een vader met zoon en dochter plus een goede drummer. Prachtige samenzang, leuk repertoire en een podiumvast geheel, wij hebben er zeer van genoten.
Hij lag alweer bijna een jaar stof te vergaren, mijn ouwe trouwe accoustische gitaar. Nu ik weer een achtergrondmuziekje wil ineen knutselen voor mijn op stapel staande audio-visuele reeks voor ons komende fotosalon heb ik 'm nog eens uit mijn tot bergruimte omgetoverde homestudio gehaald. Hoewel ik lid ben van Sabam als ex-beroepsmuzikant vind ik dat gedoe met auteursrechten als je commerciele muziek gebruikt aan de overdreven dure kant en ik maak daarom zelf wel iets. Het schiet goed op trouwens, ik ben ongeveer gereed om het op te nemen en vanavond dacht ik er aan mijn strijdmakker ook een plaatsje te gunnen in mijn jaaralbum. Ik koos voor een zwart-wit omzetting en een sfeervolle "low-key" bewerking.
Het vrouwke houdt van poezen. Er lopen in de buurt nogal wat zwerfkatten rond en die weten allemaal dat in huize Pol en Josee altijd wel iets te vinden is om van te smullen. Het vrouwke koopt dan ook regelmatig poezenbrokjes in de supermarkt en wat charcuterie op overschot en pappeke vinden ook hun weg naar de schoteltjes en voederbakjes. Zoals mijn kennissen wel weten ben ik een langslaper en als ik in de loop van de voormiddag uit de bedstee gesukkeld ben heeft het vrouwke op diverse plaatsen in de tuin al lekkere hapjes klaar gezet voor de poezenpopulatie. Twee onafscheidelijke, bijna identieke exemplaren zijn meestal eerst op post om van het feest te komen genieten. Ze zien er helemaal niet ondervoed uit en ik vermoed dan ook dat ze in de in de loop van de dag nog wel op enkele andere plaatsen gaan schooien. Vandaag heb ik voor de gelegenheid de 300 nog eens op mijn toestel gezet met een 1,4x extender dan heb je een bereik van 420 mm, zat genoeg om de maaltijd van op afstand in beeld te nemen.
Ik had opnieuw blauwe-uurtje-plannen. Gisteren was ik net iets te vroeg en daatom ben ik vandaag wat later richting dorp gewandeld. Het was al rond half elf toen ik op het kerkplein klaar stond om de Wannes, standbeeld en symbool van de noeste Kempense landbewerkers, te fotograferen. Ik heb een laag standpunt gekozen om alle onnodige achtergrond objecten weg te moffelen en omdat er een beetje wind was heb ik het diafragma niet al te klein ingesteld zodat de sluitertijd zo rond de 5 seconden uitkwam. Er zit nog wel een tikkeltje beweging in de grassen maar daar kan ik mee leven. Het standbeeld en zijn hond stonden stil he. En het blauwe uurtje gaf ook acte de présence.
Ik ben nog eens op stap geweest om avondfotografie te doen. Het sterrenrestaurant De Pastorie is nog geen 200 meter van onze voordeur verwijderd en nu het weer op de vertrouwde locatie heropend is na de verbouwing wilde ik dat natuurlijk nog eens in beeld nemen. Op zondag zijn ze gesloten en dat heeft als voordeel dat je niet gestoord wordt door in- en uitlopende klanten of personeel, anderzijds mis je dan de gezelligheid van het warm licht dat door de ramen komt. In deze tijd van het jaar blijft het al erg lang licht en eigenlijk was het nog net iets te vroeg voor het blauwe uurtje. Het oude gedeelte van het restaurant is geklasseerd erfgoed en daar mocht niks aan veranderd worden maar aan de linkerkant is er een spiksplinternieuw gedeelte aangebouwd en ik vind de combinatie van oud en nieuw best meevallen. Door de begroeing heb je van op de straat eigenlijk nergens vrij zicht, er staat altijd wel iets in de weg. Ik heb een standpunt gekozen van waaruit de lichtreclame helemaal ongestoord in beeld is. De lichtinval van de straatverlichtig op sommige delen van de voorgrond helpt de sfeer nog een beetje te verhogen. Voor de aardigheid nog eens de gegevens: F9 - ISO 100 - 30 sec bij 22 mm met de 16-35mm op de Canon 5D Mk IV
Aanstaande donderdag is er het Waterputfestival op het Bobbejaan Schoepenplein. De accomodatie is al helemaal opgebouwd en die werd vandaag ook al gebruikt merkte ik. Toen het in de loop van de avond even droog was wilde ik nog wat stappen gaan plukken om mijn gemiddelde alsnog een beetje op te krikken en in de verte hoorde ik muziek. Nieuwsgierig als altijd ben ik tot in het centrum gewandeld en inderdaad, er was een big band (of was het een fanfare) aan het spelen en er was behoorlijk wat publiek. Het repertoire bestond uit gekende populaire hits en er waren ook 3 zangeresjes die o.a. het K3 repertoire ten gehore brachten. Ik vond het allemaal razend interessant en vaak ook grappig. Nog grappiger werd het zeker toen ze om het showgehalte extra te verhogen de percussionisten langs het podium lieten plaatsnemen. Bongo's en conga's werden naast de olievaten geplaatst die daar al langer klaar stonden. Die vaten hadden wel al de ganse dag in de regen gestaan en vanaf het moment dat er de eerste mep op werd gegeven had ik in de gaten dat het wel eens plezant zou kunnen worden. Ik heb mijn camera dan ook even vaak naast het podium gericht als op de zangeressen of de rest van de band. En ja hoor de percussionisten vonden het ook leuk en ze gingen steeds harder slaan en het water spatte steeds hoger op. Live music... je wordt er soms nat van.
We hebben weer enkele dagen een logé. Chouffe, een al iets oudere rustige viervoeter komt ons tot maandag gezelschap houden terwijl zijn baasjes naar Lille trekken om er een optreden van Bruce Springsteen te gaan bijwonen. Het is niet de eerste keer dat ie bij ons logeert trouwens. Hij kent de woef van de buren ook al langer. Het is wel een beetje grappig... de woef van de buren heet Bruce. Dus terwijl de baasjes van Chouffe naar Bruce gaan, komt Chouffe ook naar Bruce. En om in de sfeer te blijven heb ik ook weer wat gelijknamig drinkbaars in huis gehaald: Chouffe (0,4 he !!!).
Het wil maar niet regenen. Na een beloftevolle donkere lucht deze morgen werd het zonder dat er enige nattigheid gevallen was toch weer zonnig in de loop van de namiddag. Dan zijn we alsnog weer maar een kort rondje gaan fietsen, kwestie van de oude knoken toch in beweging te houden. Een stukje fiets-o-strade tussen de Lichtaartse weg in Herentals en het Kempisch Kanaal bracht ons langs de Hellekens. Telkens we daar langs komen stoppen we er wel even om te zien of er niks te fotograferen valt. Vandaag waren enkele Galloway runderen binnen shoot-afstand en ik heb er dan ook meerdere beelden van meegebracht. Dit is mijn keuze uit het aanbod voor vandaag.
Een fietstocht is wat mij betreft pas helemaal af als je onderweg ook ergens stopt aan een gezellig terrasje om het energiepeil weer wat op te krikken. Als er dan op of in de buurt van dat terras interessante personen, toestanden of andere fotomogelijkheden zijn ben ik als amateurfotograaf altijd geïnteresseerd. Je moet natuurlijk wel opletten met privacy. Straatfotografie is nog altijd een van de richtingen in de fotografie waar ik vaak een beetje gène bij voel. Deze meneer had gezien wat ik aan het doen was, met een hoofdknik vroeg ik hem of het mocht en hij knikte terug. Dan ga ik er van uit dat het oke is... Ik vind het een prachtig portret.
Tussen Gierle en Tielen, bij het brugje over de Aa, kwamen we een collega fietser tegen die ons vroeg om even aan de kant te gaan staan want achter hem kwam een grote groep schoolkinderen die op fietsuitstap waren. En inderdaad, voorafgegaan door een tweede leerkracht kwam een hele sliert jeugd aangereden. Omdat ik toch stilstond heb ik het Sonytje weer eens uit mijn zak gehaald en diverse opnames gemaakt. Dit is eigenlijk de eerste uit het rijtje. Tegenlicht en... wat me bijzonder opviel was dat alle kinderen een fietshelm droegen en de voorop rijdende leerkracht, waarvan je toch denkt dat die het voorbeeld moet geven... niet!
