|
Vannacht in stukken en brokken geslapen! Dat kan ook bij mij gebeuren. Meestal als er de avond voordien iets tegen zat, zoals een wasmachine dat niet wilde wassen en een droogkast dat niet wilde drogen. Mijn eerste taak vandaag was om te zien en kijken of het om onherstelbare schade ging of alleen maar omdat ik, uit bezuinigingen, té veel kilo's in de machines gestoken had. Je kan gerust stellen dat bezuinigen soms een vorm van gierigheid is, zowel van zeep als water. Maar wat wilt ge, water moet weeral bespaard worden door de droogte en met zeep moet men door het hamsteren ook zuing omspringen. Ik gebruik natuurlijk niet dezelfde zeep voor mijn handen, douche , bad als voor de wasmachine. De gemeenschappelijke woorden zijn zeep en water en met beide, moet volgens de experten (weermannen en winkels), zuinig omgesprongen worden. Vandaar mijn verlangen naar regen, naar hemelwater, niet te geloven dat ik dat zeg! De droogkast heeft ondertussen wel zijn werk terug gedaan, goed gedaan en dat is 'drogen', meer verlang ik niet van dat soort electronica. "Goeie morgen, morgen, goeie dag..." van Nicole en Hugo zing ik dus niet, ik hoor het trouwens toch niet graag.
Al weken is er ook veel te doen geweest over het vroegtijdig stopzetten van de soaps op de televisie. Ik snap niet goed de heisa rond die programma's. Ik ben geen fan om dagdagelijkse drama's op de buis te zien. Het leven van iedere dag geeft al spanning en afwisseling genoeg zonder dat ik er 's avonds nog een fictieve aflevering aan moet toevoegen. Ook pagina's vol over "De Mol" in de krant. Zovele jaren terug vond ik dat een leuk en vernieuwend programma, maar men kauwt op hetzelfde been en moet dan ook weer extremer gaan om de spanning op te drijven. Ik ben met de avondtelevisie moeilijk tevreden te stellen. Michäel Portillo met de treinreizen, Simon Reeves met andere benaderingen van continenten, landen, religies, avonturen en Ben Fogle met New Lives in the Wild, zijn momenteel mijn geliefde kijkbuismomenten. Het rustige en gezapige karakter van de reportages zijn een lust voor mijn oren en ogen. Af en toe een goede film en detective smaak ik ook wel als avondamusement. Voor de rest is het verlangen naar mijn bed. Met stokjes tussen mijn oogleden, mijn ogen mogen niet dichtvallen, wacht ik tot het tijd is om de hond buiten te laten voor zijn laatste plasbeurt. Nog eens naar de sterren, de planeten en de maan kijken en de totale rust begint.
|
