Nog 10.226 dagen te gaan en dan vier ik mijn eeuwfeest!!!!. Het aftellen is begonnen, een andere verjaardag is de moeite van het vieren niet waard. Dan is er gewoon 'blij' zijn dat we weer een jaartje erbij hebben in goede gezondheid en in mentale rust. Ik ben geen feestvierder, zelf niet in mijn meest onstuimige jaren. Hooguit tijdens de vakantie naar de 'Barque à Jack' in Zeebrugge, nadat we onze vakantiejob gedaan hadden. Leven genoeg daar, een beetje zoals nu. Maar op straat vieren, dansen, springen en drinken zat er nooit in. Ik pikte ook wel een 'bal' mee of een 'thé dansant', allemaal feesten die uit een andere eeuw zijn. Met de mooiste kleren aan gingen we toen op pad. Jeansbroeken was alleen voor te werken en shorts alleen voor het strand. Het is goed dat er veel 'fluctuatie' is in gebruiken en zeden, maar het mag niet ontsporen zoals het nu soms wel gebeurt. Fluctueren is meestal een woord dat men gebruikt in een economische of medische context, maar het is het enige woord dat ik toepasselijk vond voor wisseling van 'zeden' en 'gebruiken'. Een schommeling, een golving, een onbestendigheid, een verandering in het gedrag om te fuiven.

Een verjaardag geeft en heeft ook wel heel aangename momenten. Vrienden en kennissen die ik niet zo vaak hoor en zelden nog zie, nemen dan terug contact. Een gezellige babbel en wat herinneringen doen op een verjaardag wonderen. Daar kan geen enkel feestje, etentje, tegen op. Gisteren heb ik uitgebreid mijn stembanden geoefend, die zijn weer voor een tijdje gesmeerd. In deze coronatijden is dat nodig want ze liggen lang stil en mijn hond heeft het nog niet tot gesprekspartner geschopt, niettegenstaande hij vandaag al twee jaar bij mij woont. Maar ja, een beestje zijn gewoontes verander je zo maar niet. Ik zal gedwongen worden om de 'blaf- en woeftaal' te leren. Geen ontkomen aan.