Vandaag, meer bepaald deze namiddag, komt vriendin Odette op bezoek. Ze brengt van alles mee dat mijn tuin kan gebruiken, water is het belangrijkste geschenk. Maar met haar lawaai en veel gedruis ben ik niet gediend, die wind en de rukken die er soms bijhoren, zou ze beter op de Noordzee houden. Waarschijnlijk blijft ze ook nog eens logeren. Mijn nachtrust zal samen met de Blauwvoet (blog 04/02) wel gaan vliegen. Odette is geen veel voorkomende naam. Alhoewel Frank met enige trots en fierheid verkondigde dat het KMI de naam had mogen kiezen, vroeg ik me toch af wat er zo apart aan deze naam was. Misschien was er wel een goede reden dat die eens in het vizier kwam. Het was nu ieder geval de beurt aan een naam met een beginletter "o" en een vrouwennaam. Er valt wel het een en ander te vermelden bij deze niet alledaagse naam, die klassiek en tijdloos te noemen is. Een afgeleide van een Germaanse naam die met Ôd, Ode beginnen. Niet in de betekenis van lofzang maar in de betekenis van 'erfgoed', Otto, Odette, Odilla, Oda. Als men de Duitse herkomst wil bekijken, is het in de betekenis van 'rijk, strijdvaardig, bezit'. Als men het bij een Franse en Engelse oorsprong wil zoeken, zeggen ze dat het komt van 'aanbid God' en zijn ook verbasterd naar Idette, Edith. Geeft men de voorkeur aan de Bijbelse oorsprong dan staat het voor 'hersteller'. Niks wind of storm te zoeken in de naam 'Odette'. Ik blijf een beetje op mijn honger zitten en zoek verder naar quotes, gezegdes, spreuken over de angstaanjagende stormen die met veel regen en grote windsnelheden op me afkomen. Ik leg mezelf een beperking op: enkel rake zinnen en woorden van vrouwen komen in aanmerking. Ik vind al vlug een eerste gezegde dat niet om te lachen is. Het kwam van Mme de Tencin (1682-1749) een non die haar kap over de haag gooide, die haar kind op de trappen van de kerk Saint-Jean-le-Rond in Parijs, te vondeling legde (het kind werd een beroemd wiskundige en filosoof onder die naam), een Franse saloniste (nu 'socialite') schrijfster: het einde van het leven is triest, het begin is niets en daar tussenin is het bijna voortdurend storm!. Een tweede komt van Carmen Sylva, pseudoniem voor Elisabeth zu Wied, koningin van Roemenië (1843-1916). Schreef gedichten, vertellingen,sprookjes, romans, vertalingen. Haar aforismenbundel "Les Pensées d'une Reine" werd bekroond door de Académie Française in 1882. Daaruit het volgende: witte haren zijn de vlokken die de zee bedekken na een storm!. Maar eindigen doe ik met vrouwen van hier. Vanessa Chinitor zong op het Eurovisie Songfestival in 1999: Like the wind, be like the wind. Like the wind, run for ever free. En dan mogen we zeker Ingeborg niet vergeten, ook eurovisie maar in 1989: Door de wind, door de regen, dwars door alles heen. Door de storm, al zit alles me tegen, door jou, ben ik nooit alleen.
|