Gisterenavond, bijna volle maan, en telkens op tijd buiten met hondje-lief om het ISS te zien passeren. Zelfs tweemaal!. Het blijft me fascineren dat in zo'n kleine bewegende stip, aardse mensen leven en hun natuurlijke habitat alleen maar kunnen zien door kleine venstertjes op grote en verre afstand. Niet alleen dat, de snelheid waarmee ze rondjes draaien is dan ook nog eens ontzettend hoog. Iedere oogknip, is een toer rond de aarde, van West naar Oost. Eventjes zwaaien met het polleke en kijken naar de andere grote sterren. Bij een rustige, deels bewolkte hemel zie ik de Romeinse en Griekse goden blinken, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunnus. Het moeten niet altijd heiligen zijn die ik vernoem. Maar dat zijn zo de zalige momentjes op het einde van de dag. Voor het slapengaan, met de hond buiten gaan en de hemel afspeuren. De nachtelijke uurtjes kunnen soms even mooi en poëtisch zijn als de zonnige dagen. 

Ik moet iets rechtzetten dat ik gisteren geschreven heb. De nieuwe regering is er. Moet ik hoera, hoezee, bravo roepen voor Vivaldi? Na bijna 500 dagen bakeleien, vergaderen, bijeenkomen, woorden in overvloed, oneens zijn, besluit men uiteindelijk een regering te vormen die er al maanden geleden zat aan te komen (blog 21/02 en 16/03). Ik vraag me af, is er nu werkelijk nog een regering nodig? Ja!!! Er moet immers een coronacommissaris aangesteld worden. Wat een vergissing maakte ik daar. Dat kost natuurlijk een pak minder dan een 'staatssecretaris voor corona affaires'. Alleen vraag ik me af hoe die correct moet omschreven worden, want het zal een vrouw zijn. Een correct Nederlands woord is 'secretaresse' Maar 'staatssecretaresse' bestaat niet. Zoals ook het woord' commisaris' bestaat maar geen 'commisaresse'. Dat moet toch wel gemeld worden aan het centrum voor gelijke kansen, discriminatie, racisme enz "Unia"  Er is wel gender gelijkheid maar een echte vrouw kan men onmogelijk aanspreken met een titel van een man. Daar zal men nog  eens over moeten palaveren. Niet alleen over deze vrouw, maar over alle functies die nog ingevuld moeten worden. Hopelijk weer geen 500 dagen.

In mijn blog van 18 juni, vermelde ik Mister 100, niet Raymond Ceulemans (biljarter), maar de schrijver die meer dan 100 boeken schreef en een eeuweling was die dag. Wel, Lodewijk Paulina Van Den Bergh, heeft rustig en blijvend de ogen gesloten na "een vreedzaam oudemensenleven", zoals hij het zelf omschreef. Bekend was hij als Aster Berkhof, die het mooiste boek geschreven heeft dat ik als tiener las: Veel geluk Professor. Ik ga het citaat van Fritz Perls (1893-1970) psychiater voor zijn nagedachtenis noteren: "De kracht van een tekst is niet tijdgebonden. De woorden blijven eeuwig hun werk doen".