|
Langzaam aan bereid ik mijn hond voor op het komende winteruur. Nog tien dagen en ik mag een uur langer slapen maar dat moet mijn huisgezel ook doen. Ik slaap iedere dag wat langer en sta zo zes minuten later op. Ik ben dan verzekerd dat mijn hond op 25 oktober, op het juiste uur, verlangt dat ik naar buiten ga met hem. Met een beest in huis moet ik zelf aan alles denken: hij kan geen uur zien en kijkt alleen naar licht en donker. Ik moet dus voor twee handelen, doen en denken en dat is niet eenvoudig als die tweede een hondenverstand heeft. Maar we trekken ons plan en leven ons simpel leven op het ritme van de natuur. En de natuur zegt dat stilaan de tijd van rust daar is, voor ieder levend wezen.
Gaan 't gaan gaan? Het Vlaams woord van de dag, gaan als hulpwerkwoord. Betekenis van deze drievoudige 'gaan'? Het mag stilaan ophouden!! Ik ben aan pagina 8 geraakt zonder ander nieuws te zien dan teksten, grafieken, verplichtingen en beperkingen die covid-19 allemaal met zich meebrengt. Langs de ene kant blij dat corona alles overheersend is, want dan zijn er geen andere rampen te bespeuren om over te vertellen. Maar eerlijk, eentonig is het wel en een beetje angstaanjagend ook. Zo op mijn tellen moeten passen als er andere mensen in de beurt zijn, benauwd mij een beetje. Het mag toch niet te lang meer aanhouden of ik krijg schrik van mensen en word mensenschuw. Dat is toch niet de bedoeling van het leven? Ik weet wel dat de hoofdreden van mijn bestaan, leven geven, achter me ligt, maar dat is geen reden om zo verder door het leven te gaan. Leven is contacten, niet alleen telefonisch, met familie en vrienden. Een goede knuffel of omarming geven, hand in hand of arm in arm door het leven stappen, is toch weinig gevraagd en kost eigenlijk niets. En juist die gratis dingen van het leven worden mij ontzegt. Ik zal eens gaan winkelen om soelaas te vinden en me wat zoetigheden aanschaffen. Het is bietentijd, suiker zal er genoeg te vinden zijn, ik ben niet de enige die in snoep en taartjes troost zoekt. Hierbij past een mooie zin van Thijs Vloebergh: pas maar op voor mij, zei het klontje tegen de biet, ik ben geraffineerd!
Een 'Boeketje Vlaanderen' en 'Eén van de Drie Wijzen', is ook weg. Vrij jong, heeft Gertie Christoffels, het gevecht met kanker moeten opgeven. Een gulle en guitige lach, mooie woorden, mooie uitspraak en zeer humoristisch, waren haar kenmerken. Stilletjes is ze er vanonder gemuisd, zonder veel tamtam. Het was een grote madam in tv-land.
|
