|
Ik heb weer eens ondervonden dat ik nooit mag denken alles te weten. Mijn kennis van zaken, blijkt geen echte kennis te zijn maar een samenraapsel van rubriekjes met een wetentje hier en een wetentje daar. Een opeenstapeling van informatie die ik dan een draai 'ik heb kennis van' geef. Dan blijken weer dat oorzaken en gevolgen veranderen, en pas ik mijn 'weten' of 'kennen' weer aan met de argumenten die ik gelezen heb. Sommige dingen zullen nooit tot de exacte wetenschap behoren en telkens veranderende inzichten geven, zoals de natuur. Twee pagina's in het dagblad: Operatie 'Red de Sahara'. Ik dacht aan de Sahara, een woestijn in Marokko of een film uit 1943 naar een boek van Philip MacDanald (1900-1980), dan aan een film uit 2005 naar een boek van Clive Cussler (1931-2020) of was het misschien een model van een gekend Belgisch handtassenmerk? Nee, het was de Sahara van De Panne, door de Pannenoars gekend als de Romeinse Vlakte of Romeinse Kamp. De zandgrond in de Duinen, het natuurgebied, moet weer stuiven en dansen, er moeten weer 'paraboolduinen' ontstaan door de noordwestenwind aan onze kust. Die worden dan gevolgd door 'vochtige duinpannen' en dat is dan op zijn beurt een waardevole behuizing voor biezondere dieren en planten. Er is een strijd nodig om de 'vergroenig' tegen te gaan, vindt het Agentschap Natuur en Bos van het Vlaamse Gewest. Er moet een herstel komen van de verstuivingsdynamiek in onze Westhoek. Jarenlang werd dit gedeelte van de duinen grenzend aan Frankrijk, met hun beschermde duinen 'Dune de Perroquet' behorend bij het plaatsje Bray-Dunes, voor de wandelaar afgesloten met prikkeldraad. Men mocht het niet betreden, alleen wandelen langs bewegwijzerde paden of met gidsen. Het helmgras was nodig om het zand van de duinen vast te houden. Langs de 68 km lange Belgische Kustlijn zijn wandelpaden aangelegd om al de groene accenten te bewaren, het zand vast te houden, de fauna en flora van het natuurgebied te beschermen. Het vandalisme van de wandelaar moest aan banden gelegd worden om de vogeltjes ongebreideld de kans te geven te nesten en de waardevolle planten te beschermen tegen de zware en vernietigende voetstappen van de natuurverkenner. Al die inspanningen en het betreden van enkel de voetpaden zijn nu toch verkeerd gebleken. Agentschap Natuur en Bos neemt ingrijpende maatregelen om de 'vergroening' in de duinen tegen te gaan: zeven hectare duinengrond, dat is 30 miljoen kg zand, afgraven en zeven. Want alle worteltjes en zaadjes moeten verdwijnen om terug mooi, schoon en zeer zuiver zand te geven!!! Kostprijs, om een levenskans te geven aan de rugstreeppad, de strandzandloopkever, de moeraswespenorchis, de parnassia, het zandtulpje en de honigorchis, heb ik nergens terug gevonden. Hadden ze de wandelaar gewoon zijn gang laten gaan dan hadden de duinpannen vanzelf zonder 'groen' geweest. Er werd ook weer een uil gespot en daarmee wil ik dit duinenverhaal afronden met een paar uilengezegdes al dan niet van toepassing: 'uilen naar Athene brengen', zoveel als nutteloos werk doen. Maar ik ga nu een 'uiltje vangen'.
|
