Vannacht was ik "Queen for tonight" met dikke pyama aan en zonder kroon. Vanmorgen hoorde ik dan "Walking back to happiness, said goodbye to loneliness" beide gezongen door Helen Shapiro (1946). Dat om te onderstrepen dat de dag van gisteren, loneliness, voorbij is. Grote hits in de jaren '60, en nog altijd meezingers van formaat. Stappen naar geluk, als ik dat zo kan noemen, is een autoritje naar de garage met mijn dierbaarste transportmiddel. Een 'goede beurt' geven aan de auto want die heeft dit jaar nog niet veel plezier gehad en meestal op stal gestaan. Daarna een extra ritje in de Westhoek. Vervolgens een arrêt bij de patissier. Twee pateekes zijn ontontbeerlijk om mijn gevoel van happiness te voltooien. Meteen heb ik dan ook een koekske bij de namiddagkoffie. Ik hoorde ook de Vlaamse Kleinkunstenaars en troubadours 'De Elegasten'. Ze zongen in 1969 en ook vanmorgen "Wat heb je vandaag op school geleerd?". Wel mijn school is geen gebouw meer, maar de krant, tv, radio en internet. Dat is alles tesamen een onuitputtelijke bron van kennis vergaren of eens op te frissen 'weetjes' en de laatste nieuwtjes van de wereld. Ik heb nog niet dikwijls over de samenstelling van mijn maaltijden gesproken. Ik ben dan ook geen smulpaap te noemen. Het is voor mij een bezigheid zoals iets anders en nodig om gezond, veerkrachtig en sterk te blijven. Voor een eenmansgezin is het zoeken naar het evenwicht tussen goesting en juist voldoende. Ik probeer de vuilniszak niet te spijzen en dan is de aanschaf de juiste hoeveelheid fruit, groenten, vlees, vis en al de rest al een studie waard. Slotsom, twee groenten komen in aanmerking voor 'vers': tomaten en witloof. Beide groenten met een ongeloofelijke variatie aan bereidingen, koud, warm, gebakken, gestoofd, gekookt, soepen en bij alle eiwitten te gebruiken. En vandaag heb ik daarover wat meer vergaard over deze cichorei. Een variëteit werd en nog altijd, gebruikt als ersatzkoffie. In 1830 bedekte boer Jan Lammers, wonende in de Schaarbeekse Josaphatvallei, zijn wortels met een hoop zand.Tijdens de Belgische Omwenteling waren er veel plunderaars en moest zijn veevoeder beschermen. Hij stelde later vast dat die cichorei, mooie eetbare blaadjes kregen. Dat kwam ter ore van Frans Bresiers, hoofdtuinman in De Kruidentuin in Brussel. Hij beschikte over een donkere plaats in de kelders voor zijn champignonkwekerij. Zo is het brussels lof, de chicon, geboren. Maar op die plaats is er nog een geboorte van een naam gekomen: nadar. Gaspar Félix Tournachon (1820-1910), alias Nadar. Van beroep onder andere ballonvaarder, ook bekend van zijn luchtfoto's. Met 'Le Géant' de grootste ballon van die tijd, steeg hij, in 1864, op in De Kruidentuin onder het alziend oog van Léopold I. Door de volkstoeloop werden er houten barrières geplaatst, zodat hij veilig de lucht kon inzoeven. Algauw werden die dranghekkens 'nadarafsluiting' of kortweg 'nadars' genoemd. Zozie, bij iedere nadar die ik zie zal ik aan De Kruidtuin denken en bij iedere stronk witloof aan de Jan. Twee ware en goede verhalen.
|