|
Voilà, weeral een zondag, een dag van rust en mooi weer. De zon schijnt volop en het zijn aanvaardbare wintertemperaturen. Straks zal ik eens een duinenwandeling doen met mijn huisgenoot. Hij aan de lange lijn, genietend van het zand, het duinengras en de geuren, ik genietend van de rusteloze zee. Een landschap dat iedere seconde verandert van uitzicht en daarom zo aantrekkelijk is voor mij. Eentonigheid bestaat niet aan zee, dat weten ook de vele dagjesmensen. Hier worden de autostrades en de wegen niet afgesloten bij mooi weer. Nee, hier moeten we altijd en zonder morren kunnen leven met de overlast van de mensen die hier niet wonen. Auto's die overal gestald worden, vuilnis overal behalve in de vuilbakken, verbale onbeleefdheid tegenover de mensen die hun eigendom willen beschermen. Waarom is er zo'n grote consternatie in de Ardennen, Baraque Fraiture en de provincie Luxemburg als er zoveel mensen eens willen buiten kou lijden, in de sneeuw willen spelen en wandelen? Andere jaren klagen en zagen ze dat er geen sneeuw ligt en dat de téléphériques niet van de ene paal naar de andere kunnen schuiven. Onbegrijpelijk. Maar onbegrijpelijke dingen gebeuren er nu eenmaal in de grote mensenwereld. Ik zal maar liever naar "Hot Lips" van Rod Stewart (°1945) luisteren. Die is vandaag jarig en zijn stem wordt omschreven als 'rauwe bluesy' voor mij is dat hetzelfde als 'niet goed kunnen zingen'. Maar zijn liedje past wonderwel bij het artikel dat ik in de krant aan het lezen ben. Bij de reeks rond de 'grote verleiders' is vandaag Giacomo Girolama Casanova (1725-1798) aan de beurt. Venitiaan, avonturier, zoon van een actrice en violist. Begon, zoals zo velen in die tijd, te studeren voor priester maar werd van het seminarie gestuurd . Hij nam vele baantjes aan maar telkens volgde er een ontslag wegens onbetamelijk gedrag. Hij reisde heel Europa door. Werd door de meest prominente personen van zijn tijd ontvangen en gefêteerd. Hij vergaarde en verloor fortuinen en stierf uiteindelijk straatarm toen hij secretaris was op een hertogelijk hof in Bohemen. Daar schreef hij ook zijn memoires "Histoire de ma Vie". Dit 6000 blz tellende boek in 12 delen bezorgde hem de naam van grootste verleider en versierder van vrouwelijk schoon. De beschrijvingen van zijn liefdesperikelen zorgden ervoor dat zijn werk gecensureerd werd. Men heeft lang gedacht dat het pure verzinsels waren tot het 'casanovisme' ontstond, een vereniging die al zijn werken heeft gelezen. De casanovisten met als belangrijkste, J. River Childs (1893-1987), onderzochten de vele gedetailleerde beschrijvingen in zijn boeken. Via analysering, raadpleging van archiefstukken, politierapporten, oude couranten, is de conclusie dat al de beschreven feiten, kloppen. Zijn reputatie als 'versierder' is geen verzinsel en mag blijven bestaan. Iedereen kan leren van zijn versiertrucs. Ook succesvol was zijn boek "Histoire de ma Fuite en Prison". Schilderijen, boeken, toneelstukken en films zijn over deze Casanova verschenen. Voor mij was het zelfs een lelijke man. Maar, dixit Annemarie Postma (°1969) "eigenwaarde is de kracht waardoor je gezonde keuzes kunt maken". Casanova 'zus'(zie hierboven) en ik 'zo'(zie hierboven))
|
