De tijd om elegant voor de dag komen is nu niet aan de orde. Niet dat ik er anders heel elegant bijloop, maar er is toch een verschil. Nu is het induffelen, een woord dat waarschijnlijk zijn oorsprong vindt in de gemeente Duffel (prov Antwerpen). Want warm doffelen vereist een 'duffeljas' en die is gemaakt van Duffelse kwaliteit lakenstof. Kenmerkend daarvoor is, de dikke wollen stof met lang haardek waar nog de vette lanoline van de schapenkrulletjes opzit. Dat zorgt voor bescherming, zoals voor de schaapjes op de wei: warm, winddicht en vochtwerend. Het zijn de boeren geweest die de houtje-touwtjes sluiting maakten om zelfs met verkleunde handen, de jas 'aan en uit' en dicht te doen. Er zat ook geen 'snit' in. Vereisten waren enkel, redelijk confortabel, buiten kunnen werken in weer en wind. Tijdens W.O. I, kwam de stof en model in Engeland terecht. Het losse silhouet, de gemakkelijke en goedkope sluiting was ideaal voor de soldaten. Het is nu onderdeel van de standaarduitrusting bij de marine, elkeen krijgt bij monstering, een exemplaar. Het Engelse werd eraan gegeven door 'veldmaarschalk Montgomery' die het als zijn favoriete uitrusting droeg. De 'duffelcoat' werd toen een 'montycoat' maar is nu terug genoemd naar de gemeente waar hij vandaan komt. Ideaal voor dit seizoen is deze jas.
Mijn bedenkingen vandaag zijn over de lichte dingen van het leven. Ik heb het geluk gehad niet de hype van K3 te moeten meemaken. Toen was 'Tita Tovenaar', de 'Smurfen' van Vader Abraham, de Flinstones en De Simpsons 'hét van hét'. Ze begonnen als deelnemers voor Eurosong, en werden afgekeurd door de jury. Ze schakelden met groot succes over op kinderamusement. Na 10 jaar viel er een 'K' weg. Ondertussen was het geen groepje meer maar een hele commerciële onderneming geworden en keek men richting Nederland. Zelfde taal en veel kindjes die nog te verleiden waren met dekbedden, schooltassen, films, cd's en alle andere noodzakelijke attributen die een kinderhart kunnen blij maken. Toen kwam 'J', voor een 5 tal jaren. Door ouderdom van de andere 'K's' en geen goesting meer van 'J' moesten er 'een rosse, blonde, zwarte' gevonden worden en was er in 'K3' maar 1 'K' meer te horen. Na 5 jaar zegde die gisteren ook vaarwel aan de Vlaamse groep. Ik denk dat de Hollandse mentaliteit moeilijk te assimileren is met het Vlaamse karakter. Na meer dan 20 jaar 'merk K3', ziet Studio 100 er nog genoeg brood in om een nieuwe zoektocht/show op poten te zetten. Misschien nu met een Koen, Karel of Kris. De wereld van amusement heeft geen compassie met niets of niemand, opstaan is plaats vergaan, want 'the show must go on' en anderen en beter. Die bedenking maakte ik me toen ik deze morgen, Soeur Sourire, "Dominique-nique-nique" hoorde zingen. Jeanne Deckers (1933-1985) verliet het klooster en de royalties van de 'Zingende Non' bleven daar ook. Totaal berooid, pleegden zij en haar vriendin zelfmoord. Een mooi grafmonument voor beiden in Waver, met een tekst van Luc Dominique, haar wereldse pseudoniem: j' ai vu voler son âme à travers les nuages.
|