|
Een rustige zondagochtend. Zo hoort het ook. Geen ingewikkelde ziektes, amourettes, liaisons, dynastieke opvolgingen, troonbezettingen enz zal mijn blog herbergen. Integendeel, ik ga het over een heel andere boeg gooien. Niet dat ik nu schipperes ben geworden en scheepstermen moet gebruiken, maar het klinkt mooi om aan te geven dat ik iets totaal anders wil schrijven. Beginnen doe ik met te zeggen dat het vandaag de 'Internationale Dag van het Handschrift' is. Net zoals met alles moet men blijven oefenen in schrijven met de pen. Ik moet zeggen dat ik dagelijks oefen, omdat mijn geschrift leesbaar zou blijven en zonder een beving in de letters te tonen. Voor mijn blog koos ik speciaal het schrift 'Comic Sans' omdat het echt wel aanleunt bij mijn manuele schrijfstijl. Het is nóg een speciale dag vandaag, die niet in de annalen van de grote geschiedenis staat maar wel in de stamboom van de familie: de 99e verjaardag van Maria, mijn moeder. Deze dag is bij de heiligen genoteerd als de dag van 'Maria's verloving' wat best in haar geval ook zo kon geweest zijn, aangezien den trouw plaatsvond op 02/07. Kennen jullie het liedje van Ivan Heylen " De Wilde Boerendochter"? Of ze 'wild' geweest is in haar jonge jaren weet ik niet, maar een boerendochter was ze wel. De Vlaamse Kleinkunstenaar zong ook over "De Werkmens" en dat was mijn vader. Mijn vader, net zoals een toekomstige nonkel en nog een handvol jonge snaken, kwamen tijdens de oorlog werken op de boerderij van Peut en Romme. Die hadden twee prachtige dochters. Op het erf stonden en waren er heerlijke hooimijten, oppers en hooischelfen waar de jongens en meisjes naar hartelust konden spelemeien, verstoppertje spelen en al de andere leuke spelletjes doen, die verliefde hartjes willen spelen. Wel te verstaan onder het alziende en alerte oog van mijn bobonne, die geen 'accidentjes' in de familie wilde hebben. Het spreekwoord: 'hij vliegt erop af als een stier op een opper hooi', zo'n onbesuisde daad mochten de jongens wel vergeten in haar alomtegenwoordigheid. Maar het spreekwoord: 'als het hooi het paard volgt, wil het gegeten worden' werd werkelijkheid en Maria volgde haren Roger en Madeleine haren Albert. Dat gebeurde allemaal in de gemeente van de 'Blauwbuiken', 'Baanstropers' maar beter gekend als de streek van de 'Messentrekkers': Stekene. Het speelde zich af in het gebied waar het dorp een prachtige wandeling heeft bewegwijzerd nl in de grote omgeving van 'Het Stropersbos'.
Straks trek ik my walking shoes aan, want ik ben uitverteld en ook uitgeslapen. En om in boerderijtermen te blijven, 'nu zo fris als een hoentje'. Alleen kakel ik niet zoveel meer en ik leg ook geen eitjes meer! De eierproductie is sinds een aantal jaren stilgevallen. Tot morgen
|
