Mijn kleine vriend heeft me gisteren een rustdag bezorgd. Met nieuwe moed en ijver begin ik aan mijn relaas en bedenkingen. Een loden zon heb ik gisteren overleefd. En net zoals de meeste Belgen heb ik dat gedaan door binnen te blijven achter gesloten blinden, blaffeturen of hoe je ook de luiken wil noemen en toegetrokken gordijnen. Geen licht, geen lucht op de warmste dag van het jaar. Zonder kleerscheuren heb ik die +38°C doorstaan. Werkelijk bezorgd was ik om al het lover, bloemen, struiken en andere planten want die zagen er gisterenavond werkelijk belabberd uit. Maar deze morgen zag ik dat ze herstellende waren en dat de kooktemperaturen hen niet 'gaar' hadden gemaakt of uitgedroogd. Fauna en flora is even veerkrachtig als de mens, gelukkig maar. Sinds een paar uur krijgen ze zachtjes regenwater om te bekomen. Zo zit de natuur in elkaar: 'slaan' en daarna 'zalven'. En toch zal ik niet te vurig naar hemelwater verlangen. Want de spreuk zegt: heeft Margriet geen zonneschijn, dan zal het een natte zomer zijn. Maar het is vandaag het begin van de 'hondsdagen' waar ik vorig jaar al over schreef. Tot 20 augustus mag men rekenen op het beleven van de warmste 30 dagen van het jaar en daar hebben we maandag en dinsdag al een serieus proevertje van gehad. Voor de rest schermen de weermannen weer met moeilijke begrippen om de wisseling van droogte en nattigheid te verklaren: er is een hoogte trog en een thermische vore. Kort gezegd, buien en onweer zijn op komst en die hebben geen wetenschappelijke begeleiding nodig want dat is een fenomeen dat iedere rechtgeaarde Belg wel weet: donder en bliksem volgt op zwoel en warm weer. Ik zal maar een Apolinaris drinken, die heilige vieren we ook vandaag. En een goudgeel 'reine claude' tot mij nemen. Een pruimpje dat zijn naam kreeg door de Franse koningin Claude (1499-1524). Een schoolvoorbeeld van het trieste lot dat uitgehuwelijkte prinsessen te wachten stond. Na rijp overleg werd haar hand geschonken aan de Franse Graaf van Angoulême (1494-1547) in 1514. De graaf werd koning Frans I. Reine Claude stond amper 10 jaar aan zijn zijde en haar jonge lichaam schonk hem in die tijd, 8 kinderen. Ze stierf aan, ofwel uitputting of in het kraambed of aan de gevolgen van syphilis, een ziekte die haar man haar ook bezorgde. De pruimen werden omstreeks die tijd, de 16e eeuw, geïntroduceerd. Vermoedelijk kwamen de vruchten uit Armenië. Ze vonden ook goede grond in La Douce France waar ze de naam kregen van een zeer vruchtbare koningin wat ook een eigenschap is van die pruimenbomen.

Er is deze namiddag weer een stukje Franfrijk te bekijken, nl de Pyreneeën. Sir Edmund Hilary (1919-2008) en sherpa Tenzing Norgay (1914-1986) beklommen dan wel de 'berg der bergen' in Nepal, onze fietshelden beklimmen en bedwingen de Col d'Aspin, Hourquette d'Anzican, Col du Val Louron-Azet, de Peyragudes en maken miscchien ook geschiedenis met hun kunde en durf.  

Nr 32: haartje pluk, aan de haren trekken. Dat hoeft volgens mij geen uitleg. Tot morgen