De zon moet nog wat mist, nevels en laaghangende bewolking opruimen en dat zal dan de start betekenen, althans volgens alle tv-weermannen, voor een superzonnige winterweek. Ik bereid me er deze voormiddag alvast supergrondig op voor, niettegenstaande de hond en ikzelf nog een beetje traag in onze handelingen zijn. Het was toch ook een druk weekend voor ons beiden. Maar ik moet me haasten, om alle huiselijke taakjes zo vlug als mogelijk te doen. Er komt ook vandaag bezoek op de koffie: broer en schoonzus. Eventjes weer eens bijkletsen want en face is toch altijd leuker dan per lijn of pc. Veel ander nieuws is er niet te rapen, noch in de gazet noch op de radio, noch op internet. Hetzelfde trieste lot wordt wel beschreven voor vele Turken en Syriërs, dat ze moeten doorstaan sinds de aardbevingen. Het gebrek aan hulp wordt nog eens breed uitgesmeerd. Eigenlijk is dat wel nodig, want zo rap wordt de ellende van anderen vergeten. De hulp moet van buiten de getroffen landen komen want beide leiders hebben schrik voor hun eigen leger die karweitjes te laten doen. De soldaten en legerleiding moesten zo maar eens in opstand komen, eens ze allemaal uit de kazerne zijn met al hun wapens in de hand. Ze hebben dan de macht om de presidenten zo maar eens de rekening te presenteren voor hun wanbeleid jegens de bevolking. Uiteindlijk maken de miliciens, samen met hun familie, er ook deel van uit. Geniet vandaag toch maar van de vit.D leverancier.Tot morgen