|
Vandaag een jarige in de familie, 19 jaar!. In de fleur van zijn leven. Met spanning wacht ik op de eerste uitslag van zijn studies. Het eerste jaar gehuisvest op een kot en voor de eerste maal verwijdert van ouders, jongere broer en zus. Het trio is nu een enkeling en een duo geworden. Dat is voor het drietal een aanpassing geweest.
Ik wil geen commentaar geven op het schabouwelijke toneel dat de Vivaldi-regering weer eens tentoon spreidde. Een nieuwe argumentatie wordt gebruikt: licht fysiek geweld om hun ideeën en politiek engagement kracht bij te zetten. In plaats van al die nachtelijke bijeenkomsten, gesprekken en 'regeren' zouden ze beter in hun bed kruipen en slapen om 's morgens fris, nuchter, helder, wakker en rustig hun programma te bespreken. Dat zou dan eens leven zijn als normale mensen: overdag werken, 's nachts slapen. Ik wil geen commentaar geven op de extreme pleziertjes van de superrijken, hun rampen en de kostelijke reddingspogingen die anderen moeten ondernemen omdat ze zogezegd onmisbaar zijn voor de maatschappij. Daar tegenover staan de werkelijke gevaren, uitbuitingen voor hun reizen en vlucht- en reddingspogingen van de superarmen: niemand onderneemt iets. Ik wil geen commentaar geven over de toename van huiselijk geweld, of op de vecht- en schietpartijen van de jeugd. Het geweld staat bij de kinderen op hun netvlies gebrand door de vele gewelddadige games waarmee ze te maken krijgen van bij hun peutertijd. Vele kinderen kunnen geen onderscheid meer maken tussen fictie en realiteit. Geen commentaar dat men stilletjesaan terug gaat grijpen naar ouderwetse gewoontes. Te beginnen bij de namen die nu aan de kinderen gegeven worden. De namen van verre voorouders, zoals Willy, Cyriel, Alfons, Filemon, Gaston, Marcel, Florant, René, Roger, Petrus en Louis. Geen commentaar dat er een re-introductie is van oude gebruiken: wassen met een washandje. Het zou hygiënischer zijn en veel minder water en energie verbruiken dan een doucheke. Over dat alles wil ik vandaag geen commentaar geven of mijn bedenkingen maken, want de 'Tourgids 223' zat in de krant gemoffeld. De mooiste periode van het jaar breekt bijna aan, de start van de Tour de France. Als aperitief is er altijd de tourgids die me weer doet verlangen naar die spannende wedstrijd. Ik heb de gids uitgepluisd deze morgen, om te zien waar ik in juli denkbeeldig zal op reis gaan. Het zien er mooie étappes uit. Ze passeren een paar streken en steden waar ik goede herinneringen aan heb. Verder kijk ik natuurlijk uit naar de uitzendingen met de beelden die de Franse televisie maakt en waar Karl deskundig commentaar op levert en José de commentaar op de renners voor zijn rekening neemt. Ik heb al de byzonderste ritten aangeduid en met geen stok zullen ze me op die dagen buiten krijgen.
Vanmorgen kwam ik 'Confucius' (551vC-479vC) tegen, de Chinese filosoof, met volgend citaat: "de muziek brengt een soort genoegen teweeg waar de menselijke natuur niet buiten kan". Ik ga de radio aanzetten. Tot morgen
|
