Week 43 gaat van start met een gesluierde zon, wat de weermannen ook voorspelden. Eigenlijk noem ik dat een waterzon. Ik zie dat er iets staat te blinken aan de hemel, maar moest ik niet weten dat de zon op die plaats zou staan, ik zou denken dat het een doorzichtige ballon met water gevuld is. Die zal deze namiddag wel zal barsten. En voor mijn blog te schrijven hebben mijn hersens zuurstof en, las ik laatst, ook suiker nodig. Dat hoef je aan mij maar één keer te zeggen en dat moet ik maar één keer lezen. Ik had me op mijn vorige winkeldag trouwens voorzien op dat verbruik van suikers en heb mijn voorraad suikersnoepjes meegebracht. Blogger Ani kon me vertellen dat die 'roze-witte rechthoekige sponsachtige ' spekken in de omgeving van Nieuwpoort "nunnebillen" genoemd worden. Aangezien dat niet meer te controleren valt of de nonnen van weleer zulke zoetrozige zachte benen hadden, zal ik maar geloven dat die er zo uitzagen onder de dikke zwarte kousen en lange rokken. Ik heb mijn licht dan ook eens opgestoken in Antwerpen. Daar spreekt men van een 'pakske maskesvlees' en voor mijn leeftijdsgenoten  zegt men; geeft da madammeke eens een 'zakske ouwemeetjesvlees'. Hoe men het ook noemt, het is lekker en bevat veel energie. Die moet ik er dan afwerken door mijn grijze celletjes goed aan het werk te zetten en de hond buiten te amuseren. Tot zover de zoete kant van het leven. Zout is er ook nodig en dat zal ik vandaag eens tot mij nemen door nen friet te eten met nen goeien smak zelfgemaakte  'mayonaise'. Tenminste als ze 'pakt'. Want van geschifte of platte mayonaise, hoe lekker de ingrediënten ook zijn, ga ik genen lepel eten of nen friet in doppen. Maar dat is mijn avondeten. Er is eerst wat commentaar te geven op de vliegensvlugge benoeming van een nieuwe minister. Onze Paul mag dan al gekend zijn op de kabinetten van justitie, hij is voor de gewone burger een nobele onbekende die nooit voor het vuurpeleton van de kiezers heeft gestaan. Correct is zoiets niet te noemen, al is hij niet de enige die de partijbureaus op die manier uit hun hoed toveren. Met als gevolg dat er binnen de partijrangen weeral veel gedisillusioneerde malcontente doorwinterde politieke coryfeeën rondlopen die ooit hoopten een ministerwedde binnen te rijven. De krant staat vol met hun opmerkingen en grieven. En heeft Quicky al een nieuw jobke? Natuurlijk, zijn vervangster in het gemeentebestuur van de laatste 5 jaar, heeft hij met vaste hand naar buiten begeleid om zelf de burgemeestersjerp te omgorden en te tronen op de burgermeesters zetel. Ziezo, nu de hond van wat beweging voorzien, zodat ik een rustige namiddag zal hebben. Tot morgen