Tweede Kerstdag blijft voor mij de belangrijkste dag van heel het kerstgebeuren. Mijn eigenste  kerstekinneke zag het levenslicht, nu ook weeral 51 jaar geleden. Ondertussen  is het een hele vrouw geworden met een gezin. Ze waakt als een moederkloek over elk lid van die kleine samenleving, oud en jong. Morgen komt ze en brengt een paar dagen bij mij door om samen van de zee, het strand en de zuivere lucht te genieten. Ondertussen bekom ik een beetje van de drukte van Kerstdag en verblijf ik even in de 'rustlaan'. Het is altijd even wennen als er weer voor wat meer personen moet gezorgd worden dan mijzelf en de hond. En veel nieuws heb ik niet te melden zeker nu ik niet kan putten uit de nieuwsberichten die in de krant verschijnen: ze is niet in de bus gevallen. Seffens melden dat ik geen leesvoer heb gekregen. Dan krijg ik weeral een extra dag bij de vervaldag van het abonnement. Maar ik heb toch liever mijn gazetje iedere dag, want nu blijf ik van allerhande nieuws verstoken. Het is toch niet hetzelfde om dat op internet te lezen of het nieuws op tv te volgen of het horen op de radio. Het ziet er wel naar uit dat ik straks, goed beschut, wat in mijn boek zal kunnen lezen, buiten op mijn bank. De wind is aan het luwen en de zon schijnt, een ideale winterdag. Tot morgen