De vakantie is nu echt wel definitief voorbij. De trambestuurders zijn daar niet mee akkoord en staken als protest! En de vrienden hebben hun hebben en houden van hun vakantiebenodigdheden ingepakt en mee naar hun thuisbasis genomen. Tot de volgende vakantie zal ik ze nog sporadisch eens zien. Ik zing dan maar het liedje uit de "Sound of Music", "so long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye...". Ze hebben me wel een taak gegeven: alle roddels van de straat en de gemeente te noteren in mijn blog, want die gaan ze lezen, hebben ze toch beloofd. Dat is een opdracht die ik met veel plezier heb aangenomen.  Er gebeurt toch altijd wat in ons kleine straatje zoals Rudi Carell (1934-2006) zingt in "Samen een straatje om". Ook mijn beestje zorgt wel voor de nodige animatie in mijn leven, zoals plat op 'mijn buik' gaan. Mijn tuin is niet meer wat hij ooit was, glad plat mooi groen gazon met bloemen en planten in volle grond. Mijn huisgenoot houdt ontzettend van mijn hofke omdat hij er alles kan doen wat een hond graag doet met als voornaamste bezigheid 'ballen vangen' en 'putten graven'. Omdat die putten op gevaarlijke plaatsen liggen voor de dagelijkse wandelingen heeft de tuinman er 'palletten' over gelegd en die bekleedt met kunstgras. Een fantastisch idee, een mooie oplossing zodat ik zonder mistrappen van het ene eind van de tuin naar de andere kant kan lopen. Wat was niet te voorzien en op wat was niet gelet? Die houten staketsels hebben gaten langs de zijkanten!!! En wat doet mijn lief manneke het liefst? De bal daaronder duwen zodat ik 'plat op mijn buik' moet gaan om die er vanonder te halen! Plat gaan is één ding, recht komen een ander. En ondertussen staat meneerke met zijn snoet aan mijn gezicht te snuffelen en te kwispelen tot ik die bal vanonder dat houtwerk heb gehaald. De oplossing was, er zwarte plastieken blompotten voor te zetten met wilde geraniums erin, wat ik deed, maar dan mag hij ze natuurlijk niet omver lopen, wat deze morgen wel gebeurde. Dat beest doet me wel fit blijven, tegen heug en meug. 

En zo gaan de dagen weer korten en de nachten weer lengen! In de tuin zie ik ook de veranderingen van seizoen komen. De dikke vette rosse slakken en de huisjesslakken zijn verdwenen, ook de andere insecten zie ik niet meer. De spinnen nemen hun plaats in. In de tuin vind ik dat niet erg,  behalve als ik 's morgens hun kleverige plakkerige draden in mijn gezicht krijg als ik de krant ga halen. Gemiddeld bivakeren er in mijn huis een 1500 achtpotigen, en dat is een teken van een 'gezond' huis. Als je een beetje slordiger in onderhoud bent, geef je onderdak aan grotere kolonies van die diertjes. Tot morgen