Alle donkere en genuanceerde tinten grijs hebben er voor gezorgd dat ik lang heb kunnen slapen. Het deed deugd. Ik moet zeggen dat het 'weer' zonder kleur, wel zorgt dat ik een goede nachtrust heb. Gisterenavond ben ik dan ook nog eens op stap gegaan als 'kerstvrouw met kersthondje' om mijn geschreven goede wensen voor het nieuwe jaar, in de brievenbussen te deponeren. Gelukkig moest ik geen slee met rendier of husky gebruiken om van het ene adres naar het andere te gaan. Het is wel geen plezant weer, maar liever zo dan wintersporttoestanden. Sneeuw kan dan wel romantisch zijn en mooie kerstplaatjes opleveren, maar voor jaggers betekent het meestal binnenblijven om tuimelpertes te vermijden. En deze morgen werd er dan het overlijden bekend gemaakt van een wieleridool: Rik Van Looy (20/12/1933-18/12/2024). De Keizer van Herentals is net geen 91 jaar geworden. De Rikken van destijds, Van Steenbergen (1924-2003) en Van Looy hadden elk hun voorstanders en tegenstanders. Rik I en Rik II werden ze genoemd. Mijn vader was een hevige fan van Rik II in de zomer omdat hij de Ronde van Frankrijk reed en soms kon gaan supporteren, en in de winter van Rik I omdat die de Zesdaagse reed in het Sportpaleis in Antwerpen en ook plezant was om te gaan kijken. Dat was allemaal 'toen'. Vandaag zijn er zovele andere sporten in de belangstelling gekomen, zodat het driebandenbiljart van Ceulemans en het wielrennen van de Rikken wat in de verdrukking komen van het geldverslindende voetbal. En weer was er een tv-verslaggever die wat té diep in het glas heeft gekeken. Gelukkig bij een alcoholcontrole betrapt zonder dat er een accident aan te pas kwam. Men zou toch echt moeten leren de tongen wat losser te maken zonder dat er alcohol aan te pas komt. Ik denk dat we een beetje té gegeneerd zijn om zonder een beetje in hogere sferen te vertoeven, moppen, de waarheid of de miserie te vertellen. Men heeft een klein duwtje nodig van vernevelende middelen om amusant voor anderen te zijn of spraakwatervallen te worden. Maar ja, water smaakt naar niets en is alleen maar een dorstlesser. In gezelschap is zo'n glas kleurloos goedje, goed om ineens achterover te slaan en daarna wat spiritualiën te gebruiken, licht of sterk. Voor mij zal het vandaag een rustige dag blijven met koffie, yoghurt en misschien ook een Schweppeke terwijl ik mijn kaartjes met wensen ga schrijven, die ik met de post verstuur. Tot morgen