Een dag om nooit om nooit te vergeten, de geboorte van mijn dochter en ondertussen ook weeral 52 jaar geleden. Die komt met haar man, de laatste dagen van 2024 hier doorbrengen. Ik ben altijd blij dat haar verjaardag toch niet op Kerstmis valt, zo heeft ze toch altijd haar speciale dag en wordt die niet overschaduwd door het feestgedruis voor de verjaardag van Jezus. Gisteren was hier ook een klein feestje door de komst van mijn vrienden. Beiden wel vermoeid door de ontzettend moeilijke en pijnlijke weken, de ene die de pijn daadwerkelijk ondervind, de andere door het lijdzaam moeten toekijken. Maar alles kondigt zich wel rooskleurig aan voor 2025, al kan de behandeling nog wel wat roet in het eten gooien. 

Ik heb ook gekeken naar de kersttoespraak van onze Vorst, die inspiratie haalde bij 13-14 jarigen, die eveneens als de rest van de bevolking, de oorlogen en geweld beu zijn. De wens van de koning is natuurlijk ook dat er rap een regering gevormd wordt, zodat ook hij zijn latten onder zijn schoenen kan binden en eventjes van de vorst en sneeuw kan genieten in Zwitserland. 

Voor de rest is het op deze Tweede Kerstdag, peis en vree en heel stil  buiten. Ik moet nog ontbijten en zal mijn boke eten met een chocoladen figuurtje erbij, speciaal gemaakt bij een meesterchocolatier uit De Pinte. Tot morgen