Half april en tot hiertoe al veel vit.D opgeslagen in 2025. Natuurlijk leeft de mens, dier en plant niet alleen van zonneschijn, er is ook wat groeiwater nodig voor alles en iedereen. De planten snakken naar een beetje hemelwater dat tegenwoordig zo moeilijk naar beneden komt. Deze morgen zijn er wat druppels gevallen, maar ik heb mijn buitenazalea's (in potten) toch van kraantjeswater moeten voorzien. Ze waren al aan het uitdrogen, hingen er wat slapjes bij en ze moeten nog in bloei komen. De dreigende regenwolken zijn ondertussen weer eens gepasseerd en zoeken andere oorden op om water neer te gieten. Tijd voor een inspectie van de tuin en de bijhorende mijmeringen, wat ik toch wel dikwijls doe, als ik op mijn pikkelken ga zitten. Vooral als ik dan het filosofische citaat van de dag gelezen heb "Pruimenboom, jij zult me nooit vergeten". Dat kan alleen van een Shintõ-priesteres komen, de Japanse prinses Shikishi (1149-1201). Japan, waar de cultus van de bloesems evenzeer gevierd wordt als bij ons in Haspengouw in de maand april. Ik kijk dan naar mijn bloesembomen niet van appelen, peren of pruimen maar van kersen en krieken. Ze staan volop in bloei met roze en witte bloemen en overschaduwen de bijna uitgebloemde narcissen, hyacinten en blauwe druifjes. Al dat moois dat in de lente te zien is, is zo'n beetje zoals het leven. De lente die er weer voor zorgt dat jong leven te voorschijn komt en het mooiste van zichzelf toont. Zo is het ook met de jonge mens, die mooi en schoon is en het zelf niet goed beseft hoe vlug die schoonheid en frisheid kan verdwijnen en overschakeld op verlepte bloemen maar nog altijd stevig verankerd is in de bodem van het leven. Reserves opslaan om weer verder te gaan op een andere manier, minder ijdel meer down to earth. De bolbloemen zijn bijna uitgebloeid maar de ribes en de forsythia hebben nog volop bloemen en daar zijn de bijen en hommels zeer dankbaar voor. Vandaag staat er niet zó  veel op mijn programma, buiten nog wat  mijmeren en dromen zal ik verder mijn boek lezen. Gisteren viel de e-reader plat en moest ik wel stoppen met het verhaal verder te lezen. Ik heb weer gezorgd voor een volle batterij zodat ik de laatste hoofdstukken kan lezen van "Smeltend IJs", ik denk, dat de schrijver een IJslander is, Arnaldur Indriõson. Goed en vlot om te lezen, behalve de namen van de personages. Tot morgen