|
De plechtige muziekweek is weer van start gegaan. Dat heeft wel wat gevolgen in de zin van later opblijven, tot de laatste noot is gespeeld en het laatste woord is gezegd. Dan is het meestal 23u30. Maar het is de enige manier om de klassieke muziek en de uitvoerders daarvan te leren begrijpen. Eigenlijk ben ik altijd wat jaloers op die muzikanten, al is 'jaloers zijn' niet het juiste woord. Ik zou graag dàt talent willen bezitten van uitvoerster en interpretatrice van de prachtige stukken muziek dat eeuwen geleden op papier werd gezet. Als ik die vingertjes over de toetsen zie glijden zou ik willen, dat zelfs voor mijn dagelijkse bezigheden, mijn vingers even soepel waren als de pianisten ze gebruiken voor concerto's van een uur of langer te spelen. En vanavond is er dan, na 18 jaar, weer een Belg in de finaleweek, Valère Burnon een jongeman uit Marche-en-Famenne. Ik zal pas na 21u beginnen kijken want 2x dezelfde muziekstukken, is zelfs voor een liefhebster van klassieke muziek, té veel van het goede. Het verplichte nieuwe stuk is een meevaller: "Music for the Heart" van de Belgische componist Kris Defoort. De titel van zijn concerto haalt hij uit zijn eigen leven. Een 7tal jaren geleden kreeg hij 3 hartoperaties en recent weer een hartoperatie. Als jazz-pianist en componist opteert hij voor de noten van de hartslag, eenvoudige noten. Daarbij is er op de partituur een grillige zwarte lijn te zien, naast de noten voor het orkest, die de finalist naar eigen inzicht mag invullen. Dat zal telkens een vraagteken zijn en kan mee- of tegenvallen. In ieder geval was het bij de 1e kandidaat, Yuko Yoshimi, een mooi intermezzo. Alhoewel, de dirigent Kazushi Ono, een alom gerespecteerd en goed dirigent zou zijn en muziekdirecteur is van het 'Brussels Philharmonic Orkest' kwam hij mij weinig bevlogen over. Geen connectie met de finalist enkel met orkest, en in een pitalere of rokjas die een maat té groot was. Enfin, ik kijk gespannen uit naar de prestatie van onze compatriot. Ook naar de kledij van ons Mattileke die iedere avond, in een ander tenue, zal aanwezig zijn al of niet vergezeld van echtgenoot of kinderen. En over talenten gesproken, er zijn nog wel wat talenten waarover ik graag zou beschikt hebben, maar die vergeten zijn me te geven: zingen, echte schrijfster, schilderen, knutselaar, en nog zovele dingen meer. Laat me zeggen dat ik ondertussen wel kan genieten van de gaven van anderen, zoals de schrijvers en schrijfsters die me dit jaar al veel plezier hebben gegeven, en deze week van de prachtige muziek die ze voor me spelen. Tot morgen
|
