Ik ben heel tevreden met het weer vandaag. Achter het glas is het warm en aangenaam vertoeven omdat de zon schijnt. De wind die af en toe wat snelheid heeft, maakt me niet uit. Ik zit nog altijd zonder chauffage want wisselstukken heeft geen enkele zelfstandige nog in huis. De modellen veranderen te rap en de camions zijn de rijdende magazijnen geworden. Wanneer die bij de loodgieter gaat arriveren met het wisselstuk, nodig om mijn centrale verwarming terug aan de praat te krijgen, is giswerk. Hopelijk toch vóór het einde van de week want dan zou het gevoelig frisser worden. Ik kan wel leven en bewegen met 2 truien, maar 3 lagen zou mijn bewegingsvrijheid toch beperken. Fingers cross, dat het vandaag gerepareerd wordt.

We wonen niet in Afrika of Amerika waar men over eindeloze vlaktes buiten de steden en gemeenten beschikt om de doden te begraven. Was vroeger een veld rond de kerk voldoende om een laatste rustplaats te voorzien voor de doden, dan is dat nu al lang geen optie meer. De dodenakkers verdwijnen naar de buitenranden van steden en gemeenten. Men voorziet er ook columbaria om de mensen die gecremeerd werden en van wie de restanten in een urne werden gedaan, ook een plaats te geven in de bewoonde wereld. Men wil nog altijd een beeltenis en een plaats hebben om eens naar die 'laatste rustplaats' van onze dierbaren te gaan. Gaat dat allemaal verdwijnen? Men introduceert nu de "resomator". Een kist, waarin de dode een 'aquamatie' krijgt of een 'waterbegraving' en later als afvalwater geloosd wordt. Het is niet meer 'tot stof zal je weerkeren' maar tot 'water' en zullen alle Latijnse teksten bij een 'requiemmis' moeten aangepast worden. Natuurlijk als er al een eucharistieviering zou zijn, vóór of na de waterbehandeling. Als ik zo lees wat er allemaal moet uitgefilterd worden bij de behandeling van een menselijk wezen, is dat geen simpele 'eventjes in warm water dompelen en koken'. Alle hormonen, antibiotica, bestralingsstoffen, pijnstillers...moeten er kunnen uit verwijderd worden vooraleer een mens via riool, beken en rivieren in de zee mag belanden. Gaan we nog in zee durven stappen? Natuurlijk wel, er liggen miljoenen mensen te verteren die er beland zijn na de schepen die met man en muis vergingen. Nochtans zou men denken van 'pekelen' is een bewaarmethode, maar dat geldt niet voor het menselijk lichaam. Ik weet nu echt heel zeker dat mijn angst voor te verdrinken in water geen illussie meer is. Ik ben als 4-5 jarige eens ontkomen aan de verdrinkingsdood in een gracht en als jonge tiener terug boven water kunnen komen bij een verkeerd duik. Maar verdrinken zullen we precies hoe dan ook doen. Gelukkig eens men aflijvig is.

Ik heb geen klagen meer van de krantenbezorging, alleen zat er een enigszins vochtige krant in de bus.Tot morgen