|
Een herfstdagje om buiten te zitten. Een zachte zuidenwind brengt aangename temperaturen. Met 12°C mag ik niet klagen in deze tijd van het jaar en dat brengt nog veel leven in en voor de bladloze struiken en bomen. Ik heb zelfs nog 4 bloemekes staan aan mijn aardbeiplant, maar daar zullen geen bessen meer van komen. Maar ook de azalea's en de rodondendron bloeien voor de 2e keer. In mijn tuin is het zowat iedere dag een ander volkje dat zich te goed komt doen aan de verschillende lekkernijen die mijn tuin te bieden heeft voor het vliegend volkje. Vandaag zijn de merels hier massaal aanwezig. Ondertussen kunnen de bouwvakkers rustig verder werken aan de gebouwen die op de lege plekken moeten komen. Vanuit mijn venster zie ik 3 gigantische kranen staan om weer hoge appartementsblokken te zetten. En toch zullen ook die weer verkocht en bevolkt geraken. Het zijn niet alleen de senioren die hier aan de kust willen wonen of verblijven. Ook is er de tendens van de werkende mens, om ook in het binnenland op een appartement te wonen en in het weekend naar hun tuin aan zee te gaan. Een grote tuin met veel water en waar niet moet gesnoeid worden of gras moet afgereden worden. Vandaar op zondagavond ook de files op de E40, want de werkende mens moet op maandagochtend weer present zijn op zijn werk met een nieuwe adem na een buitenweekendje.
Er is weinig te melden op het politieke schouwtoneel. Men is nog aan het uitzoeken welke belastingen er moeten geheven worden en op wat. De index staat ter discussie en de BTW-tarieven. Voor de rest hoor en lees ik weer veel over onzinnige geweldaden op straat, stations en veel intrafamiliaal geweld. In wat voor een wereld leven we? Een vraag die niet alleen vandaag gesteld is of wordt. Ook Voltaire (1694-1778) zag in zijn tijd een sombere realiteit en dat daardoor stelde hij zich de vraag in 1759, in zijn boek "Candide": 'Als dit de best mogelijke wereld is, hoe zijn de andere?'. Tot morgen
|
">