this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Voilà zie, das nu mijne zilveren, nee niet dat kindje op een potje, dat is maar een prentje Nee, mijne zilveren is ne lepe, eerst doen wat hij graag doet en dan pas beseft hij dat het niet helemaal correct was en dan doet hij zoveel om het goed te maken dat ik niet boos kan blijven. Maar ondertussen heeft hij zijn plezierke toch weeral gehad hé? Zo gaat dat hier altijd.
Woensdag avond was zijn avond om te helpen bij de technische ploeg van het Dion Theater waar ons Pazke zoveel mooie rollen speelt (de andere spelers ook trouwens hoor) Wel, waarschijnlijk tengevolge van mijn allesoverheersende ijzige stilte die dag heeft hij die avond afgebeld omdat onze twee kleinzoontjes kwamen slapen. Hoe kan ik dan boos blijven op hem? De man die zich zijn plezierkes ontzegt?!
De volgende ochtend werden onze kleinzoontjes door hun mama opgehaald die ze naar school voerde. Ik werkte s morgens verder aan de verjaardags biscuit voor schoondochter en overwoog om na de middag even snel te gaan winkelen voor een verjaardagsgeschenk, ik had dit eigenlijk al in het begin van de week gepland maar mijn planning liep int honderd. Shit! (dit woord lijkt me hier heel toepasselijk) Terwijl ik me klaarmaakte om te gaan winkelen ging de telefoon : de kribbe! Mevrouw, Seppe heeft weer lopende diarree en we kunnen zijn mama of papa niet bereiken. Geen nood: nana en bompa zijn voorzien op alle mogelijke noodoproepen en bompa haastte zich met onze kleine reserve-buggy naar de kribbe om Seppe het Schijterke op te halen. Hij leek zo gezond als een visje maar zijn pampers bleven zich bij elk protje vullen met een onwelriekende waterachtige substantie. Natuurlijk werd zijn papa zo snel mogelijk verwittigd en die moest een vergadering afzeggen om met hem naar Meneer Doktoor te gaan. Het winkelen kon ik nu wel vergeten. Ik voelde mezelf ook met de minuut mottiger ( 'misselijk' Thea) worden. In mijn hoofd zat precies een ventje met een voorhamer tegen mijn schedel te boenken en mijn ingewanden leken een eigen leven te leiden.
Vermits we die avond uitgenodigd waren op het verjaardagsfeest van schoondochter en omdat ik een heel flauw bees ben die niet tegen pijn kan nam ik een flinke dosis medicatie. Eén pilleke tegen de hoofdpijn, eentje tegen de misselijkheid en eentje tegen diarree.
Let the feast begin ! zou Jean-Luc gezegd hebben.
Nu maar hopen dat ik daar niemand aangestoken heb, maar ik heb de indruk dat het beestje zowat overal in huis zit. t Komt overgewaaid van West Vlaanderen wist Venus de Milo mij onlangs te vertellen.
Bedankt hoor lieve Venus, maar de volgende keer moet je het echt niet doorzenden.
Ons madam ligt al te slapen bij onze kleinzoon, ze moeten er vroeg uit voor school morgen. De andere kleinzoon ligt in de logeerkamer en daar kan ik straks gaan bij liggen. Hun mama en papa zijn de verjaardag van de mama gaan vieren. Ik zal de rest van de week daar in de logeerkamer moeten doorbrengen vrees ik, want ons madam loopt al de hele dag rond met een ongelooflijke soeplip omdat ik haar gisteren alleen liet met de andere zieke kleinkindjes. Maar ja, ik was afgesproken met mijn maten in't café zoals alle weken en afspraken moet ge nakomen nietwaar, of 't nu om een pintje te pakken is of iets anders, dat blijft voor mij hetzelfde. Voor haar dus niet. Ik loop daarom al de hele dag braaf rond op mijn tippen. Ik heb zelfs de patatjes geschild en de witloof klein gesneden maar 't was weeral niet goed. 't mochten geen kleine vierkante blokskes zijn maar 't moesten dunne schijfjes zijn voor in de mayonnaise. Alsof daar iemand van wakker ligt! Enfin, ik zal het maar goed proberen te maken door haar wat op te vrolijken met een mopke op haar blog. Misschien krijgt ze dan haar gewone smile terug en moet ik niet in de logeerkamer blijven slapen. Allez hier gaan we ... de mop, want schrijverstalent heb ik niet, da's ons madam haar ding.
De juffrouw vertelt in de klas, dat ze het vandaag over torren gaan hebben.
Wie van jullie kan mij de naam van een tor geven?
Jefke steekt zijn vinger op en zegt: "De watertor"
"Héél goed," zegt de juf, "en weet je ook wat die eet?"
"Ja juf, waterplantjes en watervlooien!"
Pietje weet er ook één, steekt zijn vinger op en roept: "De boomtor."
"Inderdaad," zegt de juf, "en weet je ook wat die eet?"
"Ja juf, boomschors en blaadjes!"
Dan steekt Jantje zijn vinger op en zegt: "De vibrator!"
"De vibrator?" zegt de juf, "ik denk niet dat dat goed is.
Weet je soms wat die eet?"
"Nou," zegt Jantje,
"Volgens mijn zus vreet ie ongelooflijk veel batterijen!!!!!!!!!"
Gisteren heeft mijne papa naar mijne nana gebeld om te zeggen dat onze Seppe ziek was.Mijne papa zei tegen ons nana dat onze Seppe het vliegend schijt had das nie beleefd hé zo spreken.Als ik prot zeg dan moet ik al sorrie zeggen.
Papa vroeg aan ons nana en bompa of ze iets te doen hadden, maar die zeiden van nee en toen vroeg onze papa of onze Seppe naar hen mocht komen want met diaree mooge ze niet in de kribbe.Mijn nana zei tegen mijne papa dat ze dan maar wat vroeger zou gaan slapen.
Daarna toen mijn nana sliep belde mijne papa toch nog terug naar nana.
Nana werd trug wakker.
Mijne papa zei dat ik ook ziek was en dat ik alles al vier keer ondergekotst had.Das ook geen mooi woord hé kotsen, als ik dat zeg moet ik sorrie zeggen.
Mijne papa heeft het drie keer tegen nana moeten zeggen want haar oren waren nog niet wakker maar toen begreep ze het en zei ze dat hij ons dan maar alletwee moest brengen.
Vanmorgen stonden ons nana en onze bompa toch te wachten.Ze hadden hunne pyama nog aan. s Middags hadden ze die nog aan, dat mag niet hé? Das lui!
Onze Seppe heeft voor hij ging slapen s middags toch vijf pampers volgekakt.Dat is ook geen mooi woord hé, sorrie!
Voor mij hadden ze overal lege haring pottekes klaargezet.Bompa zei dat ik daar in moest kotsen (sorrie) liever dan op de grond of op de zetel maar ik moest niet meer kotsen (sorrie), alles was er al uit gekomen denk ik.
Na het slapen was onze Seppe ook uitgekakt (sorrie) want daarna waren zijn pampersalleen nog maar nat, maar zijn poep zag nog wel een beetje rood maar daar smeerde ons nana héél dikke zalf aan.
Ik help ons nana, ik ben al groot, ik knijp de zalf uit de tube gelijk tandpasta.
Seppe is een jongen en ikke niet.Ik zie dat, want ik heb geen piemeltje en Seppe wel.Nana heeft ook geen piemel dat is ook een meisje maar die heeft wel dikke borshjes.Bompa is ne jongen gelijk onze papa en onze Seppe.Papas en bompas hebben piemels.
Ik wil ook een piemel, maar nana zegt dat dat niet zal lukken.
We hebben met alle speelgoed gespeeld bij nana en bompa.Het was héél leuk.We hebben alle dozen uitgekapt en overal lagen er autookes en blokskes en poppekes en boekskes en kleurkes en koekskes en drinken.Heel plezant.
Toen we naar huis gingen zagen nana en bompa er moe uit.
Die zijn wel oud hé nanas en bompas.Mijn mama en mijn papa ziener nooit zo moe uit s avonds.Mijn mama gaat s avonds zelfs nog sjotten.
Ik denk dat nana en bompa bijna dood gaan.Toen Seppe op de tafel kroop en danste zei ons nana toch:amaai sebiet ga ik nog dood vant verschieten en ze werd heel bleek en moest efkes gaan zitten.
Ons bompa heeft ze nog een pilleke gegeven. Toen wast beter.
Ik beken! Dit is weer gepikt van het blog van ons allerliefste HOTLIPS
Vorige week donderdag was het Valentijn, maar dat wisten jullie al zeker? Sinds jaar en dag gaan we op Valentijn samen met onze goede vrienden uit eten, maar omdat vriendin nu door de chemo kaal is, wou ze liever thuisblijven. Met haar pruik op ziet ze er nog steeds even mooi uit, maar ze krijgt het vreselijk benauwd wanneer ze de pruik lange tijd binnen moet dragen. Ik kan het me best voorstellen, net alsof je thuis rondloopt met een dikke muts op. Vermits ze zelf beter kan koken dan Gordon Ramsey vroeg ze ons bij haar te eten. Ik kook zelf niet slecht, maar de feesten die ik geef zijn eerder Breugeliaans. Ik mis haar fijne, elegante stijl. Ik protesteerde wel omdat ze deze keer lange tijd misselijk was geweest van de chemokuur, maar ze zei dat ze zich alweer wat beter voelde en graag een verzetje wou. Voor haar is koken een hobby.
Wij aanvaarden dan ook de uitnodiging dankbaar en omdat ik net de uitlslag van de MRI scan van Henrietta gekregen had sloeg ik weer aan het multitasking. Meestal kan ik het dokterstaaltje op de protocol zelf wel ontcijferen, maar deze keer ging de gobbledygook boven mijn petje. Ik was verplicht om via de huisarts te passeren voor vertaling.
Nu woont onze huisdokter slechts op drie stappen van onze vrienden, dus we vertrokken een uurtje vroeger en besloten om eerst even bij Meneer Doktoor binnen te springen. Ik was er van overtuigd dat er niemand in de wachtzaal zou zitten. Donderdag avond is het er meestal rustig en omdat het Valentijn was zou er vast en zeker niemand zijn. Had je gedacht! Er zaten al drie wachtende voor ons en na ons liep de wachtzaal bomvol. Iedereen had hetzelfde gedacht.
Onze dokter, zoals de meeste dokters, trekt ongeveer een kwartierke per persoon uit, dus met drie voor ons zat het nog snor. Maar toen kwam er een dame binnen met een dochtertje van ongeveer zes jaar oud en die nam een vrije stoel en zette zich met haar kind in de gang. Heel mysterieus! Even later was het mysterie opgelost. Het arm kind kon niet snel genoeg op de WC zitten en braakte zo verschikkelijk hevig in de meegebrachte kom, dat we in de wachtzaal allemaal wit om de neus werden. Ik heb nog nooit iemand zo luid en langdurig horen braken. Ik dacht dat er een piano ging uitkomen. In de wachtzaal besloten alle aanwezigen unaniem om het arm kind eerst bij de dokter binnen te laten. Mijn goede planning begon al int honderd te lopen.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ventje is op tijd vertrokken om te zeggen dat ik wat later zou zijn.
Nu eventjes op de knop 'Fast Forward': veel later op de avond, klaarwakker van de straffe koffie, zette ik de PC aan om nog een hersendodend spelletje te spelen om slaperig te worden. Eerst prutste ik wat aan mijn nog steeds niet werkende Messenger en ja hoor, voor één keer lukte het. Ik kon zelfs chatten met een vriendin die ook niet kon slapen. Rond vier uur s morgens besloten we een eind te maken aan ons babbeltje want zij moest er de volgende dag vroeg uit. "Ach...voor mij was het geen probleem" zei ik, want ik kon de volgende dag lekker uitslapen.
Had je gedacht!
Om zeven uur 's morgens : ring..ring...ring.....telefoon...zoon 2: euh...mama we hebben een probleempje! Je kan het al raden zeker? Met een wreed voze kop, een mond dat aanvoelde als een beerput en ogen die aanvoelden als plaskes water in't midden van de Sahara, na slechts drie uurkes slaap mijn bed uit om een zéér uitbundige, uitgeslapen kleindochter te ontvangen.
Vrijdag avond ben ik héééél vroeg gaan slapen, want zaterdag waren we samen met schoonma uitgenodigd bij schoonbroer en schoonzus aan zee voor ons laatste nieuwjaars-etentje. Toen we thuiskwamen en schoonma afgezet hadden zijn we onmiddellijk doorgereden om te gaan babysitten. Zoon 2 en zijn vrouwke gingen met vrienden Valentijn-met-uitstel vieren.
Vandaag schijnt de zon, ventje is zoon 1 gaan helpen met de verbouwingen en ik ga nu eindelijk rustig wat verder rommelen in mijn kasten. Ongelooflijk hoeveel tijd daar in kruipt.
Vandaag begin ik ook weer vol overtuiging aan mijn dieet van water en brood : ik heb nog tijd tot de 21ste want dan verjaart schoondochter.
Daarnet las ik in de Humo van deze week een artikel : De ploetermoeders Fiona Neill en Axelle Red over de veldslag om kind en carrière.
We zijn gefopt door het feminisme. We zitten in een fuik en we komen er niet meer uit gillen de letters op het blad.
WABLIEFT????
Ik wens dat ik de klok even kon terugdraaien naar vroeger en dan eens kijken hoe die jonge carrière moeders zouden reageren. Je had toen geen keuze, je mócht toen niet gaan werken, er werd verwacht dat je thuisbleef, goesting of geen goesting! Dàt was nu eenmaal de rol van de vrouw: zorgen voor man, kinderen, het huishouden en ouders.
Zelfs de katholieke kerk wist het : iedereen moest verplicht rusten op den heiligen dag des Heeren, iedereen behalve de huismoeder, zij verkeerde niet in staat van doodzonde, want er moest toch iemand zorgen dat er eten op tafel kwam!
De enige en loodzware taak van de man was ervoor zorgen dat er geld op tafel kwam. Punt, uit, gedaan! Was hij werkloos of dronk hij het allemaal op, dan kon de ganse familie op hun kin kloppen en honger lijden.
De niet werkende gewone doorsnee huisvrouw had geen inkomen, tenzij ze uit een rijk gezin kwam en over eigen geld beschikte. Ze had daarom ook bitter weinig in de pap te brokken. Wat de heer des huizes besliste gebeurde! Ze had geen recht op een eigen bankrekening. Wou ze geld afhalen, dan had ze een volmacht van haar echtgenoot nodig. Wou ze een eigen rekening openen, had ze ook een volmacht nodig.
Meestal werden de lonen toen nog in cash uitbetaald en kreeg de huisvrouw wekelijks een door de man vastgesteld bedrag voor haar huishoudbudget. Wilde ze wat extra, dan moest ze dat elke keer vragen en het verantwoorden. Natuurlijk zal dit wel anders geweest zijn van gezin tot gezin. In ons gezin werkte moeder mee uit noodzaak, maar de moeders van bijna al mijn klasgenoten waren huisvrouw. Ik woonde in een sociale wijk. Nergens had men het financieel breed.
Ik ben zelf ook even huisvrouw geweest, zes jaar lang, maar ik kon niet snel genoeg terug aan het werk. Ik wou absoluut terug financieel onafhankelijk zijn. Ik vond het een vreselijk gevoel om uit iemand's hand te eten en verantwoording af te leggen over gelduitgaven.
De meeste van mijn vriendinnen en buurvrouwen waren huisvrouw en ooit heb ik de man van een buurvrouw horen zeggen : Ach...wat is een huisvrouw? Dat is een parasiet, die teert op een man. Die woorden staan nog steeds in mijn geheugen gegrift en toen waren we al dik in de jaren zeventig!
Waarschijnlijk was het niet overal zo, de uitzonderingen bevestigen de regel, dat begrijp ik best, maar indien je geen eigen vermogen had, waar moest je dan heen indien je man je als een onderbetaalde huisslaaf behandelde? Zelfs wanneer je ging werken verdiende je slechts de helft van het loon van je mannelijke collegas. Waarom werden we feministen? Daarom! Om dat karig loontje, omdat wij toen boos waren, wij zaten destijds gevangen in een heel andere fuik.
Het was zeker niet omdat we bovenop al onze huistaken nog een extra taak buitenhuis wensten. Nee, wij wensten niet langer het braaf, devoot, onmondig huisslaafje te zijn. De enige manier om wat inspraak te krijgen was zorgen dat je over je eigen geld kon beschikken. Geld is macht, zelfs in een micro wereldje.
Daarna begon pas het harde werk: je halve trouwboek zo ver krijgen dat hij ook enkele huishoudelijke taken op zich nam. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, want de mannen van toen waren het gewoon dat hun moeder voor hen alles deed. Maar ik wenste geen vervang-moeder te zijn voor mijn man, dan was hij maar beter thuisgebleven. Ik was niet uit het juiste hout gesneden om als brave onderdanige huisvrouw door het leven te gaan, dit ook tot groot ongenoegen van mijn vader. Mijn feministisch protest begon immers al thuis in mijn tienerjaren.
Wij: de meisjes moesten meehelpen in huis, wat heel normaal is. Maar de broers niet, dat hoorde zo. Kuisen was geen mannenwerk zei mijn vader en zus en ik mochten de rommel van onze broers gaan opkuisen. Wat van die broers verwacht werd is me nog steeds een raadsel!
Het heeft dan ook heel lang geduurd om via stille manipulatie mijn ventje zo ver te krijgen dat hij in huis wat meehielp. Wij vrouwen waren toen zodanig gebrainwasht dat we ons schuldig voelden indien we wat teveel aandrongen op hulp.
Bij moeder klagen was boter aan de galg want zij zei : ach t is toch zon goede man, hij werkt, geeft zijn loon af, hij drinkt niet en hij slaagt je niet! Vader was nog erger, die zei: Ik begrijp niet hoe die arme man het bij u kan uithouden met uw Dolle Mina manieren!
Mijne Zilveren is pas écht beginnen meehelpen in huis toen zijn veel jongere vrouwelijke collegas hem duidelijk lieten verstaan dat zij dit niet zouden nemen van hun echtgenoot.
Axelle Red een ploetermoeder, gefopt door de feministen van toen?!? Me dunkt dat Axelle Red met haar drie dochters zich wel een poetsvrouw en een nanny zal kunnen veroorloven, iets wat een fabrieksarbeidster of verkoopster wellicht wel kan vergeten. Bovendien vraag ik me af waar mijnheer Red is? Ligt die soms lekker lui in zijn zetel de krant te lezen? In een relatie ben je toch met zn twee.
Het mannelijk brein kan zich slechts op één ding focussen, dat is wetenschappelijk bewezen schrijft men. Dikke Poehaa !.... Dat wetenschappelijk feit zal weer door een man vastgesteld zijn, daar ben ik van overtuigd.
Dat een man wel kan multi-tasken zoals een vrouw bewijst mijn ventje nu alle dagen. Hij heeft wel meer dan zestig jaar nodig gehad om in die richting te evolueren, maar het lijkt hem nu eindelijk toch te lukken. Ik merk ook dat onze beide zonen zich ontpopt hebben tot multifunctionele echtgenoot en vader. Evolutie noemt men dat. Je hebt er wat geduld en tijd voor nodig maar uiteindelijk heb je resultaat. Darwin had gelijk!
De nieuwe ploetermoeders zien het niet meer zitten! Wel dan is het hóóg tijd dat ze even een stapje terugzetten en kijken hoe fout ze bezig zijn.
Het loopt natuurlijk volledig mis wanneer jij en je man én een full-time carrière, én een villa én een buitenverblijf én drie reizen per jaar, én twee autos én én én énz... willen. Het kan toch best allemaal wat minder. Je kan toch beiden vier-vijfden, of half-time uit werken gaan.
Willen de jonge vrouwtjes nu echt terug naar af? Ze zouden eens op stage moeten kunnen en terug in de tijd gaan. Misschien een goed idee om door te spelen voor een TV reeks? Een tijdje geleden liep er trouwens zon programma op BBC. Met het hele gezin terug naar het Victoriaans tijdperk.
Voor mij hoeven ze niet zo ver in de tijd terug te gaan. Zet ze maar een tijdje in de jaren vijftig, zoals in de film The Stepford wives en dan zullen we nog eens praten over ploetermoeders.
Happy Birthday to me ! 't is mijne Chinese verjaardag.
In de Chinese astrologie begint op 7 februari 2008 het Jaar van de Rat. Volgens de Chinese astrologie is de invloed van het jaardier -dit jaar de rat dus- van invloed op alle dierentekens. De rat staat voor voorspoed, geluk en welvaart. De rat is het eerste dierenteken en het varken is het laatste teken in de dierenriem.
De algemene kenmerken van de rat volgens de Chinese Horoscoop:
Ratten hebben een zeer actief sociaal leven en hun aanwezigheid wordt als prettig ervaren; ze zijn graag geziene gasten. Ze hebben een natuurlijk charme en zijn populair, zowel bij hun eigen als de andere sekse. De Rat is onderhoudend, goed op de hoogte van verschillende zaken en is verfijnd. Ratten zijn zeer goede gastvrouwen en gastheren. (euh...het staat zo in het boekje hoor!)
Het jaar van de Rat houdt in dat er een nieuwe fase gaat beginnen, waarbij er verschillende kansen op werkgebied liggen. Ook op liefdesgebied zijn er belangrijke ontwikkelingen, die niet eerder in die vorm of mate voorgekomen zijn. De Rat zal praktisch niet al te veel problemen ondervinden dit jaar. Ratten zullen meerdere charmante personen van het andere geslacht ontmoeten. Voor de ratten die naar liefde zoeken, kunnen er dit jaar boeiende liefdesavonturen plaatsvinden. Wat sociale contacten, vriendschap en omgaan met mensen in het algemeen betreft, zal de wijsheid van de rat bewondering en respect oogsten van iedereen om zich heen.
De Rat moet in 2008 waken voor zijn/haar neiging tot overspel en ontrouw. Ratten moeten ook niet al te grillig worden en te veel uitgaan van hun natuurlijke charme. Denk niet te vanzelfsprekend over een gelukkige uitkomst. Niet alles zal vanzelf altijd voorspoed geven. Dit geldt zowel op liefdesgebied als bij succes in carrière en levensomstandigheden. Wanneer ratten te veel vertrouwen op hun zo gewoon lijkende geluk (hetgeen ze inderdaad vaak in de schoot komt vallen), lopen ze het risico om in gecompliceerde of onduidelijke situaties terecht te komen die pijnlijke gevolgen kunnen hebben en de harmonie en innerlijke vrede kunnen verstoren.
Chinese astrologie - Wie past er bij wie? Welk dierenteken is er het meest geschikt voor vriendschap, liefde of een relatie met de Rat?
Over het algemeen matcht een rat goed met een andere rat, en ook met de draak, de os of aap kan er een fijne relatie of een prettige liefdesverhouding zijn. Met paard en geit is er de minste kans op een liefdesmatch.
Liefde en Rat - De rat is op liefdesgebied niet heel erg romantisch, maar wel sensueel en kan vol liefde zijn. Ook is de rat attent, warm en moeilijk te weerstaan. Ratten zijn niet altijd even makkelijk te doorgronden
De rat matcht het minst goed met het paard en de geit
Past het beste bij
De rat past op relationeel gebied het beste bij andere ratten, de draak, maar ook met de os kan er sprake zijn van een stabiele relatie en een aap matcht ook redelijk goed (oef .... mijnen aap zal wreed content zijn)
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
(dit woord lijkt me hier heel toepasselijk)
