this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
26-12-2007
Boxing day (de dag na Kerstmis)...
Fris en monter bij manier van spreken toch zit ik hier vandaag voor mijn peeceeke, even tijd nemen om mijn dagboek wat bij te werken. Vandaag toch best eventjes mijn lever wat laten rusten vooraleer we met het feesten herbeginnen. Onder de kerstboom lagen stapels pakjes: van ventje heb ik een heleboel attributen gekregen om er in te steken (in de peecee of course, tch tch ), nu moet ik nog enkel uitdokteren waarvoor ze dienen en dan kan ik er misschien wat mee spelen. Mijn voetjes zitten lekker snug en warm in mijn nieuwe winter Crocs - zie prentje hierboven- (Myette ... rap naar de winkel meisje!) Gisteren heb ik al naar mijn Shrek 3 video gekeken en mijn hartje klopte weer wat sneller voor die lieve grote, groene loebas en zijn Fionake. Ach ...niet zo heel diep in mij zit nog altijd een kind dat in sprookjes blijft geloven. Het boek : De weg naar Mekka van Jan Leyers ligt uitnodigend naar me te lonken op de kast ... mijn ventje en mijn kinderen hebben me weer serieus verwend. Er waren nog zo veel ander cadeautjes onder de kerstboom, veel te veel om op te noemen. Voor Seppe was het de eerste bewuste kerstmis en zijn oooooohhhhhs en aaaaahhhhs waren aanbiddelijk. Na het openmaken van de pakjes was het dan tijd voor ons traditioneel kerstdiner. Fons van blog http://blog.seniorennet.be/keukenweetjes/ was de dag ervoor mijn redder in nood toen ik even strop zat met de bereiding van mijn kroketjes. Vol goede moed was ik begonnen aan de bereiding en toen begon ik te twijfelen... moesten de tikkeneikes er nu geheel in of enkel de dooiers, moest er nu melk in of niet... mijn kookboeken (en ik heb er veel) gaven allemaal een andere versie. Moeder maakte vroeger elke Kerstmis zelf haar kroketjes en ik wou dit nu ook eens doen. Ik wist nog dat er één ding was dat er nooit in mocht, maar ik was niet meer zeker wat. Op het blog van de Fons stond het klaar en duidelijk : géén melk en ook geen eiwit, enkel de dooiers en bovendien spaarzaam omspringen met de boter.
Ze zijn goed gelukt Fons, nogmaals bedankt hoor, ook voor je mailtje!
Toen de kinderen en kleinkinderen later op de avond vertrokken was het alsof er in ons huis een bom geëxplodeerd was. Ventje en ik lagen compleet uitgeteld in de zetel. Onze afspraak is altijd : ik bereid het eten en ventje doet de afwas en de opruim. Met dit bedoel ik wel de afwas nà het eten, want alles wat ik gebruikt heb bij het koken was ik zelf af en ik laat de keuken proper achter.
k shal morgen wel alles doen shenne murmelde mijne zilveren terwijl hij knikkebollend in de zetel zat met een scheefhangend fleske Duvel in zijn hand. (Nadorst waarschijnlijk ). Goede naarstige huisvrouwtjes denken nu waarschijnlijk : jaja ....en dan heeft ons Bo maar alles zelf opgeruimd zeker? Mis poes ... Bo heeft netjes alles laten staan en heeft voor de elfendertigste keer zitten lachen met de late kerstfilm National Lampoon Christmas en is daarna in haar, nog steeds torenhoge, reserve-tram gekropen, de rommel en afwas volledig negerend.
Ons Bo kent die truukjes van haar loze Harry....
De zilveren is de volgende ochtend dan maar heel moedig begonnen aan zijn enorme taak! Hij zei tegen mij met zijn armen in de afwasbak: t was gisteren plezant en het eten was heel lekker shoeke, bedankt zenne. en ik antwoordde rondkijkend : "oooohhhh....en t is hier nu allemaal zo mooi proper en opgeruimd, ook bedankt zenne shoeke. " t Is maar hoe ge overeenkomt in t leven nietwaar? Kerstdag werden we uitgenodig bij zoon 1 en zijn vrouwtje. Lekker mee aanschuiven met de beentjes onder tafel. Gisterenavond belde onze jongste : mama hebben jullie morgen iets te doen ? en ik vroeg : waarom zoeteke? en hij zei : wel, ik zit alleen met de twee kindjes en ik dacht, misschien kunnen we naar u komen waarop ik natuurlijk antwoordde: maar zeker ventje, kom maar af! en ik riep tegen mijne zilveren : joehoe ....laat alle veiligheidshekjes maar staan hoor, onze Seppe en zijn zus komen morgen op bezoek....
Toemaatje à la Kommaneuker :
Lea en Ludovicus, mijn innige deelneming bij het verlies van uw moeder en schoonmoeder.
Pazke : hartelijk gefeliciteerd met uw kerst-kleindochtertje Maura!
Het feestje hier gisterenavond was héél plezant, en het feestje seffens bij zoon 1 belooft ook weer heel plezant te worden. Indien er enkele hersencellen al dit gefeest overleven, dan volgt er vanaf morgen terug tekst zoals het hoort in een dagboek categorie thalig kerthsfeeth....
Dit was me het dagje weer, zouden de Hollanders zeggen, what a bloomin day denk ik zelf, want ik denk nog steeds int engels.
Ik ben vanmorgen heel vroeg opgestaan want zoon 2 ging Seppe vandaag naar ons brengen en vervolgens samen met zijn verwekker even tussen de plooien door profielen bevestigen aan de muren van ons bouwwerf ( onze slaapkamer) zodat ze morgen kunnen beginnen bezetten. Vanmorgen dus, terwijl mijne zilveren nog steeds zalig bomen met stevige wieren lag door te zagen, belde zoonlief telefonisch om te vragen of hij Seppe al mocht afzetten om dan vervolgens boodschappen te doen, want de muizen vielen bij hen thuis dood in de kasten. Natuurlijk zoeteke, brengt Seppe maar en ga rustig uw boodschappen doen zei ik tegen de derde vrucht van mijne schoot.
Seppe kreeg eventjes een aanval van papa-itis toen zijn papa vertrok, ze hadden tenslotte weer een innige, zij het traumatische tijd, samen doorgebracht in een klein ziekenhuiskamer. Nana beschikt echter over heel veel trucjes om mamas en papas snel te doen vergeten en enkele nano seconden later zat hij lustig op het hotelbelletje te tingelen op de tapijt in de living. Enkele seconden later besefte hij dat hij terug in de speelgoedgrot van het kerstmannetje was beland en hij was een half uur stil met het uitladen van elk stuk speelgoed dat we bezitten, en ik geef het u op een briefke,we hebben véél speelgoed.
t Moet wreed druk geweest zijn in de supermarkt want toen zoonlief hier kwam aanzetten met zijn werkgerief (de te bevestigen profielen) viel zijnen eurocent dat hij thuis zijn maatpak en toebehoren was vergeten - nodig wanneer je wat later op de dag ouder contacten op school hebt. Dus . hij weer huiswaarts met zijn tuf tufke. Gelukkig hadden we nu wel eten voor Seppe, die echter helemaal geen honger bleek te hebben. Met moeite at hij een half kopje leeg om ons te plezieren maar de rest was bestemd voor de kindjes in de arme landen die geen eten hebben.
En toen kwam zijn papa terug : het plaatsen van de profielen kon beginnen. Mijn twee handige Harrys togen richting bouwwerf boven en ik bleef beneden met Seppeke in onze nu heel chaotische living/keuken/speel/slaap-ruimte. Ventje had er een reisbedje opengezet, want boven staat alles helemaal op zijn kop en ligt onder een centimeter stof. Hoe ik dit huis nog bewoonbaar ga krijgen voor kerstmis is me een raadsel.
Gelukkig hadden we al uitgebreid gewinkeld in het begin van de week. Nu moeten we ons morgen of overmorgen nog enkel een weg banen door de massas laat-aankopers-volk voor de aanschaf van het bederfelijk eetwaar.
Toen Seppe rond half twaalf zich toch eindelijk overgaf aan Morpheus voor zijn middagslaapje in het geïmproviseerd living bedje, ging nana in ijltempo naar de badkamer om zich een beetje toonbaar te maken voor het reeds lang geplande middagfeestje van haar ex-bazin (die van het parfum fabriekje).
Ventje en zoon 2 konden rustig verder euh doen wat ze daarboven aan muren doen met profielen en ik stoof met mijn tuf tufke door de vettige vervuilde smog-sneeuw richting Kontich om daar snel, snel een hapje te eten en een drankje achterover te slaan en in ijltempo een jaar bij te praten met mijn ex-collegas. Ik moest om twee uur terug thuis zijn, want dan moest zoon 2 vetrekken naar school en we durven ventje nog niet helemaal vertrouwen met kleine kindjes sinds hij hun poepjes onlangs wou afkuisen met keukenpoetsdoekjes geïmpregneerd met javel, in plaats van baby wipes. Ach en hij doet nog zo zijn best, het zit gewoon niet in zijn genen.
Een pieterig winterzonnetje deed ook zijn best om zich door de smog-sneeuw een weg te banen en ik vroeg aan ventje of we niet beter een wandeling maakten met Seppe. Verder werken aan de slaapkamer zat er toch niet in en Seppe is net op die leeftijd dat hij twee volwassen mensen voltijds kan bezighouden. Dus, wijle weg op stap met een heel goed ingeduffelde kleine in onze stokoude kinderwagen want zoon 2 was dit onderdeel van de babyverhuis wel vergeten, alsook , zo weze genoteerd, de oordruppeltjes en pijnstillers. Seppe heeft de genen van zijn vader en grootvader. Zet hem neer, dek hem toe en hij slaapt. Gelukkig. Toen we thuiskwamen van de wandeling wou hij weer niet eten en leek hij toch weer last te hebben van de oorontsteking. Gelukkig belde net op dat ogenblik zijn mama om te zeggen dat ze thuis was. Ik verschoonde Seppe, gaf hem een dikke zoen op zijn nu iets minder mollig buikje en zei ; uw Mamake wacht op uw lieve schat met een poepsnoepje. Ik kreeg van hem weer zon lieve brede grijns en grootvader rijdt hem nu op dit ogenblik huiswaarts ..en nana nana gaat ondanks al de rommel nu crashen in de zetel!
De kinderarts is geweest en de bloedonderzoeken wijzen geen ernstige aandoeningen aan zoals ITP of menigokokken en de petechia (vlekjes) zijn nu bijna verdwenen. De koorts is gezakt en Seppe mag terug naar huis verder uitzieken nu het gevaar geweken is. Ventje is daarstraks zoon 2 en Seppe gaan afhalen in het kinderziekenhuis en morgen komt hij naar ons. Vanaf zaterdag hebben zijn mama en papa vakantie. Oef ... moesten al mijn haren al niet grijs zijn, dan had ik er nu serieus wat bijgekregen. In het ziekenhuis dachten ze al dat zoon 2 er werkte omdat ze hem het voorbije jaar daar al zoveel gezien hadden. Laat ons hopen dat het nu een heel lange tijd goed gaat. Seppe heeft het record van zijn papa gebroken, vijf ziekenhuis opnames sinds zijn geboorte, bij zijn papa was het op die leeftijd drie.
Daarnet even met zoon 2 gebeld in het ziekenhuis. Gisterenavond had Seppe nog vrij hoge koorts maar de petechia vlekjes waren gelukkig niet toegenomen. Er werd een flinke oorontsteking vastgesteld, maar het waren vooral de petechia vlekjes die onrustwekkend waren en waarom hij diende opgenomen te worden. Bij een eerste bloedonderzoek was het aantal bloedplaatjes nog normaal, maar gisteren werd nogmaals bloed afgenomen en het is nu wachten op deze uitslag.
Zodra de kinderarts is langsgeweest zal zoon 2 ons terug iets laten weten.
Onze lieve kleine (b)engel werd gisteren avond weer opgenomen in het ziekenhuis. Vol spanning wachten we weer de bloedonderzoeken af. Hij had hoge koorts en weer van die rare vlekjes. ITP spookt nu altijd door ons hoofd. Zoon 2 heeft beloofd om me zo snel mogelijk iets te laten weten.
Het is nu aftellen geblazen naar Kerstmis. De leuke, traditionele, nostalgische, anticiperende spanning stijgt met de dag. Onze kerstboom staat er in al zijn pracht en praal en werd door kleinzonen uitgeroepen tot de mooiste kerstboom aller tijden. Onze straat wordt nu 's avonds grotendeels stralend verlicht door onze kerstverlichting en die van onze buren. Nu nog luidsprekers met kerstmuziek en het kan niet meer stuk!
De meeste geschenken zijn aangekocht, de meeste kerstkaartjes zijn verstuurd (Titipoes krijgt er geen omdat ze het zelf gevraagd heeft ) en mijn menu is samengesteld voor Kerstavond. De lijst met de ingrediënten is geschreven, nu hoeven we nog slechts de aankopen te doen en het koken wordt natuurlijk pas op het laatste ogenblik gedaan, alles moet vers zijn. Ik heb een hekel aan traiteurs sinds ik er ooit bij een geholpen heb tijdens de feestdagen. Ik wil jullie feestdagen niet vergallen door hierover details te vertellen.
En nu : "de onverwoestbare tomaten na minstens drie maanden - UIT- de ijskast." Ze beginnen nu wel lichte tekenen van verval te vertonen, de linkse krijgt rimpeltjes en de rechtse krijgt vanboven aan zijn steeltje een zwart-grijze verkleuring. Ik denk dat hun dagen bijna geteld zijn.
Slechts twee heb ik er kunnen redden uit de groencontainer nadat mijn halve trouwboek zich met mijn experiment bemoeid had. Eén tomaat heeft er het leven bij gelaten. Hij kreeg een grote verschrompelde, vergeten rode biet op zich en was dermate gekneusd dat hij niet meer fotografisch geschikt werd bevonden. R.I.P. lieve tomaat.
Eigenlijk zijn de tomaten een beetje zoals onze huidige Paus Benny. Ik las vanmorgen in de Frut dat regisseur Franco Zeffirelli dringend aan zijn imago gaat werken (die van de paus natuurlijk, niet die van hem).
Quote GVA:
De paus heeft geen "gelukkig imago", zegt Zeffirelli. Het is een moeilijke taak om een televisiegenieke paus als Johannes Paulus II op te volgen, voegt hij eraan toe. Benedictus (80) "komt koud over" en dat past niet bij zijn omgeving. Zeffirelli vindt dat de kledinglijn van de in 2005 verkozen Duitse paus aan herziening toe is. De 84-jarige regisseur noemt de gewaden van de paus "te weelderig en opzichtig". De kleding moet de "eenvoud en ingetogenheid weerspiegelen die gezien wordt in andere echelons van de kerk", meent de 84-jarige mannetjesmaker. Unquote.
Ach, met de kleding van die lieve man is niets mis, hij kan er ook niets aan doen dat hij geboren werd met het smoeleke dat hij heeft. Het zijn vooral de ogen! Spijtig genoeg straalt hij een meer duivelse blik uit dat een hemelse.
Enfin, het moeten niet altijd de dames zijn die een mooi, hoog babe gehalte hoeven te hebben om een hoge functie te kunnen bekleden. Het werd hoge tijd dat het imago van mannen ook eens onder de loupe werd gelegd. We zullen maar zwijgen over Guy Verhofstadt en Jean Luc Dehaene zeker?
Zaterdag was het hier kinderoppasdag. s Morgens kwamen onze twee oudste kleinkindjes en s avonds was het babysitten thuis bij de twee kleinsten.
Toen ik aan onze oudste kleinzoon vroeg wat hij graag zou eten op Kerstavond bij ons antwoordde hij zonder één ogenblik te twijfelen: kalkoen nana, maar dan zo wel eentje dat ontploft hé?! Ik moest zelfs niet nadenken. Ik wist onmiddellijk wat hij bedoelde.
Hierna zien jullie de scene uit de film die wij hier elk jaar met Kerstmis samen bekijken. National Lampoon Christmas Vacation.
Het bekijken van deze film maakt deel uit van onze traditionele kerstavond en elk jaar liggen onze zonen en ik, en nu ook de kleinzonen, compleet strijk alhoewel we héél goed weten wat er gaat gebeuren. Misschien is het nèt daarom dat we het zo plezant vinden. . hieronder de kalkoen scène die kleinzoon bedoelde.
Ons madam heeft geen tijd om te schrijven vandaag. Ze is druk bezig.
Oefent nog maar eens met de computer en schrijft gij nog eens riep ze terwijl ze voorbij zoefde. Ze is jaloers omdat ik zoveel succes heb. Ze dacht dat er niemand naar mijne zever zou luisteren omdat zij dat ook niet doet en ze schrok toch toen er reakties kwamen. Ik kan momenteel niet verder werken in onze slaapkamer want onze kleine kan pas mee komen bezetten tijdens de kerstvakantie. De jongen heeft al zoveel rond zijn oren, ik durf het hem bijna niet vragen, maar voor een leraar kan hij verdorie goed bezetten. Alleen zou ik het ook wel kunnen, maar met ons twee gaat het sneller. Ik help hem natuurlijk binnenkort ook wel als hij voor de tweede keer een huis gaat verbouwen. Hun huis was net helemaal afgewerkt, alles tot in de puntjes en de twee bompas hebben heel hard meegewerkt en nu besluiten ze om ergens anders te gaan wonen en hupsakee, we kunnen weer van voorafaan beginnen. Ik vind het wel plezant, het houdt me bezig en ik doe het graag. Zo ben ik weer eens buiten. Maar ons madam zei dat het over haar dood lijk zou zijn, haar slaapkamer moet eerst terug bewoonbaar gemaakt worden.
Ze heeft de laatste tijd ook iets met tomaten. Er stonden op de ijskast al maanden drie tomaten. Ik dacht bij mezelf, die tomaten gaat ze nooit vanzeleven nog opeten, alles wat een dag over de vervaldatum is kiepert ze gewoonlijk in de vuilbak. Ik vraag u, hoe kan iets dat één dag over tijd is nu rot zijn? Vroeger stonden er geen stempels op al die dingen. Maar dat was naast de kwestie zei ze. Nu ging het over haar tomaten. Als een furie stoof ze naar buiten en ze hing tot aan haar omvangrijke derrière in de groenen bak en viste er twee terug uit, de derde was plat want ik had er iets anders op gegooid. Ik kreeg naar mijn voeten, man man, en ze zei dat ik haar blog wat meer moest lezen. Ik viel uit de lucht, wat had haar blog nu met tomaten te maken? Alsof ik nog niet genoeg naar haar moet luisteren, ik zal me eens gaan bezighouden met het dagelijks lezen van haar blog! Af en toe kom ik eens kijken als ze me roept of mijn advies nodig heeft. Ik heb nu formeel verbod gekregen om nog met mijn vingers aan die onnozel tomaten te komen. Voor mijn part blijven ze daar staan op de ijskast tot ze snot zijn. Ik kom er niet meer aan, geen haar op mijn hoofd dat er nog aan denkt.
Ik had haar daarstraks gevraagd of ze geen zin had om vandaag mee naar de kerstmarkt te gaan in t stad. Ze zei van wel, maar ik zit hier al langer dan een uur te typen en ze is nog altijd niet klaar. Seffens is het de moeite niet meer om te vertrekken. Wat is dat toch met vrouwen? Toen ik haar vroeg of ze zich een beetje wilde haasten zei ze dat ik eens naar het blog van Myette moest gaan kijken. Das één van haar blogvrienden waar ze maandelijks mee op stap gaat. De Ludovicus die ken ik nog van vroeger, nen toffe gast. Ik ben dan, om haar dan gelukkig te maken, eens gaan kijken en ik zag wat ze bedoelde. Bij Myette stond er een filmke op over het verschil tussen mannen en vrouwen. Het moet door mannen getekend zijn want het is heel juist. Myette snapt tenminste hoe het moet.
Toen ik dat filmke bekeken had ben ik wat beginnen afzakken naar de vorige artikels op ons madam haar blog en ik schrok me rot, plots stond daar die kale vent weer van lang geleden, maar nu met een kilt. Schollie Braveheart stond eronder van het blog Ernst. Misschien moet ik toch best wat meer komen lezen! Ik veronderstel dat ons madam die foto gemaakt heeft. Als ze al begint te spelen met fotos van vreemde mannen, wie weet waar het dan gaat eindigen? Als vrouwen zo int keren van de jaren zijn dan kunt ge ze niet helemaal meer vertrouwen want hun hormonen slaan dan op hol.
Aha, eindelijk, ze roept dat ze klaar is, wel ik ook. Ik ga nu stoppen met schrijven. Misschien krijg ik een goed punt vanavond als ze weer niet uit haar bed valt. Gelukkig is de telefoon vannacht niet gegaan. Gisterenavond werd ik wakker en ik dacht dat ze een nachtmerrie had, ze zat rechtop in bed met de telefoon aan haar oor en ze was in dat raar engels van haar aant vloeken gelijk nen dokwerker.
De feestdagen zijn volop begonnen ten huize Bojako. Onze kerstversiering buiten verlicht nu de helft van de straat. Gemakkelijk, want iedereen die ons bezoekt vindt ons huis nu zonder problemen. De kerstboom binnen is ook versierd en de rest van ons huis ook. Kleinzonen 1 en 2 kwamen maandag na school even op bezoek. Met mondjes wijd open van bewondering zeiden ze allebei heel gemeend: waaaaaauw nana, wat een mooi versierde kerstboom! Ik meld u dus bij deze dat mijn boom door twee kerstboom experts werd verkozen tot de mooist versierde kerstboom aller tijden. De dag kon voor mij verder niet meer stuk.
s Avonds hebben we vervolgens lekker gefeest bij broer 2 en schoonzus en gisteren vierden we hier bij ons thuis, samen met de schoonouders, de ondertekening van de compromis door de kopers van het huis van zoon 2. Nu nog wachten of de definitieve verkoop en aankoop vlot verloopt en dan kunnen we weer gerust ademhalen. Die aan- en verkoop historie is een verhaal op zichzelf en is heel slecht voor mijn zenuwen.
Maar enfin, ik dwaal weer af : het feesten is dus bij ons al vollen bak begonnen in feite zijn we nog niet uitgefeest van 2007 maar ..ach, we leven maar één keer hé? Als we zo blijven verder doen zal het kort maar hevig en plezant geweest zijn.
Deze morgend om vijf uur belde onze chinees ons weer wakker en ik heb hem zoals beloofd deze keer in t Schots beantwoord. Benieuwd of hij gaat volhouden en blijven bellen?
Nu nog snel wat blogjes lezen en dan klauter ik mijn trapleertje op naar mijn superhoog bed en ga ik rustig nog wat TV kijken.
Mijn lever moet nog een beetje bekomen van de feestjes .... hik....
PS: daarstraks liet ik een ijselijke gil:
IK: "waar zijn mijn tomatten?????!!!!!" VENTJE: in de vuilbak! IK: waarom? VENTJE : ze lagen er al zoooo lang! IK: dat was mijn experiment. VENTJE: oei. IK: verdoemme..
Ik heb er nog twee kunnen redden, maar toen ik de foto wou nemen waren de pillen van de camera leeg...er zijn zo van die dagen dat ge toch maar best vroeg in uw bed kruipt hé? Morgen nog eens proberen.
Vandaag is het weer de eerste dag van de rest van mijn leven dacht ik vol bezinning toen ik deze morgend met een smak tegen de grond kwakte uit mijn superhoog bed. Ik ben het hoogteverschil nog altijd niet gewoon. Twee matrassen hoog op een hoog bed is hèèl hoog, geloof me. Gelukkig heeft Herniaretta het overleefd, maar mijn knie weet ervan want die heeft de schok opgevangen.
Gisteren rond drie uur s morgens werd ik gewekt door een kwetterende chinees aan mijn telefoon ( t klonk in elk geval toch als chinees) en vanmorgen rond vijf uur vant zelfde laken een broek. Als ik hem morgen rond hetzelfde uur weer aan de lijn krijg, dan gaat hij mijn hele gamma fijne britse mijnwerkers vloekwoorden over zich heenkrijgen, een volledig verbale taalbad in enkele seconden, hij zal denken dat hij met een andere chinees spreekt.
Hebben jullie het ook gezien? Gisteren heeft de zon een tijdje geschenen! Prachtig hé, zon stralend blauwe lucht, elke winter depressie verdwijnt ogenblikkelijk, misschien daarom dat blauw mijn lievelingskleur is. Het was zo mooi dat ik ventje uit zijn bouwwerf sleurde (onze slaapkamer) en zei dat we toch niet konden binnen blijven met zon mooi weer. Kom shoeke, we gaan nog eens naar de beelden kijken int Middelheim en dan iets nuttigen in de Melkerij stelde ik voor. t Was nog redelijk droog int Middelheim toen ik bedenkelijk naar een beeld van een naakte man van Rodin keek. Opmerkzaam zoals steeds zei ik : Maar shoeke kijk nu eens dat beeld is niet juist, ofwel heeft die man een afwijking. Welbespraakt zoals altijd vroeg mijne zilveren : Heu???? en ik zei: Maar ziet ge dat dan niet? Zijn rechter chokkedijs hangt lager dan zijn linker, moet dat niet omgekeerd zijn? Mijn ventje vindt zon onnozel vragen van mij heel gewoon en zei : misschien ist ne linkse en hangt bij hen de rechter lager en ik zag hem voorzichtig zijn hand in zijn broekzak steken om even te checken. Hij is namelijk linkshandig.
Enfin, daarover dubbend en verder debatterend besloten we om richting Melkerij in t Nachtegalenpark te wandelen, want de prachtige blauwe lucht was inmiddels veranderd in dreigend grijs en de eerste zever regen begon te vallen. Vroeger vond ik de Melkerij een leuke plaats om iets te drinken. Je viel er nooit op met je joelende kinderen of je druipnatte hond. Nu zit het daar nog altijd tjokvol joelende kinderen en natte honden, maar het is een volledig ander publiek dan dertig jaar geleden. t Zit er vol Yuppies. De prijzen van de consumaties zijn dan ook heel Yuppie. Als ik daar nu met mijn kleinkinderen een pannekoek en een koffie neem, dan is dat een ferme deuk in mijn weekbudget. Ik denk dat we volgende keer best een ander staminee zullen zoeken. Een lekkere frisse Duvel vind je tenslotte overal nietwaar.
Ik was gisteren, het gesprek met mijn blogvrienden van vrijdag nog indachtig, weer aan mijn ik-weet-niet-meer-hoeveelste dieet begonnen, maar t zal vandaag al naar de knoppen zijn, want we gaan bij schoonzus en broer 2 eten vanavond ter ere van zijne verjaardag en mijn schoonzus kan ontzettend lekker koken. Ach ja...t is niet dat ik niet probeer hé Lewieke? Mijn moraal was wel wat opgekrikt door de naakte vrouwenbeelden int Middelheim. Begin twintigste eeuw mocht een vrouw zo te zien inderdaad best wat rondingen hebben. Ach, misschien komt die tijd nog terug, hopelijk heel snel, voor mij toch!
Ik hoor nu in de verte mijn halve trouwboek roepen: ik moet mee komen helpen met de kerstversieringen.... jaja Titipoes .... als ge straks in Aalst een schittering heel hoog in de lucht ziet, dan is dat onze kerstverlichting, mijn ventje ziet namelijk niet op een lampje min of meer.
Onze maandelijkse blogmeeting vrijdag namiddag was weer heel gezellig, ondanks het feit dat Hotlips, Myette en Paz zeer gemist werden. Maar, waarschijnlijk omdat we elkaar nu beter en beter kennen, werden er door de aanwezigen onderwerpen aangesneden die normaal in een grote groep waarschijnlijk niet ter sprake zouden komen. Na zon meer intieme gesprekken denk ik altijd : oef..weer een psychiater uitgespaard en ik voel me nadien altijd enorm opgelucht.
Maar nu over mijn bedden en matrassen en de Rik.
Omdat ik vannacht voor de elfendertigste keer weer rond drie uur klaarwakker werd, was ik zoals gewoonlijk opgestaan. Klaarwakker liggen piekeren in je bed int midden van de nacht lost ook niets op. Mijn ritueel is dan om de meest geestdodende spelletjes op de computer te spelen tot Klaas Vaak weer toeslaat, wat zo rond vijf uur dertig eindelijk gebeurde. Ik kroop dan maar terug in ons warme nest naast mijne snurkende zilveren en kon dan toch nog een paar uurtjes slapen.
Dat ik nog slechter slaap dan gewoonlijk ligt natuurlijk aan het feit dat we nu in de logeerkamer slapen omdat onze slaapkamer helemaal opgebroken is. Volledige vernieuwingswerken zijn aan de gang. Ik wou enkel nieuw behang en gordijnen moet je weten, maar we wonen in een heel oud huis en wanneer je daar het behang aftrekt dan komt de bezetting gewoon mee! Er steekt ook een nieuw raam in en ventje zei : zeg shoeke, nu we toch bezig zijn kunnen we evengoed de schouw wegkappen, die is voor niets nodig en dan winnen we die ruimte en lap...we waren weer vertrokken. Bouwwerf Bojako.
Eerst dacht ik dat mijn slecht slapen veroorzaakt werd door de matras van het logeerbed, maar toen heeft ventje er ons matras nog eens bovenop gelegd om te zien of dat niet zou helpen. Ik voelde me net zoals de prinses in het sprookje die door alle matrassen heen het erwtje nog voelde. Ik heb nu bijna een trapje nodig om in en uit bed te geraken. Ach...tegen de tijd dat ik eindelijk de logeerkamer en het logeerbed gewend zal zijn, zal het weer tijd zijn om terug te verhuizen vrees ik, en dan beginnen we weer van vooraf aan! t Is ook niet enkel de matras. Ik weet het, ik weet het, ik ben een wreed moeilijk mens en ik heb veel kleine afwijkingen, maar dat weten trouwe lezers inmiddels al wel. Mijn ander probleem is namelijk: ik moet altijd aan de kant van de deur liggen anders kan ik niet slapen, vraag me niet waarom, want ik weet het ook niet. Nu is die verdomde deur in de logeerkamer nèt de andere kant dan die van ons slaapkamer, met als gevolg dat mijn ventje nu aan mijn verkeerde kant ligt in bed! Ach, en nu ik dan toch aan het klagen en zagen ben : mijn reuzewekker (zonder bril zie ik niets) staat niet op de juiste plaats, mijn TVke ook niet, mijn nachtkastje ook niet....(hoor hier nu dames en heren een héél diepe zucht)! Een andere oplossing zou natuurlijk kunnen zijn om pas om drie uur te gaan slapen, maar ik val nu om van de vaak omdat ik de voorbije week zo slecht geslapen heb. Ik zit gevangen in een vicieuze cirkel.
Al goed dat onze WC niet verplaatst of afgebroken is, want op reis heb ik bovendien ook verschrikkelijke aanpassingsmoeilijkheden met WCs. Ik voel me daar nooit op mijn gemak zoals men het hier in Antwerpen zegt, met als resultaat dat mijn regelmaat heel ONregelmatig wordt.
Maar ....vanavond ga ik inslapen met in mijn gedachte de guitige, schalkse grijns van Rikske Torfs. Ik zag hem daarstraks op Canvas, Siegfried Bracke was zijn gast. Die Rik is toch een ventje om in te bijten hé dames, hij heeft HET met bakken, een echte teddybeer? ..geeuw, geeuw... - excuseer - slaap lekker mensen, ik kruip onder de wol en ga van Rikske en andere knappe mannen die HET hebben dromen!
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
), nu moet ik nog enkel uitdokteren waarvoor ze dienen en dan kan ik er misschien wat mee spelen.
).
