WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
05-07-2010
Oma en Komma danken
Oma en Komma danken hun kinderen, kleinkinderen, andere familieleden, vrienden en blog-bezoekers, die persoonlijk, via e-mail of anderszins hun sympathieke wensen hebben geuit voor een spoedig herstel van mama (resp. oma, schoonzus, vriendin, madam Komma, ) na haar operatie (zie vorig blogje 3.7). Iedereen die haar vraagt hoe gaat het? krijgt hetzelfde enthousiaste antwoord: Fantastisch, ik geniet! Heb geen pijn, slaap hier heerlijk, word goed verzorgd door vriendelijke attente verpleegsters, krijg lekker eten terwijl ik daar nu eens niet zelf voor moet zorgen, en volg de Ronde en Wimbledon Alleen mag ik voorlopig mijn bed niet uit: eerst moet de getransplanteerde huid uit mijn rechterdij zich goed gehecht hebben op mijn linker onderbeen en dat zal zeker nog enkele dagen duren. Voor haar sanitaire behoeften mag ze dus ook niet naar de WC en moet ze voorlopig op de pan; op drukke momenten duurt het soms wel even voordat een verpleegster het ding weer komt weghalen, maar als ik op bezoek ben zorg ik uiteraard voor die euh dePANnage
Het "Donor"been (rechts) en het "Doel"been (of moet ik dat noemen?) (links)
Mijn lieve eega liep al enkele jaren met enkele onschuldig uitziende plekjes op haar L-onderbeen. Omdat ze echter maar niet wilden verdwijnen, voerde de huidarts een biopsie uit ik moet altijd oppassen dat ik niet spreek van autopsie, want dat is helemaal wat anders Daaruit bleek dat het om kwaadaardige letsels ging waarmee ze dus geen maanden mocht blijven lopen maar die ook niet dringend om een operatie vroegen (veel kankervormen evolueren zééér traag zei de dokter; we mochten onze reeds geplande vakantie rustig laten doorgaan). Oma nam het allemaal nogal filosofisch op (och, dood moeten we tenslotte allemaal, en IK heb dan toch weer uitstel gekregen! ); ik ben jaloers op haar relativerende kijk op leven en dood . Gisteren 2.7 (de heetste dag van het jaar, niet bepaald ideaal voor een operatie ) was het dan zo ver. De chirurg heeft de aangetaste huidstukjes verwijderd en vervangen door stukjes uit de bil. De operatie is goed verlopen, maar ze zal wel nog 5 à 10 dagen in de kliniek moeten blijven en daarna misschien ook thuis nog vrij immobiel zijn. Ik zal dus een tijdje mijn eigen potje moeten koken. Nu ben ik daar een absolute NUL in, ik kan nog geen ei bakken. Gelukkig heeft oma me wel een beetje voorbereid en bv. getoond hoe ik moet Wokken "heel makkelijk", beweerde ze. En verdomd, ik heb het vandaag geprobeerd met een Wok van Chinees rundvlees en het is vrij aardig gelukt (al heb ik wel 5 keer de bereidingswijze gelezen voordat ik op hoop van zegen - de hele zwik in de wok kwakte ). Morgen zondag heb ik mezelf uitgenodigd bij mijn dochter en voor maandag heb ik een kant-en-klare koude schotel (salade-met-spek-en-mosterd) bij de Aldi gekocht. Maar voor alle zekerheid ben ik in het cafetaria van het ziekenhuis toch ook maar eens gaan kijken of ze daar een dagelijks menu serveren, zodat ik altijd naar daar kan uitwijken! Kortom, ik heb goeie hoop dat ik de tijdelijke technische werkloosheid van mijn persoonlijke Petra Huysentruyt wel zal overleven
TOE(kom)MAATJE. Lance Armstrong is kwaad. Ik vond deze 7-voudige Tourwinnaar altijd een antipathieke vent (vraag me niet waarom) maar onlangs kon ik wel begrip opbrengen voor zijn kwade reactie toen reporters hem voor de zoveelste keer vroegen of hij ooit doping heeft gebruikt. Hou verdomme toch eindelijk eens op met steeds weer diezelfde stomme vraag te stellen zei Armstrong.Een mens zou inderdaad voor minder de euh pedalen verliezen; ik heb ineens weer wat sympathie kunnen opbrengen voor de veelgeplaagde Amerikaan, die trouwens bij mijn weten nog nooit op doping betrapt is. Intussen heeft zijn collega (nou ja) Floyd Landis hem voor de zoveelste keer beschuldigd (hoorde ik in het nieuws); dat Landis dan eens met keiharde bewijzen komt verdorie!
Alfredo Marcucci: een groot muzikaal talent ging heen
Mijn zoon Nico, eerste violist van het ensemble Piacevole, schreef aan zijn vele vrienden een In Memoriam over de zopas in Landen overleden Argentijns/Belgische bandoneonist en tango-specialist Alfredo Marcucci (°1930 Buenos Aires) met wie Piacevole meer dan 15 jaar heeft samengewerkt. Hij kon zijn instrument laten spreken, lachen en wenen. Ik citeer een stukje uit Nicos tekst:
( ) Alfredo straalde als een fiere gieter op het podium, maar die fierheid sloeg vooral op zijn land Argentinië met zijn ongelooflijk cultureel en muzikaal erfgoed waarvan hij de inhoud mocht overbrengen. ( )
Op een van hun buitenlandse tournees maakten Piacevole en Marcucci een ontroerend videoclipje, te bekijken en te beluisteren op: http://www.youtube.com/watch?v=p3RXqNpadT4&feature=related De samenwerking Marcucci/Piacevole leidde ook tot enkele CD-opnamen (zie fotos 1 en 2 hieronder).
TOE(kom)MAATJE. Wanneer ik (als trotse vader, hoe zou je zelf zijn?! ) de succesvolle carrière van zoon Nico overzie, denk ik met wat heimwee terug aan een ver verleden, toen ik zelf als pianist verschillende Big Bands versleten heb, al was dat als liefhebber en in een heel ander genre (jazz, ballroomdans e.a.). Na een toevallige start eind jaren 50 in het Dendermondse Bounce College kwam ik wat later terecht bij de Sint-Niklase band van Willy Frank, die vooral Wase senioren zich allicht nog zullen herinneren. Heel wat bekende zangers stonden af en toe (Louis Neefs) of regelmatig (Jacques Raymond) met ons op het podium. Zie fotos 3 en 4 uit mijn archief
Foto's 1 en 2: CD-hoes Marcucci met Piacevole
Foto's 3 en 4: Orkest Willy Frank, met Komma in zijn jonge(re) jaren (die kale gast links, 2de van boven).
De stemming is verplicht. Gelieve U zondag 13 juni 2010 tussen 8 uur en 15 uur, voorzien van deze oproepingsbrief en van uw identiteitskaart, te begeven naar het hieronder aangewezen lokaal waar uw stembureau zich bevindt, ter verkiezing van 7 leden van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en 25 Senatoren. Lokaal: xxxxxxxxxxxxxxxx, bureau xxxxxxxxxxxxxxx De burgemeester XXX, de gemeentesecretaris XXX Als dit kromme Nederlands u geërgerd heeft, dan pleit dat voor u. Zou er bij de Administratie nu echt niemand zijn die hetzelfde kan (en mag ) formuleren in gewoon Nederlands? Bijvoorbeeld: Wij wijzen u op uw verplichting om op 13 juni deel te nemen aan de verkiezing van 7 volksvertegenwoordigers en 25 senatoren. U dient zich tussen 8 en 15 uur te melden op (adres), bureau (nummer). Breng deze uitnodiging en uw identiteitskaart mee a.u.b. Getekend: burgemeester XXX, gemeentesecretaris XXX. De officiële tekst is trouwens ook inhoudelijk niet eens waterdicht: wie zich een minuut vóór 15 uur van thuis begeeft naar het aangewezen lokaal, voldoet strikt genomen aan zijn verplichting, ook als hij te laat aankomt. In mijn verbeelding zie ik een ambtenaar die s zondagsmorgens tegen zijn (haar) partner zegt: Geachte partner, gelieve u uiterlijk om 9.30 uur naar het hierna aangewezen bakkerijadres te begeven, voorzien van uw portemonnee met daarin de nodige financiële middelen, teneinde u aldaar een brood en een viertal koffiekoeken aan te kunnen schaffen en te betalen; de bakkerij bevindt zich in de Beenhouwerstraat 11.
TOE(kom)MAATJE. Dat Eddy Merckx een van de beste wielrenners aller tijden was, wisten we al. Dat hij ook heel vlot en geestig in Brussels dialect het bekende gedicht La cigale et la fourmi (van Lafontaine) kan voordragen, bewees hij onlangs voor TV-zender La Une. Ik vind dat je er niet eens Frans of Brussels voor moet kennen om veroverd te worden door Eddys aanstekelijke lach; klik maar eens op http://www.youtube.com/watch?v=OfQrav7HAWo&feature=related
Bart De Wever: zijn Latijn is beter dan zijn Nederlands!
De Vlaamse winnaar van de federale verkiezingen pakt graag uit met Latijnse spreuken. Zo hoorden we hem letterlijk zeggen: 'Nil volentibus arduum: voor zij die willen, is niets onmogelijk.' Ik was stomverbaasd dat Bart zich bij zijn vertaling in het Nederlands bezondigde aan een gigantische taalfout: voor ZIJ die ., wat natuurlijk moet zijn voor HEN die . je zegt ook niet voor IK, voor JIJ, voor HIJ enz maar voor MIJ, voor JOU, voor HEM . Ik weet wel dat de fout vooral in Vlaanderen nogal vaak gemaakt wordt maar voor iemand als Bart De Wever zou dat toch geen excuus mogen zijn voor zon zware taalfout. En t is nog niet gedaan!! Helemaal steil achterover viel ik toen Barts vroegere leraar Latijn (ene Guido Halsberghe) in het Nieuwsblad van 15.6 verklaarde dat de volledig correcte vertaling van 'Nil volentibus arduum eigenlijk luidt: voor ZIJ die willen, is er niets lastig. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat mijn Latijnse vorming (Sint-Michielscollege, Brasschaat) tot op de dag van vandaag een gunstige invloed heeft op mijn kennis van, en liefde voor het Nederlands. Maar soms wordt die overtuiging wel zwaar op de proef gesteld
Mijn krant meldt dat enkele dagbladhandelaars 1000 klanten zoeken die elk 100 euro willen inzetten (=100.000 euro totaal) om te spelen voor de Euromillions-Jackpot van 100 miljoen. Als ze winnen, krijgt elke deelnemer dan 100.000 euro. En ze ZULLEN winnen, want samen hebben de handelaars een systeem uitgedokterd dat waterdicht is.Zo staat het in GvA van 5.6.2010. Volgens de handelaars mogen de deelnemers dus zeker zijn van de grote pot. Welnu, je hoeft geen wiskundige of kansberekenaar te zijn om te weten dat een waterdicht goksysteem niet bestaat. Integendeel, de kans is zelfs groot dat je minder terugkrijgt dan je inzet, of die inzet nu 10 euro of 100.000 euro bedraagt. Anders gezegd: die 1000 gokkers mogen al blij zijn als ze hun inzet van 100 euro terugzien. Let op: ik gun gokkers hun plezier van de kick, het is een hobby als een ander, en als ze daar geld in willen steken, voor mij niet gelaten. Waar ik het moeilijker mee heb, is de onjuiste bewering van de initiatiefnemers dat hun systeem waterdicht is. Ik twijfel niet aan hun goede trouw, maar ze zijn even naïef als hun goedgelovige klanten. Let op mijn woorden: de Grote Pot van 100 miljoen zal op 1 oktober wel ergens terechtkomen maar het zullen niet die 1000 gokkers zijn! Mocht dat toch zo zijn, dan zal ik nederig en openlijk mijn ongelijk bekennen!
TOE(kom)MAATJE. Een politicus die iets mispeuterd heeft, kan zeggen: Ik treed af want ik neem mijn verantwoordelijkheid. Maar wat als hij geen zin heeft om af te treden? Doodsimpel, dan zegt hij ik treed NIET af want ik neem mijn verantwoordelijkheid. Wat kan taal toch heerlijk zijn. Hoewel
In mijn blog van 4.6 vroeg ik me af of de sensationele mediabenadering van bepaalde feiten zoals de dubbele moord in het Brusselse Justitiepaleis op den duur niet zou kunnen leiden tot een politiestaat waar op elke straathoek een agent(e) staat. Daags nadien 5.6 schreef GVA-redactrice Kris Vanmarsenille in haar column op blz. 2: Moet je nu echt voor elk vredegerecht een gewapende wacht gaan zetten?. Haar opmerking en de mijne lijken wel heel erg op mekaar, alleen legt zij uiteraard niet de link naar de media-aandacht: op twee volle bladzijden (blz. 3 en 4) van haar eigen GVA van 5.6 kunnen labiele geesten weer inspiratie opdoen om ook eens in het nieuws te komen
Dubbele moord op Vredegerecht: politiestaat voor de deur?
Begrijp mijn woordspeling aub niet verkeerd: het is niet de politie die voor de deur staat, maar misschien wel - in een nabije toekomst - een politiestaat. Nog geen 24 uur na de moord op een vrederechter en haar griffier wordt van allerlei kanten ineens gepleit voor een drastische uitbreiding van de bestaande veiligheidsmaatregelen ter bescherming van gerechtshoven. Normaal gesproken (100 % zekerheid bestaat niet) ZOU zon gebeuren (dit was de eerste keer in de geschiedenis!) zich nooit meer voordoen, en ZOUDEN draconische en dure maatregelen dus overbodig zijn. Maar helaas, zoals te vrezen viel, zijn de media gretig en uitgebreid op het voorval gesprongen, wat bepaalde gestoorde geesten in de verleiding kan brengen om ook eens zon stunt uit te halen. En zo ontstaat misschien toch nog een risico dat eigenlijk niet zou bestaan als de media zich wat terughoudender zouden opstellen. GvA (die zelf nochtans niet vrijuit gaat ) citeert een Brusselse magistrate, die zegt: Duizenden mensen komen bij ons over de vloer, jaren na elkaar. Dat gaat telkens goed. Moet het dan nu ineens allemaal anders? Voorwaar een wijze uitspraak! Uiteraard mag de moordenaar zijn terechte straf niet ontlopen, maar hoe minder aandacht in de media, des te kleiner de kans dat we door goedbedoelde maar eigenlijk overbodige en dure maatregelen stilaan in een politiestaat belanden waar op elke straathoek een gewapende agent(e) staat. Als de wetgever er al in zou slagen om wapenbezit en wapenhandel (beter) onder controle te krijgen, zou toch al een stuk van dergelijke risicos wegvallen.
Behalve naar het Nieuws kijk ik zo weinig mogelijk TV (in tegenstelling tot mijn andere helft, die s avonds nogal eens een filmpje meepikt). Vanavond (2.6) maakte ik op die gezonde gewoonte een uitzondering, om op Terzake een verkiezingsdebat te volgen tussen Geert Bourgeois (NV-A) en Gwendolyn Rutten (Open VLD). Omdat media-gespreksleiders de reputatie hebben dat zij gesprekken vaak bewust laten ontsporen omwille van een beetje sensatie, maar tot ergernis van echt geïnteresseerde kijkers, was ik wel niet helemaal gerust. En inderdaad werden ook mijn zenuwen letterlijk (echt waar!) danig op de proef gesteld. Voortdurend praatten de twee politici luid tegen elkaar op, zonder dat moderator (?) Lieven Verstraete ingreep; erger nog, regelmatig deed hij er als derde deelnemer nog een schepje bovenop zodat het gesprek (!) naar objectieve normen eigenlijk compleet uit de hand liep en ik aan die kakofonie van het roepend trio geen touw meer vast kon knopen. Laat staan dat ik iets van de inhoud zou hebben onthouden. Of ben ik nu echt een verzuurde ouwe zak? Na afloop was ik in elk geval kwaad op mezelf, omdat ik niet iets nuttigers of leukers had gedaan. Maar kom, elk nadeel hep se foordeel, zei Johan Cruyff: nu had ik onverwachts een extra stukje voor mijn blog! En nu ga ik slapen, terwijl computeroma nog wat . TV kijkt!
Ik kon er moeilijk naast kijken of horen: Tom Dice heeft een mooie finaleplaats veroverd op het Eurosongfestival in Oslo en ik gun hem van harte de uitgebreide aandacht die hij in de kranten (hele bladzijden!) en andere media kreeg en nog zal krijgen. Voor de rest interesseert het hele Songfestival-circus mij voor geen meter, ook al was ik zelf in een vorig leven jarenlang actief als amateur-pianist in diverse bigbands (* zie TOE(kom)MAATJE). Maar als passief luisteraar ging en gaat mijn absolute voorkeur uit naar klassieke muziek. Het stoorde mij dan ook helemaal niet dat de TV-uitzending van de Eurosongfinale in Oslo toevallig samenviel met die van de laatste finale-dag van de Elisabethwedstrijd (in Brussel ). Dat concours is een jaarlijks cultureel gebeuren van de bovenste plank, waarmee ons land al decennia een wereldwijde reputatie geniet als een van de meest prestigieuze klassieke muziekwedstrijden voor min26-jarigen, met een indrukwekkend internationaal deelnemersveld en een uitgebreide jury van wereldberoemde deskundigen. Mijn keuze was dus vlug gemaakt. Onbegrijpelijk "vergeten" de media blijkbaar dat ook klassieke muziek een niet onbelangrijke groep liefhebbers kent. Zelfs onze nationale cultuurzender Canvas gaf voor zijn analoge kijkers alleen van de laatste avond van de Elisabethfinale een volledig rechtstreeks verslag. En ook mijn krant (GVA) besteedde pas vandaag 31.5 op een binnenpagina enkele zielige regeltjes aan de E-wedstrijd. Doodjammer.. Het excuus van de media zal wel zijn dat ze geen ruimte willen vrijmaken voor iets dat toch niemand interesseert; maar dat is de wereld op zijn kop: hoe zouden ze willen dat mensen zich voor iets interesseren waarover ze niet geïnformeerd worden?
* TOE(kom)MAATJE. Ik denk met heimwee terug aan onze samenwerking met artiesten als Jacques Raymond (nog in het prille begin van zijn carrière), Chris Ellis, Rina Pia, Frieda Linzi, Cecily Forde, Louis Neefs e.a.
In het TOE(kom)MAATJE van mijn vorige blog beloofde ik om terug te komen op dit actuele onderwerp. Ik ga dit NIET doen, om de eenvoudige reden dat het item al wat uit die actualiteit verdwenen lijkt te zijn. Ik beperk mij tot het volgende. Pedofielen zijn echte misdadigers en moeten als zodanig gestraft worden, ongeacht welke rol ze in de maatschappij spelen; iedere laksheid in dat verband (bv. tegenover priesters of bisschoppen) stuit mij tegen de borst. Anderzijds stoort het mij evenzeer dat hele categorieën mensen gemakshalve over dezelfde kam geschoren worden; de overgrote meerderheid van katholieke priesters en bisschoppen is zolang het tegendeel niet bewezen is - onschuldig en mag dus niet aan de schandpaal genageld worden.
Gevaarlijke auto's (vervolg): antwoord van het BIVV
Ik was al wat verrast dat het Belgisch Instituut voor de VerkeersVeiligheid überhaupt op mijn vragen (zie mijn vorig blog) antwoordde, of beter: reageerde, want een echt antwoord op mijn vraag kan men het moeilijk noemen. Ze spreken zich niet uit over mijn opmerkingen (zijn ze het nu wel of niet met me eens?) maar erkennen impliciet dat ze zelfs nog nooit stappen hebben ondernomen (noch van plan zijn) om gevaarlijke toestanden bij de bevoegde instanties aan te kaarten. Voor een instelling die Verkeersveiligheid hoog in haar vaandel draagt, vind ik dat een gemakkelijkheids-standpunt. Of ben ik nu weer kommas aan het neuken? Maar oordeel zelf over het antwoord van BIVV:
Geachte heer, Bedankt voor uw bericht en uw interesse inzake verkeersveiligheid. We hebben uw mail ter info doorgegeven binnen het BIVV. 1)Voertuigmodellen worden op Europees niveau gehomologeerd, reglementering daaromtrent gebeurt binnen een technische commissie van de Verenigde Naties in Genève; het BIVV is hierbij niet rechtstreeks betrokken. (waarom geen initiatief van het BIVV zelf?, kommaneuker). 2)Er bestaan geen normen voor geluidsinstallaties in auto's, de wegcode zegt niets over het toegelaten geluidsniveau (waarom doet het BIVV daar niets aan?, kommaneuker). Gemeenten kunnen wel proces-verbaal opstellen wegens verstoring van de rust, sommige gemeenten hebben een expliciet verbod op "boomcars" ingeschreven in het gemeentereglement en kunnen op basis daarvan overtreders beboeten. Met vriendelijke groeten,
TOE(kom)MAATJE. Als er niks tussenkomt hoop ik de moed te kunnen opbrengen om me in een volgend blogje te wagen aan een actueel en zeer gevoelig onderwerp: pedofilie in (en buiten) de kerk
Gisteren 12.5 heb ik volgende e-mail gestuurd naar het BIVV Belgisch Instituut voor de VerkeersVeiligheid (u weet wel, dat is die club die medeverantwoordelijk is voor de soms raadselachtige boodschappen op grote borden die uw aandacht afleiden van het verkeer...)
""Geachte heer/mevrouw,
Ik vraag me af of uw instituut al eens stappen heeft ondernomen - en met welk resultaat - om de volgende gevaarlijke toestanden bij de bevoegde instanties aan te kaarten: 1) er rijden nog steeds 4-persoonswagens in het verkeer met slechts twee deuren vooraan. Het risico, dat passagiers op de achterzetels bij een ongeval niet of niet tijdig uit zo'n wagen kunnen ontsnappen of bevrijd worden, is uiteraard groot, zoals de praktijk trouwens meermaals heeft bewezen (o.a. met "onnodige" dodelijke slachtoffers). Verontrustend vind ik het, dat eigenaars en medereizigers van zulke "tuigen" zich van dat gevaar meestal niet eens bewust zijn. Een wereldwijd verbod op de fabricage van dergelijke wagens zal voorlopig wel een utopie zijn, maar een ontradingscampagne richting fabrikanten en (potentiële) gebruikers is misschien wel denkbaar. Of zou het kunnen dat verkeersveiligheid in deze materie moet wijken voor commerciële belangen van constructeurs en verdelers? 2) een ander onderschat gevaar schuilt m.i. in zogenaamde "getunede" wagens, vooral in trek bij jongere generaties en waarbij de geluidsinstallaties soms/vaak/meestal alle redelijke volumenormen overschrijden, waardoor de chauffeur onmogelijk de geluiden van het verkeer buiten zijn wagen kan horen, laat staan interpreteren. Het voorbije weekend demonstreerden een 300-tal dergelijke (sport)wagens op de Grote Markt van Sint-Niklaas hun brullende (peperdure) geluidsinstallaties op een wijze die aan duidelijkheid niets te wensen overliet. Zijn er geen wettelijke beperkingen op het gebruik van dergelijke installaties in rijdende auto's? En als er zijn, worden evt. overtredingen dan wel streng genoeg aangepakt? Ik kijk met belangstelling uit naar uw reactie enz """
En nu maar afwachten of en hoe het BIVV op mijn vragen zal reageren
TOE(kom)MAATJE (herhaling uit mijn blog van 31.1, gevolgd door een leuke toevoeging tussen haakjes - door mijn jongste zoon): Uit een Engels opstel: He shot three times and now he is dad(of a threeling?)
Ik hou van mijn Nederlandse taal maar ik zie niet in waarom ik het nochtans zo populaire Groene Boekje zou moeten aanschaffen! Wablief? Ik leg uit. Tijdens een vormingsdag voor communicatieverantwoordelijken van OKRA-afdelingen (OKRA = met meer dan 200.000 leden de grootste seniorenbeweging in ons land) wees een van de sprekers op het belang van een correct taalgebruik in nieuwsbrieven of contacten met de buitenwereld. Hij achtte het daarom een absolute plicht van elke communicatieverantwoordelijke om de officiële Woordenlijst van de Nederlandse Taal (het zgn. Groene Boekje) steeds bij de hand te hebben of zo nodig aan te schaffen. Het is echter een wijdverbreid misverstand dat als je maar correct spelt, ook je taalkennis in orde is. Dus: leve het Groene Boekje? Met het Groene Boekje kun je inderdaad wel de spelling van (een aantal) afzonderlijke woorden controleren (overigens doet de spellingchecker van je pc dat sneller en beter) maar niet hun onderling of grammaticaal verband. Onze geschreven (en gesproken!) taal krioelt bijvoorbeeld van woorden die elk afzonderlijk wel in het Groene Boekje staan maar samen toch geen correct Nederlands zijn. Een alledaags voorbeeld: Schrik hebben klinkt correct maar is letterlijk vertaald Frans (avoir peur); in goed Nederlands heb je geen schrik maar ben je bang. Meneer Van Dale zal zich in zijn graf omdraaien als ik zeg dat ik zijn Groene Boekje haat; om het goed te maken zeg ik dan dat ik zijn (veel duurdere ) driedelige Dikke (Van Dale) regelmatig raadpleeg om (ook) de betekenis van woorden te kennen. En wie zich afvraagt hoe hij/zij dt-spelfouten moet vermijden kan noch met het Boekje noch met de Dikke iets doen maar moet gewoon de (eenvoudige) regels daaromtrent leren. Tot slot een tip voor wie echte taalfouten wil vermijden: abonneer u gratis via www.vrttaal.net op de wekelijkse taalmail van de vrt-taalraadsman. Warm aanbevolen! Komaan beste bezoeker! Op zon harde taal van een taalbezeten eigenwijze kommaneuker moet je toch kunnen reageren. Misschien het begin van een interessante discussie?
Ik ben al van kindsbeen af geïnteresseerd in van alles wat zich aan de zichtbare (en onzichtbare!) hemel afspeelt. Toen weerman Frank Deboosere aankondigde dat het bemande ruimtestation ISS zondagnacht 18 april tussen 4.52 en 4.59 uur heel duidelijk te zien zou zijn in het zenit (= recht boven ons hoofd) tijdens zijn passage van West naar Oost, dacht ik dan ook Wow, ik zou dat best willen zien maar waarom moet dat nu per se op zon ontiegelijk uur; kan het nu echt niet s avonds? Ik ga er in elk geval mijn wekker niet voor zetten. Dat laatste bleek echter niet nodig want gelukkig had ik een van mijn min of meer slapeloze nachten en zag op mijn horloge net op tijd dat het kwart voor vijf was. Ik sloop stilletjes (om madam Komma niet te wekken) mijn bed uit, trok mijn peignoir, mijn sokken en mijn pantoffels aan en trok naar beneden, zette een wollen muts op en vlijde me neer in een van mijn tuinzetels. Plat op mijn rug liggend keek ik recht boven mij naar een donkere hemel en wachtte op wat komen zou. En inderdaad verscheen even later vanuit het westen een zeer helder en snel bewegend licht, onmogelijk te verwarren met een vliegtuig (zelfs al zouden er geweest zijn, maar die stonden overal aan de grond wegens de stofwolk!). Amper één of twee minuten later verdween het tuig met zijn bemanning weer uit het zicht, richting Oost. Ik herhaalde dezelfde procedure in omgekeerde richting en belandde weer in mijn bed. Blijkbaar moet ik oma toch uit haar slaap gehaald hebben want ze vroeg waar ik in vredesnaam al die tijd gezeten had. Ik zei dat ik niet gezeten had maar gelegen, en wel achterover in onze tuinzetel, met mijn peignoir, enz. enz., genietend van het mooie uitzicht. Ze stond op het punt mij gek te verklaren, toen ik de ware toedracht onthulde. Toen viel haar frank (enfin 2,5 eurocent): ze kent mijn belangstelling voor alles wat zich in het uitspansel (en daar voorbij) afspeelt Conclusie: voor één keer ben ik toch eens beloond voor een slapeloze nacht!
TOE(kom)MAATJE. Elke seconde explodeert er ergens in het heelal een ster die daarbij het licht van een compleet sterrenstelsel uitstraalt (uit: de spectaculaire dood van sterren, artikel in National Geographic Magazin, maart 2007)
91% van de GVA-lezers (antwoordend op een vraag van de dag) keurt het goed dat een overvallen juwelier schoot op de (vluchtende!) gangsters (GVA 14.4). Ik vind dat een griezelige uitslag, die bewijst dat de meeste mensen er blijkbaar geen probleem mee zouden hebben om eventueel zelf het recht in eigen handen te nemen, in plaats van de regels van onze democratische rechtstaat (hoe gebrekkig soms ook) te eerbiedigen. Het is niet aan de burger maar aan justitie (politie enz.) om misdadigers op te sporen, aan te houden en te berechten. Voor alle duidelijkheid: op het ogenblik dat de juwelier op de vluchtende overvallers schoot werd hij niet (meer) fysiek bedreigd en ging het dus niet om een daad van wettige zelfverdediging. Geen goedkeuring dus, wel begrip: de ongelukkige juwelier zal allicht verzachtende omstandigheden inroepen als hij zich voor de rechtbank moet verantwoorden. TOE(kom)MAATJE. Democratie is geen goede staatsvorm, maar alle andere zijn nog slechter (Winston Churchill)
In Neerlandia, Nederlands-Vlaams tijdschrift voor taal, cultuur en maatschappij, jaargang 114 - nummer 1 2010 schrijft Peter Debrabandere:
<<( ) De Vlaamse journalist Ludo Permentier protesteerde in De Standaard tegen het woordgebruik van de Franstalige columnist Alain Berenboom, die in D.S. bij herhaling de taal van de Vlamingen Vlaams genoemd had. ( ) Dat Franstalige intellectuelen het op bezoek bij een Nederlandstalige Belgische krant nog steeds niet kunnen laten om onze taal Vlaamste noemen, dat zegt veel over een vandaag in Franstalig België nog steeds levend negatief sentiment tegenover de taal van Vlaanderen (en Nederland). Permentier schrijft dan ook terecht: Stel u voor dat een columnist uit Vlaanderen in een Franstalige krant zou schrijven dat onze hoofdstad tweetalig is: Nederlands en Waals. Wat een verontwaardiging zou dat niet teweegbrengen.>>
Permentier en Debrabandere hebben natuurlijk 100% gelijk. Maar dat veel Franstaligen maar al te graag het Nederlands, pardon, le flamand,bagatelliseren als een quantité négligeable (in Europa bv.), is voor een stuk ook onze eigen schuld. Ik erger me mateloos als ik (bv. in het buitenland) andere Vlamingen hoor verkondigen (of bevestigen) dat onze taal le flamand, Flemish, Flämisch is; ik voel me dan telkens weer gedwongen om uit te leggen dat het gesproken Nederlands, zoals elke taal, alleen regionale verschillen vertoont en dat het geschreven Nederlands in principe zelfs exact gelijk is voor de zestien miljoen Nederlanders en Vlamingen boven en onder de staatsgrens (Suriname dan nog niet eens meegerekend ).
TOE(kom)MAATJE (eigenlijk ook over taal ): ik vind het onbegrijpelijk en ontmoedigend dat onze nationale omroep VRT, ondanks zijn voorbeeldfunctie, op sommige punten hardnekkig het slechte voorbeeld blijft geven, ondanks taalraadsman Hendrickx. Zoals het regelmatig tutoyeren (je, jou ) waar het vousvoyeren (u, uw ) moet zijn; geen wonder dat dit on-Nederlands aanwensel meer en meer verspreid raakt (onlangs bleef een minister een heel interview lang de interviewer tutoyeren).
Een van de (noem het artistieke) hobbys van oma is altijd geweest: het verzamelen en/of naaien (met goedkope spullen) van allerlei verkleedkleren waar onze kinderen (en later de kleinkinderen) dan in konden/kunnen rommelen als ze voor school of een andere gelegenheid iets moe(s)ten opvoeren. Als oma tijdens haar wekelijks bezoek aan de markt ergens restantjes van stoffen of accessoires ziet liggen dan denkt ze direct dat kan wel eens dienen voor mijn verkleedkoffer. Ook van haar exotische reizen (Nepal, India, Mongolië, Afrika ) kwam ze soms terug met een bruikbaar souvenir. En zo bouwde ze in de loop der jaren een indrukwekkende verkleedcollectie op. De voorbije week doken drie kleinkinderen (toevallig onafhankelijk van elkaar) in omas verkleedkoffer op zoek naar een of andere gelegenheidsoutfit voor school of jeugdclub. Kleinzoon J.: oma, ik zoek iets zwarts, en blauwe gel om mijn haar rechtop te houden; kleindochter M.: oma, heb je iets prinsesachtigs voor me?; kleindochter S.: ik heb iets alternatiefs uit de jaren 1980 nodig. Overigens heeft oma (nu moet ik zeggen mama) ook onze dochter A. (leerkracht 3de studiejaar) en enkele collegas al eens voorzien van badpakken van vóór de oorlog voor een podiumoptreden tijdens hun schoolfeest Ter illustratie hierna enkele fotootjes, waarbij enkele mannequins een kleine selectie uit omas verkleedkoffer showen. Mochten ze zich in hun privacy geschonden voelen, dan moeten ze het maar aan Opa Komma laten weten, dan vliegen ze er weer uit (de fotos bedoel ik); overigens acht ik de kans nogal klein, want zo vaak komen ze niet naar mijn blog, misschien hebben ze gelijk
Zelf koken is aan mij niet besteed, ik kan nog geen ei bakken. Geen probleem, want mevrouw Komma beheerst de gastronomie in al haar vezels en ze vertroetelt mij alle dagen met een heerlijk diner, met als beloning (en aanmoediging) mijn voortdurend enthousiasme. De enige materiële inbreng die ik in dat dagelijks festijn lever, is het dekken van de tafel en de afwas na afloop. En als een soort eerbetoon aan de kokkin (ook een beetje uit eigen belang ) zorg ik ook voor een aangepaste drank. Die van vandaag had een kleine waterrand in de meniscus, een lichte kleurintensiteit en een warme neus, rijpe mispel, stal en rubber; ook in de mond eerder tertiaire indrukken van oud leder, potloodslijpsel, nootmuskaat, eik, koffie, zoethout, droge bladeren en hopjes; kortom, nogal streng maar toch een zalige neus met finesse en een verbazende balans. Wat kan die fruitsap van de Aldi toch lekker zijn!!! U hebt het al door, beste bezoeker: die geleerddoenerige drank-beoordeling is natuurlijk flauwekul; al ben ik al die hoogdravende termen tegengekomen in de wekelijkse, serieus bedoelde wijnrubriek van de Gazet van Apen. Voor alle duidelijkheid: het begin van mijn blog klopt helemaal: oma kookt wel degelijk fantastisch. Daarom geniet ik ook elke dag bij mijn diner van een glas (Aldi-)wijn, weliswaar zonder al die geleerde franjes; mijn analyse is iets eenvoudiger: lekker! (Merkwaardig genoeg is oma zelf geen wijnliefhebber, al verwerkt ze we wel af en toe wijn in haar gerechten).
TOE(kom)MAATJE. Slapeloosheid is de belangrijkste slaapstoornis. Wie zou zoiets kunnen bedenken? Wel, de "ontdekking" komt van BASS (Belgian Association for Sleep Research and Sleep Medicine).
Het Nederlandse jeugdprogramma Het Klokhuis op Nederland 3 biedt dagelijks rond 18.25 uur schitterende documentaires over de meest uiteenlopende aard, elke dag een ander onderwerp, verlucht met korte absurde sketches rond het item van de dag. Het programma heeft trouwens terecht al eervolle prijzen gekregen. Het beschikt bovendien over uitstekende (uiteraard jeugdige) presentatoren, die echter helaas helaas! bijna allen een afschuwelijk Nederlands spreken, een slecht voorbeeld voor de (vooral jeugdige?) kijkers. De kampioene van dat Poldernederlands is ene Dolores (haar ei lijkt veeleer op ai, veel wordt veeuw, door wordt doo-euh enz enz.). Ik kijk regelmatig met veel interesse en plezier naar het programma, maar dat taaltje brrrrr! Mijn excuses aan mijn bezoekers! Ik kan me voorstellen dat velen onder jullie denken: hij is weer bezig! Maar ja, taal is nu eenmaal een van mijn dadas en als ik eenmaal bezig ben, ben ik moeilijk te stoppen. Zorry zorry zorry!!!
Als TOE(kom)MAATJE een (oud) taalgrapje: als achter vliegen vliegen vliegen, vliegen vliegen vliegen achterna.
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
