Anke Janssen uit Bree mag zich de eerste eigenaar van een gps-hond noemen. De 22-jarige stadhuisbediende heeft een visuele handicap waardoor ze het zonder oriëntatievermogen moet stellen.
Anke heeft een visuele handicap, CVI genoemd. Het lijkt alsof ze door een smalle koker kijkt. Toch is er niks mis met haar ogen. Het heeft met mijn hersenen te maken. Kort na mijn geboorte heb ik een hersenbloeding gehad. Daardoor lijd ik aan een soort van hersenblindheid. Als ik tegenover iemand zit, zie ik alleen zijn gezicht. Als ik de rest wil bekijken, moet ik mijn hoofd bewegen en stukje per stukje de persoon scannen.
Gevolg is dat Anke totaal geen overzicht heeft van wat zich rondom haar afspeelt. Daar komt nog bij dat ze ook geen oriëntatievermogen heeft. Ik kan geen routes onthouden, en begrippen als links, rechts, onder en boven kan ik geen betekenis geven. Wanneer ik in een niet-vertrouwde omgeving ben, word ik snel bang omdat ik gemakkelijk ergens tegenaan bots.
Tot haar oogarts Ann Buyck van het Antwerpse Middelheimziekenhuis twee jaar geleden opperde dat een speciaal getrainde hond haar meer vrijheid en zelfvertrouwen zou kunnen geven. Zij kwam op het idee om het dier een aantal trajecten aan te leren die ik vaak gebruik.
Die zijn Anke en Tibe én hondenbegeleidster Marianne De Schuyter momenteel druk aan het inoefenen. Labrador en baasje kunnen ondertussen al drie routes lopen.
mailgroep huisdieren
