Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
27-05-2007
Inheemse vissen (Ereli)
Inheemse vissen
VISJES NAAR BUITEN...?
IS HET MOGELIJK OM 'S ZOMERS TROPISCHE VISSEN BUITENSHUIS TE HOUDEN? EN ZO JA,WELKE SOORTEN ZIJN DAARVOOR GESCHIKT EN WELKE AANPASSINGEN ZIJN ERVOOR NODIG
Steeds meer mensen hebben gedurende de lente,zomer en vroege herfst een tijdelijke vijver in de tuin.Hiervoor wordt bijvoorbeeld een halve regenton gebruikt,maar vaak ook een voorgevormde vijver van de dierenspeciaalzaak,die met stenen,zand en paaltjes op zijn plaats wordt gehouden.Erg mooi in combinatie met zomerbloeiende bolgewasjes,klein blijvende grassen en vrolijk bloeiende planten.Maar hoe leuk zo'n zomervijver ook is,er mist natuurlijk wel iets: vissen!
WELKE VISSEN?
Dat elke goudvis het prima doet in zo'n zomervijver is bekend.Maar dat er ook een aantal aquariumvissen zijn die zich goed op een dergelijke manier laten houden,weet niet iedereen.Er is een aantal vissen die van nature in gematigde streken voorkomen en die dus gewend zijn aan niet zulke hoge temperaturen.Dat geldt bijvoorbeeld voor een aantal vissoorten die oorspronkelijk uit China komen,zoals de Chinese Danio en de Paradijsvis.Maar ook de actieve Prachtbarbeel met zijn glinsterende schubben doet het goed,evenals de alom bekende gup.
WAAR MOET JE OP LETTEN?
Water in tonnen en dergelijke kan 's nachts snel afkopelen en onder invloed van direct zonlicht overdag even snel weer opwarmen.Vrijwel geen vis kan goed tegen grote temperatuurschommelingen.Wil je de visjes toch buiten in een (halve)regenton houden,zet de ton dan eerst op een plaats waar het water door een ochtendzonnetje wordt beschenen,maar waar de middagzon niet komt.Onder een brandende middagzon komt de watertemperatuur namelijk al snel boven de 30 graden Celsius en dat is voor bijna alle vissen echt te warm.Hang er een aquariumthermometer in (te koop bij elke dierenspeciaalzaak), die je op meerdere momenten van de dag controleert.Blijft de temperatuur gedurende enkele dagen redelijk gelijk,en is die zeventien graden Celsius of hoger,dan kun je de visjes overzetten.Om het water zoveel mogelijk een gelijke temperatuur te laten houden is een voorgevormd vijvertje nog een beter idee.Dit is bijvoorkeur zo diep mogelijk,omdat ondiep water sneller warm wordt en ook sneller afkoelt dan diep water.Plaats een groep stenen of palen om het vijvertje en vul de ruimte op met aarde,op deze manier is je vijvertje al wat beter geïsoleerd tegen temperatuurverschillen.Uiteraard zet je potten op de bodem met waterplanten.Doe dit al enkele weken voor je er vissen in uitzet.De kans is groot dat het water dan mooi schoon en helder blijft.
EN ALS HET KOPUD WORDT?
Zodra de watertemperatuur in de nazomer of herfst onder de zeventien graden Celsius duikt,geef je de vissen uiteraard(weer) een plaatsje binnenshuis.Als je nu al je visjes aanschaft,zorg er dan voor dat je voor het einde van de zomer een aquarium in huis draaiend en wel klaar hebt staan.
Ze zijn weliswaar niet zo kleurrijk als goudvissen en Koi karpers,maar toch houden veel mensen met een tuinvijver inheemse vissen.Wil je voorkomen dat de andere vijverbewoners last hebben van de vissen,dan moet je bij de samenstelling wel rekening houden met een paar belangrijke zaken.
Wie een aquarium heeft, kan elke dag opnieuw zien hoe vraatzuchtig de meeste vissen zijn.
In een vijver is de situatie niet anders,met het ene verschil dat hier ook veel inheemse dieren voorkomen,zoals libellenlarven,waterlopers of kikkervisjes.Deze dieren krijgen het erg moeilijk als een grote groep vissen de hele dag lang het water afzoekt naar voedsel.
Daarom moet elke bezitter van een tuinvijver eerst goed nadenken wat hij wil :een natuurlijke vijver of een vijver waarin hij een paar vissen kan zetten.
In principe geldt:hoe meer vissen,des te sneller wordt het biologische evenwicht verstoord.Want de vissen eten niet alleen de andere bewoners van de vijver op,maar zorgen er door hun uitwerpselen ook voor dat het water constant wordt vervuild.In een aquarium kun je dit probleem oplossen door af en toe het water te vervangen.Bij een vijver kost dit aardig wat tijd en geld,wat sommigen er niet voor over hebben.Omwille van de vissen,de kwaliteit van het water en de algengroei kun je dan beter een heel klein aantal of helemaal geen vissen in de vijver zetten.
Vetje
BITTERVOORN:
De tot 10 cm lange vis is prima geschikt voor een natuurlijke tuinvijver.
VETJE:
Een goede algeneter die gemakkelijk kan overwinteren als de vijver diep genoeg is.
ALVER:
Moet in een wat grotere tuinvijver leven waar het zuurstofgehalte perfect is.
ELLERLING:
De tot 12 cm lange vis houdt van helder ,zuurstofrijk water,met een zanderige bodem.
STEKELBAARS:
Deze sociale vis komt in de natuur zowel in stromend als in stilstaand water voor.
GRONDEL:
Deze vis kan zich goed aanpassen en woelt graag in de zanderige bodem ,zonder de planten uit te graven.
KLEINE MODDERKRUIPERE:
Deze bodemvis heeft veel zuurstof nodig en moet beslist in stromend water leven.
BLANKVOORN:
Deze vis kan zich buitengewoon goed aanpassen en is in vergelijking met andere karpers vanwege zijn beperkte omvang geschikt voor een tuinvijver.
RIETVOORN:
Deze decoratieve vis is vanwege zijn vreedzame gedrag prima geschikt om met andere karpers samen te leven.
KROESKARPER:
Deze 'solitair' trekt zich graag op beschaduwde plaatsen terug en redt het tijdelijk ook met minder zuurstof.
Bittervoorn
De meeste inheemse vissen leven in koel,helder,stromend water.Als je soortgelijke omstandigheden in een tuinvijver wilt realiseren,heb je een filter nodig die dit aankan,moet je de kwaliteit van het water regelmatig controleren en bovendien een deel van het water af en toe vervangen.
Omdat je inheemse vissen niet zonder een vergunning uit natuurlijke wateren mag halen,moet je de vissen in een dierenspeciaalzaak kopen.Bittervoorns en vetjes,die zich in een kleine groep het meeste op hun gemak voelen,kom je regelmatig tegen.Bij deze vissen is het echter noodzakelijk dat de vijver niet kleiner is dan 50 m2.Beide soorten hebben een lengte van hooguit 10 cm en komen in een rustig stromend water voor.Daarom zijn ze het meest geschikt voor een tuinvijver.Dit geldt ook voor stekelbaarsjes die slechts acht centimeter lang zijn.Het zijn echter roofvissen die de larven van insecten en kikkerdril opeten.
Alver
Voor alvers moet de vijver nog wat groter zijn. 80m2 minimaal,want deze vissen worden langer dan 20cm.Bovendien mag de temperatuur van het water in een grote vijver niet zo gauw boven de twintig graden komen.Ellerlingen (klein karperachtig visje),grondels en kleine modderkruipers zijn voor een natuurlijke vijver minder geschikt,want deze soorten hebben helder,stromend water nodig dat zeer zuurstofrijk is.
Alleen mensapen (chimpansees, bonobos, gorillas en orang oetans) gebruiken gebaren in hun onderlinge communicatie. Ander aapjes (de monkeys) beschikken in hun communicatie alleen over geluiden en gezichtsuitdrukkingen.
Nu blijkt dat chimpansees en bonobos deze gebaren zelfs veel flexibeler toepassen dan ze geluiden en gezichtsuitdrukkingen gebruiken. Gebarentaal wordt vaak als een evolutionaire voorloper van de mensentaal gezien.
Dit blijkt allemaal uit een inventarisatie van gebaren, geluiden en gezichtsuitdrukkingen bij twee chimpanseegroepen (ieder 17 leden) en twee bonobo-groepen (van 6 en 7 leden) in drie Amerikaanse onderzoekscentra. Het onderzoek is gisteren gepubliceerd door Frans de Waal en Amy S. Pollick van Emory University (Atlanta, Georgia) in de Proceedings of the National Academy of Sciences (Early Edition). En opvallend is dat die flexibiliteit in het gebruik van gebaren bij bonobos weer groter is dan bij chimpansees.
Gebaren kunnen bij de onderzochte mensapen in verschillende situaties verschillende dingen betekenen. Geluiden en gezichtsuitdrukkingen hebben in hun communicatie veel constantere betekenissen en worden ook veel meer in specifieke situaties toegepast. Een schreeuw is altijd angst, en bij bonobo's heeft bijvoorbeeld het stille pruilmondje vrijwel altijd te maken met voedsel. Maar een vragend handgebaar tijdens een gevecht aan een buitenstaander vraagt om steun, maar aan iemand met voedsel betekent het een vraag om eten. Wie de geluiden en gezichtsuitdrukkingen van de ene mensapensoort kent, kan die van een andere andere soort meestal ook wel begrijpen, bij de gebaren is dat niet zo.
Bonobo's waren ook handiger in de combinatie van gebaren en gezichtsuitdrukking, in die gevallen kregen ze in 83 procent van de gevallen een reactie van de aangesproken bonobo. Normaliter reageert de geadresseerde in tweederde van de gevallen op een gebaar of een geluid of gezichtsuitdrukking, bij chimps geldt dat percentage ook voor combinaties.
Tussen bonobogroepen bestaan ook grote verschillen in de betekenis van een gebaar, tussen chimpanseegroepen bestaan zulke verschillen niet. De onderzoekers, zien daarom in de flexibelere gebarentaal van bonobo's een aanwijzing dat de gemeenschappelijke voorouder van mens en chimpansee/bonobo meer op de huidige bonobo heeft geleken dan op de huidige chimpansee. Die gemeenschappelijke voorouder leefde ongeveer zes miljoen jaar geleden.
Onzindelijkheid door psychische klachten. Er zijn vele redenen, waarom een kat zicht niet prettig voelt. En één van de vele manieren waarop een kat dat laat merken is onzindelijkheid. De ene oorzaak is makkelijker op te lossen dan de andere. Hier volgen enkele oorzaken en mogelijke oplossingen: Een vieze kattenbak: Hierdoor ontstaat ook onzindelijkheid! Een kat is van nature een schoon dier. Een vuile kattenbak zal hij liever mijden. Oplossing: maak de kattenbak wat vaker schoon. Schoonmaken met chloor maakt de kattenbak ook aantrekkelijker voor katten. Wel goed uitspoelen, want de dampen die vrijkomen zijn giftig voor de kat. Ze mogen dus iets ruiken, maar niet bedwelmd worden. Verkeerd grit: Sommige katten houden alleen van grit dat klompjes vormt. Andere katten houden van houtgrit. Als uw kat ineens niet meer op de kattenbak wil, koop dan eens ander grit.
Verkeerde plaats voor de kattenbak: Staat de bak op een drukke plaats? Wordt de kat gestoord als hij in de bak zit? Laten kinderen hem in de bak niet met rust? Plaats de kattenbak op een voor de kat makkelijk te bereiken en rustige plaats, uit de buurt van uw looproutes. Denk aan uzelf: u zit toch ook graag ongestoord op het toilet?!! Overbevolking: Niet alleen sproeien, maar ook de behoefte doen is een manier voor de kat om zijn territorium af te bakenen. Hoe dominanter een kat, hoe minder hij geneigd zal zijn om zijn ontlasting onder te krabben. Zijn soortgenoten moeten tenslotte kunnen ruiken, dat hij er is geweest. Het is dus ideaal, om te plassen op dekbedden. Zo sla je twee of meer vliegen in één klap: je hebt je familieband met de eigenaar bevestigd en je voorkomt, dat andere katten daar gaan liggen, waardoor de baas meer tijd voor jou heeft. Aan de onderkant van de ladder vind je de kat die bang is voor zijn soortgenoten. Hij krijgt de gelegenheid niet om zich te verschuilen, rustig te poepen of zelfs te slapen. Zo ontstaan soms paria's in een kattengemeenschap, die een miserabel leven hebben. Oplossingen: " Voorkomen is beter als genezen. Neem dus niet te veel katten. De introductie van een nieuw beest heeft enorme gevolgen voor de kattengemeenschap. Nieuwe looproutes moeten worden gevonden, machtposities uitgevochten, slaaptijdschema's afgesproken, teveel om op te noemen. " Zorg voor zoveel mogelijk loopruimte. Laat zoveel mogelijk deuren open, ook kastdeuren. Je wilt natuurlijk niet, dat een kat in je slaapkamer plast, maar het openen van deze ene deur doet soms wonderen. Ook zijn er mensen, die complete loopplanken langs hun plafond hebben geconstrueerd en zo complete kattenparadijzen hebben gemaakt. Een hoge klimpaal is dus ruimtewinst in de routes van een kat. " Zorg voor veel schuilplaatsen. Omgekeerde dozen, kasten waar ze onder, op of in kunnen kruipen. " Meerdere kattenbakken op verschillende plaatsen helpt enorm goed. U moet maar eens experimenteren met het aantal en de plaats, maar minimaal 2 kattenbakken voor een kat en voor elke 2 katten meer 1 bak erbij. " En een wondermiddel: een kattenluikje. Katten stoppen zelfs met sproeien, als zij uitloop naar buiten hebben op het moment, dat ze dat zelf willen!! Zo vergroot u het territorium enorm en de kat voelt zich een stuk beter. Dit kan natuurlijk alleen, als u op een plek woont, waar de kat veilig is voor alle verkeer.... Rommel: Kranten zijn niet alleen geschikt om op te slapen (lekker warm), mee te spelen (lekker veel herrie), maar ook om op te plassen! Ook plastic is een uitermate aantrekkelijke plaats om zwembaden van urine op of tegen te maken. Als u boodschappen hebt gedaan en de tas ruikt naar "buiten", vindt de kat dat een nuttige plaats voor een plas. Remedie: opruimen die bende! Laat plastic tassen niet slingeren, maar berg ze op, waar de kat er niet bij kan. Koffers met kleren moeten dicht worden opgeborgen. Schrik: Het kan zijn dat uw kat vreselijk geschrokken is tijdens een bezoek aan de bak. Als hij schrok tijdens het plassen, zal hij soms niet meer op die plaats in de bak willen plassen. Als hij is geschrokken tijdens het poepen, zal hij niet meer op die plaats in de bak poepen. U kunt dit niet aan hem vragen maar als u alles al heeft geprobeerd, is het verstandig om de kap van de bak te halen en/of de bak op een andere plaats te zetten (wel op een rustige plaats). Ook een tweede bak erbij plaatsen is een aanrader! Verandering: Elke verandering in de omgeving van een kat is aanleiding voor stress. Een stoel van plaats veranderen kan voor een kat de druppel zijn die de emmer doet overlopen en om dus onzindelijk te worden. Laat staan grotere veranderingen. Als u veranderingen in de leefomgeving van het dier wilt aanbrengen doet u dat dan geleidelijk. Vooral als u weet, dat uw kat daar gevoelig voor is. Gebrek aan aandacht Bij een aantal van de bovengenoemde oorzaken speelt ook gebrek aan aandacht een rol. En alsof dat niet genoeg is, zal de baas waarschijnlijk ook nog eens gaan mopperen op de kat. De kat merkt de verandering van gedrag op bij de baas en zo wordt her probleem verergerd. Het is waarschijnlijk niet zozeer de hoeveelheid aandacht die een rol speelt maar de kwaliteit van de aandacht. Daarom kan de oplossing gezocht worden in het introduceren van een dagelijks terugkerend ritueel. Daarbij valt te denken aan een borstelbeurt, spelen met de kat met een pauwenveer, touwtje of proppen of, als de kat een schootkat is, het neerploffen op de bank en de kat op schoot nemen. Kies voor al deze activiteiten wel een vast tijdstip uit. Als het dan toch misgaat: schoonmaakmiddelen met citronella zijn ideaal en laat de plek vrij van urinegeur achter. Maakt u daarmee echter niet de kattenbak schoon. De kat zal dan van de bak geen gebruik meer maken omdat ze een hekel hebben aan citroengeur. Bij de dierenarts is een verstuiver verkrijgbaar die via het sotpcontact een specifieke geur verspreidt (feromonen) waardoor de kat zich meer op zijn gemak zal voelen. Door territoriumgedrag kan ook schijnonzindelijkheid optreden.
Vogels hebben niet een aangeboren talent om mooi te zingen. Nieuw onderzoek toont aan dat ze heel precies naar hun eigen gefluit luisteren om het helemaal goed te tunen.
Ornithologen gebruiken vaak het geluid van een vogel om te kunnen identificeren om welke soort het gaat. Studie van de Universiteit van Californië in San Francisco toont aan dat zangvogels niet zijn voorgeprogrammeerd met een specifiek geluid, maar dit tijdens hun leven ontwikkelen.
Na hun geboorte beginnen de vogels met een soort fluiterig gebrabbel. Ze verbeteren hun zangkwaliteiten met de hulp van een leraar. Wanneer ze eenmaal een eigen geluid hebben ontwikkeld gebruiken ze dit om hun territorium af te bakenen of een soortgenoot te verleiden. Kleine verschillen in de melodie onderscheidt de ene zangvogel van de andere. En het kost ze dan ook veel moeite om hun eigen sound hun hele leven vast te houden.
Om tot deze conclusies te komen hebben de wetenschappers verschillende proeven met zangvogels gedaan. Eén hiervan was het niet laten functioneren van het gehoor. Hieruit bleek dat na een tijdje het geluid van de vogel steeds verder afweek van het oorspronkelijke deuntje.
Volgens de onderzoekers gebruiken vogels dezelfde manieren om hun geluid te produceren en terug te horen als wij. De resultaten van hun studie kunnen hierdoor nieuw licht werpen op het onderzoek naar stotteren bij mensen.
Ge moet er maar aan denken. Een kippenkweker zit in zijn stamcafé naast een vrouw en bestelt een glas champagne.
De vrouw kijkt op en zegt: "Kijk nu, ik bestelde ook net een glas champagne."
"Wat een toeval", zegt de man, "want dit is een speciale dag voor mij.Ik heb iets te vieren."
"Voor mij is het ook een speciale dag en ik ben ook aan het vieren, zegt de vrouw."
"Wat een toeval," zegt de man. Als ze klinken vraagt hij: "En wat ben jij aan het vieren?"
"Wel, mijn echtgenoot en ik proberen al lang een kind te krijgen en vandaag vertelde mijn dokter dat ik zwanger ben."
"Wat een toeval", zegt de man. "Ik ben een kippenkweker". Jarenlang waren mijn kippen onvruchtbaar, maar vandaag zijn ze eindelijk bevruchte eieren beginnen leggen."
"Dat is groot nieuws", zegt de vrouw. "En hoe werden je kippen vruchtbaar?"
za 26/05/07 - Bij een dierenwinkel in Zottegem heeft de Dierenwelzijnsinspectie vier rendieren en twee waterreeën in beslag genomen, dieren die in ons land niet aan mogen gehouden of verkocht worden.
Eén waterree was ter plaatse al gestorven. Tegen de handelaar is een procesverbaal opgesteld.
De dieren zijn overgebracht naar een Natuurhulpcentrum in Opglabbeek in Limburg. Twee verdwenen dieren worden door Dierenwelzijn gezocht.
De drie rendieren zullen later mogelijk uitgezet worden in Schotland. In België zouden ze in het wild niet overleven omdat hun spijsvertering niet opgewassen is tegen het plaatselijke groen.
De dieren mogen in ons land niet gehouden en verkocht worden. In dierentuinen moeten ze over een buitenverblijf van 500 vierkante meter en een stal van 20 vierkante meter beschikken.
Rendier en waterree
Het rendier is een hertachtige, die voorkomt in Noord-Europa, Azië en zelfs Noord-Amerika.
Waterreeën zijn kleine hertachtigen, tot 60 centimeter hoog, zonder gewei en met grote oren. De mannetjes hebben twee kleine slagtanden.
Het dier komt oorspronkelijk uit China en Korea, maar is uitgezet en overleeft in de vrije natuur in Groot-Brittannië.
Herbivoren, die alleen planten eten die veel vezels bevatten, hebben speciale manieren ontwikkeld om voedingsstoffen aan dit voedsel te onttrekken en de giffen onschadelijk te maken. Sommige herbivoren herkauwen hun voedsel voordat ze het opnieuw verteren. Andere breken plantenmateriaal af in hun darmen, en sommige eten zelfs hun eigen uitwerpselen om alles uit hun voedsel te halen. Omdat het veel langer duurt om planten te verteren dan vlees, hebben de meeste herbivoren een ingewikkeld spijsverteringsstelsel ontwikkeld. Een manier om deze taaie voedingsstoffen te verteren is door middel van een speciale chemische stof of enzym, cellulase, geproduceerd door bacteriën en micro-organismen die in de darmen van herbivoren leven. Dit enzym breekt cellulose af en maart er verteerbare koolhydraten, zetmeel en suiker van. Sommige soorten, zoals plantenetende apen, eten voornamelijk energierijke vruchten of zaden, en blijven dus actief tijdens de spijsvertering, terwijl dieren als luiaarden en koala's die minder voedzaam voedsel eten, moeten luieren om hun energie te sparen. De meeste herbivoren, waaronder runderen, schapen, antilopen en kamelen, zijn herkauwers. Hun maag is in drie of vier delen verdeeld, die elk bedoeld zijn voor een ander stadium van het lange spijsverteringsproces. Herkauwers braken gedeeltelijk verteerd plantenmateriaal op uit hun pens en netmaag (de eerste twee delen van de maag). Nadat ze de massa hebben gekauwd, slikken ze deze weer door en wordt de vertering verder gezet in de boekmaag (afwezig bij kamelen, lama's en alpaca's) en de lebmaag. De meeste herkauwers moeten rusten onder het eten terwijl ze hun voedsel grondig herkauwen en verteren. Sommige niet-herkauwende herbivoren, zoals paarden, kangoeroes en koala's, verteren planten door middel van een snel gistingsproces. Hierbij wordt het voedsel niet in de maag afgebroken, maar in de lange dunne darm. Dit houdt in dat vele voedingsstoffen het lichaam passeren zonder te worden opgenomen. Om die reden zijn grote hoeveelheden planten nodig om voldoende energie te kunnen leveren. Olifanten, bijvoorbeeld, eten aan één stuk door om voldoende voedsel als brandstof te hebben. Bij sommige herbivoren gaat het voedsel rechtstreeks door hun spijsverteringsstelsel en komt er als zachte, kleverige uitwerpselen weer uit. Vervolgens eten ze hun uitwerpselen op om ervoor te zorgen dat alle voedingsstoffen eruit worden gehaald. Als dit afvalmateriaal voor de tweede keer door het lichaam is gegaan, vormt het harde, droge keutels. Verscheidene dieren, zoals konijnen, hazen en pikka's, verwerken hun voedsel op deze manier, evenals sommige soorten ringstaartopossum. Pikka's scheiden 's nachts geleiachtige, zwarte uitwerpselen uit die ze zonder te kauwen inslikken. Als deze verteerd zijn, vormen ze overdag groene, ovale keutels.
Amfibieën lijken op de afstammelingen van de eerste ongewervelde dieren die het water verlieten om op land te gaan leven. De levensloop van een amfibie is een mooi voorbeeld van dit evolutionaire proces. Na de larvefase in het water onderdgaat hij radicale veranderingen in de overgang tot een volwassen dier. Dit proces heet gedaanteverwisseling of metamorfose. De 4750 bekende amfibiesoorten worden verdeeld in drie ondersoorten : salamanderachtigen, kikvorsachtigen en de wormsalamanders. Alle doorlopen op enig moment in hun leven een metamorfose, die bestaat uit een eifase, een in het water doorgebrachte larvefase en een leven als volwassene op land. Kikkers en padden doorlopen de meest drastische metamorfose. De larven van de gewone Europese kikker bijvoorbeeld zijn compleet anders dan de volwassen kikkers, zowel in- als uitwendig. Bij wormsalamanders en watersalamanders verloopt het proces wat minder opvallend. Maar bij alle drie de ondersoorten komen uitzonderingen voor. Sommige soorten leven helemaal op het land, andere blijven altijd in het water. De meeste hebben zich op de één of andere manier aan hun omgeving aangepast. Kikkers en padden brengen één tot drie maanden in het water door als larven. De dikkopjes van de gewone pad hebben externe kieuwen zoals vissen, ogen zonder oogleden en een hoornachtige bek met een tandachtige structuur erin. Hun grote staarten hebben vinnen en de aanzet van achterpoten is zichtbaar. Als het dikkopje zich tot volwassen dier ontwikkelt (zie foto) ondergaat hij dramatische veranderingen waardoor hij op het land kan leven, eten en zich kan voortbewegen. Zijn achterpoten groeien en er komen voorpoten te voorschijn. Hij ontwikkelt kaken, tanden en een tong evenals oogleden en longen. De staart wordt in het lichaam opgenomen en zijn huid verandert. Hij ontwikkelt een maag en ingewanden om van plantaardig voedsel over te kunnen gaan op het eten van vlees. Deze metamorfose wordt geregeld door hormonen. Het proces van de metamorfose verloopt niet bij alle amfibieën hetzelfde. Bij de meeste, zoals de roodrugsalamander, leven de larven in het water en de volwassen dieren op het land. De Chinese reuzensalamander echter leeft volledig in het water terwijl andere soorten zoals de vuursalamander juist helemaal op het land leven. De larven van een salamander hebben bijna altijd kieuwen, ogen zonder oogleden en een lang lijf. De staart is plat met rug- en buikvinnen en er is vaak een aanzet te zien waar later voorpoten zullen groeien. Er zijn een aantal factoren die beïnvloeden hoe lang de larveperiode duurt, zoals lage temperaturen, gebrek aan voedsel en droogte. Bij de meeste kikkers en padden is deze fase één tot drie maanden lang. In droge omstandigheden kan dit soms echter beperkt blijven tot maar een paar dagen. De woestijnkikker heeft slechts acht dagen als larve voordat hij verandert in een volwassen kikker.
Slapen in instinctief dierengedrag, samen met paren en eten. Net als eten, is goede rust belangrijk om te overleven, en alle levende dieren, van fruitvliegen tot dolfijnen, nemen op één of andere manier rust. Voor sommige dieren schept slaap de mogelijkheid om te ontsnappen aan de kou en het risico aangevallen te worden en voor andere is sluimeren een noodzakelijke, maar gevaarlijke zaak. Vogels, zoogdieren en veel andere dieren hebben waak- en slaapperiodes die de 24 uur-cyclus volgen, ook wel bekend als een circadiaans ritme. Het aantal slaapperiodes en de duur ervan varieert. Verschillende energiebehoeften zijn deels de reden voor deze verscheidenheid. Een spitsmuis, wiens kleine lijf snel energie verbrandt om het verlies aan hitte te compenseren, kanlang soezen en is zowel overdag als 's nachts actief. Hij doet korte dutjes tussen de jachtpartijen door. Grazende zoogdieren zoals vee en antilopen eten energiearm voedsel en zijn urenlang bezig met eten, ondanks het risico aangevallen te worden. Ze maken dit goed door te rusten op een verborgen plek, waar ze voedsel kunnen herkauwen. Lichte slapers worden wakker op het moment dat er gevaar dreigt. Maar een roofdier zoals een kat kan een paar uur achter elkaar slapen. Hij brengt minder tijd door met het zoeken naar eten en met zijn energierijk voedsel kan hij het langere periodes volhouden. De dagelijkse cyclus van duisternis en zonlicht geeft veel dieren de visuele aanwijzingen om wakker te worden of te gaan slapen. Andere aanwijzingen zijn temperatuur- en vochtigheids -veranderingen. De Europese groene krab bijvoorbeeld, is actief bij hoogtij. Wanneer het koudere water van de vloed over zijn oogsteeltjes spoelt, schudt hij zichzelf wakker. Tijdens de trek gooien veel vogels hun dagelijkse slaapritme om door tijdens de nacht te vliegen wanneer het kouder is, en overdag te eten en te slapen. Dieren worden geboren met een biologische klok, een mechanisme dat de tijd bijhoudt en dat wordt doorgegeven via de genen. Zelfs groene krabben die in gevangenschap worden gehouden, volgen de cyclus van het getij. In het wild werken de externe aanwijzingen, waaronder zonlicht en temperatuur, samen met de biologische klok. Slaap brengt veel risico's met zich mee voor dieren. Daarom zijn de slaappatronen zo verschillend. Opgekruld in zijn hol, geniet een grondeekhoorn van veertien uur slaap per dag. Omdat een dolfijn lucht moet inademen aan de oppervlakte, ligt hij elke keer op één kant, en slaapt daarom nooit vast. Vissen stoppen daarentegen met zwemmen en slapen rustig. Slaap zorgt ervoor dat de lichaamsspieren rusten, maar de hersenen blijven actief. De meeste vogels en zoogdieren ondergaan twee soorten slaap. Tijdens de actieve of de remslaap dromen de hersenen : het zet herinneringen op een rijtje. De andere vorm van slaap is de diepe slaap. Tijdens de slaapperiode werken de hersenen tussen deze twee soorten slaap in.
Slapen in instinctief dierengedrag, samen met paren en eten. Net als eten, is goede rust belangrijk om te overleven, en alle levende dieren, van fruitvliegen tot dolfijnen, nemen op één of andere manier rust. Voor sommige dieren schept slaap de mogelijkheid om te ontsnappen aan de kou en het risico aangevallen te worden en voor andere is sluimeren een noodzakelijke, maar gevaarlijke zaak. Vogels, zoogdieren en veel andere dieren hebben waak- en slaapperiodes die de 24 uur-cyclus volgen, ook wel bekend als een circadiaans ritme. Het aantal slaapperiodes en de duur ervan varieert. Verschillende energiebehoeften zijn deels de reden voor deze verscheidenheid. Een spitsmuis, wiens kleine lijf snel energie verbrandt om het verlies aan hitte te compenseren, kanlang soezen en is zowel overdag als 's nachts actief. Hij doet korte dutjes tussen de jachtpartijen door. Grazende zoogdieren zoals vee en antilopen eten energiearm voedsel en zijn urenlang bezig met eten, ondanks het risico aangevallen te worden. Ze maken dit goed door te rusten op een verborgen plek, waar ze voedsel kunnen herkauwen. Lichte slapers worden wakker op het moment dat er gevaar dreigt. Maar een roofdier zoals een kat kan een paar uur achter elkaar slapen. Hij brengt minder tijd door met het zoeken naar eten en met zijn energierijk voedsel kan hij het langere periodes volhouden. De dagelijkse cyclus van duisternis en zonlicht geeft veel dieren de visuele aanwijzingen om wakker te worden of te gaan slapen. Andere aanwijzingen zijn temperatuur- en vochtigheids -veranderingen. De Europese groene krab bijvoorbeeld, is actief bij hoogtij. Wanneer het koudere water van de vloed over zijn oogsteeltjes spoelt, schudt hij zichzelf wakker. Tijdens de trek gooien veel vogels hun dagelijkse slaapritme om door tijdens de nacht te vliegen wanneer het kouder is, en overdag te eten en te slapen. Dieren worden geboren met een biologische klok, een mechanisme dat de tijd bijhoudt en dat wordt doorgegeven via de genen. Zelfs groene krabben die in gevangenschap worden gehouden, volgen de cyclus van het getij. In het wild werken de externe aanwijzingen, waaronder zonlicht en temperatuur, samen met de biologische klok. Slaap brengt veel risico's met zich mee voor dieren. Daarom zijn de slaappatronen zo verschillend. Opgekruld in zijn hol, geniet een grondeekhoorn van veertien uur slaap per dag. Omdat een dolfijn lucht moet inademen aan de oppervlakte, ligt hij elke keer op één kant, en slaapt daarom nooit vast. Vissen stoppen daarentegen met zwemmen en slapen rustig. Slaap zorgt ervoor dat de lichaamsspieren rusten, maar de hersenen blijven actief. De meeste vogels en zoogdieren ondergaan twee soorten slaap. Tijdens de actieve of de remslaap dromen de hersenen : het zet herinneringen op een rijtje. De andere vorm van slaap is de diepe slaap. Tijdens de slaapperiode werken de hersenen tussen deze twee soorten slaap in.
door Lenntech Waterbehandeling en Luchtbehandeling
De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid water consumptie voor een mens is volgens deskundigen 2 liter water per dag. De mens gebruikt echter rond de 150 liter water per persoon per dag. Bij de meeste mensen is de 2 liter hoeveelheid wel bekend maar hoe zit dat bij dieren. Hieronder wordt een tabel gegeven van de belangrijkste dieren in Nederland die door de mens verzorgd worden. Houdt er rekening mee dat het voer dat het dier krijgt invloed heeft op zijn dagelijkse waterverbruik.
Koe
De hoeveelheid water die een koe drinkt is onder andere afhankelijk van de melkproductie. Als, globale, regel kan aangehouden worden dat voor de productie van 1 liter melk, 1 liter water nodig Daarnaast is ook water nodig voor allerlei lichaamsprocessen. Wanneer je alles bij elkaar neemt, kom je al gauw uit op een 100 liter water per dag, wanneer het in de zomer echter warm is, dan kan dit oplopen tot wel 150 liter per koe per dag
Paard
Een stalpaard drinkt ongeveer 37 liter water per dag. Een paard in de wei drinkt minder, aangezien het gras ook vocht bevat. Een paard op stal moet voortdurend schoon vers water tot zijn beschikking hebben
Ezel
Een ezel drinkt ongeveer 15-30 liter water per dag. Aangezien de dagelijkse hoeveelheid sterk varieert is een automatische vuller de beste oplossing.
Schaap
De rammen drinken als ze dat doen ongeveer 15 liter water, terwijl de vrouwtjes ongeveer 4 liter per dag drinken, een lammetje drinkt ongeveer 0,6 liter per dag.
Geit
Een geit van 25 kilogram drinkt afhankelijk van het weer ongeveer 2 liter water op een dag tijdens koud weer prefereert een geit lauw tot warm water om de lichaams temperatuur op peil te houden.
Varken
Een volgroeide varken drinkt ongeveer 12 - 20 liter water op een dag afhankelijk van zijn gewicht een varken in de groei heeft daarentegen 8-12 liter water per dag nodig.
Big
Een big heeft ongeveer 2- 8 liter water per dag nodig
Kippen
De dagelijkse consumptie van zo'n honderd kippen is ongeveer 19-27 liter per dag
Kalkoenen
De dagelijkse water consumptie van honderd kalkoenen varieert tussen de 36-71 liter
Konijn
De water consumptie van een konijn hangt sterk van het voer af. Veel groen voer betekent minder water behoefte het konijn zal dan ongeveer 5ml per kilo lichaamsgewicht nodig hebben. konijnen die weinig groenvoer krijgen drinken ongeveer 100ml water per klio lichaamsgewicht.
Kat
Een gemiddelde kat heeft ongeveer 0,25 liter water per dag nodig
Hond
Een hond afhankelijk van zijn lichaamsbeweging heeft ongeveer 1,5 liter per dag nodig bij veel lichaamsbeweging kan dit oplopen tot zo'n 15 liter per dag .Verder kan men uit gaan van de volgende regel; per kilo lechaamsgewicht 56 ml water
Muis
Een muis van vijftig gram heeft ongeveer 6 ml water nodig
Cavia
Een cavia van rond de 175 gram heeft ongeveer 85 ml water nodig deze hoeveelheid is ook weer voer afhankelijk bij veel groen voer zal het benodigd aantal ml lager zijn
Als stam regel kan bij de meeste dieren het volgende gehanteerd worden; Kilogram lichaamsgewicht 56 ml water
Weetjes
Er is 5000 liter nodig voor het maken van een broodje hamburger
Er is 9000 liter nodig voor een pond rundvlees
Et is 3200 liter water nodig voor een pond kippenvlees
Er is 380 liter water nodig voor een watermeloen
Er is 470 liter water nodig voor een ei
Er is 3800 liter water nodig voor een kilogram bruin brood
Er is 300 liter water nodig voor het produceren van een zaterdag krant
Het wordt zomer.Het is de tijd van versieren,van aantrekken en afstoten.Dat geldt net zozeer voor dieren als voor mensen.Dieren kunnen niet zomaar tot paring over gaan; via ingewikkelde rituelen moeten ze elkaars vertrouwen winnen.
Iedere diersoort heeft zijn eigen specifieke rituelen.Eén foutje en het feest gaat niet door.Er worden heel stevige nesten gebouwd,speciale liedjes gezongen en de juiste (dans)pasjes gemaakt.
Als er cadeautjes woeden gegeven,heeft alleen het juiste cadeautje voor die speciale diersoort succes.Alleen als alles klopt,precies zoals het vrouwtje van binnenuit krijgt ingefluisterd door een eeuwenoud instinct dat weet hoe het hoort,kan er gepaard worden en is er kans op nageslacht.
VOOR ONS HETZELFDE
Voor mensen geldt hetzelfde;ook wij vormen geen span als er niet eerst naar tevredenheid versierd wordt.De juiste gefluisterde woordjes,gedempt (kaars)licht,vleierij,de bewonderende blik,het moet allemaal kloppen om het bloed sneller te doen stromen.Soms ontstaat verliefdheid zomaar,zonder ritueel,zonder vooropgezette bedoeling.De blikken kruisen elkaar bij toeval en Cupido slaat toe.Verliefdheid wordt bezongen als het hoogste goed en toch is dit niets anders dan een chemische reactie in je hoofd en lijf.Verliefdheid maakt blind en zet het verstand stil.
Ereli en Knudde
Overmoedig
Verliefdheid heeft maar één doel,het verliefde stel in elkaars armen te drijven.Dat is zo'n sterke drang dat de natuurlijke terughoudendheid om een vreemde aan te raken en de schaamte over onvolkomenheden van het eigen lichaam vergeten worden.Verliefdheid maakt overmoedig.Terwijl ons woorden tekortschieten om onze unieke liefde te beschrijven,doen we niets anders dan wat onze genen van ons willen,elkaar versieren zodat ons erfelijk materiaal van een toekomst verzekerd is.
Onze romantische gevoelens zijn een efficiënte truc van natuur, niets anders.Maar zolang verliefdheid zo heerlijk is,wat zullen we ons daar dan over beklagen?
Over het nut en onnut van vieze,kleine kriebelende dieren (Ereli)
Over het nut en onnut van vieze,kleine kriebelende dieren
WESPEN(VESPULA VULGARIS)
UITROEIEN OMDAT:
Wespen zijn berucht om hun steken.De verhalen over mensen die zijn gestorven na een wespensteek,bezorgen zelfs de meest koelbloedigen onder ons rillingen over de rug.En zelfs als je er niet aan doodgaat: zo'n wespensteek kan behoorlijk veel pijn doen.
NIET UITROEIEN OMDAT:
Wespen hebben eiwitten nodig om hun lichaam in stand te houden en die halen ze uit het nuttigen van onder meer andere insecten.Ze leven dus ook van vliegen,larven en spinnen.Bovendien brengen ze stuifmeel over.
WAT TE DOEN?
Dek (zoet) voedsel af.Een wespennest kan je maar beter door een specialist uit laten roken
MIEREN(FORMICIDAE)
UITROEIEN OMDAT:
In grote kolonies lopen ze door de tuin,keuken of op het balkon.Marcherende beestjes,niet eng of gevaarlijk,maar wel vies.En omdat ze een staat vormen,zijn het er altijd veel.Ze komen af op zoetigheid.Sommige soorten kunnen naar steken als ze zich aangevallen voelen.Ze injecteren mierenzuur in hun vijand.
NIET UITROEIEN OMDAT:
De meeste mierensoorten zijn jagers en voeden zich met andere insecten,dood en levend,en honingdauw (het kleverige goedje dat bladluizen produceren).Ze eten zelfs hun eigen soortgenoten als de nood hoog is.
WAT TE DOEN?
Er zijn allerhande huis-tuin-en keukenmiddeltjes tegen een mierenkolonie.Een mierenlokdoos is wellicht de meest effectieve keuze.
KAKKERLAKKEN(BLATTARIA)
UITROEIEN OMDAT:
Kakkerlakken zijn smerige beesten bij uitstek.Ze zijn snel,moeilijk uit te roeien(ze kunnen tot veertig dagen zonder voedsel!),houden van afval en donkere,vochtige plekken.Kakkerlakken kunnen bovendien bacteriën en mijten overdragen.
NIET UITROEIEN OMDAT:
Kakkerlakken zijn alleseters en daardoor goede vuilopruimers.Ligt er een dode muis te stinken op een plek waar je niet bij kan? De kakkerlak eet met veel plezier het lijkje op.
WAT TE DOEN?
Zorg vooral dat de kakkerlakken niets te eten hebben.Mocht je eenmaal last hebben van een plaag (één zien betekent al een plaag),dan heeft gif weinig zin.Probeer lijm.
MUGGEN (NEMATOCERA)
UITROEIEN OMDAT:
Vrouwtjesmuggen bederven ondermeer je nachtrust met hun agressieve gezoem en hun geprik.Een dagje buiten wordt al snel verpest door de aanwezigheid van deze stekers,die je bloed letterlijk willen drinken.
NIET UITROEIEN OMDAT:
Muggenlarven ontwikkelen zich op het wateroppervlak en ruimen bacteriën en algen in het water op.De larven worden gegeten door libellen en worden ook als vissenvoer verkocht.Vogels zijn dol op muggen en eten ze graag.
WAT TE DOEN?
Citronella kan helpen,evenals DEET om je mee in te smeren.Voor in huis: houd ramen en deuren dicht en gebruik een airconditioning als het kan.
PISSEBEDDEN (ISOPODA)
UITROEIEN OMDAT:
Pissebedden(geen insecten maar kreeftachtigen) doen misschien niet veel kwaad,maar ze zijn smerig.Ze duiken onder stenen,waar het vochtig en donker is.Alleen als ze in grote getale zijn, kunnen ze vraatschade aanrichten aan planten.
NIET UITROEIEN OMDAT:
Pissebedden voeden zich met dood,meestal rottend plantenmateriaal en soms ook met dierlijke resten en uitwerpselen.Ze dragen hierdoor bij aan de vorming van vruchtbare grond(humus).Handig in de tuin.
WAT TE DOEN?
Buitenshuis pissebedden bestrijden heeft nagenoeg geen zin.Mochten ze het huis zijn binnengedrongen,zorg dan dat hun vochtige leefomgeving verwarmd en gelucht wordt.
VLOOIEN (SIPHONAPETERA)
UITROEIEN OMDAT:
Vlooien zijn bijtende parasieten.Ze zuigen bloed waarna zich een kriebelende bult vormt op de huid en ze kunnen infecties overdragen.Bovendien maken ze katten en honden aan het krabben,als ze zich eenmaal veilig in hun warme vacht hebben genesteld.
NIET UITROEIEN OMDAT?
De mens mag van de vlo misschien weinig voordelen ondervinden,de aap wel.Het zogenaamde 'vlooien' bij apen heeft een sociale functie en de kleine rotbeestjes worden ook opgegeten door onze voorouders.
WAT TE DOEN?
De vlooieneitjes liggen meestal in vloeren dus stofzuig vaak.Ook het bed regelmatig verschonen kan helpen.Er zijn veel chemische middelen te koop tegen dierenvlooien.
SLAKKEN(HELIX POMATIA)
UITROEIEN OMDAT:
De slak is een weekdier.Hij laat een slijmerig laagje spoor achter op de pad dat hij heeft afgelegd.Maar slakken zijn niet alleen maar slijmerig en vies,ze zijn dol op het opeten van gewassen.
NIET UITROEIEN OMDAT:
Slakken zijn voedsel voor onder meer vogels(die de huisjes kapotslaan) en egels.De wijngaardslak wordt door de mens als een delicatesse beschouwd,opgediend met gesmolten boter,peterselie en knoflook.
WAT TE DOEN?
Slakken komen af op gist.Zet een bakje met bier in de tuin en ze zullen hierin verdrinken.Bij tuincentra zijn slakkenkorrels te koop die de beesten doden.
BROM-HUISVLIEGEN(MUSCA DOMESTICA)
UITROEIEN OMDAT:
De bromvlieg maakt een irritant geluid,hij zwermt om je hoofd en is moeilijk te vangen.Bovendien is het een parasiet en leeft hij dus van anderen.Huisvliegen zijn onschadelijke,maar wel vieze beesten.
NIET UITROEIEN OMDAT?
Bromvliegen leven van dierlijk materiaal en ruimen lijken op.In Nederland komt dat er in de praktijk op neer dat ze onder meer kleine dode dieren als muizen en insecten opeten.Huisvliegen zijn nuttig voor het verteren van plantaardig materiaal.
WAT TE DOEN?
Er zijn onder meer vliegenvangers waarop de beestjes blijven kleven en apparaatjes waar de vliegen invliegen en gecremeerd worden.Maak je keus.
vr 25/05/07 - Op de expressweg N49 in Damme is over een afstand van bijna een kilometer een fietsverbod ingevoerd. Dat heeft te maken met de bastaardsatijnvlinder die er zich langs de weg heeft genesteld.
De rupsen van de bastaardsatijnvlinder eten alle bladeren op en bij de mensen kan contact met de rups tot irritatie van huid, ogen en luchtwegen geleid.
Aan de autobestuurders wordt aangeraden de ramen tussen de Damweg en de Nonnedijk gesloten te houden.
Er wordt nu onderzocht hoe de rupsen kunnen worden bestreden.
De bastaardsatijnvlinder(Euproctis chrysorrhoea) is een nachtvlinder uit de familie Lymantriidae , de donsvlinders. De spanwijdte bedraagt tussen de 36 en 42 millimeter. De vlinder is sneeuwwit met een bruin achterlichaam.
De vlinder komt voor in Europa, Noord-Afrika, Klein-Azië en als exoot in het oostelijk deel van Noord-Amerika. In Nederland en België komt de vlinder met name langs de kust voor.
De haren van de rupsen irriteren sterk en kunnen dus beter niet worden aangeraakt. De vliegtijd loopt van juni tot en met augustus. De rups is in het begin zeer klein (1mm dik en 5 mm lang) en van kleur pikzwart en lastig te zien.
1. Heeft je kat of hond een nat "visitekaartje" op je tapijt gedeponeerd? Geen nood, dat kan je meteen verhelpen. Je absorbeert zoveel mogelijk van het goedje met keuken- of toiletpapier. Daarna wrijf je de vlek in met witte azijn.
2. Heeft je hond of kat aan een gifitge plant geknabbeld? Dwing dan zijn bek open en strooi zout in de keel. Het dier zal het giftige spul haast meteen uitbraken. Is het echter langer dan een half uur geleden dat kat of hond het gifitge spul opat, dan mag hij niet meer braken !
3. Honden- en kattenhaar verwijder je snel met een vochtige spons, een rubberen handschoen of een rubberen elastiek.
4. Honden kunnen geurtjes achterlaten op tapijten en in auto's. Natuurlijk moet je dikwijls stofzuigen. Verder kan je zo nu en dan natriumbicarbonaat strooien. Laat een nacht intrekken en weer stofzuigen. Ook het strooien van lavendelbloempjes helpt.
5. Bescherm de voetzolen van de hond in de winter met vaseline voor je gaat wandelen. Goed tegen kou en strooizout.
6. De meeste honden hebben een hekel aan de geur van citronella. Doe een paar druppeltjes bij je schoonmaakproduct. Als het hele huis naar citronella ruikt, zullen ze zeker hun behoefte niet in huis doen.
7. Hebben de katten gezorgd voor een vlooienplaag in huis? Zet 's nachts in een afgesloten kamer een brandend kaarsje in een lage bak gevuld met zeepwater. De vlooien springen naar het kaarslicht, belanden in het water en sterven door het afwasmiddel.
8. Druppel valeriaantinctuur op de krabpaal van jonge katjes. Ze houden van die geur en zullen dus eerder de krabpaal gebruiken om hun nagels te scherpen dan wel uw bankstel.
9. Neem een rubberen vloerwisser om kattenharen van tapijten te verwijderen.
10. Gebruiken katten de plantenbak als kattenbak? Strooi koffieprut op de aarde.
11. Komt er een poes logeren en heb je zelf poezen? Streel de huispoes en ga met dezelfde hand over de logeerpoes. Zo zal de geur op de logé overgaan en zal deze meteen vertrouwd ruiken.
12. Leg de zaadjes van rode peper op de plaatsen waar je last hebt van buurhonden of -katten en ze zullen wegblijven.
13. Kattenvoer dat rechtstreeks uit de koelkast komt, kan je dier darmstoornissen geven !
14. Heeft de kat/hond op het tapijt geplast? Dep de vlek met keukenpapier. Klop een sopje met voorwasmiddel tot schuim en spons daarmee de vlek af. Nabehandelen met verdune ammoniak of azijn, zodat ze op die plaats niet meer hetzelfde doen.
15. Geef konijnen en cavia's altijd eerst droogvoer en pas daarna groenvoer. Zo zullen ze van dit laatste niet teveel eten.
16. Geef een jong konijn nooit een etensbak van plastic. Het knaagt immers aan het bakje en dat kan nare gevolgen hebben.
17. Probeer de mollen in je gazon eens te ontmoedigen door doornige takken van de vuurdoorn of een andere stekelige struik in de mollengangen te steken.
18. Heb je een muizenhol in huis, schuur of elders binnen. Drenk een lap in terpentijn en stop die in het muizenhol.
19. Leg voor je op vakantie vertrekt een schijfje citroen op het afvoergat van wastafel, bad en douche. Spinnen krijgen zo niet de kans om binnen te komen.
20. Zilvervisjes, de beestjes die je soms in keuken, toilet of andere vochtige ruimte vindt, zijn verzot op rauwe aardappel. Snijd een aardappel doormidden en hol hem uit. Leg de aardappel 's nachts in die ruimte. De volgende dag kan je de aardappel mét de zilvervisjes op de composthoop gooien.
Oef, dat was het voorlopig. Nu ga ik gelijk tip 6 uitproberen.... het regent buiten en senorita Luna is achter mijn rug terug binnengekomen omdat ze niet nat wil worden en het liever binnen nat maakt heb ik juist ontdekt !
Stuur nog maar héél véél tips voor onze viervoeters !!
Fijne dag iedereen,
Ciska
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Dierenrechten is wat anders (ruimer) dan dierenwelzijn
Als we kijken naar zaken als (eigen) belang, welzijn van dieren, hun intelligentie, gevoelens en instinct e.d., dan moeten we concluderen dat het vrijwel onmogelijk is om elkaar hierop aan te spreken. Welzijn is een doel en geen uitgangspunt en ligt voor iedere diersoort letterlijk en figuurlijk op een ander terrein. Je moet dan vragen beantwoorden als " hebben vissen gevoel " of " verveelt een varken of een huisdier zich?" of "schaadt een veehouder het belang van koeien als deze 's zomers niet in de wei mogen"? Dergelijke zaken zijn niet voor alle dieren met 100% zekerheid controleerbaar en kunnen daarom niet de algehele grond zijn waarop dierenrechten zijn gebaseerd. Daarentegen zijn de concepten wel bruikbaar als we dierenrechten moeten uitwerken in de praktijk (via de randvoorwaarden) of wanneer we denken vanuit het voorzorgprincipe, dwz we proberen schending van dit soort zaken zoveel mogelijk te vermijden. Bij ons overzicht van keurmerken een opsomming van factoren die dierenwelzijn beïnvloeden. Klik hier voor de factoren die verbeteringen in dierenwelzijn vertragen. Over de uitwerking in de praktijk later meer, nadat we het beste uitgangspunt voor dierenrechten hebben vastgesteld, of lees de universele verklaring voor het welzijn van dieren van de WSPA. De strafbaarheid van het mishandelen van dieren door ze pijn te doen is al in de welzijnswet geregeld, maar nog niet het passief mishandelen door bijvoorbeeld extreme inperking van hun bewegingsvrijheid. Dat is het deel van de aantasting van het welzijn van het dier dat nog niet wettelijk is geregeld. Welzijn schaden heeft wel met aantasten van dierenrechten te maken, maar dieren hebben ook grondrechten als de relatie van het menselijk handelen met het welzijn van dieren onduidelijk is. Op dit punt wijken we af van de filosoof Jeremy Bentham (1748-1832) die stelde dat de hamvraag is "kan een dier lijden"? Dit vermogen om te lijden geeft een dier qua welzijn recht op een gelijke consideratie als mensen, een basis voor mededogen , maar het leidt nog niet tot dierenrechten.
Samenvattend zetten we de behandelde concepten in een schema. In de cellen wordt aangegeven hoe de verschillende zaken in verhouding tot elkaar moeten worden gezien. Uitgangspunt bij het schema is dat dieren rechten hebben en dat het doel van het toekennen van rechten is het garanderen van voldoende voorwaarden voor welzijn. Een voorbeeld hoe het schema te lezen: "emoties" hebben te maken met welzijn, maar niet met rechten.
Emoties van dieren, pijn kunnen voelen, verveling, stress, coping-gedrag
Heeft te maken met dierenrechten
Respect, gelijkheid, belang
Vrijheid, natuurlijk gedrag, kwaliteit
Het is frappant om te constateren dat de zaken die niets te maken hebben met welzijn precies die zaken zijn waarin dieren sterk van mensen verschillen en de zaken die wel met welzijn te maken hebben voor mensen en dieren vrijwel gelijk zijn. Er is rond de belangrijke aspecten van welzijn geen principieel verschil tussen mens en dier en dit zou tot uitdrukking moeten komen in het erkennen van dierenrechten.
Respect, vrijheid en ware liefde Respect is het spanningsveld tussen liefde en vrijheid, tussen betrokkenheid en afstand houden Wie een kruipende kleuter in huis heeft, moet goed opletten. De kleine opent kastjes, stopt in zijn mond wat hij op zijn weg vindt, enz.. Behalve uit angst of onzekerheid stelt het zichzelf geen grenzen in het onderzoeken van alles wat het op zijn weg vindt. Ook een huisdier dat los in huis kruipt of vliegt, heeft geen ontzag voor de spullen van de huiseigenaar. Kan een mensenkind nog worden aangeleerd dat hij ergens vanaf moet blijven, voor een huisdier kan dit alleen door het te straffen, zodat een negatieve prikkel uitgaat van het niet tonen van respect voor spullen. Respect wordt op Animal Freedom gedefinieerd als het spanningsveld tussen betrokken zijn ( liefde ) en de juiste afstand houden ( vrijheid ). Wel (goed) naar kijken, maar niet aankomen. Wat het voor mensenkinderen nog eens extra moeilijk maakt om respect te tonen is dat mensen hun kinderen nauwelijks uitleggen wat respect tonen betekent. Een kind moet uit de strenge toon waarmee de ouder zegt heb eens wat meer respect! afleiden dat de boodschap is dat je niet zomaar kan doen, laten en zeggen wat je wilt. Wat je wel moet doen, wordt er vrijwel nooit bij verteld. Dat maakt het leren om respect te tonen zo lastig. De mens is het machtigste dier op aarde. Wanneer het zichzelf en anderen geen grenzen stelt dan hebben dieren (bijvoorbeeld in de veehouderij) en de natuur geen (ruimte van en voor) leven. In het stellen van grenzen is het belangrijk dat het ongewenste concreet wordt vastgelegd en dat het gewenste gedrag zoveel mogelijk open wordt gehouden. Liefde en vrijheid laten zich het beste negatief definiëren, dwz door concreet te zijn over wat het niet is. Freedom (and love) defined, is freedom denied. Omdat mensen en dieren het niet van nature logisch vinden dat regels ook voor zichzelf gelden, moet respect als het ware afgedwongen worden. Vroeger werd respect afgedwongen door (sportieve) gevechten. Dit is ook tussen dieren de manier om een onderlinge rangorde te vestigen die dieren vervolgens respecteren. Maar zodra een dier tekenen van zwakte vertoont, wordt opnieuw het gevecht aangegaan om hoger in rang te komen. Dwang leidt dus tijdelijk tot respect en roept (ondergronds en lijdzaam) verzet op. Het zou mooier zijn, wanneer mensen uit zichzelf respect tonen voor dieren. Respect zou moeten leiden tot een gezonde balans, die niet meer alleen het resultaat van is gelijke tegenkrachten. Het wordt nog mooier als mensen die balans vanuit een positieve motivatie zoeken en niet meer alleen uit economische overwegingen. Het is daarom van belang dat mensen liefde voor alles wat leeft uit zichzelf ontwikkelen . Dit is een positief mensbeeld, maar mag niet naïef worden toegepast. Het is niet zo dat wanneer mensen ruim in de gelegenheid worden gesteld om zelf verantwoordelijk te zijn voor het juist tonen van respect, dat het dan vanzelf goed gaat. Dat is gedogen uit onverschilligheid . Wie kleine kinderen heeft, zorgt ervoor dat het huis zo wordt ingericht dat een kruipende kleuter weinig schade kan aanrichten. Ook de natuur in Nederland wordt vaak zo ingericht dat er zo min mogelijk toezicht noodzakelijk is. De grondwaterstand wordt verhoogd zodat kwetsbare gebieden vanzelf door een waterscheiding onaantrekkelijk worden om te betreden. Dit is een negatieve reden om de juiste afstand te houden, maar heeft als voordeel dat er geen hek hoeft te worden gebouwd. Mensen houden van dieren, maar wat is de reden van deze dierenliefde? Mensen willen in de natuur zo dichtbij wilde dieren komen als mogelijk is. Natuurlijk wil je een dier zo goed mogelijk kunnen bekijken, een verrekijker helpt daarbij. Als je te dichtbij komt, wordt het dier verstoord en moet het vluchten. Dat is, behalve in de broedtijd, niet zon grote ramp. Sommige mensen kiezen ervoor om zelf dieren in huis te nemen, zodat het dier als huisgenoot ten alle tijden beschikbaar is om genoten te worden. Dat is een vrij egoïstische reden om van dieren te genieten. In het geval van honden en katten is dit egoïsme niet zo erg, want over het algemeen kan het dier prima leven in de nabijheid van de mens en zijn leefomstandigheden. Het is geen toeval dat van dieren houden en dieren houden voor veel mensen synoniem is. Het door elkaar halen van deze twee begrippen betekent eigenlijk geen notie hebben van wat respect voor een ander of een dier inhoudt. Een dier heeft recht op vrijheid om zichzelf natuurlijk te kunnen gedragen (met bijbehorende biotoop) en heeft geen boodschap aan de liefde van de mens. In gevangenschap heeft de mens uiteraard een zorgplicht voor het dier en zal de mens van het dier tekenen van genegenheid ontvangen als teken dat het die zorg waardeert, maar dat is geen zelf verkozen genegenheid. Het is dus ook geen echte liefde, maar surrogaat liefde. Het zou het mooiste zijn als mensen dieren zoveel mogelijk in de gelegenheid stellen dat zij zichzelf kunnen redden in een natuurlijke omgeving. Een ecologische hoofdstructuur is daarvoor optimaal, want het dier kan migreren naar andere biotopen wanneer het door overpopulatie of voedselgebrek daartoe wordt gedwongen. Wanneer het vervolgens niet meer bejaagd wordt in het kader van de plezierjacht of bezitsdrang , zal het dier in de natuur de mens leren waarderen als een schepsel dat geen gevaar oplevert voor de eigen vrijheid. Dan pas zal een ware ontmoeting plaats kunnen vinden tussen mens en dier en kan ware respect worden getoond. De uitkomst is daarna altijd dat ieder zijns weg gaat. Net als bij de kwaliteit van ware liefde wordt contact maken en vrij laten in vrijheid beleefd en afgewisseld. Een foto is een respectvoller herinnering dan een jachttrofee. ANIMALFREEDOM; Ereli en Knudde
In een damesweekblad stond gisteren het volgende waargebeurd verhaal te lezen, ik tik het even over, zò lief dat ik het jullie niet wil onthouden :
Het is mei en de zon schijnt uitbundig.Mijn man en ik zitten op het terras in de tuin en genieten van het heerlijke weer en de bedrijvigheid om ons heen. Alle vogels zijn druk bezig voedsel te verzamelen voor hun kroost. Een merelpaartje heeft een nest gebouwd in de pergola op niet meer dan zo'n meter of 2 bij ons vandaan.We zien hoe de ouders af en aan vliegen met wormen in hun snavels. Als ze bij het nest komen sjirpen de kleintjes om het hardst, zodra ze weer verdwijnen om nieuwe proviand te zoeken, zitten ze muisstil in hun nestje. Dat gaat nu al dagen zo en of we er nu getuigen van zijn of niet. Ze trekken zich niets van ons aan en dat hoeft ook niet, want we hebben niks kwaads in de zin. Integendeel : we vinden het prachtig om te zien hoe goed vader en moeder merel voor hun jongen zorgen. Die dag stellen we vast dat de kleintjes nu wel ongeveer groot genoeg zijn om uit te vliegen. Een dag later zit mijn man voor het raam als hij opneens moeder merel aan de buitenkant van het venster heen en weer ziet lopen. Kennelijk wil ze hem iets duidelijk maken. Mijn man gaat kijken en ziet algauw dat één van de jongen bij zijn vlucht uit het nest in het keldergat is beland, beneden het raam waar moeder merel met zoveel misbaar onze aandacht vraagt.Nu begrijpen we haar paniek ! Ze kan met geen mogelijkheid haar kind bereiken en het jong kan er al evenmin uit eigen kracht uitkomen. Het kost mijn man ook heel wat moeite om het tegensprutteldende jong te pakken te krijgen. Even later fladdert de jonge merel samen met zijn moeder de struiken in. Een uurtje later meldt moeder merel zich opnieuw. Ze trippelt met een snavel vol wormen door de open tuindeur onze kamer in, deponeert de wormen op ons vloerkleed en verdwijnt weer richting struiken. We weten niet wat er ons overkomt ! Is dit haar bedankje voor het redden van haar kind ? we geraken er niet over uitgepraat.
Als dat geen mooi liefdesverhaaltje is, dan weet ik het niet meer.
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
MONTREAL - (Belga) Kleine hoeveelheden oestrogeen, het vrouwelijke hormoon, in het water kunnen de mannelijke vissen "vervrouwelijken". Op die manier wordt het overleven van de wilde vissen bedreigd. Dat blijkt uit een Canadees-Amerikaanse studie die dinsdag is gepubliceerd in een Amerikaans wetenschappelijk tijdschrift.
Onderzoekers van het Canadees Ministerie voor Visserij en van het Amerikaanse agentschap voor de bescherming van het milieu hebben zeven jaar lang kleine concentraties synthetisch oestrogeen toegevoegd aan het water van een kunstmatig meer in het noorden van Ontario. De hoeveelheid oestrogeen kwam overeen met die in het afvalwater in de grote Canadese steden. Het hormoon komt in het water terecht door de sporen van de anticonceptiepil in urine. De kleine mannelijke visjes die onderzocht werden (Amerikaanse dikkop-elritsen, die vaak worden gebruikt om de giftigheid van water te testen en ook als visaas) bleken minder vruchtbaar sperma te produceren. In hun testikels werden ook eiproteïnen en zelfs eitjes teruggevonden. Deze effecten werden ook opgemerkt bij grotere vissen die zich voeden met dikkop-elritsen. (KWO)
De vliegende poes Een ouder echtpaar vindt op een dag een jonge poes. Ze besluiten om het dier te houden. Na een paar dagen vindt het echtpaar het poesje bovenin een boom in de achtertuin, waar het klaaglijk zit te mauwen. Het is duidelijk dat de poes niet meer naar beneden durft te komen.
Het echtpaar probeert vanalles om het diertje naar beneden te lokken, maar alle pogingen falen. Ten einde raad belt de man de brandweer. De brandweer komt langs met een ladder, maar deze blijkt te kort te zijn. Er wordt besloten tot een andere aanpak. Een van de brandweermannen klimt met een touw omhoog op de ladder, en bindt het touw vast aan een van de takken. Het andere eind van het touw wordt aan de brandweerauto vastgebonden.
Terwijl de brandweerauto langzaam achteruit rijdt, buigt de boom langzaam door. Het idee is dat de kat op die manier binnen het bereik komt van de brandweermannen en eenvoudig uit de boom geplukt kan worden.
Wanneer de poes bijna binnen handbereik is, breekt de tak af. De boom zwiept terug en lanceert het poesje, die met een angstige mauw door de lucht vliegt en uit het zicht verdwijnt.
Het echtpaar zoekt nog dagen in de omgeving, maar ze vinden het poesje niet meer terug. Na een week ontmoet het echtpaar in de supermarkt een vriend die in de buurt woont. De vriend staat bij de kassa met een zak kattenvoer.
"Ik wist niet dat jullie een kat hadden", zegt de voormalige katteneigenaar. "Je gelooft nooit wat er gebeurd is", zegt de vriend. âIk zat een week geleden in de tuin te lezen, toen er zomaar opeens een poes uit de lucht viel die bovenop mijn krant landde."
Waar of niet waar? Dit aandoenlijke kattenverhaal is over de hele wereld bekend en wordt al tientallen jaren verteld. Er is in Nederland nog een variant op dit verhaal bekend waarin het minder goed met het kattenbeest afloopt:
Een poes zit vast in een boom. De brandweer komt om de poes uit de te halen. De poes wordt uit de boom geplukt. Wanneer de brandweermannen weer vertrekken, rijden ze met hun wagen de poes plat.
05 mei tot 30 september 2007: Dierenplezier in het Rockoxhuis, Antwerpen
In het kader van O DIERBAAR ANTWERPEN kan je in het Rockoxhuis van 05 mei tot 30 september 2007 het 'dieren-werk' van een aantal bekende jeugdauteurs en illustratoren gaan bekijken. Ze lieten zich inspireren door de dieren op de oude kunstwerken van museum.
Bart Moeyaert, Gerda Dendooven, Carll Cneut, Sebastiaan van Doninck en vele anderen brengen nieuwe verhalen en illustraties die getoond worden naast de oorspronkelijke inspiratiebron. Daarnaast kan je aan de hand van de collectie alles te weten komen over de eetgewoonten van de 17e eeuwse arme man en de rijke patriciër, de papegaai in het salon en de pauw in de siertuin van de burger, de mieren in de sinaasappelboompjes en de vlinders op bloemstukken.
Snuffeltocht
Voor kleuters en oudere kinderen is er een snuffeltocht in het museum. In zeven zalen ontdek je alles over het leven van dieren in de stad. Van slaapgewoonten, voortplanting tot voedselbronnen. Al jouw kennis kan je toetsen in een snuffelbox. Gebruik al je zintuigen om nachtdieren te herkennen of bladluizen te tellen! Kinderen van 9 tot 12 jaar kunnen ook deelnemen aan een wedstrijd.
Wanneer er in geen velden of wegen een mannetje te bespeuren valt, kan een vrouwelijke hamerhaai zich alleen voortplanten. Dat beweert een studie die dinsdag in het Britse vakblad Biology Letters werd gepubliceerd.
In een zoo in Amerika heeft een vrouwelijke hamerhaai een jong gekregen, zonder dat ze in contact was gekomen met een mannetje, zo meldt Paulo Prodöhl van de Queens University in Belfast.
Volgens een genetische analyse, vertoonde de baby haai geen spoor van DNA dat van een vader zou kunnen komen.
"Tot op vandaag werd aangenomen dat haaien zich enkel konden voortplanten als er zowel een mannetje als een vrouwtje aan te pas kwam. Bovendien zou het embryo, zoals dat het geval is bij alle zoogdieren, het dna van beide ouders in zich moeten dragen. Wij hebben ontdekt dat dat niet opgaat voor de hamerhaai", aldus Prodöhl.
Maagdelijke voortplanting
Ongeslachtelijke voortplanting, in dit geval maagdelijke voortplanting of parthenogenese genoemd, kwam tot nu toe alleen voor bij een aantal vogels, reptielen en amfibieën. "Bij zoogdieren is het nog nooit eerder vastgesteld", vertelt de wetenschapper.
De baby-haai werd geboren in 2001, tot grote verwondering van de zoo. De drie wijfjes, die zelf in gevangenschap geboren werden, waren nooit in contact gekomen met een mannelijke hamerhaai. De wetenschappers begonnen meteen met een onderzoek.
Voor de wetenschappers was maagdelijke voortplanting zowat de laatste optie. De kroost die daaruit voorkomt, draagt alleen het erfelijke materiaal van de moeder mee. Het beperkt natuurlijk wel de genetische verscheidenheid van de volgende generaties en bemoeilijkt de verdere voortplanting, aldus Prodöhl.
Huidverzorging: een mooie vacht voor je hond! (Ereli)
Gezondheid Huisdieren
Huidverzorging: een mooie vacht voor je hond!
Je hond verkeert in goede gezondheid, maar verliest veel haar, heeft een doffe vacht of een onaangename vachtgeur. Wil je hem opnieuw een fraaie glanzende vacht geven en hem in blakende conditie zien dollen, dan moet je hem de verzorging geven die hij nodig heeft.
Kwaliteitsvoeding voor een gezonde vacht
De huid en het haar van je hond weerspiegelen zijn algemene gezondheidstoestand. Toch hebben sommige dieren die in goede conditie verkeren een doffe of broze vacht of zij verliezen veel haren. Indien dat ook het geval is met jouw hond, denk er dan aan zijn voeding te controleren. De voeding speelt inderdaad een uiterst belangrijke rol voor de gezondheid van zijn huid en vacht. Voor honden die hypergevoelig of allergisch zijn, bestaan speciale voedingsmiddelen die rijk zijn aan meervoudig onverzadigbare vetzuren, vitamine E, vitamine C en taurine (een aminozuur). Deze bestanddelen versterken de beschermende eigenschappen van de huid. Er bestaan ook nog voedingssupplementen "speciaal vacht " die onder andere de vitaminen A, E, B en H bevatten, alsook zink en onverzadigbare vetzuren.
Toilet maken aan huis: borstelen en baden
Ongeacht het ras, is het absoluut noodzakelijk de vacht van je hond regelmatig te borstelen om de dode haren en eventuele plantaardige restjes die aan de vacht zijn blijven hangen te verwijderen. Een wekelijkse borstelbeurt volstaat voor honden met kort haar, maar indien je hond lange haren heeft, is dagelijks borstelen zeker aangewezen! Je hond een bad geven moet uitzonderlijk blijven. Een hond te dikwijls wassen kan de huid irriteren en allergieën veroorzaken. Voor langharige honden volstaat normaal gezien één bad per maand, terwijl honden met kort haar slechts twee- tot viermaal per jaar een bad mogen krijgen. Indien je hond een uitzonderlijk vette huid heeft, dan kan je gebruikmaken van speciale shampoos die de talgproductie reguleren en de huid opnieuw in evenwicht brengen. Om de hond niet te dikwijls te moeten wassen, zijn ook vloeistoffen verkrijgbaar in de vorm van een spray of een pipetje.
Dermo-cosmetische pipetjes
Voor honden die een gezonde huid hebben maar veel haar verliezen, waarvan de vacht niet glanst of een onaangename geur verspreidt, onder andere na een wandeling in de regen, bestaat een eenvoudig aan te brengen behandeling: het volstaat op de huid een vloeistof aan te brengen met een pipetje. Deze huidverzorgingspipetjes voor honden bevatten natuurlijke bestanddelen zoals meervoudig onverzadigbare vetzuren, essentiële oliën van rozemarijn, lavendel en andere planten en vitamine E. Deze bestanddelen worden eerst gedurende 2 maanden wekelijks toegediend. Daarna kan je de behandeling occasioneel hernemen, telkens gedurende een periode van één maand. Deze behandeling zorgt voor een mooiere vacht en zij heeft bovendien een hydraterend, rustgevend en geurverdrijvend effect. De pipetjes zijn helemaal niet toxisch en zijn bovendien doeltreffend tegen haaruitval, tenzij tijdens de rui natuurlijk, en tegen roos en andere huidschilfers.
De rui, een natuurlijk verschijnsel
Elke belangrijke schommeling van de buitentemperatuur en van het aantal uren zonneschijn veroorzaakt bij honden een ruiperiode. Je mag nooit vergeten dat elke hierboven vermelde verzorging niets zal kunnen veranderen aan het natuurlijke verschijnsel van de rui.
Sommigen vrouwen beginnen al te krijsen als ze een onschuldige hooiwagen over hun nachtkastje zien kruipen. Wat moet het dan zijn als er spinnnen letterlijk in je hoofd leven? Kan niet, zegt U? Toch wel. Jesse Courtney, een 9-jarig baasje uit de Amerikaanse staat Oregon klaagde voortdurend "Rice Krisppies-geluiden" in zijn kop. Na een tijdje besloot zijn moeder met hem naar de dokter te gaan. Bleek dat twee kleine spninnen een nestje hadden gebouwd in Jesse's oor... De griezels werden verwijderd met een grondigewaterspoeling. Eigenlijk vond ik het wel interessant, zei Jese. Hoeveel kinderen kunnnen er zeggen dat er spinnen in hun oor hebben geleefd?
Behoefte aan territorium, voedsel of een partner kan ertoe leiden dat zoogdieren met elkaar gaan vechten. Schermutselingen over voedsel of om een plaats in de zon komen geregeld voor bij zoogdieren die in groepen leven. En meestal krijgt het sterkste dier zijn zin. Maar als twee aan elkaar gewaagde dieren elkaar tegenkomen, tellen omvang, kracht en ervaring. Met soms fatale gevolgen voor de verliezer. Zoogdieren hebben vaak een heel arsenaal aan wapens en technieken om hun soortgenoten te bevechten, vooral de mannetjes. Mannetjesedelherten hebben een gewei, niet om zich tegen hun vijanden te verdedigen maar om met andere mannetjes te vechten. Een zeeolifantbul weegt 2700 kilo en heeft forse nekspieren en een extra dikke huid om zijn keel tegen beten van rivalen te beschermen. Een leeuw is groter en zwaarder dan de snellere leeuwin, maar is qua voedsel van haar afhankelijk. Zijn sterke lijf en scherpe klauwen en tanden bewaart hij voor zijn rivalen. Een eigen territorium betekent meer voedsel en dus meer kans op overleven. De bewoner van een voedselrijk gebied zal 's winters fel vechten om dit te behouden. Ook wordt een maaltje zelden zonder gevecht opgegeten. Een prooi vangen is moeilijk en dus is het zinvol om voor het behoud ervan te vechten. Om hun voedsel te verdedigen, vallen leeuwen een lid van een andere troep aan en doden die. Zelfs kleine dieren zoals mollen verdedigen hun hol agressief. Wanneer deze bijna blinde dieren elkaar in een tunnel tegenkomen, voeren ze vaak hevige gevechten. Gevechten tussen mannetjes die een vrouwtje willen verdedigen of winnen, zijn de bloedigste van allemaal, omdat het vaderschap van de volgende generatie op het spel staat. Bij sommige soorten halen maar enkele mannetjes de toppositie en vele worden gedood in hun poging om deze dominantie te bereiken. Het mannetje van de zuidelijke zeebeer kan wel honderd jongen hebben, maar de prijs is hoog. Aan het eind van het paarseizoen is de alfabul uitgeput en gewond. De strijd om het paren is zo intens, dat een bul een territorium soms maar een paar dagen kan behouden. Een mannetje dat een territorium verdedigt of rivalen bevecht, loopt meer kans op verwonding of plundering als zijn aandacht verslapt. Ook moet hij het soms lang zonder voedsel stellen en toch bedacht blijven op uitdagers. Veel zoogdieren hebben rituelen ontwikkeld om elkaars conditie te beoordelen alvorens eventueel te gaan vechten. Het is minder gevaarlijk om een tegenstander via krachtsvertoon te intimideren dan om te vechten. Lukt dat niet, dan volgt er vaak een gevecht. Primaten (mensapen en apen) kunnen heel agressief zijn tegenover elkaar, maar kracht alleen is niet genoeg. Intelligentie en sluwheid zijn belangrijke werktuigen in het arsenaal van een baviaan. Als een troep door een bepaald gewelddadig mannetje wordt overheerst, kan de ziedende ontevredenheid onder de jongere mannetjes en zelfs de vrouwtjes leiden tot een tijdelijke verbintenis om de bullebak te verdrijven.
mailgroep huisdieren
Herbivoren, die alleen planten eten die veel vezels bevatten, hebben speciale manieren ontwikkeld om voedingsstoffen aan dit voedsel te onttrekken en de giffen onschadelijk te maken. Sommige herbivoren herkauwen hun voedsel voordat ze het opnieuw verteren. Andere breken plantenmateriaal af in hun darmen, en sommige eten zelfs hun eigen uitwerpselen om alles uit hun voedsel te halen.
Amfibieën lijken op de afstammelingen van de eerste ongewervelde dieren die het water verlieten om op land te gaan leven. De levensloop van een amfibie is een mooi voorbeeld van dit evolutionaire proces. Na de larvefase in het water onderdgaat hij radicale veranderingen in de overgang tot een volwassen dier. Dit proces heet gedaanteverwisseling of metamorfose.
Slapen in instinctief dierengedrag, samen met paren en eten. Net als eten, is goede rust belangrijk om te overleven, en alle levende dieren, van fruitvliegen tot dolfijnen, nemen op één of andere manier rust. Voor sommige dieren schept slaap de mogelijkheid om te ontsnappen aan de kou en het risico aangevallen te worden en voor andere is sluimeren een noodzakelijke, maar gevaarlijke zaak.
Terwijl de brandweerauto langzaam achteruit rijdt, buigt de boom langzaam door. Het idee is dat de kat op die manier binnen het bereik komt van de brandweermannen en eenvoudig uit de boom geplukt kan worden.
Behoefte aan territorium, voedsel of een partner kan ertoe leiden dat zoogdieren met elkaar gaan vechten. Schermutselingen over voedsel of om een plaats in de zon komen geregeld voor bij zoogdieren die in groepen leven. En meestal krijgt het sterkste dier zijn zin. Maar als twee aan elkaar gewaagde dieren elkaar tegenkomen, tellen omvang, kracht en ervaring. Met soms fatale gevolgen voor de verliezer.
