Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
30-04-2009
Dierenasielen blijven leeg door crisis
Dierenasielen blijven leeg door crisis
Dierenasielen in Engeland puilen uit door de economische crisis, maar in België is precies het omgekeerde aan de hand. "De kooien blijven leeg door de crisis. Mensen denken veel bewuster na over de aankoop van een hond", zeggen asielhouders.
Vlaamse asielen vangen dezer dagen 10 tot 50 procent minder gedumpte dieren op. In 2007 werden nog 35.000 honden en 34.000 katten achtergelaten bij de opvangcentra, wat resulteerde in een euthanasiespuit voor ruim 6.000 honden en bijna 12.000 katten.
In 2009 beloven het er een stuk minder te worden. Dat is het gevolg van de crisis, die ervoor zorgt dat mensen minder reizen en ook beter nadenken voor ze een huisdier kopen. (belga/adv)
De meeste mensen worden eerder panisch dan enthousiast van het idee. Mike Rutzen, alias The Sharkman, niet. Deze Zuid-Afrikaanse voormalige visser bestudeert de dieren al jarenlang en kwam erachter dat hij ze tijdelijk kan paralyseren.
De witte haaien-expert kan de dieren tot vijftien minuten verlammen door hen op de rug te draaien en de neus dicht bij de ogen te masseren. Normaal gesproken raken zowel haaien als andere beesten in een dergelijke staat van verlamming als er groot gevaar dreigt. Dit 'kunstje' kan natuurlijk niet iedereen zomaar even onder de knie krijgen. Mike Rutzen bestudeert witte haaien al sinds 1994 en heeft daarmee veel inzicht verworven in het gedrag van de dieren, evenals hoe ze bewegen en reageren op bepaalde omstandigheden. Hij heeft jarenlang getraind om dit gedrag te kunnen imiteren, waardoor de haaien hem niet als indringer zien en zijn aanwezigheid accepteren.
Shark Diving Unlimited Rutzen begon als visser die bang was voor haaien. Toen Zuid-Afrika toeristischer werd, kreeg hij een baan als kapitein op een rondvaartboot. Zijn liefde voor haaien groeide en hij leerde duiken van zijn baas. Na vier jaar zette hij de duikschool Shark Diving Unlimited in Gansbaai op, die nog steeds veel toeristen trekt. Bekendheden als prins Harry, Brad Pitt en Leonardo Di Caprio hebben al gedoken bij het bedrijf. Zuid-Afrika is ook zeer in trek bij toeristen vanwege de haaien. Elk jaar zorgen de dieren voor meer dan dertig miljoen dollar omzet.
Phra Thatat Na Dun, het Boeddhistische Park van Isaan (พระธาตุนาดูนพุทธมณฑลแห่งอีสาน) staat in het gebied dat ooit de oude stad Champasi was. Vele archeologische artefacten die er gevonden zijn worden nu bewaard in Khon Kaen National Museum. De belangrijkste gevonden objecten zijn relikwieën van de Heer Boeddha bewaard in goud, zilver en brons.
Een prachtige tempel met mooi aangelegde tuin waar onze viervoeters de nodige verfrissing vonden en waar naar verluid telkens op วันวิสาขบูชา of Visakha Bucha er 's avonds rond deze tempel een "massa" slangen zich zou verzamelen.... afspraak terug aldaar op 8 mei dus om dit te aanschouwen.
วันวิสาขบูชา of Visakha Bucha is de belangrijkste herdenkingsdag van zowel de geboorte, verlichting en overlijden van Boeddha. In Thailand is dit een nationale feestdag die dit jaar valt op 8 mei.
Muurschildering van de สุบินนิมิต of openbaring die de moeder van Boeddha Maha Maya kreeg in een droom. Een witte olifant die haar zij aangeraakte kondigde de geboorte van Boeddha aan.
In onze Isaanstreek lopen vele koeien rond. Dagelijkse kost om te moeten stoppen op een snelweg om een kudde te laten oversteken. Tijd om de veemarkt eens te bezoeken om wat meer te weten te komen over de verschillende soorten die de Thaise zon dienen te trotseren.
De meest voorkomende rassen in de Isaanstreek zijn: วัวชาโรเล่ห์ of wua chaa roh lay,
Het Antwerpse stadsbestuur heeft het schoolproject opgezet vóór de bijtincidenten van enkele weken geleden in Borgerhout en Willebroek.Guido Benschop/Hollandse Hoogte
ANTWERPEN - In het najaar trekken Frank Vercammen en zijn collega's met hun honden naar de Antwerpse scholen. Ze zullen er de kinderen leren hoe ze met honden moeten 'kennismaken'. Dat moet bijtincidenten voorkomen.
Van onze redacteur
De Antwerpse gemeenteraad heeft flink wat geld over voor het initiatief. De komende vier jaar krijgt de vzw HetStadsbeest jaarlijks zo'n 46.000euro van de stad Antwerpen om kinderen uit de lagere school te leren hoe ze veilig met honden moeten omgaan.
'We laten de gevaren zien, wat er gebeurt als je honden verkeerd benadert', zegt Frank Vercammen, de verantwoordelijke van de stedelijke vzw. 'Een hond is geen knuffel. We leren de kinderen dat ze altijd toestemming moeten vragen als ze een hond willen aaien. Niet alleen aan hun ouders en aan de begeleider van de hond, maar ook aan de hond zelf. En dat laatste wordt vaak vergeten. We leren de kinderen de lichaamstaal, de taal van de hond begrijpen.' De kinderen moeten tijdens de les de dieren niet aanraken als ze dat zelf niet willen. 'We willen geen hondenliefhebbers van ze maken.'
Voorts krijgen de leerlingen, kinderen tussen negen en twaalf jaar, richtlijnen mee over hoe ze op een hond moeten toestappen. Zo mag je nooit een hond aaien die alleen en vastgebonden voor een winkel zit te wachten, of een dier dat opgesloten zit in bijvoorbeeld een auto. Veel te gevaarlijk. 'Je stapt nooit op een hond zonder begeleider af', zegt Vercammen.
Elke hond kan volgens Vercammen in aanmerking komen voor het scholenproject. 'Zelfs de American Stafford Terrier, zoals de hond die in Borgerhout twee mensen beet of het dier dat in Willebroek toesloeg.' Vercammen en een hondenexpert - die HetStadsbeest nog moet aanwerven - garanderen dat de lessen veilig verlopen. Ze screenen de honden die ze inzetten grondig, net als hun baasjes. De baasjes krijgen een speciale opleiding om aan de lessen deel te nemen en ook de honden worden getest. 'De dieren moeten het ook leuk vinden, ook daar letten we op.'
Bovendien moet Vercammen een uitgebreide groep dieren hebben. Geen enkele hond houdt het dag in dag uit vol om scholen te bezoeken.
Jaarlijks wil Vercammen met zijn ploeg 150klassen bezoeken. Zo staat het in de overeenkomst die Het Stadsbeest met het Antwerpse stadsbestuur afsloot. Het Antwerpse stedelijk onderwijs is zo enthousiast over het project dat het zelf ook met geld over de brug komt om HetStadsbeest te steunen.
Het Antwerpse stadsbestuur heeft het project niet opgezet omdat er zoveel kinderen worden gebeten, zegt schepen Luc Bungeneers (Open VLD). 'De beslissing werd al genomen voor de bijtincidenten van enkele weken geleden in Borgerhout en Willebroek zich voordeden', beklemtoont de schepen.
Hoeveel bijtincidenten er vorig jaar in Antwerpen gebeurden, kan de politie van Antwerpen zo snel niet zeggen. 'Maar het zijn er heel weinig', zegt politiewoordvoerder Sven Lommaert. 'De meeste meldingen van honden gaan over overlast of loslopende dieren, niet over aanvallen.'
Tinker Bell is opnieuw terecht. De chihuahua kwam helemaal van de grond en werd meegezogen in een ferme windstoot van 112 kilometer per uur. Het baasje zag haar geliefde viervoeter letterlijk wegvliegen. Het beestje overleefde het avontuur en verkeert opnieuw in het gezelschap van Dorothy Utley.
Windstoot overleefd De Amerikaanse was er het hart van in en vroeg raad aan een veearts. Hij deed haar gewoon de suggestie om eens te zoeken in het bos dichtbij de plek waar Tinker Bell opgeschept werd. Samen met haar man Lavern trok Dorothy naar het bos en daar zagen ze Tinker Bell terug. Het hondje zag er een beetje vies uit en was uitgehonderd maar groot was de vreugde van het paar toen ze zagen dat hun chihuahua nog leefde!
Hondje dolblij De Utleys uit Rochester in de staat Michigan stonden samen met hun hondje op een vlooienmarkt in Waterford Township toen het beestje meegesleurd werd. Volgens Dorothy was Tinker Bell uiteraard dolblij toen ze haar baasje terug zag, schrijft de krant The Detroit News. (vsv)
U kunt ziek worden van honden- en kattenpoep Larven van spoelwormen nestelen zich in lichaam
BRUSSEL - Honden- en kattenpoep zijn een gevaar voor de volksgezondheid. In de ontlasting kunnen eitjes van spoelwormen zitten die mensen ziek kunnen maken. Sowieso verhoogt het risico op astma.
Naar schatting tien tot twintig procent van de bevolking loopt met de larven van spoelwormen in zijn lichaam rond. 'Als het om enkele larven gaat, merk je daar niks van', zegt professor Frans Van Knapen van de universiteit van Utrecht. 'Maar ze zitten er wel en ze gaan nooit meer weg.'
'Het zijn heel nijdige dingen. De larve baant zich een weg door de darmwand en gaat op wandel in het lichaam. Ze heet dan ook toepasselijk de larva migrans . Ze maakt een soort kruipgang en nestelt zich waar ze zich lekker voelt. Dat kan de lever zijn, of de hersenen, een enkele keer de oogzenuw. In dat laatste geval kan je van de ene dag op de andere blind worden.'
Bij 'besmette' mensen duurt het jaren eer ze er iets van merken. 'Meestal word je niet ziek. Maar het immuunapparaat wordt wel voortdurend geprikkeld. Daardoor is er een verhoogd risico op allerlei allergieën', zegt Van Knapen. 'Intussen is ook wetenschappelijk vastgesteld dat de rondtrekkende larven bijdragen tot astma. Ze zijn niet de oorzaak, maar ze verergeren de situatie wel.'
De eitjes van de spoelworm zitten vooral in de ontlasting van honden en katten. 'Een grassprietje in je mond steken waar een drol op heeft gelegen kan volstaan', zegt professor Van Knapen. 'Of gewoon even je mond aanraken als je in de tuin aan het werk bent. Kinderen in een zandbak lopen een verhoogd risico. Een hondenpoep kan je nog zien liggen en weghalen, maar katten begraven hun ontlasting en vaak blijven er niet meer dan wat zwarte bolletjes over.'
Van Knapen wijst eigenaars van honden en katten op hun verantwoordelijkheid. 'Werk preventief door je dieren, in overleg met de huisarts, tijdig te behandelen. Zeker voor katten moet dat, want je weet nooit waar zij hun ontlasting laten. En hondenpoep hoort niet thuis in de straat of de zandbak. Als je gaat wandelen: altijd de viezigheid opruimen, voor ieders gezondheid.'
Het zag er niet goed uit voor de nudisten van een naaktstrand in het Britse Portsmouth. Een project om 131 luxeflats te bouwen, leek het naaktstrand fataal te worden. Tot in de buurt van het strand een zeldzame vogel verscheen. Die kan het hele project nog tegenhouden. De nudisten moeten hun vogel dus vinden om straks weer in adamskostuum over het strand te mogen paraderen.
Grasmus De vogel in kwestie is de Provençaalse grasmus. De habitat van beschermde vogels mag niet verstoord worden en dus moet een onderzoek eerst uitwijzen of de mus er ook echt een nest heeft. Voor de naturisten is het een aangename verrassing, want alles zal door de ontdekking minstens veel langer aanslepen, meldt de Telegraph.
De Provençaalse grasmus is al lang een bedreigde diersoort. Na enkele strenge winters was hun aantal drastisch gedaald in de jaren zestig. De voorbije decennia is de populatie licht hersteld. (gb)
Hondenpoep op de stoep, kattenhoopjes in het tuinperk: een vieze en ongezonde plaag. Dierendokter Rob Lückerath doet de beste training voor honden en katten uit de doeken.
In aanraking komen met een 'hoopje' is niet alleen vies, het houdt ook gevaren in voor de gezondheid, berichtte Het Nieuwsblad/De Gentenaar deze week (woensdag 22 april). Als de dieren last hebben van spoelworm, zitten er eitjes in de ontlasting. Wanneer een mens daarmee in aanraking komt, raakt hij besmet. 'Meestal word je er niet ziek van', zegt professor Frans Van Knapen van de universiteit van Utrecht. 'Maar de eitjes worden larven die zich een weg banen in ons lichaam en het immuunsysteem prikkelen. Je krijgt een verhoogd risico op allergieën en het verergert astma.'
Het komt er dus op aan om ervoor te zorgen dat je hond en kat geen wormen krijgen. 'Als je ontwormt, moet je alle wormsoorten aanpakken', zegt Rob Lückerath. 'Voor katten bestaan er pasta's die je tussen het eten kan doen maar daar zit niks in tegen lintworm. Sinds kort bestaat er een supergemakkelijk middel, een druppeltje in de nek en klaar is kees.' Met een pilletje kan het ook. 'Maar denk niet dat poes dat zomaar zal slikken', zegt de dierendokter. 'Er zijn verschillende methodes. Ofwel duw je het pilletje diep in de keel en let je erop dat ze doorslikt, ofwel verpulver je het pilletje. Leg het poeder op iets lekkers of meng het met iets wat plakt, smeerkaas ofzo. Dat plakkerige spul wrijf je aan de voorpootjes en omdat een kat een proper dier is, zal ze dat aflikken.'
Een kat trainen om enkel daar zijn behoefte te doen waar jij dat wil, is een haast onmogelijke opdracht. 'Buitenkatten zijn tuk op zandbakken, het graaft lekker makkelijk en het drolletje is zo verdwenen', gaat Rob Lückerath verder. 'Al kan je ze niet echt trainen op de kattenbak, je kan wel zorgen voor de beste omstandigheden. Zodra een kat gewoon is om op een keurige, nette kattenbak te gaan, zal ze dat automatisch blijven doen. Ze zal er zelfs haar buitenactiviteiten voor staken om binnen op de bak te gaan. Hoe proper die moet zijn, verschilt van kat tot kat. Er zijn er die niet meer willen gaan bij één drolletje, voor anderen mogen er best wat meer in liggen. Ook de voorkeur voor de bakvulling verschil van kat tot kat. De ene wil houtkorrels, de andere zand. Het is wat zoeken. Maar het loont wel.'
Honden kun je wel trainen om hun behoefte enkel daar te doen waar het hoort. Hondentrainster Astrid Vergeer begint al met de zindelijkheidstraining in de puppyklas. 'Mijn principe: een hond is jouw plezier, maak dat anderen er geen overlast van hebben', zegt zij. 'Baasjes moeten dus ook getraind worden.'
De training van de hond vraagt veel geduld. 'Het komt erop aan om je hond op commando zijn behoefte te laten doen', zegt Astrid. 'Dat kan door het te benoemen en te belonen. Als een puppy een drolletje laat, gebruik je een speciaal woordje en beloon je hem. Daardoor raakt hij geconditioneerd. Hij zal zijn ontlasting associëren met een beloning. Als je dat volhoudt, kan je hem verplichten om zich in te houden tot wanneer jij zegt dat het kan.'
Grootste probleem is dat honden vaak te weinig worden uitgelaten en zich dan niet kunnen houden. 'In dat geval geldt maar een regel: baasje moet de troep opruimen', besluit Astrid.
23/04 Het blijft nog wachten tot mei op Baby K - het olifantje dat in de Antwerpse Zoo verwacht wordt. Intussen hebben de verzorgers al wel een naam voor het kleintje gekozen.
Om pasgeboren dieren een naam te geven, gaan wij steeds te raden bij onze verzorgers, zegt Zoo-woordvoerder Ilse Segers. Voor deze unieke geboorte vroegen we eerst suggesties van alle olifantenfans. Meer dan 8.000 inzendingen kregen we binnen.
Van 700 naar 2
Uit die gigantische stapel selecteerden we zon 700 namen die we de verzorgers voorlegden, gaat Segers verder. Na nog vele eliminatierondes bleven uiteindelijk nog twee namen - eentje voor een jongen, eentje voor een meisje - over.
Welke dat zijn, verklappen de verzorgers niet. Het lijstje met de laatste tien namen mochten we wel inkijken en daar zit de uiteindelijke naam natuurlijk ook tussen.
Kort en krachtig
Voor ons is het vooral belangrijk dat de naam makkelijk uit te spreken is tijdens de trainingen, weet verzorger Marcel De Jaegher. We moeten hen korte, krachtige commandos kunnen geven.
Toch kiezen ze niet voor een Jef of een An. Het moet wel in het rijtje van de andere passen hé. Mama Khaing Phyo Phyo, tante Yu Yu Yin en halfzus May Tagu hebben ook Aziatische namen. Die richting moet het voor het kleintje ook uitgaan, zegt Marcel.
Aziatisch en makkelijk uit te spreken, dat zijn de belangrijkste criteria, reageert ook verzorger Tony Verhulst. En de betekenis moet ook wel mooi zijn. Het is niet de bedoeling van het dier Kanker of Smeerlap te noemen.
Jongensnamen: > Kularanjan (ster van de familie) > Kham Sai (puur goud) > Kuang Be (wild crazy) > Kuan Kai (brede held) > Kan Ajana (zonnegod) > Kaumundi (maanlicht) > Kai Pian (verandering) > Kasu (licht) > Kang Kang (goede gezondheid) > Kumari (prins)
Hanenvechten, hoe omstreden het ook is, een "sport" die wereldwijd menige toeschouwer en/of goklustige trekt. Daar het toch echt wel tot de Thaise cultuur hoort wil ik, desondanks het risico dierenactivisten op de hals te halen, hier een bijdrage over leveren.
Over het al dan niet legaal zijn van deze bijeenkomsten is me verteld dat er zowel legale en niet legale wedstrijden zijn... de juiste wetgeving hieromtrent kon ik vooralsnog niet vinden op het www Hierbij speelt denkelijk het gokverbod in Thailand een grote rol, waarover later in dit topic meer uitleg.
In elk geval, de plaats die we bezochten zou legaal moeten wezen.... bij aankomst dadelijk gevraagd of er mocht gefotografeerd worden, wat totaal geen probleem was en toch enigerlei het legale karakter ervan beaamd. De plaats zelf is eigenlijk een heus stadion met één grote en verscheidene kleinere pistes waar, onder luid gejoel van de omstaanders, de hanen elkaar te lijf gaan.
Net zoals bij paardenrennen heb je verschillende boxen waar elke deelnemer zijn haan kan voorbereiden op de wedstrijd.
Bij deze voorbereidingen zie je eigenlijk pas hoe zeer de eigenaars om hun dieren begaan zijn. De oplettende kijker ziet dadelijk dat er tegen deze hanen, net zoals bij een hond, onder constant aaien voortdurend gepraat wordt.
Vooraleer ze hun vechtlust mogen demonstreren, worden ze nog opgetooid door nieuwe veren in hun vederdracht te kleven.
Nadat elk zijn haan inschrijft aan het loket, loopt langzaam maar zeker de arena vol met toeschouwers....
Net voor de hanen het strijdtoneel dienen te betreden, worden ze door hun baasje nog afgekoeld met water....
om dan met hun rivaal samen te komen waar onderling het maximum aantal rondes af te spreken dat ze zullen strijden.... elke ronde duurt 20 minuten, met telkens een pauze van evenveel minuten, terwijl er een andere kamp met nieuwe hanen start.
Over diervriendelijkheid gesproken, ten slotte word door een speciaal bevoegd persoon de sporen van de hanen voorzien van tape om elkaar niet te beschadigen....
De wedstrijd zelf..... gezien de snelheid van de hanen en er in de arena geen flits mocht gebruikt worden brengt dit geen al te bijstere beelden op. Een filmpje brengt echter meer klaarheid.
Klik hier voor het filmpje. (zelfs voor gevoelige kijkers)
Voor alle duidelijkheid, ik heb géén bloed gezien, geen gewonde of dode dieren, zelfs geen pluim in het rond zien vliegen. Met het verschil dat deze dieren hier bewust samengebracht worden, is dit naar mijn inzicht een pure strijd der uitputting tussen twee dieren zoals het er in de natuur tussen alle dieren die hun territorium beveiligen of paringsdrift ook aan toe gaat..... als mens zijn we niet veel beter.....
Na hun strijd worden de hanen als beloning nog extra verwend door ze een bad te geven met "geheime kruiden" dat reeds op voorhand stond te pruttelen.
Legaal of illegaal? Voorlopig hou ik het erop dat het hanenvechten niet verboden is, het gokken echter wel. Getuige hiervan is dat ik in tegenstelling tot paardenrennen, geen "baar geld" zag verhandelen.... alle gokken die je in het filmpje duidelijk hoort, worden onderling netjes opgeschreven in een boekje dat je samen met een pen ontvangt bij binnenkomst van de arena.....
bedenking hierbij.... waarom werd die toeganspoort met een zwaar hangslot afgesloten bij aanvang van de kampen?
We komen niet toevallig terecht bij een kweker van Thaise vechthanen, waarvan we gezien er illegale kampen gehouden worden de locatie niet mogen vrijgeven. Niet meer als normaal te beschouwen daar er toch vele baht's mee gemoeid gaan. De man in kwestie, die ook liever niet op foto kwam, houdt er zo een 1000 vechthanen op na die variëren in prijs van een 2500 baht voor een kuiken tot 300.000 baht (55 tot 6500) voor een eersteklas vechthaan met meerdere palmares op zijn naam. Als alles goed gaat en er foto's/film mag genomen worden, zijn we deze middag en op een andere plaats getuige hoe het er aan toe gaat in het besloten wereldje van deze Thaise gevederde gladiatoren.
19/04 Er waren 25 brandweermannen en twee hovercrafts nodig om zeven koeien uit een modderige rivier te redden.
De koeien waren naar de rivier gelopen omdat ze opgeschrikt werden door onweer. Toen het even later begon te regenen, raakten de koeien vast in de modder.
Een Britse hulporganisatie kwam in actie om de dieren te redden. Er waren 25 brandweermannen aanwezig om de beesten met touw, tractors en zelfs hovercrafts uit de modder te helpen. De koeien konden na enkele uren bevrijd worden.
Communicatie tussen ondergrondse en bovengrondse plant-etende insecten.
Ecoloog Roxina Soler en haar collega's hebben ontdekt dat ondergrondse en bovengrondse plant-etende insecten met elkaar kunnen communiceren door planten als telefoons te gebruiken. Ondergrondse insecten geven via de bladeren van de plant chemische waarschuwingssignalen af. Bovengrondse insecten weten zo dat de plant al 'bezet' is.
Bovengrondse, blad-etende insecten geven de voorkeur aan planten die nog niet bezet zijn door ondergrondse, wortel-etende, insecten. Ondergrondse insecten geven chemische signalen via de bladeren van de plant, die bovengrondse insecten waarschuwen over hun aanwezigheid. Deze berichtgeving stelt ruimtelijk gescheiden insecten in staat om elkaar te vermijden, waardoor ze geen strijd hoeven te leveren om de plant.
In afgelopen jaren is ontdekt dat verschillende soorten bovengrondse insecten zich slecht ontwikkelen wanneer ze zich voeden met planten die ook ondergrondse bewoners hebben en omgekeerd. Het lijkt erop dat via natuurlijke selectie een mechanisme ontwikkeld is dat de ondergrondse en bovengrondse insecten in staat stelt elkaar te detecteren. Zo wordt onnodige competitie vermeden.
Groene telefoonlijnen Via de 'groene telefoonlijnen', kunnen ondergrondse insecten ook communiceren met een derde partij, namelijk de natuurlijke vijand van rupsen. Parasitaire wespen leggen hun eieren in bovengrondse insecten. De wespen profiteren ook van de vluchtige signalen die worden afgegeven door de bladeren, omdat ze daardoor weten waar ze goede gastheren kunnen vinden voor hun eieren. De communicatie tussen ondergrondse en bovengrondse insecten is slechts bestudeerd in een aantal systemen. Het is nog onduidelijk hoe algemeen dit verschijnsel is.
Dit onderzoek is uitgevoerd in het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW), door Roxina Soler, Jeffrey Harvey, Martijn Bezemer, Wim van der Putten en Louise Vet. Het PhD-project, waarin dit onderzoek is uitgevoerd, is een project uit de Vrije Competitie van ALW.
HULDENBERG- Grote aantallen bijen die van de ene dag op de andere verdwijnen. Sinds een jaar of vijf is het een probleem dat almaar groter wordt. Ook in Vlaams-Brabant.
De verdwijningsziekte of colony collapse disorder maakt dat imkers wereldwijd met de handen in het haar zitten. Miljoenen bijen zijn de afgelopen jaren op onverklaarbare wijze verdwenen en gestorven. In 2007 was zeventig procent van de bijen in onze Zwalmstreek verdwenen. In de VS waren er dat jaar zelfs regio's waar negentig procent van de beestje spoorloos was en in Duitsland verdween dat jaar een derde van de totale bijenpopulatie.
Marc Ferdinand is een imker in Neerijse en verloor nog niet zo lang geleden één van zijn volkeren. 'Plots lagen ze allemaal dood op de grond', vertelt Ferdinand. 'Nochtans zijn we in deze regio altijd redelijk goed gespaard gebleven van de verdwijningsziekte en de plotse onverklaarbare dood van de bijen.'
Naar de precieze oorzaak van het probleem heeft Ferdinand het gissen: 'Vermoedelijk gaat het om verschillende factoren. Zeker de varroamijt is een grote boosdoener. Dat is een spinachtige die zich voedt met het broed van de bijen met misvorming of de dood tot gevolg. Er wordt ook vaak een beschuldigende vinger uitgestoken naar de pesticiden en insecticiden. Die zouden er eventueel voor kunnen zorgen dat de bijen oriëntatieproblemen krijgen. Een andere oorzaak is misschien het genetisch gemanipuleerde maïs. Het stuifmeel daarvan zou waardeloos zijn en aangetast door de producten die aan de genetisch gemanipuleerde maïs zijn toegevoegd. Ook het feit dat er wordt geprobeerd om de beste bijen te kweken, kan ze vatbaar maken voor bepaalde ziektes en dus niet resistent tegen de varroamijt.'
Ferdinand is ondertussen naar verschillende congressen geweest. 'Een wereld zonder bijen is vrijwel ondenkbaar', vertelt Ferdinand met grote zekerheid. 'Zij zorgen immers voor de bestuiving. Het fruit zou bijvoorbeeld misvormd zijn en helemaal niet meer zo lekker. Daarom moet er volgens mij dringend meer onderzoek gedaan worden naar de rol van de pesticiden, want dat er iets scheelt lijkt me wel duidelijk. Toch ligt een deel van de verantwoordelijkheid ook bij de imker zelf', denkt Ferdinand. 'Je kan die beesten wel hun honing afnemen, maar ze moeten dan iets in de plaats krijgen. Ik zorg goed voor mijn beesten en misschien is het ook daarom dat ik voorlopig van het grootste leed bespaard blijf.'
Er zijn vele verschillende schimmels die huidaandoeningen kunnen veroorzaken, maar bij de kat is eigenlijk altijd de schimmel Microsporum canis de veroorzaker. De aandoening kan bij katten op alle leeftijden voorkomen. Het meest waargenomen worden nestinfecties bij de kittens. De schimmel is zeer besmettelijk en de infectie vindt plaats door direct contact met aangetaste dieren of via schimmelsporen uit de omgeving. De huidschimmel kan van de kat overgaan op de hond, een andere kat, de cavia en ook op de mens! In circa 30% van de gevallen gebeurt dat ook. Een groot aantal katten blijkt drager te zijn van de aandoening. Deze katten hebben zelf geen vacht- of huidproblemen, maar kunnen wel de infectie overdragen op andere katten en de mens. Deze dieren worden symptoomloze dragers genoemd en zij zijn vrijwel altijd verantwoordelijk voor problemen in het dierenasiel of -hotel. Het is dan ook van belang deze dieren op te sporen. De schimmelinfectie openbaart zich meestal op de kop en de poten van de kat. De dieren hebben geen jeuk. Er wordt een aantal verschillende vormen onderscheiden: 1. De zgn. ringworm-plekken. Deze bestaan uit ronde, kale en rode huidgedeelten die steeds iets groter worden en waarop huidschilfers zichtbaar zijn. Soms is de huid ook ontstoken. 2. Gebieden met afgebroken haren zodat het lijkt alsof de vacht is aangevreten door motten. De huid onder de haren kan rood verkleurd zijn. Met name deze laatste vorm komt zeer veel voor.
Uit onderzoek blijkt dat het aantal katten dat drager is van schimmels schommelt rond de 20%. Dat betekent dus één op de vijf katten!
Alleen door middel van laboratoriumonderzoek kan vastgesteld worden dat sprake is van een schimmelinfectie. Het te onderzoeken materiaal kan bestaan uit haren, die bij voorkeur dienen te zijn verwijderd uit de huid aan de rand van de huidplekken, of uit oppervlakkige huidschilfers. Blijkt uit het onderzoek dat sprake is van een schimmelinfectie dan dient de behandeling zich te richten op de aangetaste dieren, contactdieren en de omgeving waarin de katten zich bevinden. Voor wat betreft de omgeving dient gestreefd te worden naar de totale verwijdering van infectieuze schimmelsporen. Samengevat houdt dat in dat: 1. De dieren die een aangetaste huid of vacht hebben, gedeeltelijk en in ernstiger gevallen helemaal dienen te worden geschoren. Dit wekt soms veel weerstand bij de eigenaar op maar is zonder twijfel beter voor de kat; 2. De zieke kat apart dient te worden geplaatst gedurende de gehele behandelingsperiode zodat hij geen andere katten kan infecteren; 3. De omgeving waarin de patiënt verblijft met sterke anti-schimmelmiddelen dient te worden gedesinfecteerd; 4. Desinfectie van kleedjes, kammen, borstels e.d.; 5. Gedurende de gehele behandelingsperiode dient contact met andere dieren te worden vermeden.
Naast deze maatregelen dient ook een behandeling ingesteld te worden met diergeneesmiddelen. Zo moeten op de zichtbare plekken driemaal daags een zalf met een antischimmel middel worden aangebracht. Bij uitgebreidere besmetting is het soms nodig de dieren te wassen met een geschikte shampoo en zullen via de bek pilletjes moeten worden ingegeven. In dit kader is het van belang dat de eigenaar beseft dat een behandeling van en kat met een schimmelinfectie lang duurt. Soms wel vier tot zes weken! Indien tevens de nagels zijn aangetast zal de behandeling veelal vier tot zes maanden bedragen. Daarnaast is met name bij drachtige katten voorzichtigheid geboden met het ingeven van anti-schimmel pilletjes via de bek. Als gevolg daarvan kunnen bij de kittens in de baarmoeder namelijk afwijkingen ontstaan.
Onze hoofdredacteur Henk Lommers, dierenarts in hart en nieren, geeft regelmatig tips voor het houden van verschillende huisdieren.
Er zitten 2 vliegen op een koeienvlaai. Zegt de ene vlieg tegen de andere: "Ik weet een leuke mop." Zegt de ander: " Goed, je mag hem vertellen als het maar geen vieze is, want ik ben net aan het eten!"
Er zitten twee olifanten naast de weg. Zegt de een tegen de andere: 'Lekker windje he', zegt de andere: 'Zal ik er nog eentje laten?'
"Zoals mijn Sint-bernard bestaat er geen tweede hond!" pocht Jan tegen zijn buurman. Buurman: "Wat is er dan voor bijzonders aan hem?" Jan: "Hij brengt me elke dag de krant." Buurman: "Nou en?" Jan: "Maar ik heb helemaal geen abonnement!"
Zegt de ene kip tegen de andere: "Ik had vannacht zo'n hoge koorts dat ik een gekookt ei gelegd heb!"
Ze zijn er niet meer, onze drie straathonden waar we dagelijks eten aan gaven. Steevast en trouw stonden ze 's morgends klaar aan onze poort om hun portie kip met rijst en hondenbrokken op te eisen. Deze morgend echter, niets te bespeuren. Tijdens een ochtendwandeling met onze Amai, Oei oei en Ai ai zag ik ze liggen... Hoogstwaarschijnlijk vergiftigd door de kippenkweker in het naburig dorp die al eens liet weten dat ze 's nachts kippen kwamen stelen bij hem..... Het harde en droeve lot van vele "straydogs" hier in de omgeving. Een der volgende dagen zullen er wel een paar andere komen opdagen om hun terein te afbakenen en de kringloop begint opnieuw.
De Black banded Trevally of pla samli of "ปลาสำล" is een zout- en brakwatervis die voorkomt in een tropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in zeeën en koraalriffen. De diepte waarop de soort voorkomt is 20 tot 150 m onder het wateroppervlak.
Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel, waarmee het zich voedt door te jagen op macrofauna (het is een roofvis).
De barracuda's (Sphyraenidae) vormen een familie van baarsachtige vissen en is de "pijlsnoek" van het koraalrif. Van kop tot staart een ideale roofvis. Met vervaarlijke tanden in de kaken, een slank torpedovormig lichaam en een staart gebouwd op voortstuwing. In sommige delen van de wereld worden ze meer gevreesd dan haaien, maar meestal zijn dergelijke verhalen sterk overdreven. Er zijn slechts weinig betrouwbare getuigenissen van ongevallen, al of niet met dodelijke afloop, ten gevolge van een aanval van barracuda's.
Papierwespen zijn de bekendste groep van wespen vanwege de grootte, de vaak zwart/gele kleuren en het feit dat een aantal soorten vrij agressief kan zijn en dan snel steekt. De naam is te danken aan de nesten, die van houtvezels worden gemaakt. Omdat de wespen de vezels fijnkauwen en in dunne laagjes aanbrengen, lijkt het nest van papier te zijn gemaakt.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Deze morgend kon ik dit exemplaar fotograferen... na nazicht blijk het een Common Birdwing te zijn, waar ik volgende gegevens van vond: een dagvlinder uit de familie Papilionidae, de grote pages. De spanwijdte bedraagt tussen de 160 en 180 millimeter.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Onderzoekers in Dubai hebben voor de eerste keer een kameel succesvol gekloond. Het Engelstalige dagblad The National meldde vandaag de geboorte van het kalf. Het zag op 8 april het levenslicht.
Het vrouwelijke kalf werd Injaz gedoopt. In het Nederlands betekent dat "succes". Injaz is het resultaat van vijf jaar lang onderzoek. "Wij zijn allemaal heel opgewonden over de geboorte. Zij is het resultaat van kunde en samenwerking", zegt Lulu Skidmore, directeur van het Kamelen Reproductiecentrum, aan de krant. (dpa/ka)
Mierensoort in Amazone plant zich voort zonder mannetjes
Mierensoort in Amazone plant zich voort zonder mannetjes
Amerikaanse wetenschappers hebben in de Amazone een mierensoort ontdekt die geen mannetjes meer nodig heeft voor de voortplanting. De soort plant zich voort doordat de koningin zichzelf kloont en genetisch identieke dochters op de wereld zet. Het onderzoek van de Amerikanen staat vandaag in een wetenschappelijk tijdschrift.
De mierensoort is volgens de wetenschappers van de Universiteit van Arizona de eerste die geen seks nodig heeft om zich voort te planten. Het voortplantingsorgaan is door de jaren heen onbruikbaar geworden bij deze mieren en ze hebben allemaal hetzelfde DNA.
Wanneer en waarom dit soort voortplanting ontstaan is bij deze mieren, is voor de wetenschappers nog een raadsel. "Het is in ieder geval buitengewoon zeldzaam voor mieren." (ka)
Vlaams minister van Leefmilieu Hilde Crevits zoekt naar een oplossing voor het probleem van de vossenlintworm. Die lintworm rukt nu ook op in Vlaanderen en is niet zonder gevaren voor de mens. Mensen die besmet raken, riskeren zonder behandeling zelfs een fatale leveraandoening (alveolaire echinococcosis). De ziekte is volgens minister Crevits tot dusver zes keer vastgesteld in België. Via ontlasting en pluimstaart De vossenlintworm is een kleine lintworm (2-6 mm) die voorkomt in de dunne darm van de vos. Besmette vossen verspreiden de gevaarlijke parasiet via hun ontlasting en hun pluimstaart. Mensen kunnen besmet worden wanneer ze bijvoorbeeld in het wild braambessen plukken die besmet zijn met de eitjes. Zo'n besmetting kan leiden tot een ernstige leveraandoening. In de lever kan de larve van een lintworm uitgroeien tot een cyste. Zonder behandeling wordt stilaan het hele orgaan vernietigd.
Volgens Open Vld-politica Vera Van der Borght is de prognose zonder behandeling doorgaans zeer slecht. "In 70 tot 90 procent van de gevallen is de ziekte dodelijk", aldus Van der Borght. Bovendien bedraagt de incubatietijd bij de ziekte vijf à vijftien jaar. Helft vossen in Wallonië besmet De vossenlintworm komt al een tijdje voor in delen van Europa. Ook in Wallonië neemt het aantal besmette vossen toe. In Wallonië zijn zelfs de helft van de vossen besmet. Nu zou de lintworm ook bezig zijn aan een opmars in Vlaanderen, met name in het zuiden van Oost-Vlaanderen. "Als u het mij vraagt, is dat een reëel gevaar voor de volksgezondheid", aldus Van der Borght.
Minister van Leefmilieu Hilde Crevits is op de hoogte van het fenomeen, maar zegt dat de verspreiding van de lintworm moeilijk in te dijken is. Zij wil met alle partners rond de tafel zitten om te kijken of een bijsturing van het beheer een oplossing kan bieden. Zonder meer de populatie uitdunnen zou wel eens het tegenovergestelde effect kunnen hebben, waarschuwt Crevits.
Door de populatie uit te dunnen, komen er bijvoorbeeld meer territoria vrij die ingenomen worden door vossen die van elders komen en die mogelijk besmet zijn, waardoor de parasiet zich nog sneller zou kunnen verspreiden.
Daarnaast komt er een gerichte sensibiliseringscampagne rond de vossenlintworm en krijgt het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) de taak om het fenomeen nauwlettend te monitoren. Crevits ziet ook een taak weggelegd voor de administratie Gezondheidszorg. Die heeft trouwens al een brochure uitgebracht over de preventie van de verspreiding van besmetting met de vossenlintworm.
10:04Update In Groot-Brittannië heeft een man wilde vossen kunstjes geleerd. De beestjes tonen hun trucjes in ruil voor voedsel.
De 80-jarige Richard Lavelle merkte vijf jaar geleden een vos met kleintjes in de tuin van de buren op. Hij gaf ze af en toe wat te eten en toen de moeder stierf, bleven de kleine vosjes naar de man toekomen. Ze blijven zelfs braaf op de oprit wachten wanneer Lavelle niet thuis is.
De weduwnaar geeft ze elke dag een portie hesp en kalkoen. Maar de vossen doen wel eerst kunstjes voordat ze het krijgen: "Ik wilde ze aanvankelijk laten zitten als honden, maar dat lukte niet. Ik laat ze nu op hun achterste poten staan door met hapjes boven hun koppen te zwaaien."
Voedsel
"Ik vind het geweldig dat ik ze kan helpen. En de buren zijn ook blij want nu graven de vossen niet meer hun tuin overhoop op zoek naar voedsel", zegt Lavelle.
Verhuis
De Britse dierenbescherming is echter niet zo blij met de activiteiten van de man. "Deze wilde dieren worden afhankelijk van mensen, maar wat gebeurt er dan als je verhuist?" aldus woordvoerster Helen Briggs. Ze raadt mensen dan ook af om wilde dieren te voederen.
Uitzonderlijk wit Highland-kalf geboren in Groot-Brittannië
Uitzonderlijk wit Highland-kalf geboren in Groot-Brittannië
16/04 In Groot-Brittannië heeft een bruine Highland-koe een wit kalfje gekregen. Volgens de eigenaar is ze geen albino maar heeft ze een genetische afwijking.
De Highland-runderen zijn een van de oudste rassen in Groot-Brittannië. Ze staan bekend voor hun ruw, rood en bruin haar en hun lange horens. Dit kalfje, dat de naam Heather meekreeg, is dus een grote uitzondering. Toch is er niets mis mee volgens haar eigenaar.
"Het kalfje is heel mooi en ontzettend lief. De meeste koeien lopen weg als ze mensen zien, maar Heather komt naar mij toegelopen alsof ze een hondje is," aldus de 42-jarige Andrew Nunn.
Recessief
Heather is dus perfect gezond, alleen heeft ze een andere kleur. Volgens onderzoekers komt dit maar heel weinig voor omdat het gen dat voor de witte kleur zorgt recessief is.
Vergeet het gezegde 'in mei leggen alle vogels een ei', want dat is onzin. Eenden beginnen er al aan halfweg februari. 'Het zijn de vroegste broeders in Europa', zegt Rob Lückerath.
Rond deze tijd kruipen de eendjes uit hun ei. ' Donsjes heten ze dan', zegt Rob Lückerath. Die naam hebben ze uiteraard niet gestolen als je die heerlijk mooie bolletjes dons achter mama aan ziet waggelen. Na vier weken verandert de naam, dan zijn het pijlen .
Eenden die in het wild leven, leggen normaal een keer per jaar gemiddeld tien eieren.
'Maar dan moeten de eendjes de kans krijgen om op te groeien', zegt de dierendokter. 'Het is nu heel belangrijk dat het niet te koud of te regenachtig is want dan gaan de donsjes dood. Niet door de temperaturen maar omdat er bij kou en regen geen muggen rondzoemen en dat is hun belangrijkste voedingsbron. Als het toch gebeurt en alle donsjes sterven, dan legt de moeder opnieuw.'
Eendennesten vind je langs de waterkant. Mama eend broedt de eieren uit terwijl vader, normaal leven ze als een stel, een stapje in de wereld zet om te kijken of er nog vruchtbare vrouwtjes in de buurt te spotten zijn. 'Een moedereend is een heel dapper dier', zegt Rob Lückerath. 'Als er wandelaars in de buurt komen, gaat ze van het nest en vliegt heel erg laag over alsof ze wil zeggen kom hier, je moet mij hebben .'
Gedomesticeerde eenden kunnen meer eieren leggen, net als kippen of ganzen. Het verschil met kippen is dat eenden en ganzen meer in periodes leggen. 'Als ze genoeg energie heeft, legt ze een ei', zegt de dierendokter. 'Bij jou in de tuin krijgt ze voldoende eten en zijn er geen natuurlijke bedreigingen.'
Eenden en ganzen hebben veel overeenkomsten als het gaat over het leggen van eieren. 'En zij zijn niet de enige gevederde vrienden die het best naar hun zin hebben in de tuin', zegt Rob Lückerath. 'Waarom geen fazant, je hebt ontzettend mooie exemplaren, parelhoen of kalkoen?'
Iedere ochtend staan de katten te miauwen alsof ze willen zeggen 'waar blijft mijn ontbijt'. De hond is vaak uren zoet met het speelgoedbeen dat voor hem onder de kerstboom lag en de geiten in de tuin zijn al blij met een nieuwe boomstam waar ze op kunnen klauteren. Dieren, heerlijk om te hebben maar ze kosten ook een aardige cent. Dierendokter Rob Lückerath zocht op wat een hond, kat, konijn en geit of schaap gemiddeld kosten.
Hond
Aankoop: Afhankelijk van het ras kost een hond tussen de 400 en de 1.200 euro. Mand/speelgoed: zon 150 euro. Gezondheidszorg: Een hond moet jaarlijks een aantal vaccinaties krijgen, daarvoor betaal je 50 euro. Eens in de drie maanden moet je hen behandelen de producten om te ontwormen, voorkomen van vlooien, teken en andere vieze beestjes bij. Daarvoor moet je gemiddeld op zon 23 euro per trimester rekenen. Hoe groter de hond, hoe hoger de prijs.
Identiteitschip: ongeveer 50 euro. Dat zit normaal in de prijs van de rashond. Het is bij wet verplicht. Sterilisatie/castratie: Een sterilisatie kost tussen de 250 en de 400 euro, een castratie tussen de 100 en de 200 euro. Voeding: Is heel erg afhankelijk van de grootte van het dier. Een Westie bijvoorbeeld eet nauwelijks iets. Het hele diertje is zo groot als de kop van een Newfoundlander. Rob Lückerath neemt een gemiddelde van 0,50 euro per dag. Tandverzorging: Een hond die slecht voer krijgt, moet vanaf zijn zesde jaar jaarlijks een detartrage krijgen, zegt Rob Lückerath. Dat is het ontkalken van de tanden zeg maar. Onvoorziene kosten: zet elk jaar 30 euro opzij (afhankelijk van de grootte) voor speciale zorg of voor medicijnen tegen ouderdomskwaaltjes. Er bestaan tegenwoordig ook verzekeringsmaatschappijen die je hierbij kunnen helpen.
Een hond die tien jaar wordt (aankoopprijs niet meegerekend), kost zon 4.000 euro.
Kat
Aankoop: gewone straatkatten kosten niks, voor raskatten betaal je tussen de 400 en de 1.600 euro. Mand/kattenbak/krabpaal/speeltjes: gemiddeld 150 euro. Identiteitschip: Niet verplicht voor katten maar wordt aangeraden voor katten die buiten komen, 50 euro. Gezondheidszorg: 60 euro per jaar en driemaandelijkse zorg tegen vlooien en ander ongedierte, ongeveer 23 euro. Sterilisatie/castratie: Steriliseren kost zon 120 euro, castreren 60 euro. Voeding: Gemiddeld even duur als voor een hond, zon 0,50 euro per dag. Onvoorziene kosten: 30 euro per jaar in de spaarpot.
Ook een kat die tien jaar wordt (aankoopprijs niet meegerekend), heeft zon 4.000 euro gekost.
Konijn
Aankoop: Bij een hobbykweker vind je een klein raskonijntje voor zon 5 euro, op tentoonstellingen betaal je van 15 euro tot 30 euro. In de winkel kost een konijn gemiddeld 20 euro. Hok/dranknippel: BEen binnenhok kost zon 50 euro, een buitenhok 75 euro. Andere spullen kosten zon 10 euro. Gezondheidszorg: konijnen die buiten zitten moet je preventief inenten, kost 2 euro per konijn. Voeding: Ongeveer 100 gram krachtvoer per dag of 0,10 euro per dag. Daarnaast is een konijn heel blij met een stukje appel, wortel, wat gras. Onvoorziene kosten: 30 euro per jaar
Een konijn dat tien jaar wordt (aankoopprijs niet meegerekend), heeft zon 750 euro gekost.
Geit of schaap
Aankoop: hangt af van het ras maar kost gemiddeld 75 euro. Hok/ruimte: Wil je een groene weide behouden, met andere woorden dat de dieren niet alles kaal eten en je een natuurlijke habitat creëert, dan zet je drie geiten of schapen per hectare. In een gewone tuin kunnen twee geiten heel gelukkig leven. Gezondheidszorg: twee keer per jaar goed ontwormen en de hoefjes bijwerken, kostprijs 35 euro per keer. Schapen moet je ook nog laten scheren: dat kost 10 euro per schaap. Let erop dat de dieren in zomer preventief behandeld worden tegen de wolvlieg, die eieren legt in de vacht.
Steriliseren/castreren: steriliseren komt haast nooit voor, een bok moet je zeker laten castreren: 60 euro. Voeding: in het voorjaar bijvoeren met hooi, in het najaar krachtvoer bijgeven, kost 10 euro voor een zak van 25 kilogram. Hartje winter hebben de dieren ongeveer 1 kilogram per dag nodig. Onvoorziene kosten: 30 euro per jaar in de spaarpot.
Een schaap of geit die tien jaar wordt (aankoopprijs niet meegerekend), heeft zon 1.400 euro gekost.
Dieren en gezondheid: verzorg de tanden van uw hond!
Dieren en gezondheid: verzorg de tanden van uw hond!
Als u het gebit van uw hond goed verzorgt, kunt u zijn leven aan uw zijde verlengen! De twee gouden regels: vleesbrokken en tandenpoetsen!
De 42 tanden van de vleeseter
Vanaf de vierde maand maken de melktanden van uw puppy geleidelijk aan plaats voor de volwassen tanden. Met 4,5 maand heeft hij meestal zijn definitieve snijtanden, de hoektanden verschijnen met 5 maanden. De kiezen of maaltanden verschijnen vanaf de 6de maand en met 7 maanden is het definitieve gebit volledig. Uw hond heeft dan de 42 tanden van een vleeseter. Van dan af is het belangrijk dat u zijn gebit goed verzorgt om achteraf geen tandproblemen te krijgen.
Tandsteen, de vijand van de tanden
Elke keer dat uw hond eet, zetten er zich voedingsresten neer op zijn tanden. De bacteriën gebruiken die restjes om zich te vermeerderen en vormen op de tanden een film, de zogeheten tandplaque . Die plaque - hij is voor het blote oog niet te zien - voedt weer andere bacteriën en veroorzaakt de vorming van tandsteen. Als dat op de tanden blijft zitten, kan er een ontsteking van het tandvlees volgen. Dat wordt dan rood en gaat opzwellen.
In dat stadium is verwijderen van het tandsteen de enige mogelijke behandeling. De ingreep gebeurt bij honden onder volledige verdoving. Als het tandsteen niet verwijderd wordt, gaat het beetje bij beetje de ligamenten die de tanden met de kaak verbinden, aantasten. De tanden komen dan los te zitten en vallen uit. Er kunnen ook abcessen ontstaan en soms kan de ontsteking nadien overgaan op andere organen, zoals het hart of de lever. Alle honden hebben last van tandsteen, maar sommige kleine rassen zijn er gevoelig voor en ontwikkelen het heel snel. Dat is onder meer het geval met leeuwhondjes, yorkshires en poedels.
Hoe de symptomen van een ongezond gebit te herkennen?
Een slechte adem is vaak een alarmsignaal dat erop wijst dat de tanden niet in orde zijn, al kunnen er nog heel wat andere oorzaken in het spel zijn (slechte vertering )
De tandvleesontsteking die door het tandsteen is veroorzaakt, is bovendien een pijnlijk fenomeen. De pijn kan tot uiting komen door een overmatige speekselproductie, problemen om het voedsel te kauwen, en in een verder gevorderd stadium, het gewoon weigeren van voedsel. Als u dan de lippen van uw hond omhoog zou doen, zou u het tandsteen goed zien zitten. Het is een bruinachtige neerslag die in een eerste fase vaak op het oppervlak van de kiezen en aan de basis van de hoektanden verschijnt.
Vleesbrokken en tandenborstel
Als u wilt voorkomen dat uw hond zijn tanden verliest, moet u twee regels in acht nemen. Eén: geef hem voedsel op basis van droge vleesbrokken . Die zullen bij het kauwen automatisch de tanden reinigen. Regel twee: verwijder dagelijks de tandplaque met een tandenborstel en tandpasta voor honden (die heeft een vleessmaak). Om de tandverzorging gemakkelijker te laten verlopen, moet u uw hond daar zo vroeg mogelijk aan leren wennen! Als dat niet gebeurt en de verzorging niet vlotjes loopt, zijn er nog andere, weliswaar minder efficiënte middelen voor tandreiniging die toch hun nut hebben. In speciale dierenzaken vindt u voorwerpen en botten in rundshuid om op te kauwen en ook ontsmettende producten die u dagelijks in het drinkwater van uw hond moet doen. (DA Pensis)
NIEUWPOORT- Wrakduiker Gert Vanluchene schrikt niet meer van een reuzenkabeljauw of een kwal van drie meter lang. Maar toen hij zondag midden in een school tuimelaars vanuit de Noordzee opdook, kreeg hij tranen in de ogen.
Gert en zijn kompanen Didier Balencourt en Pieter Jonckers, allemaal uit het Brusselse, zijn verwoede duikers. Op Pasen gingen ze kopje onder op dertig km uit de kust van Nieuwpoort.
'We waren - zoals wel vaker - op zoek naar oude scheepswrakken. Op zich is dat al heel opwindend. We waren dan ook bijzonder tevreden toen we - eenmaal terug boven water - in het zonnetje een pintje konden drinken in de rubberboot. Plots verschenen er boven ons hoofd zwermen meeuwen en zagen we links en rechts van onze boot zilveren schichten. Meteen daarna schoten er twee tuimelaars uit het water. Dat was het begin van een spectaculaire vertoning. Blijkbaar waren we midden in de lunch van een tiental dolfijnen terechtgekomen. Er waren exemplaren van twee meter bij, maar ook kleintjes. Zeker een uur lang bleven ze hun kunstjes tonen rond onze boot. Het is niet de eerste keer dat we in de Noordzee dolfijnen zien. Meestal was dat echter op een grote afstand en zagen we alleen hun vinnen en opstuivend water uit hun ademgat. Maar zo dichtbij en zo lang, dat had ik nog nooit meegemaakt. Onze mond viel open van verbazing en er schoten tranen in mijn ogen.'
'Veel mensen denken dat dolfijnen alleen in het zuidelijk halfrond voorkomen maar er zijn in de Noordzee altijd al dolfijnen geweest', zegt Wim Wauters van het Sealifecenter in Blankenberge. 'Die dieren staan echter aan de top van de voedselpiramide. De vervuiling van het water had een nefaste invloed op de haring- en wijtingpopulatie en dus lieten ze zich hier de voorbije decennia steeds minder zien. Net zoals er vaker kolonies zeehonden voorkomen voor onze kust, zien we de jongste tijd steeds meer bruinvissen en tuimelaars. Dat is een teken dat de waterkwaliteit er weer op vooruitgaat. Bovendien heeft de visserijsector voorzorgen genomen om te voorkomen dat dolfijnen in de netten terechtkomen.'
Agressie van mannen tegen vrouwen is normaal bij chimpansees. De dames lijden daaronder, maar hebben blijkbaar weinig keus. Want ze hebben het vaakst seks met de mannen van wie ze de meeste klappen krijgen.
Eind vorig jaar kwamen ze al in het nieuws met de ontdekking dat chimpanseemannen oudere vrouwtjes aantrekkelijker vinden dan jonge. Nu publiceren Martin Muller en collegas van twee Amerikaanse universiteiten weer een opzienbarende uitkomst van hun apenonderzoek. Vrouwenmishandeling gaat bij chimpansees hand in hand met seks. Geweld loont blijkbaar, stellen de antropologen in het vakblad Proceedings of the Royal Society B.
Het was geen gemakkelijk onderzoek, daar in het tropische bos. Ruziemakende chimpansees lokaliseren is nog niet eens zo heel moeilijk, want ze krijsen er luid bij en voeren vaak een hele show op met losgerukte takken en rechtopstaande haren. Maar als je dat systematisch in kaart wilt brengen, ben je wel even bezig. De onderzoekers gebruikten de gegevens van tien jaar gedragsobservaties onder de chimps in het Oegandese Kibale National Park.
Ze wilden weten of de agressie van mannetjes tegen vrouwtjes een vorm van seksuele dwang is. Als dat zo is, moet je dit aan drie dingen kunnen zien, schrijven ze. De vruchtbaarste vrouwen zullen het hevigst belaagd worden, de meest belaagde vrouwen zullen het vaakst paren en de mannetjes zullen vooral paren met de vrouwen die vaakst het slachtoffer zijn van hun agressie. Allemaal voorspellingen die goed te toetsen zijn.
En het klopt ook allemaal, stellen Muller en zijn medewerkers. Chimpanseedames die nog nooit moeder zijn geworden, zijn minder vruchtbaar. Ze worden gemiddeld pas na ruim duizend paringen zwanger, terwijl dat getal na het eerste kind onder de vijfhonderd ligt. Mannen doen het liever met zon ervaren vrouwtje. En die dames worden ook veel vaker het slachtoffer van geweld, zoals voorspeld.
De ervaren chimpanseevrouwen zijn het aantrekkelijkst voor de mannen als ze in hun vruchtbare periode zijn, wat goed te zien is aan hun gezwollen achterwerk. Dat is precies de periode waarin ze het meest worden geslagen en bedreigd, blijkt uit de observaties. Er was bovendien een duidelijk verband tussen agressie en paringen. Hoe meer er binnen een tweetal werd geslagen, hoe meer seks ze met elkaar hadden. De rang van het mannetje in de groep maakte daarbij niet uit, dus het was niet zo dat dominantie de achterliggende oorzaak van zowel slaag als seks was.
Je zou kunnen denken dat de ruzies een bijproduct zijn van het feit dat mannen nu eenmaal vaker en langer rondhangen bij een vruchtbaar vrouwtje. Maar die vlieger gaat niet op, aldus de onderzoekers. Het verband tussen gewelddadigheden en paringen blijft namelijk ook in stand als de duur van het samenzijn erin wordt verrekend.
Is het nu zo dat de vrouwen zelf kiezen voor een agressieve sekspartner, of zijn ze echt het slachtoffer van seksueel geweld? Het laatste, menen de onderzoekers. Ze baseren zich daarbij op stresshormonen, te meten in de urine van de apen. Om dat te kunnen doen, hebben veldonderzoekers zeven jaar lang klaargestaan met een plastic zak aan een twee meter lange stok, om die in de stroom te houden wanneer een chimpanseedame vanaf een tak omlaag plaste. Waren ze te laat, dan konden ze nog wat vocht van het onderliggende bladerdek in een pipet opzuigen, hoewel dat natuurlijk minder trefzeker was.
Vrouwelijke chimpansees met kinderen hadden duidelijk meer stress in hun vruchtbare periode, wanneer ze veel geweld over zich heen kregen, dan daarbuiten. In de urine van kinderloze seksegenoten was zon piek niet te vinden. Keihard bewijs is het niet, maar het is wel een aanwijzing dat de dames zich niet voor hun lol laten molesteren.
Waarom gaan ze er dan niet met één mannetje vandoor tijdens hun vruchtbaarheidspiek? Die zou dan zonder geweld aan zijn trekken kunnen komen, en het vrouwtje heeft verder van niemand last. Het antwoord is al bekend uit eerdere onderzoeken. Chimpanseevrouwen kunnen het maar beter met veel mannen doen, omdat daardoor onduidelijk is wie de vader is van het kroost. Zo beschermen ze hun kind tegen geweld van diezelfde mannen, die niet graag hun eigen kind doodslaan. Desondanks blijft kindermoord een belangrijk risico in een chimpanseekolonie, schrijven de onderzoekers.
Al met al geeft dit onderzoek niet bepaald een romantisch beeld van het leven van de Oegandese chimps. Wat zegt dit nu over het liefdesleven der mensen? De onderzoekers laten zich daar niet over uit. Maar wie kent niet de uitdrukking meisjes plagen is kusjes vragen?
Visjes die zijn uitgebroed in de bek van een andere soort, kiezen later voor de 'verkeerde' partner. Hun seksuele voorkeur is dus aangeleerd, niet aangeboren. Dat zou wel eens een van de belangrijkste drijvende krachten kunnen zijn achter de explosieve soortvorming in de Afrikaanse meren, meent biologe Machteld Verzijden.
De meeste vissen laten hun kinderen aan hun lot over zodra de eieren uitgekomen of zelfs maar gelegd zijn, maar de honderden soorten cichliden in de grote Afrikaanse meren doen het anders. Aanstaande moeders dragen de eitjes drie à vier weken lang in hun bek rond en blijven ook daarna nog liefdevol voor de kleintjes zorgen. Dreigt er gevaar, dan schiet het kroost snel weer terug in mamas muil. Tot de kinders te groot worden, natuurlijk.
De Leidse biologe Machteld Verzijden deed een experiment waarbij ze de eitjes verwisselde van twee nauw verwante soorten muilbroedende cichliden. Waarom? Het ging ons om de partnerkeuze van de visjes die zo zijn opgegroeid. Kiezen de vrouwtjes later voor een mannetje van hun eigen soort, of liever voor de soort van hun gastmoeder? Oftewel: is de partnerkeuze vooral aangeboren of is hij aangeleerd? Die vraag houdt biologen al jaren bezig. Het antwoord staat deze week in het vakblad Biology Letters.
Het verwisselen van broedsels bij deze muilbroeders was nog nooit eerder gedaan, vertelt ze. Ik wist van tevoren ook niet of het zou lukken. Gelukkig accepteerde ongeveer de helft van de vrouwtjes de eitjes van een ander, nadat ik eerst hun eigen eitjes voorzichtig uit de mondholte had gedrukt. Ze ruilde de eieren van de soort Pundamilia pundamilia met die van Pundamilia nyereri, een soort die er sterk op lijkt en voor een deel op dezelfde plaatsen voorkomt.
De dieren werden in 2003 met hengels en netten gevangen bij het Tanzaniaanse eiland Makobe, in het Victoriameer. Ze kregen een enkele reis Leiden, waar ze sindsdien worden gekweekt op een dieet van gemalen garnalen en diepvrieserwten.
De twee Pundamilias zijn bijna identiek, maar ze verschillen wel duidelijk als het op de voortplanting aankomt, zegt Verzijden: De mannetjes van de ene soort zijn vooral blauw versierd, de andere rood. En we zien dat vrouwtjes aangetrokken worden door de kleur van hun eigen soort. Hoe feller, hoe beter. Dat houdt de strikte scheiding tussen deze twee soorten in stand. Totdat er een onderzoeker langskomt die de eieren verwisselt.
Volwassen vrouwtjesvissen die als ei de wisseltruc van Machteld Verzijden hadden ondergaan, vielen voornamelijk op mannetjes van hun pleegmoeders soort. Verzijden: Die voorkeur is dus eerder aangeleerd dan aangeboren. En dat is een heel nieuw inzicht. Tot nu toe ging vrijwel iedereen ervan uit dat het een kwestie van genen was. De cichliden hebben heel veel soorten gevormd in korte tijd, vertelt de biologe, en dit kan helpen verklaren waarom het zo snel is gegaan.
Een soort die zich in tweeën splitst, moet aan twee voorwaarden voldoen. Ten eerste moeten er twee herkenbare groepen ontstaan en ten tweede moeten dieren binnen zon groep een sterke voorkeur hebben voor een partner uit die eigen groep. Dan groeien ze steeds verder uit elkaar, tot het echt twee verschillende soorten zijn geworden. Het aangeleerde gedrag maakt splitsing van een soort een stuk gemakkelijker, doordat er vanzelf aan voorwaarde twee wordt voldaan zodra het met voorwaarde één goed zit.
Het is een elegante verklaring, maar er ligt nog wel een belangrijke vraag open: wat leren de visjes nu precies van hun pleegmoeder? Het is geen imitatiegedrag, want zorgende moeders doen niet aan paren. Verzijden: Het zou toch de kleur kunnen zijn waar ze op afgaan, aangezien vrouwtjes van de ene soort wel een klein beetje blauw zijn, en van de andere een pietsje rood. Maar ik denk zelf dat het eerder een kwestie van geur dan van kleur is. Waarschijnlijk krijgen ze in de bek ingeprent wat de geur van hun soort is en vinden ze een mannetje aantrekkelijker als hij net zo ruikt.
Maar dat zou natuurlijk wel raar zijn, want in troebel water vermengen de soorten spontaan omdat de vrouwtjes de mannenkleuren niet goed kunnen onderscheiden. Of het geur, kleur, of misschien toch iets anders is wat de jonge visjes ingeprent krijgen, blijft nog onduidelijk. En daar gaat Machteld Verzijden niets aan doen, want haar promotieonderzoek zit er bijna op. Misschien lost een andere onderzoeker dit raadsel op.
Zebravinkmannetjes willen het liefst een vrouw die hun moeder overtreft. Leidse biologen laten met een elegant experiment zien welk leerproces er achter die overdreven voorkeur steekt. Met die nagellakproef werpen ze nieuw licht op de vraag waarom mannetjes en vrouwtjes er vaak zo verschillend uitzien.
Het werd even lastig toen de goede nagellak plotseling niet meer in de winkel te krijgen was, vertelt Carel ten Cate, gedragsbioloog aan de Universiteit Leiden. Gelukkig had de fabrikant nog wel een voorraadje dat we mochten hebben. De nagellak snavellak, zegt hij een keer per ongeluk was nodig om de snavels van witte zebravinkjes in acht kleuren te verven: van flets oranje tot felrood. Waarom?
Wij doen onderzoek naar de partnerkeuze van zebravinken, antwoordt de bioloog. De mannetjes baseren hun keuze vooral op uiterlijk. Als alle dieren wit zijn, zoals in ons experiment, hebben ze alleen de snavelkleur van de vrouwtjes om op af te gaan. En die kunnen we met nagellak eenvoudig veranderen. Samen met zijn collegas Machteld Verzijden en Eric Etman heeft hij een artikel geschreven dat deze week verscheen in vakblad Current Biology. Gelakte snaveltjes spelen er de hoofdrol in.
In eerder onderzoek was al bewezen dat zebravinkmannetjes die door witte ouders zijn opgevoed, vrouwtjes minder aantrekkelijk vinden als die dezelfde snavelkleur hebben als hun eigen vader. Dames met een snavel in de kleur van moeder vallen juist erg bij ze in de smaak. Van nature hebben vrouwtjes een oranje snavel en mannetjes een rode, en dus is oranje favoriet bij de mannen. Maar als de snavelkleuren met behulp van nagellak verwisseld werden, dan waren de voorkeuren van de mannetjes dat later ook. Ten Cate: Die voorkeur ligt dus niet genetisch vast. Hij wordt ingeprent tijdens de jeugd van de vogels.
Het nu gepubliceerde onderzoek lijkt op deze eerdere proef. Voor dit experiment werden broedende paartjes zebravinken in twee groepen verdeeld. Bij de ene groep werden de snavels gelakt in kleuren die dichtbij hun natuurlijke kleur lagen. Van de andere groep maakten de onderzoekers ook nu een soort travestieten: de mannetjes kregen oranje snavels, de vrouwtjes rode. Na het lakken bracht elk paartje hun jongen groot. Samen, want zo doen zebravinken dat. En ze lieten hun huwelijken niet verpesten door de veranderde snavelkleuren.
Waar vielen de zoons uit deze nesten op toen ze volwassen waren, was de onderzoeksvraag. Ze kregen de keuze uit acht vrouwtjes, vertelt Ten Cate, met snavels die in kleur varieerden van lichtoranje tot dieprood. Om hun voorkeur te testen, zetten we ze in een soort arena, een grote kooi met acht kleinere eromheen. Het mannetje zat in het midden, de vrouwtjes eromheen. Voor elk mannetje, in totaal 35 stuks, werd twee keer 20 minuten lang genoteerd welke vrouwtjes hij toezong.
Het resultaat was duidelijk: de heren voelden zich het meest aangetrokken tot dames met een snavel die nog vrouwelijker van kleur was dan die van hun moeder. Voor de ene groep betekende dat extra licht oranje, voor de andere juist het felst mogelijke rood. Van alles wat bij vaders snavelkleur in de buurt kwam, moesten ze niets hebben, of dat nu rood of oranje was. Ze gingen dus af op het verschil in snavelkleur tussen hun beide ouders en gingen voor de zekerheid maar helemaal aan de kant van moeder zitten met hun voorkeur.
Het mechanisme hierachter heet peak shift, vertelt Ten Cate. Je kunt het zien als een bijproduct van het eigenlijke leerproces, dat erop is gericht om mannetjes van vrouwtjes te kunnen onderscheiden. Het ligt voor de hand dat dit niet alleen bij de snavels van zebravinken een rol speelt, maar bij allerlei kenmerken van vogels en andere gewervelde dieren. Het lijkt misschien een detail, maar de evolutionaire consequenties daarvan kunnen groot zijn. Dit leermechanisme kan namelijk veroorzaken dat verschillen tussen de seksen in een soort steeds groter worden. Het zou ook een opstapje kunnen zijn voor de opsplitsing van een soort in twee nieuwe.
Wat zegt dit nu over de voorkeuren van mensen? Hebben mensenvrouwen hun relatief grote borsten te danken aan peak shift? Ten Cate: Dat is een denkstap die ik zelf niet zou durven maken. Maar ik ken wel een onderzoek dat aantoonde dat mensen partners kiezen die meer op hun ouders lijken dan door toeval kan worden verklaard. En ook een waaruit bleek dat karikaturen van bekende mensen veel gemakkelijker worden herkend dan fotos van die mensen. Dat is ook een voorbeeld van peak shift.
Chimpanseemannetjes kunnen maar beter een stuk vlees meebrengen wanneer ze seks willen. Vrouwelijke chimpansees paren namelijk vaker met soortgenoten die op regelmatige basis hun buit met hen delen, dan met soortgenoten die dat niet doen.
Dat melden primatenkenners van het Max Planck Instituut in Leipzig aan het Amerikaanse vakblad "PLoS ONE". De auteurs Cristina M. Gomes en Christophe Boesh hebben de chimpansees van het Tai nationale park in Ivoorkust in totaal 3.000 uren geobserveerd.
Mannelijke chimpansees die hun buit delen hebben twee keer zoveel partners als chimpansees die dat niet doen. "Vrouwelijke chimpansees die niet in staat zijn om zelf te jagen kunnen zo calorieën opnemen zonder dat ze te veel energie te verbruiken", aldus Gomes.
Goede indruk
Schotse onderzoekers in het West-Afrikaanse Guinea hebben ook waargenomen dat wilde chimpansees begeerde vruchten uit velden en tuinen stelen om ze als geschenk te geven aan vrouwelijke chimpansees in de hoop om zo een goede indruk te maken. Op deze manier kunnen de mannetjes zich zelfs meer voortplanten dan de leider van de groep.
10/04 In Groot-Brittannië heeft een hond chocoladevergiftiging opgelopen nadat hij stiekem paaseieren had opgegeten. Het dier heeft het overleefd, maar zijn eigenaars kunnen hun chocolade maar beter verstoppen.
De labrador Buster had maar liefst 12 chocolade eieren opgegeten toen zijn baasjes hem vonden. Zij brachten hem onmiddellijk naar de dierenarts, die het beestje gelukkig nog kon redden.
Giftig
Chocolade is zeer slecht voor honden omdat ze de stof theobromine niet kunnen verdragen. Zelfs een klein stukje kan honden ziek maken. Dan gaan ze kwijlen, hebben ze buikpijn of krijgen ze een beroerte.
Toilet
Buster heeft veel geluk gehad, maar de ondeugende hond heeft zijn lesje nog altijd niet geleerd. Toen hij thuiskwam, probeerde het beest een zak chips en een rol toiletpapier op te eten.
1. Wat doet een tekenbeet? 2. Hoe kun je ze het beste verwijderen? 3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond? 4. Zijn teken in het buitenland gevaarlijker?
Antwoorden:
1. Wat doet een tekenbeet?
Een tekenbeet zou je kunnen vergelijken met een muggenbeet. Het doel van het dier is om bloed op te zuigen. Als de teek voldoende bloed heeft opgezogen (meestal na enkele dagen), laat deze los, valt op de grond, en rent zo hard mogelijk naar een veilig plekje. Daar vervelt hij, of legt eieren als hij al een paar keer verveld is. Dit gebeurt dus ook als je een teek laat zitten.
2. Hoe kun je ze het beste verwijderen?
Van teken is bekend dat ze ziekten over kunnen brengen, en het is goed om ze binnen 24 uur te verwijderen. Als de teek langer dan 24 uur zuigt, is de kans het grootst dat hij eventueel ziektes over kan brengen via zijn spuug op zijn gastheer (uw hond). Controleer daarom elke dag uw hond op teken, vooral de liezen en snuit zijn de voorkeursplaatsen voor de teek. Met een speciale tekentang of -haak (bij dierenarts of dierenspeciaalzaak te koop) kunt u een teek verwijderen. Zet de tang op de kop van de teek. Maak een draaiende beweging één kant op, zonder te trekken. Of dit met de klok mee moet of tegen de klok in, daarover zijn de meningen verdeeld. Doet u gewoon wat u de gemakkelijkste draairichting vindt.
Als het verwijderen van de teek niet goed lukt (de kop zit nog in de huid), ga dan ook naar de dierenarts. Dit kan namelijk een pijnlijke ontsteking worden.
3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond?
De meeste ziekten die teken kunnen overbrengen, komen (nog) in Nederland niet voor (wel al in Duitsland, België of zuidelijker). Door het steeds intensievere (vakantie)verkeer met honden naar zuidelijke landen, komen er in Nederland echter ook steeds meer teken voor die ziektes kunnen overbrengen.
Er zijn vlooienmiddelen (Frontline®) die ook tegen teken helpen. De teken hoeven hierbij niet te bijten om dood te gaan.
Een tekenband (Scalibor®) is de beste methode ter bestrijding van teken en in elk geval aan te raden als u uw hond meeneemt naar het buitenland.
4. Teken en Buitenland
Indien u naar het buitenland gaat met uw hond kunt u hem tevens laten vaccineren (Pirodog®) tegen een bekende tekenziekte; Babesiose. Babesiose wordt veroorzaakt door een parasiet die overgebracht wordt door een bepaalde soort, teken en zich in de rode bloedcellen nestelt. Hierdoor veranderen de rode bloedcellen zodanig dat het lichaam ze niet meer als eigen cellen herkent en ze 'aanvalt'. De rode bloedcellen worden door het lichaam zelf afgebroken waardoor bloedarmoede optreedt. Lang niet alle tekensoorten zijn geschikt voor het overbrengen van Babesiose. In Europa is maar één tekensoort bekend die als overbrenger (vector) kan fungeren. Deze teek heet de Dermacentor Reticularis. Zover bekend kan deze teek in Nederland niet overleven.
In maart en april 2004 zijn ruim dertig, waaronder tenminste zeven fatale, gevallen van Babesiose bij hond, zonder eerder verblijf in het buitenland, vastgesteld in de regio's Den Haag en Arnhem. Nader onderzoek zal uitwijzen of Dermacentor teken zich inmiddels toch in Nederland hebben gevestigd.
De vaccinatie zorgt voor een immuniteit waardoor de hond minder ernstige ziekteverschijnselen krijgt. De vaccinatie moet twee maal met een tussentijd van drie-vier weken gegeven worden en beschermd een half tot één jaar. Geen enkel middel tegen teken beschermt uw hond echter voor de volle 100%.
Diarree zien we vooral bij de hond en minder vaak bij de kat . Er is een duidelijk onderscheid te maken tussen diarree met en zonder koorts. Bij koorts is het altijd aan te raden naar de dierenarts te gaan, die speciaal onderzoek zal doen en de noodzakelijke medicijnen voor zal schrijven. Diarree zonder koorts kan voor een groot deel aangepakt worden met een speciaal dieet en met darmslijmvlies-beschermende medicijnen. Vaak zien we ook als klacht braken.
Vaststellen oorzaak DIARREE in faeces
HOND:
KAT:
1. Parvo/Corona
1. Parvo(virose)/panleucopenie/kattenziekte
2. Giardia
2. Giardia
De meest voorkomende oorzaken van diarree: 1. Niet goed verteerbaar voer of wisseling van voer 2. Virusaandoening door coronavirus of parvovirus bij de hond 3. Giardia-infectie - een flagellaat (een zoönose - zie verder) 4. Panleucopenie/parvovirose bij de kat 5. Wormen zoals spoelwormen - goed ontwormen met een 2-daagse kuur 6. Voedingsallergie - hiervoor zijn speciale voeders bij de dierenarts verkrijgbaar
Diarree bij de hond en kat door GIARDIA
GIARDIA AA-sneltest:
Diarree bij hond en kat door Giardia Een oorzaak die vaak over het hoofd gezien wordt is diarree ten gevolge van Giardia. Dit is een flagellaat (een protozoaire parasiet) ofwel een eencellig organisme, dat voorkomt in diverse ontwikkelingsstadia. Giardia is de meest voorkomende maag-darmparasiet bij honden, 10-20% van de diarree bij honden wordt veroorzaakt door deze Giardia, bij dierenpensions en kennels kan dit oplopen tot 100%.
Giardia is een Zoönose , het is dus ook voor mensen besmettelijk! Overdracht vindt plaats via de feacale-orale weg. Dit houdt in dat het dier de cysten uitpoept en dat een ander dier of mens zich hiermee door de opname via de mond besmet. Dus de besmetting gaat oa.: * via kinderen!! * via ontlasting van andere honden * via cystes die in het gras of op de weg achterblijven
Welke dieren zijn vatbaar voor Giardia? Vaak verlopen Giardia infecties, bij gezonde dieren, zonder symptomen maar scheiden ze wel periodiek de besmettelijke cysten uit. Echter bij honden met minder weerstand komt het wel tot ziekteverschijnselen. Vooral honden die in een asiel of pension verblijven kunnen gemakkelijk met Giardia besmet raken. Jonge honden en honden met een verminderde weerstand, bv door ziekte of stress, kunnen diarree door Giardia oplopen.
Langdurige of chronische diarree Chronisch (diarree meerdere weken tot zelfs maanden diarree) is meestal een gevolg van een Giardia-infectie! Denk aan Giardia als uw hond of kat steeds terugkerende diarree heeft, behandeling met medicijnen niet aanslaat en aangepast voer geen enkele verbetering geeft.
Hoe ziet Giardia diarree eruit? Giardia geeft dunne ontlasting of brij-achtige stinkende diarree. Er kan slijm en bloed bij zitten. Ook zie je vaak dat de honden misselijk zijn en makkelijk overgeven, maar vaak behouden ze wel hun eetlust.
Giardia bij de kat Vooral bij katten jonge katten komt Giardia voor en het wordt minder vaak gevonden bij oudere katten. Let vooral op als er kittens uit een cattery, asiel of boerderij met diarree aangeboden worden dat er Giardia in het spel kan zijn.
Behandeling bij diarree ten gevolge van Giardia Wanneer der dierenarts de Giardia heeft aangetoond met de AA-Sneltest kan de behandeling ingesteld worden. U hoeft maar enkele druppels ontlasting mee te nemen en de uitslag krijgt u binnen een half uur. Als therapie kan er metronidazol (Metrazol) of fenbendazol (Panacur) gegeven worden. Er zijn Giardiastammen die niet gevoelig zijn voor metronidazol en wel voor fenbendazol en andersom. Alle dieren in het gezin moeten behandeld worden! Daarbij is een goede hygiene heel belangrijk. Was als eigenaar je handen na contact met je hond. Reinig en desinfecteer de omgeving waar je dier leeft, dit is belangrijk om herbesmetting te voorkomen.
Soms houdt de diarree aan! Soms blijft de diarree doorgaan ondanks dat de Giardia effectief bestreden is. Dan moet de diarree met hypoallergeen eten en verteringsverbeterende enzymen (Pancrex) behandeld worden.
Vijf weken na de instorting van het historische stadsarchief van Keulen hebben brandweerlieden een vermiste kat levend onder het puin gevonden. ANP Photo
Kat na vijf weken gered uit puin Stadsarchief
6 april 2009, 18:22 | ANP
KEULEN (ANP) - Vijf weken na de instorting van het historische stadsarchief van Keulen hebben brandweerlieden een vermiste kat levend onder het puin gevonden. De kat, Felix, was erg vermagerd maar verder niet gewond, aldus een brandweerman. ,,Hij was wat traag, maar miauwde gelijk monter en strekte zijn vier poten'', aldus een zegsman van de brandweer.
De kat is al die tijd ingesloten geweest onder stukken puin. Naast het stadsarchief waren ook twee aanpalende huizen deels ingestort. Felix woonde in een van die huizen.
De brandweer stuitte bij toeval op het beestje toen ze het puin op archiefmateriaal doorzochten. ,,De kat nu nog levend te vinden is een erg bijzondere gebeurtenis'', zei de eigenaresse nadat ze verenigd was met Felix.
Buiten dat de rijstoogst in Thailand afhankelijk is van de weersomstandigheden, zijn er de onnatuurlijke invasieve belagers die de rijstplanten belagen. Onnatuurlijk omdat ze eigenlijk niet in het biotoop thuishoren, maar destijds (1980 in Taiwan) ingevoerd werden ter consumptie (escargot). Dit laatste gegeven bracht me echter in twijfel naar de juiste benaming, daar de slakken die we vinden in onze rijstvelden naar verluid niet eetbaar zouden zijn.... je wordt ziek en krijgt er hoofdpijn van zeggen ze hier. Verder onderzoek bracht me dan op een gegeven dat het grootste aantal van de slakken hier besmet zouden zijn met een parasiet die door ratten overgebracht wordt ( Angiostrongylus cantonensis of rat longworm).
Voorlopig hou ik het hier bij twee gevonden soorten, namelijk "หอยโข่ง" of hŏi-kòhng (Pila ampullacea) en "หอยเชอรี่" of hŏi-cherry (Pomacea canaliculata), waarbij ik als leek uiterlijk geen onderscheid kan tussen maken.
Dit is het droeve einde van deze slakken op onze rijstvelden..... een massagraf van duizenden exemplaren. Spijtig dat je er hoofdpijn van krijgt
Gekweekt onder gecontroleerde omstandigheden krijg je hiervan geen hoofdpijn. Het is omdat een groot percentage hier besmet is met die Angiostrongylus cantonensis of rat longworm (waarvan je onder andere hoofdpijn krijgt) dat ze niet gegeten worden.
นกกระติ๊ดขี้หมู of Muskaatvink (Lonchura punctulata) is een veel geziene gast in onze tuin. Nu het terug wat warmer wordt is het tijd om aan gezinsuitbreiding te denken. Vorig jaar kreeg het nest na het uitkomen van de jongen elke dag bezoek van een slang of Gekko om hun buikje vol te eten. Dit jaar hebben ze hun schuilplaats/liefdesnestje gekozen in een Zilver Bismarck palm ... afwachten of dit nu de veilige plaats is.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Wist je dat een hond geen verkoudheid kan krijgen?
Op de vraag of je hond jouw verkoudheid kan overkrijgen is het antwoord eigenlijk heel kort. Nee. Honden worden niet besmet door de virussen die bij de mens verkoudheid kunnen veroorzaken. Je hond kan wel een infectie krijgen die het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën kan aantasten.
Als de bovenste luchtwegen worden geïnfecteerd kan de hond gaan hoesten en niezen. Hoesten is op zich helemaal niet erg. Hoesten is een natuurlijke reflex om de luchtwegen vrij te maken.
Als je hond een druipneus heeft en veel en abnormaal hoest neem dan meteen contact op met de dierenarts.
Andere 'menselijke' ziektes kan een hond eventueel wel overkrijgen. Bijvoorbeeld infectieziektes zoals tuberculose. De hond kan ook streptokokkeninfectie meedragen zonder zichtbare symptomen.
Ook als er iemand in het gezin last heeft van roodvonk, acute gewrichtsreumatiek, ontstoken amandelen of door pneumokokken veroorzaakte longontsteking moet je ervoor zorgen dat de hond ook een antibioticakuur krijgt.
Dagboek van Poessietje [dag kweetnietmeer + 6 maanden]
Hallo Lieverds,
Eindelijk een zonnetje in mijnen tuin, rollebollen in 't gras, kleine beestekes die daar rondcrossen en er zijn er ook die van de grond afkunnen. Dat is écht wel spannend. G'hebt er zo van die dikke, 't baasje noemt die "duiven", 't maak mij al niet uit ... ik sluipekik stillekes naderbij en nog wat, en nog efkes en dan hups en af en toe hebbik er zo ene. Dan hebbekik al mijn pootjes nodig om dat vliegend beest vast te houden en dan doen wij cat-fu en dat is leuker dan met 't baasje want alsekik daar mijn tandjes inzet (in 't baasje) dan begint die te roepen van "aieaie" en dat vliegend beestje dat doet niks terug en 't is nog lekker ook. Z'hebben dat niet graag, maar ja ... Die dikke witte mama poes die eet alleen zo klein beestekes die rondkruipen, ah jakkes, alsekik die vind dan geefekik die aan 't baasje en 't vrouwke, die lusten dat denk ik want die verdwijnen altijd, 'k speel daar altijd eerst wat mee en als het niet meer beweegt dan mogen ze dat hebben, ik denk dat ze dat wel lekker vinden, want ik vind daar nooit niks van terug. Een paar dagen geleden komt mijn baasje daar toch wel in mijnen tuin met zo een grote poes met ijzeren schoenen, paard noemen ze dat, ja voor mij is da gelijk, maar groot da dat is ...!!! Die grote poes die begint daar gelijk al mijn schuilplaatskes in 't gras gewoon op te eten, ikke daar naartoe maar vanop zo ne meter afstand deed die poes "brrrffff" tegen mij, zo door zijne neus en van dichtbij was die nog groter dan ik al dacht. Ik heb die dus maar laten doen. Maar dien heeft zijn straf niet ontlopen zenne, 't baasje en 't vrouwke hebben die eerst afgespoten met water dan allemaal schuim opgezet en terug afgespoten ... als ze dat met mij moesten doen, die zouden er nogal uitzien sè, maar zo'n tamme poes hebbik nog niet tegengekomen, dien heeft dat allemaal gewoon laten doen. Al die poezen hier zijn hier goe zot, den ene eet klein grijze beestekes en begint te huilen tegen mij als ik in de buurt kom, den andere laat zich wassen met water en maakt dan nog rare geluiden tegen mij. Gelukkig staat mijn bakske hier altijd vol, poezemelkske klaar, en kan ik die grote witte mama poes af en toe terroriseren. 't Is hier tof, maar ze moeten niet denken dat ze mij gaan inwrijven met schuim of dat dien dikke op mijne rug komt zitten ... die zijn nie goe zeker ?
(Voor wie mij niet (meer) kent, die stoere rosse kater op den achtergrond dat bennekik, ja ... ge moet goed zien, want dat grote poezemormel met ijzeren schoenen pakt al de plaats van die foto's in, maar als die nimeer "brrfrrrr" tegen mij zegt dan kom ik wel wat dichterbij en dan kan 't vrouwke een mooiere foto nemen)
De Pla ook dam of Giant Seacatfish komt in Thailand zowel in zoet, zout als brak water voor en is gebonden aan een subtropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in kustwateren. De diepte waarop de soort voorkomt is 10 tot 195m onder het wateroppervlak.
Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel, waarmee het zich voedt door te jagen op macrofauna (het is een roofvis).
Op de baby-olifant in de Zoo en de kleine giraffen in Planckendael is het nog even wachten. Bij de reptielen is het altijd prijs!
De krokodilsalamanders hebben voor de eerste keer jongen. De drie jonge dieren kan je bewonderen in de nursery van het reptielengebouw. De neushoornleguaan heeft in primeur eieren gelegd. Eieren van waarde! Want deze dieren zijn bedreigd en hiervoor werd zelfs een kweekprogramma in de Zoo opgesteld. Na drie maanden in de broedstoof verwachten we in mei de eerste barsten in de eierschalen.
De San Francisco lintslang is samen met de kraaghagedis welkom als nieuwe diersoort in de Zoo. Voor de dunne, gekleurde slang bestaat een Europees stamboek. De Zoo werkt hier aan mee en hoopt in de toekomst te kunnen kweken om deze bedreigde soort in stand te houden. De kraaghagedis is een schoonheid op zich. Laat de beelden voor zichzelf spreken
31/03 De zeehonden in de Baltische Zee vinden steeds minder ijsgrotten waarin ze hun jongen kunnen kweken. Daardoor sterven de welpen massaal. Door de opwarming van de aarde dreigt zo de hoofdmaaltijd van de ijsbeer te verdwijnen.
IJsberen voeden zich hoofdzakelijk met zeehonden, onder meer kleine zeehonden of ringelrobben (Pusa hispida), wier habitat zich uitstrekt van het noordpoolgebied tot de Baltische Zee, de binnenzee tussen Zweden, Finland, Polen, Duitsland, Denemarken en de Baltische staten. In sommige zones van de Baltische Zee is het ijs bijna volledig verdwenen.
De ringelrobben worden geboren midden februari, zegt Cathrin Münster, biodiversiteitexpert voor deze zone bij het Wereldnatuurfonds (WWF). De welpen worden in de eerste zeven of acht levensweken gekweekt in grotten van drijvend ijs, tot ze voldoende vet hebben om te overleven in het ijskoude zeewater. Bij het gebrek aan ijs op de Ålandseilanden en in de Golf van Riga hebben de zeehonden die deze winter geboren zijn, deze bescherming niet en zullen ze zeker niet overleven.
Omdat de ijsbank te zwak of onvoldoende groot is, zien de welpen zich verplicht te zwemmen zonder het beschermende vet. Daardoor sterven ze van onderkoeling of ondervoeding.
Kwart dreigt te verdwijnen
Begin twintigste eeuw telde de Baltische Zee 180.000 ringelrobben. Nu zijn dat er nog 7000 tot 10.000, schat het WWF. De voorbije eeuw is de Baltische zeehondenbevolking gedecimeerd door de jacht en de milieuvervuiling, zegt Münster. De laatste jaren is de klimaatwijziging de grootste vijand, net zoals bij de ijsbeer.
Volgens Cathrin Münster is de massale zeenhondesterfte zowel een gevolg als een aankondiging van de klimaatwijziging. Verscheidene organisaties, en vooral het VN-Klimaatpanel (IPCC), waarschuwen dat een temperatuurstijging van meer dan twee graden het ijsvolume aan de Noordpool en aanpalende gebieden tot 80 procent kan verminderen.
mailgroep huisdieren
is het tijd om aan gezinsuitbreiding te denken. Vorig jaar kreeg het nest na het uitkomen van de jongen elke dag bezoek van een slang of Gekko om hun buikje vol te eten. Dit jaar hebben ze hun schuilplaats/liefdesnestje gekozen in een 
