Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
14-04-2009
Chimpanseeman die veel slaat, paart vaker
Agressie van mannen tegen vrouwen is normaal bij chimpansees. De dames lijden daaronder, maar hebben blijkbaar weinig keus. Want ze hebben het vaakst seks met de mannen van wie ze de meeste klappen krijgen.
Eind vorig jaar kwamen ze al in het nieuws met de ontdekking dat chimpanseemannen oudere vrouwtjes aantrekkelijker vinden dan jonge. Nu publiceren Martin Muller en collegas van twee Amerikaanse universiteiten weer een opzienbarende uitkomst van hun apenonderzoek. Vrouwenmishandeling gaat bij chimpansees hand in hand met seks. Geweld loont blijkbaar, stellen de antropologen in het vakblad Proceedings of the Royal Society B.
Het was geen gemakkelijk onderzoek, daar in het tropische bos. Ruziemakende chimpansees lokaliseren is nog niet eens zo heel moeilijk, want ze krijsen er luid bij en voeren vaak een hele show op met losgerukte takken en rechtopstaande haren. Maar als je dat systematisch in kaart wilt brengen, ben je wel even bezig. De onderzoekers gebruikten de gegevens van tien jaar gedragsobservaties onder de chimps in het Oegandese Kibale National Park.
Ze wilden weten of de agressie van mannetjes tegen vrouwtjes een vorm van seksuele dwang is. Als dat zo is, moet je dit aan drie dingen kunnen zien, schrijven ze. De vruchtbaarste vrouwen zullen het hevigst belaagd worden, de meest belaagde vrouwen zullen het vaakst paren en de mannetjes zullen vooral paren met de vrouwen die vaakst het slachtoffer zijn van hun agressie. Allemaal voorspellingen die goed te toetsen zijn.
En het klopt ook allemaal, stellen Muller en zijn medewerkers. Chimpanseedames die nog nooit moeder zijn geworden, zijn minder vruchtbaar. Ze worden gemiddeld pas na ruim duizend paringen zwanger, terwijl dat getal na het eerste kind onder de vijfhonderd ligt. Mannen doen het liever met zon ervaren vrouwtje. En die dames worden ook veel vaker het slachtoffer van geweld, zoals voorspeld.
De ervaren chimpanseevrouwen zijn het aantrekkelijkst voor de mannen als ze in hun vruchtbare periode zijn, wat goed te zien is aan hun gezwollen achterwerk. Dat is precies de periode waarin ze het meest worden geslagen en bedreigd, blijkt uit de observaties. Er was bovendien een duidelijk verband tussen agressie en paringen. Hoe meer er binnen een tweetal werd geslagen, hoe meer seks ze met elkaar hadden. De rang van het mannetje in de groep maakte daarbij niet uit, dus het was niet zo dat dominantie de achterliggende oorzaak van zowel slaag als seks was.
Je zou kunnen denken dat de ruzies een bijproduct zijn van het feit dat mannen nu eenmaal vaker en langer rondhangen bij een vruchtbaar vrouwtje. Maar die vlieger gaat niet op, aldus de onderzoekers. Het verband tussen gewelddadigheden en paringen blijft namelijk ook in stand als de duur van het samenzijn erin wordt verrekend.
Is het nu zo dat de vrouwen zelf kiezen voor een agressieve sekspartner, of zijn ze echt het slachtoffer van seksueel geweld? Het laatste, menen de onderzoekers. Ze baseren zich daarbij op stresshormonen, te meten in de urine van de apen. Om dat te kunnen doen, hebben veldonderzoekers zeven jaar lang klaargestaan met een plastic zak aan een twee meter lange stok, om die in de stroom te houden wanneer een chimpanseedame vanaf een tak omlaag plaste. Waren ze te laat, dan konden ze nog wat vocht van het onderliggende bladerdek in een pipet opzuigen, hoewel dat natuurlijk minder trefzeker was.
Vrouwelijke chimpansees met kinderen hadden duidelijk meer stress in hun vruchtbare periode, wanneer ze veel geweld over zich heen kregen, dan daarbuiten. In de urine van kinderloze seksegenoten was zon piek niet te vinden. Keihard bewijs is het niet, maar het is wel een aanwijzing dat de dames zich niet voor hun lol laten molesteren.
Waarom gaan ze er dan niet met één mannetje vandoor tijdens hun vruchtbaarheidspiek? Die zou dan zonder geweld aan zijn trekken kunnen komen, en het vrouwtje heeft verder van niemand last. Het antwoord is al bekend uit eerdere onderzoeken. Chimpanseevrouwen kunnen het maar beter met veel mannen doen, omdat daardoor onduidelijk is wie de vader is van het kroost. Zo beschermen ze hun kind tegen geweld van diezelfde mannen, die niet graag hun eigen kind doodslaan. Desondanks blijft kindermoord een belangrijk risico in een chimpanseekolonie, schrijven de onderzoekers.
Al met al geeft dit onderzoek niet bepaald een romantisch beeld van het leven van de Oegandese chimps. Wat zegt dit nu over het liefdesleven der mensen? De onderzoekers laten zich daar niet over uit. Maar wie kent niet de uitdrukking meisjes plagen is kusjes vragen?
Visjes die zijn uitgebroed in de bek van een andere soort, kiezen later voor de 'verkeerde' partner. Hun seksuele voorkeur is dus aangeleerd, niet aangeboren. Dat zou wel eens een van de belangrijkste drijvende krachten kunnen zijn achter de explosieve soortvorming in de Afrikaanse meren, meent biologe Machteld Verzijden.
De meeste vissen laten hun kinderen aan hun lot over zodra de eieren uitgekomen of zelfs maar gelegd zijn, maar de honderden soorten cichliden in de grote Afrikaanse meren doen het anders. Aanstaande moeders dragen de eitjes drie à vier weken lang in hun bek rond en blijven ook daarna nog liefdevol voor de kleintjes zorgen. Dreigt er gevaar, dan schiet het kroost snel weer terug in mamas muil. Tot de kinders te groot worden, natuurlijk.
De Leidse biologe Machteld Verzijden deed een experiment waarbij ze de eitjes verwisselde van twee nauw verwante soorten muilbroedende cichliden. Waarom? Het ging ons om de partnerkeuze van de visjes die zo zijn opgegroeid. Kiezen de vrouwtjes later voor een mannetje van hun eigen soort, of liever voor de soort van hun gastmoeder? Oftewel: is de partnerkeuze vooral aangeboren of is hij aangeleerd? Die vraag houdt biologen al jaren bezig. Het antwoord staat deze week in het vakblad Biology Letters.
Het verwisselen van broedsels bij deze muilbroeders was nog nooit eerder gedaan, vertelt ze. Ik wist van tevoren ook niet of het zou lukken. Gelukkig accepteerde ongeveer de helft van de vrouwtjes de eitjes van een ander, nadat ik eerst hun eigen eitjes voorzichtig uit de mondholte had gedrukt. Ze ruilde de eieren van de soort Pundamilia pundamilia met die van Pundamilia nyereri, een soort die er sterk op lijkt en voor een deel op dezelfde plaatsen voorkomt.
De dieren werden in 2003 met hengels en netten gevangen bij het Tanzaniaanse eiland Makobe, in het Victoriameer. Ze kregen een enkele reis Leiden, waar ze sindsdien worden gekweekt op een dieet van gemalen garnalen en diepvrieserwten.
De twee Pundamilias zijn bijna identiek, maar ze verschillen wel duidelijk als het op de voortplanting aankomt, zegt Verzijden: De mannetjes van de ene soort zijn vooral blauw versierd, de andere rood. En we zien dat vrouwtjes aangetrokken worden door de kleur van hun eigen soort. Hoe feller, hoe beter. Dat houdt de strikte scheiding tussen deze twee soorten in stand. Totdat er een onderzoeker langskomt die de eieren verwisselt.
Volwassen vrouwtjesvissen die als ei de wisseltruc van Machteld Verzijden hadden ondergaan, vielen voornamelijk op mannetjes van hun pleegmoeders soort. Verzijden: Die voorkeur is dus eerder aangeleerd dan aangeboren. En dat is een heel nieuw inzicht. Tot nu toe ging vrijwel iedereen ervan uit dat het een kwestie van genen was. De cichliden hebben heel veel soorten gevormd in korte tijd, vertelt de biologe, en dit kan helpen verklaren waarom het zo snel is gegaan.
Een soort die zich in tweeën splitst, moet aan twee voorwaarden voldoen. Ten eerste moeten er twee herkenbare groepen ontstaan en ten tweede moeten dieren binnen zon groep een sterke voorkeur hebben voor een partner uit die eigen groep. Dan groeien ze steeds verder uit elkaar, tot het echt twee verschillende soorten zijn geworden. Het aangeleerde gedrag maakt splitsing van een soort een stuk gemakkelijker, doordat er vanzelf aan voorwaarde twee wordt voldaan zodra het met voorwaarde één goed zit.
Het is een elegante verklaring, maar er ligt nog wel een belangrijke vraag open: wat leren de visjes nu precies van hun pleegmoeder? Het is geen imitatiegedrag, want zorgende moeders doen niet aan paren. Verzijden: Het zou toch de kleur kunnen zijn waar ze op afgaan, aangezien vrouwtjes van de ene soort wel een klein beetje blauw zijn, en van de andere een pietsje rood. Maar ik denk zelf dat het eerder een kwestie van geur dan van kleur is. Waarschijnlijk krijgen ze in de bek ingeprent wat de geur van hun soort is en vinden ze een mannetje aantrekkelijker als hij net zo ruikt.
Maar dat zou natuurlijk wel raar zijn, want in troebel water vermengen de soorten spontaan omdat de vrouwtjes de mannenkleuren niet goed kunnen onderscheiden. Of het geur, kleur, of misschien toch iets anders is wat de jonge visjes ingeprent krijgen, blijft nog onduidelijk. En daar gaat Machteld Verzijden niets aan doen, want haar promotieonderzoek zit er bijna op. Misschien lost een andere onderzoeker dit raadsel op.
Zebravinkmannetjes willen het liefst een vrouw die hun moeder overtreft. Leidse biologen laten met een elegant experiment zien welk leerproces er achter die overdreven voorkeur steekt. Met die nagellakproef werpen ze nieuw licht op de vraag waarom mannetjes en vrouwtjes er vaak zo verschillend uitzien.
Het werd even lastig toen de goede nagellak plotseling niet meer in de winkel te krijgen was, vertelt Carel ten Cate, gedragsbioloog aan de Universiteit Leiden. Gelukkig had de fabrikant nog wel een voorraadje dat we mochten hebben. De nagellak snavellak, zegt hij een keer per ongeluk was nodig om de snavels van witte zebravinkjes in acht kleuren te verven: van flets oranje tot felrood. Waarom?
Wij doen onderzoek naar de partnerkeuze van zebravinken, antwoordt de bioloog. De mannetjes baseren hun keuze vooral op uiterlijk. Als alle dieren wit zijn, zoals in ons experiment, hebben ze alleen de snavelkleur van de vrouwtjes om op af te gaan. En die kunnen we met nagellak eenvoudig veranderen. Samen met zijn collegas Machteld Verzijden en Eric Etman heeft hij een artikel geschreven dat deze week verscheen in vakblad Current Biology. Gelakte snaveltjes spelen er de hoofdrol in.
In eerder onderzoek was al bewezen dat zebravinkmannetjes die door witte ouders zijn opgevoed, vrouwtjes minder aantrekkelijk vinden als die dezelfde snavelkleur hebben als hun eigen vader. Dames met een snavel in de kleur van moeder vallen juist erg bij ze in de smaak. Van nature hebben vrouwtjes een oranje snavel en mannetjes een rode, en dus is oranje favoriet bij de mannen. Maar als de snavelkleuren met behulp van nagellak verwisseld werden, dan waren de voorkeuren van de mannetjes dat later ook. Ten Cate: Die voorkeur ligt dus niet genetisch vast. Hij wordt ingeprent tijdens de jeugd van de vogels.
Het nu gepubliceerde onderzoek lijkt op deze eerdere proef. Voor dit experiment werden broedende paartjes zebravinken in twee groepen verdeeld. Bij de ene groep werden de snavels gelakt in kleuren die dichtbij hun natuurlijke kleur lagen. Van de andere groep maakten de onderzoekers ook nu een soort travestieten: de mannetjes kregen oranje snavels, de vrouwtjes rode. Na het lakken bracht elk paartje hun jongen groot. Samen, want zo doen zebravinken dat. En ze lieten hun huwelijken niet verpesten door de veranderde snavelkleuren.
Waar vielen de zoons uit deze nesten op toen ze volwassen waren, was de onderzoeksvraag. Ze kregen de keuze uit acht vrouwtjes, vertelt Ten Cate, met snavels die in kleur varieerden van lichtoranje tot dieprood. Om hun voorkeur te testen, zetten we ze in een soort arena, een grote kooi met acht kleinere eromheen. Het mannetje zat in het midden, de vrouwtjes eromheen. Voor elk mannetje, in totaal 35 stuks, werd twee keer 20 minuten lang genoteerd welke vrouwtjes hij toezong.
Het resultaat was duidelijk: de heren voelden zich het meest aangetrokken tot dames met een snavel die nog vrouwelijker van kleur was dan die van hun moeder. Voor de ene groep betekende dat extra licht oranje, voor de andere juist het felst mogelijke rood. Van alles wat bij vaders snavelkleur in de buurt kwam, moesten ze niets hebben, of dat nu rood of oranje was. Ze gingen dus af op het verschil in snavelkleur tussen hun beide ouders en gingen voor de zekerheid maar helemaal aan de kant van moeder zitten met hun voorkeur.
Het mechanisme hierachter heet peak shift, vertelt Ten Cate. Je kunt het zien als een bijproduct van het eigenlijke leerproces, dat erop is gericht om mannetjes van vrouwtjes te kunnen onderscheiden. Het ligt voor de hand dat dit niet alleen bij de snavels van zebravinken een rol speelt, maar bij allerlei kenmerken van vogels en andere gewervelde dieren. Het lijkt misschien een detail, maar de evolutionaire consequenties daarvan kunnen groot zijn. Dit leermechanisme kan namelijk veroorzaken dat verschillen tussen de seksen in een soort steeds groter worden. Het zou ook een opstapje kunnen zijn voor de opsplitsing van een soort in twee nieuwe.
Wat zegt dit nu over de voorkeuren van mensen? Hebben mensenvrouwen hun relatief grote borsten te danken aan peak shift? Ten Cate: Dat is een denkstap die ik zelf niet zou durven maken. Maar ik ken wel een onderzoek dat aantoonde dat mensen partners kiezen die meer op hun ouders lijken dan door toeval kan worden verklaard. En ook een waaruit bleek dat karikaturen van bekende mensen veel gemakkelijker worden herkend dan fotos van die mensen. Dat is ook een voorbeeld van peak shift.
Chimpanseemannetjes kunnen maar beter een stuk vlees meebrengen wanneer ze seks willen. Vrouwelijke chimpansees paren namelijk vaker met soortgenoten die op regelmatige basis hun buit met hen delen, dan met soortgenoten die dat niet doen.
Dat melden primatenkenners van het Max Planck Instituut in Leipzig aan het Amerikaanse vakblad "PLoS ONE". De auteurs Cristina M. Gomes en Christophe Boesh hebben de chimpansees van het Tai nationale park in Ivoorkust in totaal 3.000 uren geobserveerd.
Mannelijke chimpansees die hun buit delen hebben twee keer zoveel partners als chimpansees die dat niet doen. "Vrouwelijke chimpansees die niet in staat zijn om zelf te jagen kunnen zo calorieën opnemen zonder dat ze te veel energie te verbruiken", aldus Gomes.
Goede indruk
Schotse onderzoekers in het West-Afrikaanse Guinea hebben ook waargenomen dat wilde chimpansees begeerde vruchten uit velden en tuinen stelen om ze als geschenk te geven aan vrouwelijke chimpansees in de hoop om zo een goede indruk te maken. Op deze manier kunnen de mannetjes zich zelfs meer voortplanten dan de leider van de groep.
10/04 In Groot-Brittannië heeft een hond chocoladevergiftiging opgelopen nadat hij stiekem paaseieren had opgegeten. Het dier heeft het overleefd, maar zijn eigenaars kunnen hun chocolade maar beter verstoppen.
De labrador Buster had maar liefst 12 chocolade eieren opgegeten toen zijn baasjes hem vonden. Zij brachten hem onmiddellijk naar de dierenarts, die het beestje gelukkig nog kon redden.
Giftig
Chocolade is zeer slecht voor honden omdat ze de stof theobromine niet kunnen verdragen. Zelfs een klein stukje kan honden ziek maken. Dan gaan ze kwijlen, hebben ze buikpijn of krijgen ze een beroerte.
Toilet
Buster heeft veel geluk gehad, maar de ondeugende hond heeft zijn lesje nog altijd niet geleerd. Toen hij thuiskwam, probeerde het beest een zak chips en een rol toiletpapier op te eten.
1. Wat doet een tekenbeet? 2. Hoe kun je ze het beste verwijderen? 3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond? 4. Zijn teken in het buitenland gevaarlijker?
Antwoorden:
1. Wat doet een tekenbeet?
Een tekenbeet zou je kunnen vergelijken met een muggenbeet. Het doel van het dier is om bloed op te zuigen. Als de teek voldoende bloed heeft opgezogen (meestal na enkele dagen), laat deze los, valt op de grond, en rent zo hard mogelijk naar een veilig plekje. Daar vervelt hij, of legt eieren als hij al een paar keer verveld is. Dit gebeurt dus ook als je een teek laat zitten.
2. Hoe kun je ze het beste verwijderen?
Van teken is bekend dat ze ziekten over kunnen brengen, en het is goed om ze binnen 24 uur te verwijderen. Als de teek langer dan 24 uur zuigt, is de kans het grootst dat hij eventueel ziektes over kan brengen via zijn spuug op zijn gastheer (uw hond). Controleer daarom elke dag uw hond op teken, vooral de liezen en snuit zijn de voorkeursplaatsen voor de teek. Met een speciale tekentang of -haak (bij dierenarts of dierenspeciaalzaak te koop) kunt u een teek verwijderen. Zet de tang op de kop van de teek. Maak een draaiende beweging één kant op, zonder te trekken. Of dit met de klok mee moet of tegen de klok in, daarover zijn de meningen verdeeld. Doet u gewoon wat u de gemakkelijkste draairichting vindt.
Als het verwijderen van de teek niet goed lukt (de kop zit nog in de huid), ga dan ook naar de dierenarts. Dit kan namelijk een pijnlijke ontsteking worden.
3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond?
De meeste ziekten die teken kunnen overbrengen, komen (nog) in Nederland niet voor (wel al in Duitsland, België of zuidelijker). Door het steeds intensievere (vakantie)verkeer met honden naar zuidelijke landen, komen er in Nederland echter ook steeds meer teken voor die ziektes kunnen overbrengen.
Er zijn vlooienmiddelen (Frontline®) die ook tegen teken helpen. De teken hoeven hierbij niet te bijten om dood te gaan.
Een tekenband (Scalibor®) is de beste methode ter bestrijding van teken en in elk geval aan te raden als u uw hond meeneemt naar het buitenland.
4. Teken en Buitenland
Indien u naar het buitenland gaat met uw hond kunt u hem tevens laten vaccineren (Pirodog®) tegen een bekende tekenziekte; Babesiose. Babesiose wordt veroorzaakt door een parasiet die overgebracht wordt door een bepaalde soort, teken en zich in de rode bloedcellen nestelt. Hierdoor veranderen de rode bloedcellen zodanig dat het lichaam ze niet meer als eigen cellen herkent en ze 'aanvalt'. De rode bloedcellen worden door het lichaam zelf afgebroken waardoor bloedarmoede optreedt. Lang niet alle tekensoorten zijn geschikt voor het overbrengen van Babesiose. In Europa is maar één tekensoort bekend die als overbrenger (vector) kan fungeren. Deze teek heet de Dermacentor Reticularis. Zover bekend kan deze teek in Nederland niet overleven.
In maart en april 2004 zijn ruim dertig, waaronder tenminste zeven fatale, gevallen van Babesiose bij hond, zonder eerder verblijf in het buitenland, vastgesteld in de regio's Den Haag en Arnhem. Nader onderzoek zal uitwijzen of Dermacentor teken zich inmiddels toch in Nederland hebben gevestigd.
De vaccinatie zorgt voor een immuniteit waardoor de hond minder ernstige ziekteverschijnselen krijgt. De vaccinatie moet twee maal met een tussentijd van drie-vier weken gegeven worden en beschermd een half tot één jaar. Geen enkel middel tegen teken beschermt uw hond echter voor de volle 100%.
Diarree zien we vooral bij de hond en minder vaak bij de kat . Er is een duidelijk onderscheid te maken tussen diarree met en zonder koorts. Bij koorts is het altijd aan te raden naar de dierenarts te gaan, die speciaal onderzoek zal doen en de noodzakelijke medicijnen voor zal schrijven. Diarree zonder koorts kan voor een groot deel aangepakt worden met een speciaal dieet en met darmslijmvlies-beschermende medicijnen. Vaak zien we ook als klacht braken.
Vaststellen oorzaak DIARREE in faeces
HOND:
KAT:
1. Parvo/Corona
1. Parvo(virose)/panleucopenie/kattenziekte
2. Giardia
2. Giardia
De meest voorkomende oorzaken van diarree: 1. Niet goed verteerbaar voer of wisseling van voer 2. Virusaandoening door coronavirus of parvovirus bij de hond 3. Giardia-infectie - een flagellaat (een zoönose - zie verder) 4. Panleucopenie/parvovirose bij de kat 5. Wormen zoals spoelwormen - goed ontwormen met een 2-daagse kuur 6. Voedingsallergie - hiervoor zijn speciale voeders bij de dierenarts verkrijgbaar
Diarree bij de hond en kat door GIARDIA
GIARDIA AA-sneltest:
Diarree bij hond en kat door Giardia Een oorzaak die vaak over het hoofd gezien wordt is diarree ten gevolge van Giardia. Dit is een flagellaat (een protozoaire parasiet) ofwel een eencellig organisme, dat voorkomt in diverse ontwikkelingsstadia. Giardia is de meest voorkomende maag-darmparasiet bij honden, 10-20% van de diarree bij honden wordt veroorzaakt door deze Giardia, bij dierenpensions en kennels kan dit oplopen tot 100%.
Giardia is een Zoönose , het is dus ook voor mensen besmettelijk! Overdracht vindt plaats via de feacale-orale weg. Dit houdt in dat het dier de cysten uitpoept en dat een ander dier of mens zich hiermee door de opname via de mond besmet. Dus de besmetting gaat oa.: * via kinderen!! * via ontlasting van andere honden * via cystes die in het gras of op de weg achterblijven
Welke dieren zijn vatbaar voor Giardia? Vaak verlopen Giardia infecties, bij gezonde dieren, zonder symptomen maar scheiden ze wel periodiek de besmettelijke cysten uit. Echter bij honden met minder weerstand komt het wel tot ziekteverschijnselen. Vooral honden die in een asiel of pension verblijven kunnen gemakkelijk met Giardia besmet raken. Jonge honden en honden met een verminderde weerstand, bv door ziekte of stress, kunnen diarree door Giardia oplopen.
Langdurige of chronische diarree Chronisch (diarree meerdere weken tot zelfs maanden diarree) is meestal een gevolg van een Giardia-infectie! Denk aan Giardia als uw hond of kat steeds terugkerende diarree heeft, behandeling met medicijnen niet aanslaat en aangepast voer geen enkele verbetering geeft.
Hoe ziet Giardia diarree eruit? Giardia geeft dunne ontlasting of brij-achtige stinkende diarree. Er kan slijm en bloed bij zitten. Ook zie je vaak dat de honden misselijk zijn en makkelijk overgeven, maar vaak behouden ze wel hun eetlust.
Giardia bij de kat Vooral bij katten jonge katten komt Giardia voor en het wordt minder vaak gevonden bij oudere katten. Let vooral op als er kittens uit een cattery, asiel of boerderij met diarree aangeboden worden dat er Giardia in het spel kan zijn.
Behandeling bij diarree ten gevolge van Giardia Wanneer der dierenarts de Giardia heeft aangetoond met de AA-Sneltest kan de behandeling ingesteld worden. U hoeft maar enkele druppels ontlasting mee te nemen en de uitslag krijgt u binnen een half uur. Als therapie kan er metronidazol (Metrazol) of fenbendazol (Panacur) gegeven worden. Er zijn Giardiastammen die niet gevoelig zijn voor metronidazol en wel voor fenbendazol en andersom. Alle dieren in het gezin moeten behandeld worden! Daarbij is een goede hygiene heel belangrijk. Was als eigenaar je handen na contact met je hond. Reinig en desinfecteer de omgeving waar je dier leeft, dit is belangrijk om herbesmetting te voorkomen.
Soms houdt de diarree aan! Soms blijft de diarree doorgaan ondanks dat de Giardia effectief bestreden is. Dan moet de diarree met hypoallergeen eten en verteringsverbeterende enzymen (Pancrex) behandeld worden.
Vijf weken na de instorting van het historische stadsarchief van Keulen hebben brandweerlieden een vermiste kat levend onder het puin gevonden. ANP Photo
Kat na vijf weken gered uit puin Stadsarchief
6 april 2009, 18:22 | ANP
KEULEN (ANP) - Vijf weken na de instorting van het historische stadsarchief van Keulen hebben brandweerlieden een vermiste kat levend onder het puin gevonden. De kat, Felix, was erg vermagerd maar verder niet gewond, aldus een brandweerman. ,,Hij was wat traag, maar miauwde gelijk monter en strekte zijn vier poten'', aldus een zegsman van de brandweer.
De kat is al die tijd ingesloten geweest onder stukken puin. Naast het stadsarchief waren ook twee aanpalende huizen deels ingestort. Felix woonde in een van die huizen.
De brandweer stuitte bij toeval op het beestje toen ze het puin op archiefmateriaal doorzochten. ,,De kat nu nog levend te vinden is een erg bijzondere gebeurtenis'', zei de eigenaresse nadat ze verenigd was met Felix.
Buiten dat de rijstoogst in Thailand afhankelijk is van de weersomstandigheden, zijn er de onnatuurlijke invasieve belagers die de rijstplanten belagen. Onnatuurlijk omdat ze eigenlijk niet in het biotoop thuishoren, maar destijds (1980 in Taiwan) ingevoerd werden ter consumptie (escargot). Dit laatste gegeven bracht me echter in twijfel naar de juiste benaming, daar de slakken die we vinden in onze rijstvelden naar verluid niet eetbaar zouden zijn.... je wordt ziek en krijgt er hoofdpijn van zeggen ze hier. Verder onderzoek bracht me dan op een gegeven dat het grootste aantal van de slakken hier besmet zouden zijn met een parasiet die door ratten overgebracht wordt ( Angiostrongylus cantonensis of rat longworm).
Voorlopig hou ik het hier bij twee gevonden soorten, namelijk "หอยโข่ง" of hŏi-kòhng (Pila ampullacea) en "หอยเชอรี่" of hŏi-cherry (Pomacea canaliculata), waarbij ik als leek uiterlijk geen onderscheid kan tussen maken.
Dit is het droeve einde van deze slakken op onze rijstvelden..... een massagraf van duizenden exemplaren. Spijtig dat je er hoofdpijn van krijgt
Gekweekt onder gecontroleerde omstandigheden krijg je hiervan geen hoofdpijn. Het is omdat een groot percentage hier besmet is met die Angiostrongylus cantonensis of rat longworm (waarvan je onder andere hoofdpijn krijgt) dat ze niet gegeten worden.
นกกระติ๊ดขี้หมู of Muskaatvink (Lonchura punctulata) is een veel geziene gast in onze tuin. Nu het terug wat warmer wordt is het tijd om aan gezinsuitbreiding te denken. Vorig jaar kreeg het nest na het uitkomen van de jongen elke dag bezoek van een slang of Gekko om hun buikje vol te eten. Dit jaar hebben ze hun schuilplaats/liefdesnestje gekozen in een Zilver Bismarck palm ... afwachten of dit nu de veilige plaats is.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Wist je dat een hond geen verkoudheid kan krijgen?
Op de vraag of je hond jouw verkoudheid kan overkrijgen is het antwoord eigenlijk heel kort. Nee. Honden worden niet besmet door de virussen die bij de mens verkoudheid kunnen veroorzaken. Je hond kan wel een infectie krijgen die het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën kan aantasten.
Als de bovenste luchtwegen worden geïnfecteerd kan de hond gaan hoesten en niezen. Hoesten is op zich helemaal niet erg. Hoesten is een natuurlijke reflex om de luchtwegen vrij te maken.
Als je hond een druipneus heeft en veel en abnormaal hoest neem dan meteen contact op met de dierenarts.
Andere 'menselijke' ziektes kan een hond eventueel wel overkrijgen. Bijvoorbeeld infectieziektes zoals tuberculose. De hond kan ook streptokokkeninfectie meedragen zonder zichtbare symptomen.
Ook als er iemand in het gezin last heeft van roodvonk, acute gewrichtsreumatiek, ontstoken amandelen of door pneumokokken veroorzaakte longontsteking moet je ervoor zorgen dat de hond ook een antibioticakuur krijgt.
Dagboek van Poessietje [dag kweetnietmeer + 6 maanden]
Hallo Lieverds,
Eindelijk een zonnetje in mijnen tuin, rollebollen in 't gras, kleine beestekes die daar rondcrossen en er zijn er ook die van de grond afkunnen. Dat is écht wel spannend. G'hebt er zo van die dikke, 't baasje noemt die "duiven", 't maak mij al niet uit ... ik sluipekik stillekes naderbij en nog wat, en nog efkes en dan hups en af en toe hebbik er zo ene. Dan hebbekik al mijn pootjes nodig om dat vliegend beest vast te houden en dan doen wij cat-fu en dat is leuker dan met 't baasje want alsekik daar mijn tandjes inzet (in 't baasje) dan begint die te roepen van "aieaie" en dat vliegend beestje dat doet niks terug en 't is nog lekker ook. Z'hebben dat niet graag, maar ja ... Die dikke witte mama poes die eet alleen zo klein beestekes die rondkruipen, ah jakkes, alsekik die vind dan geefekik die aan 't baasje en 't vrouwke, die lusten dat denk ik want die verdwijnen altijd, 'k speel daar altijd eerst wat mee en als het niet meer beweegt dan mogen ze dat hebben, ik denk dat ze dat wel lekker vinden, want ik vind daar nooit niks van terug. Een paar dagen geleden komt mijn baasje daar toch wel in mijnen tuin met zo een grote poes met ijzeren schoenen, paard noemen ze dat, ja voor mij is da gelijk, maar groot da dat is ...!!! Die grote poes die begint daar gelijk al mijn schuilplaatskes in 't gras gewoon op te eten, ikke daar naartoe maar vanop zo ne meter afstand deed die poes "brrrffff" tegen mij, zo door zijne neus en van dichtbij was die nog groter dan ik al dacht. Ik heb die dus maar laten doen. Maar dien heeft zijn straf niet ontlopen zenne, 't baasje en 't vrouwke hebben die eerst afgespoten met water dan allemaal schuim opgezet en terug afgespoten ... als ze dat met mij moesten doen, die zouden er nogal uitzien sè, maar zo'n tamme poes hebbik nog niet tegengekomen, dien heeft dat allemaal gewoon laten doen. Al die poezen hier zijn hier goe zot, den ene eet klein grijze beestekes en begint te huilen tegen mij als ik in de buurt kom, den andere laat zich wassen met water en maakt dan nog rare geluiden tegen mij. Gelukkig staat mijn bakske hier altijd vol, poezemelkske klaar, en kan ik die grote witte mama poes af en toe terroriseren. 't Is hier tof, maar ze moeten niet denken dat ze mij gaan inwrijven met schuim of dat dien dikke op mijne rug komt zitten ... die zijn nie goe zeker ?
(Voor wie mij niet (meer) kent, die stoere rosse kater op den achtergrond dat bennekik, ja ... ge moet goed zien, want dat grote poezemormel met ijzeren schoenen pakt al de plaats van die foto's in, maar als die nimeer "brrfrrrr" tegen mij zegt dan kom ik wel wat dichterbij en dan kan 't vrouwke een mooiere foto nemen)
De Pla ook dam of Giant Seacatfish komt in Thailand zowel in zoet, zout als brak water voor en is gebonden aan een subtropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in kustwateren. De diepte waarop de soort voorkomt is 10 tot 195m onder het wateroppervlak.
Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel, waarmee het zich voedt door te jagen op macrofauna (het is een roofvis).
Op de baby-olifant in de Zoo en de kleine giraffen in Planckendael is het nog even wachten. Bij de reptielen is het altijd prijs!
De krokodilsalamanders hebben voor de eerste keer jongen. De drie jonge dieren kan je bewonderen in de nursery van het reptielengebouw. De neushoornleguaan heeft in primeur eieren gelegd. Eieren van waarde! Want deze dieren zijn bedreigd en hiervoor werd zelfs een kweekprogramma in de Zoo opgesteld. Na drie maanden in de broedstoof verwachten we in mei de eerste barsten in de eierschalen.
De San Francisco lintslang is samen met de kraaghagedis welkom als nieuwe diersoort in de Zoo. Voor de dunne, gekleurde slang bestaat een Europees stamboek. De Zoo werkt hier aan mee en hoopt in de toekomst te kunnen kweken om deze bedreigde soort in stand te houden. De kraaghagedis is een schoonheid op zich. Laat de beelden voor zichzelf spreken
31/03 De zeehonden in de Baltische Zee vinden steeds minder ijsgrotten waarin ze hun jongen kunnen kweken. Daardoor sterven de welpen massaal. Door de opwarming van de aarde dreigt zo de hoofdmaaltijd van de ijsbeer te verdwijnen.
IJsberen voeden zich hoofdzakelijk met zeehonden, onder meer kleine zeehonden of ringelrobben (Pusa hispida), wier habitat zich uitstrekt van het noordpoolgebied tot de Baltische Zee, de binnenzee tussen Zweden, Finland, Polen, Duitsland, Denemarken en de Baltische staten. In sommige zones van de Baltische Zee is het ijs bijna volledig verdwenen.
De ringelrobben worden geboren midden februari, zegt Cathrin Münster, biodiversiteitexpert voor deze zone bij het Wereldnatuurfonds (WWF). De welpen worden in de eerste zeven of acht levensweken gekweekt in grotten van drijvend ijs, tot ze voldoende vet hebben om te overleven in het ijskoude zeewater. Bij het gebrek aan ijs op de Ålandseilanden en in de Golf van Riga hebben de zeehonden die deze winter geboren zijn, deze bescherming niet en zullen ze zeker niet overleven.
Omdat de ijsbank te zwak of onvoldoende groot is, zien de welpen zich verplicht te zwemmen zonder het beschermende vet. Daardoor sterven ze van onderkoeling of ondervoeding.
Kwart dreigt te verdwijnen
Begin twintigste eeuw telde de Baltische Zee 180.000 ringelrobben. Nu zijn dat er nog 7000 tot 10.000, schat het WWF. De voorbije eeuw is de Baltische zeehondenbevolking gedecimeerd door de jacht en de milieuvervuiling, zegt Münster. De laatste jaren is de klimaatwijziging de grootste vijand, net zoals bij de ijsbeer.
Volgens Cathrin Münster is de massale zeenhondesterfte zowel een gevolg als een aankondiging van de klimaatwijziging. Verscheidene organisaties, en vooral het VN-Klimaatpanel (IPCC), waarschuwen dat een temperatuurstijging van meer dan twee graden het ijsvolume aan de Noordpool en aanpalende gebieden tot 80 procent kan verminderen.
De Bengaalse varaan of dtua ngern dtua tong of "ตัวเงินตัวทอง" noemt men in de isaanstreek "ตัวเหี้ย" of dtua hîa. Voor de tweede keer hebben we er een opgemerkt in de Mae Nam Chi die kronkeld door het resort waar we wonen. Wikipedia schrijft: De Bengaalse varaan (Varanus bengalensis) is een grote hagedis uit de familie varanen. De ondersoort Varanus bengalensis nebulosus komt voor in Thailand en wordt tot bijna twee meter lang.
mailgroep huisdieren
is het tijd om aan gezinsuitbreiding te denken. Vorig jaar kreeg het nest na het uitkomen van de jongen elke dag bezoek van een slang of Gekko om hun buikje vol te eten. Dit jaar hebben ze hun schuilplaats/liefdesnestje gekozen in een 
