Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
27-02-2009
Vlaamse reus
vlaamse reus
herkomst
De Vlaamse reis is met zijn lichaamslengte van ongeveer 80cm bij een gewicht van rond de 7 kilo of meer het allergrootste konijnenras ter wereld. In belgië werd het ras al in de vroege 19e eeuw min of meer raszuiver gefokt. Algemeen wordt aangenomen dat de Vlaamse reus afstamt van een ander groot konijn dat inmiddels is uitgestorven: de Patagoniër. De patagoniër kwam veel voor in België, maar ook in Frankrijk. Volgens verschillende bronnen zou de vlaamse reus, destijds bekend onder de rasnaam Gentse reus, al in de 16e eeuw zo goed als raszuiver gefokt zijn in steden rondom Gent; er zouden in die tijd ook al diverse clubs zijn geweest die zich bezighielden met dit ras. Helaas is er zo weinig literatuur uit die tijd bewaard gebleven dat we over de ontwikkeling van het ras vanaf die periode tot aan de 19e eeuw erg weinig weten. In het midden van de 19e eeuw duikt in de literatuur voor het eerst de naam 'Vlaamse reus' op. Deze dieren werden op grote schaal gefokt, maar de fokkerijen concentreerden zich vooral in de streek rondom gent, in het Nederlandstalige gedeelte van België. In 1880 bleken ook konijnenliefhebbers uit andere landen interesse te hebben voor dit ras, aangezien de eerste geregistreerde exporten naar Duitsland uit dat jaar stammen. Aanvankelijk werden Vlaamse reuzen alleen in haaskleur en ijzergrauw gefokt. De witte dieren kwamen pas later, en aangezien deze stukken lichter van bouw waren dan de gekleurde dieren, zijn ze een tijd lang als apart ras op tentoonstellingen gekeurd. Ook nu nog worden witte exemplaren vaak apart gekeurd van de gekleurde Vlamingen, al zijn de voorgeschreven gewichten ni in de meeste landen gelijk getrokken. Nog meer kleuren zijn ontstaan door kruisingen met andere rassen, zoals Lotharingers en Van Beverens. Inmiddels zijn er vele pelskleuren bij de Vlaamse reus bekend en heeft her ras liefhebbers over de hele wereld.
eigenschappen
Hoewel Vlaamse reuzen mateloos populair zijn bij fokers en ze meestal in grote getallen op tentoonstellingen over de hele wereld te zien zijn, zijn de dieren niet echt in trek als huisdier voor kinderen. Het nadeel van het houden van Vlaamse reuzen is namenlijk dat ze duurder in onderhoud zijn dan de andere rassen. Ze hebben een ruim bemeten hok nodig en eten relatief veel. Door hun zwaarte zijn ze door kinderen niet eenvoudig te verzorgen. De meeste Vlaamse-reuzenstammen kenmerken zich door het goedmoedige, betrouwbare en rustige karakter
uiterlijke kenmerken
De Vlaamse reus is het allergrootste konijnenras ter wereld. over het algemeen wordt voor volwassen dieren een minimum gewicht van 5,5 tot 6 kilo aangehouden, maar liever ziet men op tentoonstellingen dieren die nog veel zwaarder zijn, mits dit hoge gewicht niet het gevolg van een te vetrijke en overvloedige voeding. Normaal gesproken weegt een Vlaamse reus al snel 7 of 8 kilo. In sommige landen wordt de witte kleurslag tot een apart ras gerekend, waarbij de dieren lichter van gewicht mogen zijn dan hun gekleurde tegenvoeters. Vlaamse reuzen hebben een lang lichaam en een brede rug. De lengte van de romp is minimaal 65 cm. De poten zijn gemiddeld van lengte, recht, gespierd en fors. De ruglijn behoort recht te zijn, en de achterhand mooi afgerond en goed gevuld. De kop is krachtig een breed, en de wangen zijn vol. Er is een duidelijk verschild tussen de kop van de ram en die van de voedster. De oren zijn sterk, groot en dik. Ze worden in een v-vorm recht op het hoofd gedragen en zijn ongeveer 18 cm lang
Zebravinken leren zingen zoals kinderen leren praten. De hersendelen die er bij zebravinken voor zorgen dat jonge vogels het liedje van hun vader herkennen, zijn zeer vergelijkbaar met die van mensen.
Dat blijkt uit onderzoek van cognitiewetenschapper Sharon Gobes, die donderdag promoveert aan de Universiteit Utrecht. Gobes onderzocht het geheugen voor zang bij zebravinken. Haar ontdekkingen zijn van belang om het menselijk vermogen tot herinnering beter te begrijpen. Dat verschaft inzicht in spraakstoornissen als stotteren en afasie, aldus de wetenschapper.
Volgens Gobes leren jonge zebravinken om het liedje van hun vader te zingen. Daarvoor gebruiken ze klanken die ze in hun geheugen opslaan. Met hulp van dat geheugen leren de jonge vinken al heel snel zelf liedjes te maken. Als ze zelf gaan 'componeren', is echter een ander hersengedeelte actief.
Gobes concludeert dat voorzingen door de vader het gebied voor het zanggeheugen van de vogels activeert. Op dezelfde manier moeten mensen leren hun vocale vaardigheden te gebruiken. Pas als een kind herinneringen kan opslaan, leert het namelijk ook praten.
Overal zijn wetenschappers op zoek naar de exacte werking van neurale netwerken in het brein. Dat Gobes bewezen heeft dat het vogelzanggeheugen op het spraakgeheugen van mensen lijkt, is een belangrijke stap voorwaarts.
Midden februari 2009..... reeds een 4-tal maanden geen druppel regen gezien, terwijl we toch steeds (zelfs tijdens de wintermaanden) een dagtemperatuur hebben van een 30°, waarvan de laatste 2 weken oplopende tot 38°. De dorre omgeving "schreeuwt" om water. In onze stadstuin te Khon Kaen vangen we deze hulpkreet op door in deze periode dagelijks een 3 à 4000 liter water te sproeien over ons tuingedeelte van een 700m² en behouden zo een fris groene kleur op onze grasmat/beplanting.
het verschil met onze (zuinigere) buurman.......
Meerdere kleine en grote bosbranden manen dan ook aan tot de nodige voorzichtigheid in deze periode.
Onze tuin (in aanbouw) te Chum Phae, waar we toch moeten zorgen dat er maar liefst 50.000m² water krijgt, heeft door de aanwezigheid van onze visvijvers minder te lijden onder deze droogte/temperaturen. Hier is ook de gelegenheid bij uitstek voor mens en dier om zich te verfrissen.
Nadat onze jongste spruit "Aiai" even geoefend had in een badkuip onder toezicht van "oeioei".... was ze, welliswaar onder mijn toezicht voor de eerste maal, niet meer te houden om het ruime sop te kiezen.
Britse agenten vangen konijn zo groot als een hond
Britse agenten vangen konijn zo groot als een hond
Twee agenten zagen een groot wit konijn lopen in Canterbury. De Britten die op patrouille waren, stopten en deden een poging om het beest te vangen. Ze hadden de hulp nodig van acht paar extra handen om de klus te klaren.
Extra hulp nodig Matt Jackson en Yasmin Mossadegh konden hun ogen nauwelijks geloven. Ze zagen een wit konijn, zo groot als een hond, schrijft The Sun. Het duo sprong uit de wagen en ging op de knabbelaar af. "Het lukte maar niet. We hebben dan maar onze jassen uitgetrokken en over het dier gegooid maar ook dat was niet succesvol. Pas met de hulp van acht dierenliefhebbers konden we het dier vangen", aldus Jackson. Ze brachten het grote konijn naar een dierenkliniek. De agenten hadden geen idee waar het dier vandaan kwam. (vsv)
De oudste hond ter wereld is 102 in hondenjaren. Teckel Chanel is meer dan 20 mensenjaren oud, en maakt het nog altijd prima.
De New Yorkse Denice Shaughnessy adopteerde de hond toen hij zes weken oud was, en wijt de hoge leeftijd van Chanel aan de speciale voeding die ze krijgt voorgeschoteld. "Ze krijgt nu een speciaal hondendieet. Ik kook voor haar elke dag kip, en versnij die dan in haar hondeneten. Maar ze heeft heel haar leven tafelrestjes gegeten," zegt ze aan The Sun.
De vorige oudste hond ter wereld overleed in september. Bella, een kruising met een labrador, kreeg een hartaanval toen haar baasjes op vakantie waren. Zij werd vermoedelijk 29, of 203 in hondenjaren. (sam)
Samen met een vriend uit Nederland en zijn Thaise vriendin ondernemen we een tochtje met onze viervoeters "Oeioei, Aiai en Amai" naar Wat bpaa poo paan kam of " วัดป่าภูพานคำ ". Dit is een onbekende tempel gelegen langs het meer van Ubon Ratana, gebouwd door een welstellende familie. Wandelend via een overdekte trap in de vorm van een slang met 300 treden, krijg je boven een prachtig vergezicht over het meer van Ubolratdam.
Vrouwtje lief en onze viervoeters poseren zoals steeds graag voor de camera.
Boven deze tempel zie je eveneens afbeeldingen van een aantal diersoorten, waarvan indien er belangstelling voor is, ik wel eens wil uitleggen wat ze betekenen.
Moe van de lange klim en het warme weer, keren we weeral huiswaarts...... en mag "farang" ook eens op de foto staan.
Dit is een verhaal over een hond die op Kerstavond in 2002 geboren is. Hij is geboren met 3 benen - 2 gezonde achterste benen en 1 abnormaal voorbeen die moesten worden geamputeerd. Hij kon niet lopen bij de geboorte. Zelfs zijn moeder wilde hem niet. Hij werd verworpen en werd geminacht. Zijn eerste eigenaar dacht ook niet dat hij kon overleven.
Op dit ogenblik, kwam zijn huidige eigenaar Jude Stringfellow in zijn leven en wilde hem behandelen. Zij was vastbesloten om deze hond te onderwijzen en op te leiden om zelf te lopen. Het enigste dat we nodig hebben is geloof. Zij noemde hem ' Faith.'
In het begin, zette zij Geloof op een surfboard om hem de bewegingen van het water te laten voelen. Later gaf zij pindakaas op een lepel als lokmiddel en gebruikte dit om hem te belonen om op te staan en rond te springen.
Zelfs de andere honden thuis moedigden hem aan om zo te lopen. Ongelooflijk, na slechts 6 maanden, zoals een mirakel, leerde Geloof om zijn 2 achterste benen in evenwicht te brengen en om zich al springend vooruit te bewegen. Na verdere opleiding in de sneeuw, kan hij nu als een menselijk wezen lopen. Geen kwestie waar hij gaat, alle mensen trekken rond hem. Hij wordt nu beroemd op de internationale scène. Hij komt nu in diverse kranten en op televisie. Er is zelfs een boek getiteld ' Met een klein beetje hoop. Het werd zelfs al overwogen om in één van de films van Harry Potter te verschijnen. Zijn huidige eigenaar Jude Stringfellow heeft haar onderwijsbaan opgegeven en is van plan om met hem rond de wereld te trekken om te prediken, ' dat zelfs zonder een perfect lichaam, men een perfecte soul.' heeft;
In het leven zijn er altijd ongewenste dingen. Misschien gaat een persoon die dingen voelt zich beter voelen als zij hun standpunt veranderen en dingen bekijkt met een ander perspectief.. Misschien kan iedereen waarderen en dankbaar zijn voor elke mooie dag die volgt. Het leven is het voortdurend streven naar de positieve macht van het denken en geloof hebben. Geloof in jezelf. Verlies nooit geloof.
Perfecte pasvorm ijzer helpt paard met probleemvoet
Perfecte pasvorm ijzer helpt paard met probleemvoet
door Minke Schuthof. vrijdag 20 februari 2009 | 08:39 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 20 februari 2009 | 08:54
Tekstgrootte
Meesterhoefsmid Aart Bloem hanteert al ruim 25 jaar vakkundig - en met veel paardenliefde - hamer en aambeeld. foto Henri van der Beek
HEERDE/WAPENVELD - Zo'n tienduizend ijzers, minimaal. Van maatje mini voor de ranke hoefjes van een Shetlandpony tot een maatje meer voor de stevige werkschuiten van een Shire - het grootste paardenras ter wereld.
Al een kwart eeuw voorziet meesterhoefsmid Aart Bloem (45) paardenvoeten in alle soorten en maten van passend 'schoeisel'. Binnenkort viert hij zijn 25-jarig jubileum - op dezelfde dag als de officiële opening van de fonkelnieuwe Paardenkliniek Wapenveld aan de Vlijtweg, waarbinnen hij als zelfstandig hoefsmid is gevestigd.
Goed kijken, dat is 'het geheim van de smid'. "Dat is de basis. Goed kijken naar de voet van het paard, hoe het dier loopt." Naast de standaardmodelletjes meet Bloem ook veel orthopedisch schoeisel aan, bij paarden met 'probleemvoeten'. Zodat het dier weer kaarsrecht op zijn benen kan staan, want daar gaat het uiteindelijk allemaal om. "Anders hebben de pezen en botjes teveel te lijden." Net als bij mensen is iedere paardenvoet anders, weet hij. Een stel ijzers moet 'lekker zitten', anders worden ze 'afgetrapt'.
Zijn viervoetige klanten ziet hij doorgaans eens in de zeven, acht weken. Dan is het weer tijd de hoeven te 'kappen' en van nieuwe nagels en ijzers te voorzien. 's Zomers wat vaker dan 's winters, want dan groeit de hoornlaag harder.
Belangrijk, want 'getemde' paardenhoeven slijten niet voldoende om dat achterwege te laten, aldus Bloem. "Dan groeien de hoeven door en krijg je afwijkende standen van de voet."
Met een gemiddelde prijs van zo'n honderd euro 'per paar' - dan heb je natuurlijk wel vier stuks - is paardenschoeisel flink duurder dan de schoenen we zelf dragen, grapt hij.
Ondertussen heeft de rijksgediplomeerd hoefsmid naam gemaakt in binnen- en buitenland. Hij geeft demonstraties en viel veelvuldig in de prijzen bij hoefsmidwedstrijden, van Polen en Tsjechië tot Mexico aan toe. Daarbij gaat het erom in zo rap mogelijk tempo perfect passende ijzers te smeden en aan te meten.
Dat komt nog aardig precies: de nagels om het hoefijzer vast te maken, moeten exact in de 'witte lijn', het flexibele deel van de hoef terecht komen, wijst hij. "Zitten ze teveel in de wand, dan krijg je een brokkelvoet. En teveel naar binnen voelt het paard."
De meeste dieren zijn van jongsafaan zo vertrouwd met het hele gebeuren dat ze de smid rustig laten begaan, is zijn ervaring. "Heel af en toe gebeurt er wel eens wat. Maar dan heb je hier de mooie omstandigheid dat de dierenarts vlakbij zit, om iets kalmerends te geven. Bang? Nee, nooit. Wel altijd uiterst voorzichtig
Ik schrijf veel artikelen en columns over (wilde) dieren, natuur- en milieu kwesties, maar eigenlijk is er thuis ook genoeg stof voor leuke verhalen. Dankbaar onderwerp van deze verhalen zijn mijn eigen huisdieren. Tijd voor een serie'tje verhalen over de hond, poezen en cavia's die van elke dag weer een feest maken. Het is gewoon een ¨gezellige beestenboel¨.
Dat hobbies en liefhebberijen altijd uit de hand lopen weet ik als geen ander. Vandaar ook het grote aantal huisdieren waar we huis en haard mee delen. De redenen waarom mensen huisdieren nemen lopen nogal uiteen. In mijn geval kan ik gelijke korte metten maken met bepaalde vooroordelen die veel mensen (vooral de niet-dierenliefhebbers) hebben over mensen die (veel) huisdieren hebben. Hier in huis is het bijvoorbeeld niet vies en het stinkt niet. Dat ligt voor het grootste deel aan jezelf. De dieren zijn niet vies, maar de verzorging moet natuurlijk niet te wensen overlaten.
Je moet daarentegen geen piet-lut zijn. Dieren kunnen net als kinderen wel eens troep maken, ze hebben wel eens een ongelukje en katten hebben wel eens de neiging om aan muren of deurposten te krabben. Zijn je bezittingen en meubeltjes erg belangrijk voor je, dan kun je beter geen huisdieren nemen. Ben je vies van haren, plas of poep....was je na elke aanraking hiermee goed je handen, dan zit het houden van dieren ook niet echt in je bloed.
Voor ik met het houden van katten begon, was ik super allergisch. Het hebben van een kat was voor mij belangrijker. Rode en jeukende oogjes nam ik voor lief. Dat je op een gegeven moment genoeg anti-stoffen opbouwd, is gebleken. Al jaren heb ik nergens last meer van. Kinderen die in een huis met dieren wonen blijken veel minder last van allergieën te hebben, dan de kinderen die bij voorbaat al uit de buurt gehouden worden van dieren.
Ik vind dieren ontzettend lief, leuk, grappig maar ook interessant. Ik beleef elke dag opnieuw ontzettend veel plezier aan hun aanwezigheid, de zorg voor deze dieren en hun ¨eigenaardigheden¨. Net als over je kinderen raak je over je huisdieren nooit uitgepraat. Echter zijn er ook momenten dat je ze, net zoals je kinderen, wel eens achter het behang wil plakken.
Eén van de heerlijkste momenten van de dag is het als je na een vermoeiende dag op het werk even op de bank gaat zitten en de hond en enkele poezen komen gezellig bij of op je schoot liggen. Geen verplichte conversaties, geen onenigheid of misverstanden, maar gewoon in alle rust van elkaars gezelschap genieten.
Mijn dierenliefde gaat ver... maar blijft altijd binnen het redelijke. Mijn dieren zijn een toevoeging aan mijn gezellige, drukke en sociale leven. Het is geen vervanging van mensen, want al geven mijn dieren mij nog zoveel, zonder mensen kan ik niet. In de uitdrukking ¨hoe meer je de mens leert kennen, hoe meer je van dieren gaat houden!¨ zit best een kern van waarheid, al gaat de dierenwereld ook zeker niet vrijuit. Dieren kunnen ook wreed en meedogenloos zijn, maar de beweegredenen van dieren zijn naar mijn idee zuiverder dan die van bepaalde mensen. Het onrecht wat dieren aangedaan wordt door de mens is iets waar ik ontzettend kwaad om kan worden en vandaar dat ik ook ten allen tijde hiervoor in de bres zal springen.
Maar goed, mijn (onze) ¨gezellige beestenboel¨ dus. De komende weken zal ik jullie eens lastig vallen met de leuke belevenissen van de HTK-poezen Wiske (13) en Speedy (11). De Heilige Birmaanfamilie Queeny (7), Bridget (4), Zamba (1,5) en Solo (4 maanden). West Highland White Terrier Snowy (9) en de caviafamilie. Dieren met elk een sterk eigen persoonlijkheid en waar heel wat leuke verhalen over te vertellen zijn. De eerst volgende keer zal ik ze aan u voorstellen aan de hand van enkele leuke anecdotes.
In deze serie ook te lezen het (fictieve) verhaal ¨Queeny's wilde avonturen in Afrika¨, waarin ze naar Afrika afreist om haar grote neven en nichten te ontmoeten, zoals de leeuw, cheeta en serval.
Verder wil ik in deze serie ingaan op het ¨houden van huisdieren¨ en welke verantwoordelijkheden dit met zich meebrengt. Het hebben van dieren gaat verder dan het af en toe een knuffel geven. Het is echt noodzaak dat iedereen dit beseft alvorens tot het nemen van een huisdier over te gaan.
Een gezellige beestenboel dus.....in woord en beeld. Volgende keer: ontmoet de ¨hoofdrolspelers¨ van ¨gezellige beestenboel¨
Een Chinese man die vorig jaar een bibberende puppy aantrof in de bergen en het diertje meenam naar huis, was stomverbaasd toen zijn troetelhondje een wolf bleek te zijn, meldt Huashang Daily.
De man voedde de puppy op als een hond, en er ontstond een mooie vriendschap tussen meneer Li en zijn huisdier. Omwonenden kregen echter argwaan toen ze 's nachts gergeld een wolf hoorden huilen in de buurt van hun woningen. Ze belden de politie, die de schuldige snel aantrof bij meneer Li.
Een expert verifieerde dat het ging om een wolf. Dat was bijvoorbeeld te merken aan het feit dat het dier nooit blafte, en een dikke vacht en staart had. De wolf is overgebracht naar een dierentuin. (sam)
09/02 Een team van onderzoekers onder leiding van Jason Head van de Universiteit van Toronto heeft aan de hand van de gefossiliseerde resten van een gigantische slang kunnen aantonen dat het dier in kwestie 13 meter lang moet geweest zijn.
De slang, die Titanoboa (Titanoboa cerrejonensis) genaamd werd, leefde 58 tot 60 miljoen jaar geleden in het regenwoud in het noord-oosten van Colombia. Met zijn lengte van 13 meter was het dier zo lang als een bus. Ook de omvang kon tellen: de slang zou tot op heuphoogte van een mensenlichaam komen.
Ton
Om de lengte van het dier te berekenen, gebruikten de wetenschappers een gekende wiskundige relatie tussen de grootte van de wervelkolom en de lengte van het dier. De wetenschappers schatten dat de reuzenslang meer dan een ton moet gewogen hebben.
Vergelijking tussen een ruggenwervel van de Titanoboa en een gewone boa
Menu
"Wat het dier at, is nog niet duidelijk, maar wellicht stonden alligators, grote vissen en krokodillen op het menu", aldus de onderzoekers.
Een dagje uit brengt ons met de viervoeters in het Nam Phong nationaal park of " อุทยานแห่งชาติน้ำพอง " of " òot-yaan hàeng châat náam pong " is een park dat met haar totale oppervlakte van 197 vierkante kilometer geen kleintje te noemen. Het park beslaat een groot gebied in Khon Kaen namelijk; Nong Ruea, Ubolratana, Phu Wiang, Ban Fang, Khiri Mancha, en Khok Pho Chai, evenals twee Amphoes in Chaiyaphum provincie, Ban Thaen en Kaeng Khro.
De head office is gelegen bij het meer van Ubonratana Dam waar je hier meer kan over lezen.
Het park bestaat doorgaans uit zandsteen bergketens, 600 meter gelegen boven de zeespiegel en vergelijkbaar met de meeste bergketens in Noord-Oost-Thailand. We bezochten de westkant van het park met een afwisselend landschap van steile bergen en kliffen.
Genoeg geschreven.... nu foto's
Vroeg in de morgen zit onze kroost reeds geduldig te wachten om te vertrekken.
Een smal aangelegd pad wijst ons de weg naar boven, met onderweg de nodige interessante uitleg over de plaatselijke flora.
Al snel veranderd het landschap echter in stevige rotspartijen....
Na een korte klim, krijg je een adembenemend panorama over het meer van Ubolratdam en haar onderliggende vallei war we een verdiende pauze houden.
Sportief dat we zijn zetten we onze tocht verder. Achter elke hoek schuilt er een nieuw standpunt om een foto te maken.
zie je ze zitten??? neen???
hier zijn ze dan.....
Nog een gevonden gegeven over hoe de uitgeholde rotsen tot stand kwamen in deze omgeving. Deze worden " หินช้างสี " of " hĭn cháang sĕe " genoemd, waarvan een vrij vertaling "rots waar de olifanten zich schrapen" is. Door de tijd heen kwamen aan deze zandstenen, met een hoog gehalte aan Natrium, Calcium, Fosfor en Sulfaat, wilde olifanten hun rug schrapen om te ontdoen van ongedierte, het ivoor van hun slagtanden scherpen en vanwege het hoog zoutgehalte te likken aan deze rotsen. Waarheid of legende/bijgeloof?.... Het zou kunnen, maar aan sommige rotsen te zien, moeten dit toch danig grote olifanten geweest zijn....
Uiteindelijk keren we weeral voldaan van een geslaagde dag, en met een hoop opzoekwerk van mijnentwege, huiswaarts,
greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
19/02 In het Chinese Fuzhou heeft een rattenvanger de vangst van zijn leven gedaan; de man slaagde erin om een rat van ruim drie kilo te vangen.
De rattenvanger spotte de rat toen hij een massa volk rond het dier zag staan. De man aarzelde even omdat hij dacht dat het om een zeldzaam exemplaar ging. Maar uiteindelijk greep hij de rat toch bij de nek. De man stopte het dier in een zak en verdween.
Bamboerat
Het gevangen knaagdier heeft de grootte van een kat. Het dier heeft een staart van 30 centimeter en tanden van 2,5 centimeter. Het zou gaan om de zogenaamde bamboerat.
Thailand heeft ook zo zijn vissen waar je verwonderd van kan zijn. En ja, voor diegene die moesten twijfelen.... deze foto nam ik eveneens zelf. Op het eerste zicht, lijkt hij veel op de alom gevreesde Piranha, maar dit beestje is door zijn menu van noten en planten véél onschadelijker, en wordt "de noten krakende Piranha" genoemd.(Colossoma Macropomum) De Pacu is een straalvinnige vis uit de familie van karperzalmen (Characidae) en behoort derhalve tot de orde van karperzalmen (Characiformes). De vis kan een lengte bereiken van 108 cm.
De Pacu is een zoetwatervis. In brak water is de soort nog nooit aangetroffen. De vis is geimporteerd, en prefereert een tropisch klimaat.
De Pacu is voor de visserij van beperkt commercieel belang. In de hengelsport wordt er weinig op de vis gejaagd.
Wist je dat mensen wormen kunnen opdoen van hun huisdieren? Daarom is het belangrijk dat u regelmatig uw dier ontwormt. Dat kan met een pasta of tabletjes, of zelfs met pipetjes met een vloeistof in de nek, gecombineerd met een anti-vlooienprodukt. Dus 2 vliegen in één klap zal ik maar zeggen. En dat zowel voor hond als kat. De produkten staan voor u klaar op de praktijk als u die nodig hebt.
Ontwormen moet zeker VIER MAAL PER JAAR gebeuren.
Vlooien:
Het vlooienseizoen zal weldra beginnen. Eens de buitentempertuur boven de 10 °C komt zijn ze er weer. Dus preventie is ook hier aan de orde binnen een paar weken. Zeker niet vergeten.
Vaccinatie:
Ik weet dat de meeste dieren in orde zijn met de vaccinaties, maar voor diegenen die dat niet zijn: kijk een in je vaccinatieboekje en laat het zo snel, mogelijk in orde brengen.
Laser:
Ik wou ge toch ook melden dat na de humane geneeskunde ook de diergeneeskunde gebruik maakt van de laser voor operaties en bepaalde fysio-behandelingen. Je zal hem niet in elke dierenartspraktijk vinden, maar in de toekomst toch meer en meer. Het voordeel is namelijk dat er minder bloedingen optreden bij een operatie en dus minder risico.
Chip:
Alle honden dienen een chip te dragen, maar voor paardenliefhebbers moet gezegd dat het vanaf begin dit jaar verplicht is om alle paardachtigen van een chip te voorzien, alsook in te schrijven in een register. De dierenarts kan je meer info geven daaromtrent.
Tandsteen:
Veel spijsverteringsproblemen bij honden en katten liggen aan een slecht verzorgd gebit. Kijk eens nar de tanden van je troeteldier: als die lichtbruin gekleurd zijn, en je een onaangename geur waarneemt, laat je best eens het tandsteen verwijderen. Je zal veel moeilijkheden voorkomen. Je kan een afspraak nemen voor zon behandeling.
Ik denk dat ik hiermee al wat belangrijke punten aangehaald heb. Nu nog de raad opvolgen en je dier is weer tiptop in orde . Is dat geen prettig vooruitzicht?
Heggenmussen luiden het (zeer prille) voorjaar in!
Op de kalender prijkt half februari. De winter is, zeker gevoelsmatig, nog in volle gang, maar toch zijn de eerste geluiden van het aankomende voorjaar reeds te voelen. Zo in de eerste decade van februari zijn het vaak de heggenmussen die het zeer prille voorjaar inluiden.
Normaal gesproken zijn de heggenmussen van het onopvallende soort. Als grijze muizen bewegen ze zich al schokkerig en stiekem over de bodem. Grotendeels in elkaar gedoken en onopvallend. Dat ze helemaal geen familie zijn van de huis- of ringmus weet u natuurlijk al lang.
Hoe anders gedragen ze zich in het voorjaar. In deze tijd krijgt menige heggenmus het danig op de heupen en zoekt een hoge zangpost op, om opvallend zijn reutelende en kwetterende liedje ten gehore te brengen. Veelal zal de buurman reageren met zijn reuteltje. Weer op de grond gedraagt hij zich als een schichtige vogel. Van alle vogels luiden de heggenmussen als een van de allereerste het voorjaar in. Heerlijk voorjaar!
Gepubliceerd: donderdag 12 februari 2009 00:02 Update: donderdag 12 februari 2009 00:30
Zeg tegen rokers dat hun huisdier last heeft van de rook, en ze gaan serieus nadenken over stoppen.
Hardnekkige kettingrokers die geen boodschap hebben aan de waarschuwing dat ze hun eigen gezondheid schaden, gaan plots ernstig twijfelen wanneer hen wordt verteld dat hun huisdier onder de rook te lijden heeft. Dat blijkt uit onderzoek uitgevoerd in de Amerikaanse staat Michigan.
Dat huisdieren last kunnen hebben van passief roken staat wel vast. Katten en honden, maar ook vogels en knaagdieren die samenwonen met rokers lopen een groter risico op kanker en huidklachten, en ze worden vaak ook kortademig.
In een onderzoek onder 3.300 Amerikanen (waarvan een op de vijf roker; en een op de vier leefde samen met een of meer rokers), bleek dat het grootste deel daar niet van op de hoogte was. Eenmaal geconfronteerd met de gevolgen van roken voor hun viervoeter, bleek een op de drie rokers bereid om diep na te denken over stoppen. Een op de zes niet-rokers beloofde om hun rokende mede-bewoner(s) te vragen om te stoppen. Een kwart van de niet-rokers besloot dat ze voortaan maar buiten moesten gaan staan.
Mensen zijn dol op hun huisdier, en geven grote sommen geld uit om hun viervoeter gezond en gelukkig te maken. Daar zouden de antirookcampagnes meer op in moeten spelen, concluderen de onderzoekers. Een publiciteitscampagne Roken en huisdieren? Liever niet zou wel eens veel effect kunnen sorteren.
Amerikaans onderzoek op muizen wijst uit dat empathisch vermogen aangeboren is, niet aangeleerd. Dit kan een mogelijke doorbraak betekenen in onderzoek naar autisme.
Muizen lijken in gedrag op mensen
Het onderzoek is uitgevoerd door een team onderzoekers van de universiteit van Wisconsin en de Health and Science universiteit van Oregon.
Professor Garet Lahvis zegt: Wij geloven dat er een genetische bijdrage is aan empathie die verder kan helpen bij onderzoek naar autisme en andere psychologische afwijkingen.
Gen De onderzoekers vermoeden dat het vermogen om te kunnen begrijpen en inleven gedeeltelijk is aangeboren. Hoewel opvoeding en omgeving gedragingen kunnen beïnvloeden, geloven de onderzoekers dat het empathische gen hierbij bepalend is.
Sociaal Om dit te kunnen bevestigen hebben de onderzoekers het gedrag van een groep muizen uitgebreid bestudeerd. Muizen en mensen reageren namelijk op dezelfde manier op onderling gedrag.
De onderzoekers ontdekten onder meer dat de extroverte muizen meer empathisch vermogen hadden dan de muurbloempjes; de gevoelens van andere muizen ging aan de introverten voorbij.
Sociaal aangelegde muizen hebben meer inlevingsvermogen, omdat zij het empathische gen bezitten. Het ontbreken van dit gen bij de introverte muizen maakt deze groep minder meelevend. De wetenschappers denken dat ook mensen dit empathische gen bezitten.
Genetisch bepaald In extreme gevallen kan het gen, of gebrek aan het gen, een centrale rol spelen bij condities als autisme, waarbij het inlevingsvermogen ontbreekt.
Volgens Lahvis hebben muizen complexere empathische vermogens dan de onderzoekers ooit gedacht hadden. De ontdekkingen die bij de muizen worden gedaan kunnen nieuwe inzichten bieden bij onderzoek naar menselijke sociale stoornissen.
De rivier de Kongo, die door grote delen van Centraal-Afrika stroomt, is een van de soortenrijkste waterwegen ter wereld. Een recent, veelomvattend onderzoek heeft een breed scala aan bekende en onbekende vissoorten voor het voetlicht gebracht. Vrijwel elke uithoek van deze machtige rivier herbergt aparte, unieke en perfect aangepaste vissoorten. De gevaarlijkste visachtige rover in deze wateren is (zie foto) de intimiderende Goliathtijgervis (Hydrocynus goliath). De tijgervis is een vervaarlijk uitziende roofvis die dik een meter lang kan worden en uitgerust is met een stel messcherpe en buitenproportioneel grote tanden. Tijgervissen jagen net als Zuid-Amerikaanse piranhas vaak in groepsverband en voeren een waar schrikbewind waarvoor slechts weinige medewaterbewoners veilig zijn. Zelf hebben ze alleen iets te vrezen van de krokodillen waarmee ze bepaalde delen van het Afrikaanse rivierenstelsel delen.
Bron: National Geographic News Foto: Todd Wendel/National Geographic Television
Bizarre diertjes leven op de zeebodem bij beide poolgebieden
Bizarre diertjes leven op de zeebodem bij beide poolgebieden
09:25Update Wetenschappers hebben minstens 235 soorten diertjes gevonden die op de bodem van de zeeën rond de poolgebieden leven. De onderzoekers staan er versteld van dat de diertjes zowel op de noordpool als op de zuidpool voorkomen.
Tot dusver werd aangenomen dat de aanwezigheid van de warme tropen in het gebied tussen de polen de reden is waarom slechts enkele diersoorten zowel in het noordpoolgebied als in het zuidpoolgebied voorkomen.
"Minstens 235 soorten leven in beide poolgebeiden ondanks de afstand van 11.000 kilometer die de gebieden scheidt", zeggen de onderzoekers.
De North Eastern beekeeper assosation is gelegen te Khon Kaen, en houdt zich bezig met onderzoek naar de Aziatische honingbij.
Gewapend met een rookpot, mogen we een kijkje nemen achter de schermen, of liever in de bijenkasten, met deskundige uitleg van een personeelslid.
Ik ben geen imker, dus de gegeven uitleg ga ik hier niet vertalen, hier kan je de grondbeginselen nalezen op Wikipedia.
Toch enkele gegevens. De bijen worden zowat overal in het land ingezet om vooral fruitbomen te bevruchten. Hierdoor worden verschillende soorten honing bekomen. Per kast heb je een opbrengst van 30 kilo, waar buiten de honing verschillende producten voor de cosmetica gemaakt worden.
Opgave: zoek de Koningin.
Greets from Thailand
Farang
..... tussen die duizenden bijen is de koningin duidelijk herkenbaar.
Nog iets meer uitleg over deze bijensoort.
Nieuws uit Thailand
De Aziatische honingbij (Apis cerana indica) of " ผึ้ง " of " pêung " is een angelloze bijensoort, al eeuwenlang ingezet voor de productie van honing en voor de bestuiving van fruitbomen. Hiertoe worden de bijenvolken gehouden en onderhouden door imkers. De werksters noemt men dan weer " ผึ้งงาน " of " pêung-ngaan "
Guppy, de naam van een siervisje die ik in een ander leven in België in mijn aquarium had zitten, gedijt zich hier opperbest in gans andere omstandigheden. In België, werd het aquarium op een constante temperatuur gehouden.... voortdurend verversing van het water met de meest complexe filters... Bij minste onregelmatigheid hierin had je te kampen met massale vissterfte en of ziektes... In Thailand zijn deze visje mijn gedacht iets sterker... Bijna overal waar je een waterkruik ziet staan in Thailand, spartelen ze in rond. Bij aanschaf van stenen kruiken om de tuin wat op te vrolijken werden er onder mijn argwanend oog enkele van deze zoetwatervisjes uitgezet. Temperatuur: nooit constant.... filtering van water: totaal ontbrekend.... en toch...... ondertussen krioelt het hier van deze kleurrijke beestjes..
Nog goed om te weten is dat deze visjes destijds massaal en succesvol uitgezet werden ter bestrijding van de malariamug in Afrika....
Kan ik hier rustig in mijn bloot bovenlijf rondlopen....
Mannelijke guppy te herkennen aan het "gonnopodium" (soort van penis) onderaan zijn buik
vrouwtje (minder kleurrijk)
hier voelen ze zich op hun best...
Greets from Thailand
Farang
Hier krijgen ze wekelijks wat extra voeder, een beetje als snoepje te aanschouwen... in die kruiken en vijver zit er genoeg organisch materiaal dat ze hun honger kunnen stillen. Nu, in Thailand worden deze visjes eigenlijk niet gehouden om hun sierwaarde, maar net zoals in Afrika tegen de malariamug, hier tegen de larven van de Zebramug/Tijgermug die de Dengue ziekte veroorzaken.
Hoe ontstaat dengue? Dengue ontstaat nadat iemand is gestoken door een mug die het dengue-virus bij zich draagt. Dit is een kleine zwart-wit gestreepte zebramug' die overdag steekt (vooral in de vroege ochtend en namiddag). Door de muggensteek komt het virus in uw bloed. Er zijn vier types van het dengue-virus.
Wat zijn de verschijnselen? Na besmetting met het virus kan het twee tot veertien dagen duren voordat u ziek wordt. De verschijnselen verschillen van een grieperig gevoel tot plotseling koorts met koude rillingen, vaak met heftige hoofdpijn en pijn achter de ogen. Uw hele lichaam kan pijn doen: spieren, botten en gewrichten, vooral onder in uw rug. U kan huiduitslag krijgen op uw borst (romp), armen, benen en gezicht. Na een paar dagen kunt u misselijk worden en overgeven. Ook hoesten, keelpijn en smaakverandering komen voor. Nadat u wat hersteld bent, kan er een tweede koortsperiode optreden, ook weer met eventueel huiduitslag.
(De Aedes Aegypti, ook wel tijger- of zebramug genoemd)
In een klein aantal gevallen verloopt de ziekte veel ernstiger: na de tweede tot vijfde dag ontstaan er dan puntvormige donkerrode vlekjes op de huid, neusbloedingen en tandvleesbloedingen. Dit kan leiden tot shock, bewusteloosheid en de dood. Deze vorm heet dengue hemorragische koorts. Meestal komt deze laatste vorm alleen voor bij mensen die reeds eerder door het dengue-virus zijn besmet.
06/02 Modefanaat én dierenliefhebber? Dan zijn de nieuwe handtassen van dierenkapster Danelle German misschien wel iets voor jou. De Amerikaanse duizendpoot recycleert het honden- en kattenhaar van haar klanten en maakt er trendy tassen van.
German haar klanten zijn grote dierenliefhebbers met een hart voor hun lievelingshond of -kat. Ze willen zo vaak mogelijk bij hun beestjes zijn en zoeken constant naar een gepast eerbetoon voor hun trouwe viervoeter.
"Als dierenkapster kwam ik erachter hoeveel dierenhaar ik op een dag wel niet verzamelde. Plots kwam ik op het idee om daar een draad van te spinnen. Als een Angorakonijn zo'n mooie wol kon voortbrengen, dan moest ik van katten ook iets moois kunnen maken", vertelt German.
Van de gesponnen draad maakte de kapster een trendy tas. "Ik kreeg meteen complimenten over het tasje, mensen geloofden me niet als ik vertelde dat het uit kattenhaar bestond." Toch zijn niet alle reacties lovend, velen vrezen ook dat de harige tasjes niet erg hygiënisch zijn, een onjuiste redenering volgens German. "De dieren zijn net voor het knippen gewassen, achteraf wordt het nog drie keer gewassen voor ik begin te spinnen. Mensen dragen toch ook wol en andere dierlijke vezels. Maar desondanks krijg ik toch ontzettend veel bestellingen. Veel mensen vinden dat mijn tassen een grote sentimentele waarde hebben."
Soms krijg je op de vreemdste plekken inspiratie voor een nieuwe column. Zo wandelde ik met mijn hond in een uitlaatgebied. Mijn oog viel op drie verdroogde stukjes poep, die op de stoep lagen. Iemand had de poep omcirkeld met roze krijt en er stonden allemaal scheldwoorden bij, zo van ¨vuile hond¨ en aso's! Dit zou het geval geweest zijn als het drie verse hoopjes waren, maar in dit geval vergt het toch wat meer inlevingsvermogen en kennis)... in de natuur. Een poep praatje dus.
In de mensenwereld wordt er tegen poep aangekeken als iets vies. Als iets om van te walgen of om lacherig over te doen. Nou is mensenpoep in veel gevallen ook niet zo van voedzaame waarde als je kijkt wat sommige mensen niet naar binnen werken, maar in de dierenwereld wordt daar heel anders tegenaan gekeken. Hier wat voorbeelden hoe nuttig (dieren)poep kan zijn.
Ziet u op de stoep stukjes poep liggen zoals hierboven beschreven, dan kun je er zeker van zijn, dat een kraai, kauwtje of ekster er mee aan de haal geweest is. De hond doet netjes zijn hoopje ver op het uitlaatveld, maar deze alleseters kijken daarna of er nog iets van voedingswaarde inzit. Het eten van poep is in de natuur iets heel gewoons.
Tijdens een wandeling in Botswana werd ons duidelijk hoe alles in de natuur samenhangt. Zo eten olifanten takken, bladeren, gras, vruchten, wortels en ze halen schors van bomen. Ze kunnen zelfs de jonge blaadjes aan de bovenste takken eten. Een olifant eet heel veel en poept dus ook veel. Tien olifanten poepen in één dag wel 500 kilo mest.
Op deze manier gaan de zaden weer op andere plaatsen groeien en andere dieren (termieten, vogels etc.) halen de, voor hun, bruikbare ingrediënten uit de olifantenpoep.
Mensapen eten (met name in gevangenschap) ook vaak ontlasting. Met een wetenschappelijk woord wordt dit coprofagie genoemd. Als dieren niet in staat zijn eten te zoeken stillen ze hun honger met hun eigen ontlasting. De voedingsstoffen worden op deze manier nogmaals gebruikt.
Het is ook niet nieuw dat plantenresten - in de ontlasting van herbivoren - als bron voor biobrandstof dienen. Al sinds de oudheid wordt gedroogde koeienmest of olifantenmest als brandstof gebruikt.
Poep kent ook zijn keerzijde in de natuur. Door poep van dieren komen gassen als methaan in de atmosfeer. Deze ¨broeikasgassen¨ zijn vervuilend en mogelijk de oorzaak van geleidelijke opwarming van de aarde. Hoe het precies in elkaar zit weet niemand maar het is duidelijk dat het klimaat er niet beter van wordt.
Zo zie je dat poep meer is dan vies en lachwekkend. Wist u bijvoorbeeld dat er peperdure koffie gemaakt wordt van kattenpoep? Civetkatten eten bonen poepen ze later weer uit? Het ingrediënt van een lekker bakkie koffie, voor mensen met geld dan.
Dus niet gelijk beginnen te schelden als u poep ziet liggen, maar denk even terug aan dit Poep Praatje. Eet smakelijk!
Dolfijn Kwisa uit dolfinarium Harderwijk krijgt in ziekenhuis St Jansdal een CT-scan. Foto ANP
HARDERWIJK - Dolfijn Kwisa uit dolfinarium Harderwijk krijgt donderdagavond in ziekenhuis St Jansdal een CT-scan. Kwisa is in de avonduren behandeld om zo de planning van de reguliere ziekenhuis patiënten niet te storen.
De dolfijn kwakkelde de afgelopen maanden met de gezondheid. De medische controles in het Dolfinarium gaven wel wat inzicht in de aard van de klachten van de dolfijn, maar om nog beter in het lichaam te kunnen kijken is besloten een CT-scan uit te voeren.
Bij een CT-scan kunnen, naast de botstructuren, ook de weke delen in het lichaam zichtbaar gemaakt worden. De scan maakt een soort doorsnede van het lichaam doordat deze in plakjes gescand wordt.
Om deze scan te maken is de dolfijn tot de rugvin in het apparaat geschoven en moest het dier zo rustig mogelijk blijven liggen. De beelden van de scan worden de komende dagen nader geanalyseerd.
Kwisa zwemt inmiddels weer tussen de andere dolfijnen in het Dolfinarium. (ANP)
Er zijn 4 capybara's geboren in Planckendael! (Yradja)
Er zijn 4 capybara´s geboren in Planckendael!
Het is al de 3e keer dat deze mama werpt. De moeder en haar jongen maken het goed en er wordt goed voor ze gezorgd. De beestjes zijn aardig actief. Je kan ze gaan bekijken op continent Zuid-Amerika. Benieuwd of het jongens of meisjes zijn? Nog even afwachten Het geslacht is pas na 6 maanden bekend.
De capybara is het grootste knaagdier van de wereld. Deze reuzencavia komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Hij is verzot op groenten, erg gezond dus! Het liefst zijn ze de hele dag in het water, ze zijn namelijk keigoede zwemmers.
WOEF! Hij kan blaffen als een hond! MIAUW! Hij kan spinnen als een kat!
Wist je dat een baby capybara meteen kan lopen, zwemmen en duiken? Wist je dat capybaras vroeger groter waren dan grizzlyberen?
Watoetsi Tisser heeft een mooi witbruin gevlekt kalf op de wereld gezet. Het blijkt een stiertje te zijn en zijn naam is Kojo. Dit betekent maandag in het Afrikaans. Hij is genoemd naar de dag waarop hij geboren is.
Watoetsirunderen komen in de natuur voor in Europa, Noord-Afrika en grote gebieden in Azië. Ze worden gemiddeld 180 cm, dat is even lang als een volwassen man. Ze zijn net als vrouwen 9 maanden zwanger. Ze leven gezellig in een kudde waar de nieuwe kalveren beschermd worden door hun moeder. Als de jongen ouder zijn, verlaten zij de kudde of zoeken zij een dominant mannetje.
De hoeven van deze runderen zijn net als vingerafdrukken: geen één is hetzelfde. Het menu van een Watoetsi bestaat uit gras en planten. In Planckendael krijgen zij ook hooi, gras, takken en bieten.
Bron : nieuwsbrief Planckendael hier een fototje van een watoetsirund. Niet deze in Planckendael. 'k kreeg het niet gecopieerd, vandaar.....
Speciaal voor vrouwtje Maili is hij helemaal vanuit Amerika naar ons park gekomen. Voorlopig zullen Kedar en Maili eerst aan elkaar wennen en hopelijk zijn er binnenkort gevlekte luipaardjes op komst. Vanaf vandaag verkent Kedar zijn nieuwe perk in het Aziatisch continent. Eind deze week krijgt hij het gezelschap van vrouwtje Maili...
Kedar is hier heen gekomen om papa te worden en is bijna geslachtsrijp. Hij brengt namelijk een nieuwe bloedlijn in het Europese kweekprogramma, daarom is het van belang om met hem te kweken.
Sneeuwluipaarden komen mijlenver in Centraal Azië in de natuur voor. Het zijn echte bergbeklimmers. Sneeuwluipaarden zijn heel schuw en worden nauwelijks gevonden in de natuur. Vroeger werd er op ze gejaagd. Er zijn nog maar 4000 exemplaren van deze bedreigde diersoort over. Gelukkig mag erop jagen nu niet meer.
Wist je dat de staart van een sneeuwluipaard even lang is als zijn lichaam? Wist je dat de sneeuwluipaard hele grote sprongen kan maken? Wel 15 meter ver en 5 meter hoog!
Iets meer uitleg over de medebewoners van de toekomstige olifantenmoeder in de Zoo van Antwerpen. Als je op de foto's klikt, krijg je een prachtige uitvergroting te zien. Veel leesplezier en nog een fijne dag gewenst voor mens én dier !.
Yu Yu Yin betekent 1979 in het Birmaans, zij zag op 15 februari 1979 het levenslicht. 2890 kilo is haar bescheiden gewicht. Ook zij komt net als Phyo uit een werkkamp in Birma en kwam via Rhenen, Rotterdam en Lympne (Groot-Brittannië) naar Antwerpen. Op haar billen prijkt een gebrandmerkte ster, zo kan je haar zelf herkennen. Hieraan kan men nog zien in welk werkkamp zij te werk was gesteld. Yu Yu Yin heeft twee jongen gehad, waarvan eentje doodgeboren. Ze is superintelligent, dat merk je aan veel dingen. De eerste dag dat het net met voeding hoog in de stallen werd opgehangen, hadden Phyo en Dumbo er geen verstand van hoe ze daarbij konden komen. Yu Yu Yin bekeek het even, schopte toen de grote speelbal tegen de muur, zette haar poot erop en voilà, ze kon bij het eten. Yu Yu Yin is zeer attent voor de verzorgers en zeer zorgzaam van natuur. Ze stelt zich ook bijzonder beschermend op tegenover May Tagu. Zo aanvaardt ze wel dat Dumbo de baas is, zolang die zich maar niet bemoeit met May Tagu. Zal het nieuwe jong ook zo gekoesterd worden?
Khaing Phyo Phyo, betekent 1981 in het Birmaans en is vernoemd naar haar geboortejaar. Noteer 31 augustus op je kalender, want dan verjaart Phyo. Met haar 3620 kilo legt ze wat gewicht in de schaal. Ze is geboren in een werkkamp in Birma en kwam via Rhenen, Rotterdam en Port Lympne (Groot-Brittannië) naar Antwerpen. Als je haar wil herkennen, zoek dan naar een klein, rond, dik olifantje. Phyo heeft al drie jongen gehad en is dus met deze zwangerschap niet aan haar proefstuk toe. Haar eerste twee kalveren waren bulletjes, de laatste was een meisje en werd geboren in Port Lympne: May Tagu. May vind je altijd dicht in haar buurt. Omdat Phyo al heel haar leven samen met Yu Yu Yin leeft, hebben ze een goede band. Maar nu brengt Phyo veel tijd door met Dumbo, blijkbaar zijn die twee boezemvriendinnen aan het worden. Phyos grootste hobby is eten en ze kan flink gulzig schrokken. Ze heeft een fel temperament, wordt gemakkelijk boos, maar heeft toch een klein hartje.
Bij olifanten zwaaien vrouwtjes de plak. Maar om een babytje te maken, hebben we natuurlijk wel een stevige man nodig. Wat dacht je van 5500 kg sympathieke Alexander? Hij logeerde in 2007 enkele maanden in de zoo en is de papa van onze toekomstige baby K. Alexander heeft in Antwerpen elke koe uitvoerig betast om te ruiken of hij al aan de slag moest. Tony en Jonas gingen hem in Amersfoort het blijde nieuws melden dat hij opnieuw papa wordt! Bekijk het filmje in ons YouTube venster.
De labrador van een gezin in Zuid-Afrika houdt van baby's. En het maakt zelfs niet uit over welke soort baby's het gaat. Lisha speelde al surrogaatmoeder voor dertig dieren. Nu zorgt ze voor een paar kleine tijgertjes. In het verleden 'adopteerde' de hond ook al een nijlpaard en een stekelvarken. Dat schrijft de Daily Mail.
Speciale gave Lisha leeft bij een gezin in een Zuid-Afrikaans natuurreservaat. Al kort na de geboorte werd duidelijk dat de labrador een speciale gave had om het vertrouwen van andere dieren te winnen. In tegenstelling tot andere hond schrikt Lisha er niet van terug om contact te leggen met een kat, een nijlpaard en zelfs een stekelvarken.
Uniek Nu zorgt ze voor drie kleine tijgers die na geboorte door hun moeder verstoten zijn. "Ze likt ze alsof ze haar eigen kinderen zijn", zegt eigenaar Nadine Hall. Toch zal Lisha maar heel even voor de jonge tijgers mogen zorgen. Het blijven uiteraard gevaarlijke dieren voor een hond.
Bekijk hier de familiefoto's van deze unieke hond. (gb)
Wat binden jullie van deze "villa-schuur"? Mij zegt het wel iets ::--)) Voor jullie gelezen op tuinadvies.be
Voederschuur
Foderlada
Foderlada: voederschuur en vogellokker.
Vier voedervakken voor 4 verschillende soorten vogelvoer zoals voerkoekjes, vetbollen, pindas en verschillende soorten vogelzadenmix. Door de grote variatie en aanbod aan voer zullen ook des temeer vogelsoorten de voederplaats bezoeken. Bovendien lokt de ene vogelsoort de andere en dat maakt de voederschuur tot een echte vogellokker en brengt leven en beweging in uw tuin.
De voederschuur biedt de zaadmengsels en voer een goede bescherming tegen sneeuw en regen en bovendien zitten de kleine tuinvogels droog en kunnen rustig genieten van hun maaltijd omdat grote vogels, zoals eksters, duiven en kraaien geen houvast krijgen aan de voederschuur om voer te pikken.
De voederschuur bevat veel voer en hoeft niet steeds bijgevuld te worden maar die keren dat bijvullen nodig is, is het een kwestie van het dak oplichten en het voederhuis op te vullen met nieuw voer. Ook reinigen is eenvoudig en het risico op ziektes en besmetting tussen vogels is geminimaliseerd gezien het feit dat de vogeluitwerpselen op de grond vallen en niet op de voederplank.
Montage: Plaats de voederschuur op een paal in de tuin, of voor het raam op een draaibare zwenkarm als u liever niet door de regen/sneeuw wilt lopen om de voederschuur bij te vullen met nieuw voer.
Voederschuur Foderlada : zeer mooi en kwalitatief gemaakt in Zweden.
Voedselcontainer : 5 liter Voederramen : voor 4 verschillende soorten vogelvoer Materiaal : Gemaakt van duurzaam hout uit goed beheerde bossen (FSC-gecertificeerd) en met milieuvriendelijke verf geschilderd. Meegeleverde toebehoren : montageplaat, schroeven, montagehandleiding, houten zitstokjes voor montage onder de roosterraampjes. Afmetingen : 320 x 250 x 215 mm (l x b x h) Gewicht : 2100 gram
BRUSSEL- Stel je even voor: de kinderen hebben eindelijk hun slag thuis gehaald, er komt een hond. Je bent het met de hele familie eens over het ras. Maar dan komt nog een belangrijke vraag: wordt het een reu of een teef? De dames en heren onder de honden hebben zo hun eigen(-)aardigheden.
'In tegenstelling tot de mens is in de dierenwereld het mannetjesdier meestal mooier', zegt Rob Lückerath. 'Kijk maar naar de prachtige manen van de leeuw, de indrukwekkende pronkveren van de pauw, en zelfs bij de vissen tonen de mannetjes zich van hun betere kant. Allemaal trucjes om toch maar de aandacht te krijgen van de dames.'
Bij honden is het uiterlijke verschil iets minder nadrukkelijk dan bij andere diersoorten. Een reu is wel groter en zwaarder dan zijn dame. Over het algemeen is een teefje rustiger. 'Testosteron speelt de reu parten', zegt Rob Lückerath. 'Veel mensen vinden teefjes iets liever omdat ze meer op het hele gezin gericht zijn, reuen meer op één baas.'
Voor je de keuze maakt, moet je goed weten wat je met je hond wil doen. 'Voor een familiehond gelden andere regels dan voor een wedstrijdhond', zegt de dierendokter. 'De wedstrijdhond moet kunnen presteren. En van een mannetje kan je net dat beetje meer vragen. Dat is ook zo bij mensen. De records van mannen liggen op de Olympische Spelen hoger dan die van vrouwen. Dat heeft een puur lichamelijke oorzaak, namelijk het verschil in de hematocrietwaarde van de rode bloedcellen.'
Maar dat betekent niet dat je met een teefje geen wedstrijden kan lopen. 'Helemaal niet', zegt Rob. 'Teefjes zijn veel werklustiger, hen kan je alles vragen. Ze zullen veel meer hun best doen om hun baas te behagen. Het resultaat is er vaak naar. Mijn twaalfjarige flatcoated retrieverteef heeft pas nog een stel jonge reuen bij de jachthonden de loef afgestoken.'
Daarnaast zijn er nog een aantal dingen waarmee je rekening moet houden voor de aankoop. Een reu heeft de reputatie van weg te durven lopen. 'Een mannetje heeft het niet gemakkelijk', zegt Rob Lückerath. 'In feite is hij altijd loops. Als hij dan een loopse dame tegenkomt, kan zelfs de meest bedaarde hond zich ontpoppen tot een agressief en nerveus dier. Hij kan er zelfs een robbertje voor gaan vechten met een soortgenoot.'
Ook bij teefjes kunnen de hormonen behoorlijk tekeer gaan. Twee keer per jaar zijn ze loops, en dan durven ook zij weleens een stapje in de wereld te zetten. Gedurende die dagen vind je bloeddruppels in huis. Reuen ruiken dat van heel ver, en dan kunnen ze letterlijk voor je deur staan.'
'Die natuurlijke driften zijn in beide gevallen eenvoudig te beheersen', zegt Rob Lückerath. 'Je kan een reu laten castreren, wat risico's op prostaatproblemen uitsluit. Een teefje kan je laten steriliseren, dat vermindert voor haar het risico op borstkanker of een schijnzwangerschap.'
Artikel uit het Nieuwsblad, vragen aan de Dierendokter Rob Lückerath
Poes houdt niet van bezoek -
M. V. G. krijgt sinds dit jaar geregeld bezoek van de kleine kat Boris. 'Mijn achtjarige poes Marie was niet zo gelukkig met die onverwachte logé,' zegt Marleen, 'maar Boris voelde zich meteen thuis. We zijn bang dat Marie weleens zal uithalen naar hem. Hoe kunnen we dat voorkomen?'
Rob Lückerath: 'De eerste vraag die bij mij opkomt, is of poes Boris geregeld op bezoek zal komen. Zo ja, dan neem je het best enkele regels in acht. Plaats een tweede kattenbak op een heel andere plek dan de bak van je eigen poes. Een kat is een territoriaal dier en durft weleens te sproeien. Ook het eten geef je het best op aparte plaatsen. De logé moet zijn eigen territorium krijgen. Laat dan de dieren geleidelijk aan elkaar wennen. Zo mogelijk begin je in een aparte kamer met daarin een speeltje van de ander. Het is heel normaal dat ze niet meteen dikke vrienden zijn, zeker voor jouw poes. Geduld is de beste raadgever.'
Sinds de film 'Jaws' worden haaien gezien als dodelijke monsters. Maar de mens is een veel groter gevaar voor de haai dan omgekeerd. In 20 jaar is de vangst van haaien met een kwart gestegen. Vooral in Europa komt de haai in de problemen.
Wereldwijd steeg de haaienvangst van 600.000 ton in 1984 naar 810.000 ton in 2004. De groei is zo sterk dat een derde van de haaiensoorten met uitsterving is bedreigd, zegt de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN), het oudste en grootste internationale milieunetwerk.
Europa heeft nooit duidelijke regels gehad voor de haaienvangst. In een poging om die leemte te vullen heeft de Europese Commissie nu een haaienplan gelanceerd. Haaien bevinden zich bovenaan of bijna bovenaan de voedselketen, zegt Visserijcommissaris Joe Borg. Ze zijn zeer kwetsbaar voor overexploitatie, en een daling van hun aantal kan zeer ernstige gevolgen hebben, niet alleen voor de haaien maar ook voor de mariene ecosystemen en de vissers zelf.
Haaienvinnensoep
Er wordt vooral op haaien gejaagd om hun vinnen aan Aziatische landen te verkopen, waar haaienvinnensoep een delicatesse is. Maar volgens milieuorganisatie Oceana spelen ook EU-landen, vooral Frankrijk, Nederland en Spanje, een belangrijke rol in de haaienhandel. In 2005 produceerden ze niet alleen 12 procent van alle haaienvlees ter wereld, ze waren ook verantwoordelijk voor de helft van alle haaieninvoer en bijna een derde van de uitvoer.
Sinds 2003 geldt een EU-verbod op het afsnijden van haaienvinnen en teruggooien van de karkassen. De vinnen mogen alleen verwijderd worden als men de volledige haai aan land brengt. Joe Borg vraagt de EU-landen de achterpoortjes te sluiten en een algemeen verbod op het verwijderen van haaienvinnen in te voeren.
Hij pleit ook voor een jaarlijkse bovengrens voor haaienvangst, de introductie van haaivriendelijke visvangstsystemen en een verbetering van de data-inzameling over haaienvangst. De Eurocommissaris hoopt dat de regeringen en het Europees Parlement zijn plan tegen eind dit jaar goedkeuren. De maatregelen zouden dan in 2012 of 2013 van kracht kunnen worden.
Te zwak
Het Wereldnatuurfonds (WWF) vindt de voorgestelde maatregelen te zwak. In het plan ontbreekt een stevig engagement om de data-inzameling over haaienvangst verplicht te maken, een cruciaal element als de EU succes wil boeken in de bescherming van de haai, zegt woordvoerder Aaron McLaughlin. Haaien groeien traag en hebben een relatief klein aantal jongen. Veel van de haaiensoorten zijn nu al met uitsterven bedreigd.
Spanje en China zijn de grootste exporteurs van haaienvinnen ter wereld. Ongeveer 10 procent van de vinnen die in Hong Kong worden verhandeld, komen van Spanje. Vigo, op de Galicische kust, en Las Palmas op de Canarische Eilanden, zijn de belangrijkste Europese centra voor de vinnenhandel.
De spanning in de Egyptische Tempel bij de olifantverzorgers loopt op. De eerste mogelijke bevallingsdatum van Phyo Phyo nadert... Zal het voor dit weekend zijn? De verzorgers staan dag en nacht paraat. Wilt u deze bevalling ook live meemaken? Schrijf je dan in op www.baby-olifant.be en beleef het allemaal mee op de eerste rij!
De nachtbewaking is gestart. Vanaf nu worden de olifanten (en dan vooral Phyo Phyo) door de verzorgers 24 uur op 24 uur in het oog gehouden. De bewakingscamera's draaien dag en nacht. Om beurten trachten Bart, Cedric, Tony, Jonas, Bruno en Marcel niet in slaap te vallen met de hulp van sterke koffie en stevige lectuur. En dat afgewisseld met argusogen op de beelden van de olifantenstallen. Alles nog rustig? Verandert het gedrag van Phyo Phyo? We naderen de eerste uitgerekende geboortedatum en volgens de verzorgers komt de geboorte eraan. Je voelt de spanning in de Egyptische Tempel toenemen. Heel februari staan de mannen paraat. Mocht het toch loos alarm zijn en was de tweede datum de juiste, dan gaat de beurtrol weer in voege in de maand mei. Februari of mei? Dat is in de Zoo de hamvraag!
Buiten de vleermuizen in vorig bericht, hebben we ook vleerhonden zitten.
De meeste soorten vleerhonden (Pteropus lylei) of " ค้างคาว " leven van vruchten. Het is dan ook voorstelbaar dat het een ramp is als een groep van deze dieren op een mango- of bananenplantage neerstrijkt. De kleinere soorten uit de onderfamilie Macroglossinae doen zich te goed aan nectar en stuifmeel.
De Thaise Korat kat is genoemd naar de provincie Cao Nguyen Khorat in Thailand, waar het ras oorspronkelijk vandaan komt. In Thailand noemt men de kat Ki-Sawat, wat zoveel betekent als geluksbrenger.
Korats zijn zonder meer aanhankelijke katten met een bijzonder eigen karakter. Ze zijn erg gesteld op mensen in hun omgeving en ze hebben veel aandacht nodig om zich prettig te voelen.
Deze diertjes kan je onder andere bezoeken in de grot van Phu Pha Man. De ingang van de grot is 100 meter boven de begane grond. Binnen deze grot is het domein van miljoenen vampiertjes, die elke avond een half uurtje voor de schemering hun grot verlaten. Naar horen vertellen zouden ze zelfs tot 200 kilometer ver vliegen om voedsel (fruit) te zoeken. Het duurt tot 45 minuten lang vooraleer de laatste vampiertjes (in slierten van kilometers lang) de grot verlaten....
n......
Van deze vleermuizen vonden we een uitgeput exemplaar in onze tuin. Ondanks onze zorg en extra kaars voor Boeddha stierf het diertje enkele uren later.
herinneren jullie je nog mijn mailtje van enkele weken terug, dat vrienden aan de andere kant van het dorp de heel zeldzame "Notenkraker" (vogel!) gespot hadden in hun tuin? Hier zijn 4 mooie foto's van die prachtvogel in de tuin van Elizabeth, de foto's werden genomen door Axel. Voor meer uitleg over de vogel zelf kan je terecht op
De autoriteiten van Queensland, een deelstaat in het noordoosten van Australië, waarschuwen inwoners op te passen voor krokodillen en slangen, die door een aantal grote overstromingen op straat zwerven.
Krokodillen maken de straten van Queensland onveilig
Zeker zeventien rivieren zijn overstroomd en ruim 62 procent van de miljoen vierkante meter van Queensland, de op een na grootste staat van Australië, is verklaard tot rampgebied.
Geïsoleerd Sommige dorpen staan helemaal onder water en andere plaatsen zullen wekenlang geïsoleerd blijven door de overstromingen. Andere dorpen, zoals Normanton, zijn al vier weken van de buitenwereld afgesloten.
Het dorp wordt door boten bevoorraad met essentiële produkten, maar zal naar verwachting over twee dagen zonder bier zitten. 'We kunnen veel drama aan, geen fruit en groente, maar niemand wil een pub zonder bier,' zei Donna Smith, manager van een hotel in Normanton, tegen een lokale krant.
In het dorp is ook een vier meter lange krokodil gezien die bewoners en honden achterna zat in de straten.
Duizenden huizen zijn zwaar beschadigd; de schade ligt in totaal rond 110 miljoen Australische dollar (ruim 54 miljoen euro).
Krokodil aangereden Er zijn enorme krokodillen gesignaleerd in de centra van sommige stadjes. Dinsdag werd er zelfs een krokodil aangereden door een auto, meldt de Belgische krant Het Laatste Nieuws .
Ook zijn veel van deze beesten gezien terwijl ze zwommen naar de monding van de overstroomde Norman rivier. Ook zijn er veel slangen terechtgekomen in huizen.
Queensland heeft al sinds december te kampen met de zware overstromingen.
Je zou het niet zeggen als je de chimpansees ziet rondspringen in de zoo, maar hun baby's kunnen wel slimmer zijn dan mensenbaby's. Dat blijkt uit een studie van de Universiteit van Portsmouth. Gelukkig halen wij de chimpansees weer in vanaf een leeftijd van negen maanden.
De aapjes kunnen volgens de studie slimmer worden dan mensen als ze speciale aandacht krijgen van hun verzorgers. Liefde is dus de cruciale factor in de ontwikkeling van cognitieve intelligentie. De vergelijking tussen chimpansees en mensen is trouwens niet zo verwonderlijk. Chimpansees zijn de dichtste verwanten van de mens. We evolueerden allebei van een gemeenschappelijke voorouder zo'n vijf miljoen jaar geleden en we delen ongeveer 94 procent van ons DNA.
Professor Kim Bard van de University of Portsmouth gaf 46 babychimpansees dezelfde cognitieve test als gegeven wordt aan mensenbaby's. Er werd gemeten hoe de dieren reageerden op emotionele stimuli zoals geluid en voorwerpen. Ze ontdekte dat de chimpansees die veel liefde hadden gekregen van hun verzorgers vooruit waren op mensenbaby's van dezelfde leeftijd. Na negen maanden nemen de mensen weer de leiding op het gebied van intelligentie.
Professor Bard ontdekte ook dat chimpansees die veel aandacht krijgen beter ontwikkelen dan de andere apen. 'De eerste groep was veel minder gestresseerd en had een gezondere band met de verzorgers', legde Bard uit. Jonge chimpansees hebben dus nood aan ondersteuning om goed aangepaste volwassen dieren te worden. Liefde en aandacht zijn dus ook bij mensen een stimulerende factor op gebied van intelligentie.
Het is trouwens niet de eerste keer dat de intelligentie van chimpansees bewezen is. Een studie toonde aan dat ze beter een lijst cijfers kunnen onthouden dan een universiteitsstudent. Ze begrijpen ook de betekenis van symbolen en kunnen verdriet uiten. Dit alles wijst op een vergevorderde emotionele en cognitieve intelligentie.
Twee Myanmarese vissers die 25 dagen op zee ronddreven in een koelbox, zeggen dat ze hun avontuur hebben overleefd door het drinken van regenwater en het eten van door vogels uitgespuwde vis.
"Tien dagen hadden we niets te eten. Toen kwamen twee grote zeevogels voorbij die enkele kleine visjes uitspuwden, ongeveer zes of zeven kleine visjes'', aldus een van de mannen in de krant. Een overlevingsexpert heeft twijfels over hun verhaal. Volgens hem is het zeer onwaarschijnlijk dat de twee alleen zoet water en vis opvingen in hun koelbox, zonder dat het vermengde met zeewater. Ook zijn de twee in buitengewoon goede conditie voor mensen die een dergelijke tocht achter de rug zouden hebben.
De twee Myanmarezen van 22 en 24 jaar oud werden zaterdag door de Australische kustwacht opgepikt in de smalle Straat Torres, die Australië en Nieuw Guinea scheidt. Op 23 december raakten ze samen met achttien anderen te water doordat hun vissersboot zonk. Geen van de bemanningsleden uit Thailand en Myanmar droeg een reddingsvest. Van de anderen is niets meer vernomen.
Een op een kabeljauw lijkende vis kan in een winterslaap gaan.
Voor de allereerste keer beschrijven wetenschappers een echte winterslaap bij vissen, namelijk bij een zuidpoolversie van onze kabeljauw. In het vakblad Public Library of Science ONE staat letterlijk te lezen dat de diertjes zichzelf 'op ijs' kunnen zetten om de barre Antarctische winter te overleven.
De tot 'gemarmerde ijsvis' gedoopte soort volgt daarmee dezelfde strategie als een aantal zoogdieren in het hoge noorden: grote activiteit in de zomer, leven op een waakvlammetje in de winter.
Het was al bekend dat de soort en zijn verwanten een heel lage stofwisseling hebben: ze zijn koudbloedig en stemmen hun activiteit af op de temperatuur in hun omgeving. Daarenboven hebben ze eiwitten in hun bloed die als antivries fungeren, waardoor ze niet noodzakelijk ten onder gaan bij extreem lage temperaturen.
Maar de ijsvissen vertragen hun stofwisseling in de winter ook zonder dat de temperatuur daalt. Het zou kunnen dat de langdurige duisternis aan de zuidpool de dieren verhindert genoeg eten te vinden, dan hebben ze er alle voordeel bij om in een laag tempo te draaien.
Het kiezelskelet van waarschijnlijk het Venusmandje (glasspons)
Sponsdieren of Porifera (een samentrekking van de woorden porus (porie) en ferre (dragen) in het Latijn ) vormen een stam (phylum) van het dierenrijk . Het zijn sedentaire, primitieve meercellige dieren die zich vastzetten op de bodem van (meestal) zeeën en oceanen, tot op 8,5 kilometer diepte. Ze vangen hun voedsel door water te filtreren. Er is wel sprake van enige differentiatie in de cellen, maar niet van aparte organen, spieren of zenuwen.
Er zijn meer dan 5000 soorten bekend, en regelmatig worden nieuwe soorten beschreven. Sponsdieren zijn één van de oudst bekende dieren. Fossielen dateren uit het Precambrium .
Bouw
Sponsdieren hebben een eenvoudige bouw. Ze bestaan uit een buis, waarvan het ene einde is vastgezet op de bodem. Het bovenste einde van de buis is open en wordt osculum genoemd. Binnenin bevindt zich een holte, de spongocoel . De buis heeft een skelet, meestal opgebouwd uit zogenaamde skeletnaalden (spicula). Door de wand van de buis heen wordt water naar binnen gezogen, dat via de bovenkant (het osculum ) de buis weer verlaat.
Sponsdieren hebben slechts enkele soorten cellen:
kraagcellen (choanocyten ), die zich aan de binnenkant van de buis (grenzend aan de spongocoel ) bevinden en die het voedsel verteren. Ze zijn voorzien van een zweephaar en veroorzaken daarmee een binnenwaartse stroming. Deze cellen lijken veel op choanoflagellaten , eencellige organismen die evolutionair verwant worden geacht met dieren.
Sluitcellen (porocyten ), buisvormige cellen die door de wand van de spons heen buizen vormen. Hierdoor kan water naar binnen stromen.
Contractiele cellen, liggen om de poriecellen heen en kunnen de poriën enigszins dichtdrukken, zodat de stroming vermindert.
Dekcellen (pinacocyten ) aan de buitenkant van de buis, deze vormen gezamenlijk de "huid".
Amoebocyten, cellen die in de wand leven en zorgen voor transport van voedingsstoffen tussen binnen en buitenkant, de opbouw van de skeletnaalden en de productie van voortplantingscellen.
Archeocyten, ongedifferentieerde cellen die onder andere kunnen uitgroeien tot eicellen.
Bij sponsdieren bestaan er drie lichaamsvormen die bekersponzen (asconoid ), geweisponzen (syconoid ) en korstsponzen (leuconoid ) worden genoemd. In zeker opzicht kan een sponsdier ook beschouwd worden als een kolonie van cellen en niet als een individu. Als de cellen van een spons bijvoorbeeld door een mixer worden gehaald, zullen de cellen elkaar daarna weer opzoeken en een spons vormen. Als meerdere soorten op deze wijze worden gemengd, zal elke soort weer een eigen spons vormen.
Voortplanting
Ongeslachtelijk
Sponzen hebben een groot regeneratievermogen. Elke cel heeft de mogelijkheid om uit te groeien tot een nieuwe spons. Sponzen hebben daarnaast twee manieren voor ongeslachtelijke voortplanting:
Knopvorming. Aan de buitenkant van de spons vormen zich knoppen, die loslaten of afbreken en vervolgens uitgroeien tot een nieuwe spons.
Gemmulae. Een gemmula ontwikkelt zich aan de binnenkant van de spons, bevat veel kraagcellen (choanocyten) en is omgeven door skeletnaalden. Gemmulae kunnen uitdroging en bevriezing overleven. Vooral zoetwatersponzen produceren gemmulae om uitdroging of de winter te overleven.
Geslachtelijk
Sponsdieren zijn meestal hermafrodiet (tweeslachtig), of zijn wisselend mannelijk en vrouwelijk. Bij sommige soorten is er sprake van permanent mannelijke en vrouwelijke individuen.
Voortplantingcellen kunnen ontstaan uit alle soorten cellen, maar spermacellen ontstaan meestal uit kraagcellen en eicellen meestal uit archeocyten. De spermacellen komen de vrouwelijke spons binnen met de waterstroom door de buis van de spons. Bevruchte eicellen ontwikkelen zich tot vrijzwemmende larven. In sommige gevallen blijft de larve enige tijd in de moederspons. Uiteindelijk vestigen de larven zich op de bodem en groeien uit tot een nieuwe spons.
Sponzen in Nederland
Sponzen worden in Nederland voornamelijk aangetroffen in de Oosterschelde , onder andere de Boorspons (Cliona celata ), de Gewone broodspons (Halichondria panicea ), de Geweispons (Haliclona oculata ) en de Paarse buisjesspons (Haliclona xena ). Deze laatste is niet inheems in Nederland, maar waarschijnlijk geïmporteerd met oesters .
In het zoete water komt de zoetwaterspons (Spongilla lacustris ) algemeen in het zoete water voor, meestal grijzig van kleur, maar soms groen door algen die in de spons leven.
Indeling
Oorspronkelijk werd de aanwezigheid van skeletnaalden als een voorwaarde gesteld voor de indeling van een organisme bij de sponsdieren. Een aantal fossiele groepen werden daarom bij de koraaldieren ingedeeld. De ontdekking van 15 levende soorten sponzen met een kalkskelet veranderde echter de inzichten en de koraalsponzen en enkele voorheen moeilijke groepen werden onder de sponzen gezet.
Demospongiae ( Hoornsponzen ). Het skelet bestaat uit spicula van spongine (een eiwit), kiezel of uit beide. Tot deze groep hoort circa 95 % van de soorten. Sponginevezels kunnen veel water opnemen, en de skeletten van deze sponsdieren werden (en worden) gebruikt als spons.
Hexactinellida ( Glassponzen ). Het skelet bestaat uit 4 of 6 puntige spicula van kiezel (SiO2). Zij leven diep in de zee. Een bekende vertegenwoordiger van deze klasse is het Venusmandje (Euplectella aspergillum ).
Sclerospongiae ( Koraalsponzen ). Deze kleine groep werd als zodanig in 1970 onderscheiden. Ze hebben een gevouwen lichaam en kunnen extreem oud worden, 500 tot 1000 jaar.
Uitgestorven:
Archaeocyatha . Uitgestorven in het Cambrium , deze groep wordt door sommigen als apart phylumgenoemd. Deze groep heeft ook kenmerken van koraaldieren, maar er is inmiddels een redelijke consensus bereikt over plaatsing van deze groep bij de sponsdieren.
Een véél geziene slang in onze tuin is deze boomslang. De kleur is meestal groen met soms bruine tinten en een lichtere buik. De soort is makkelijk van andere slangen te onderscheiden door de rode staartpunt, die bij oudere dieren echter meestal grijs tot zwart wordt.
De boomslang is een van de weinige soorten die erg is aangepast op bomen. Niet alleen de kleur is groen, de vorm van het lichaam en kop zijn duidelijk anders; een massief, glad, lenig en sterk zijdelings afgeplat lichaam en een zeer spitse kop met aan de zijkanten gladde groene en vergrote schubben, die de soort aan de gevaarlijke groene mamba doet denken. Deze slang wordt maximaal 2,5 meter maar meestal kleiner en is niet giftig. In tegenstelling tot de meeste andere gladde slangen leeft deze soort voornamelijk in bomen rond open plekken in het bos of bosranden. De slang klimt meters hoog en jaagt op vogels en kleine zoogdieren. Deze slang is erg agressief en bijt meteen als hij verstoord wordt.
Toen ik onlangs op bezoek bij "schoonvader" enkele foto's liet zien waaronder deze boomslang, nam hij me me naar achter in hun verwilderde tuin om me de plant op foto te laten zien met de melding dat wanneer ik ooit gebeten moest worden door zo een boomslang ik van deze plant moest eten. Wat de plant juist is, weet ik hoegenaamd niet, maar het lijkt op een soort verwilderde cactus.
De Goby vis (Oxyleotris mamorata) of " ปลาบู่ " of " bplaa bòo " is een grote, langzaam bewegende roofvis die rust op de bodem van beekjes, kanalen en meren. Volwassen exemplaren halen een lengte van 50cm. De exemplaren die we aangeboden kregen door een visser uit het naburig dorp, haalden met een lengte van 30cm reeds 2,3 kilogram op de weegschaal. Bijna puur vlees... weinig graten... kortom lekkere vissen.
De douane van de luchthaven van Melbourne heeft al vele manieren van smokkelen gezien, maar deze keer waren ook zij verbaasd. Ze troffen twee levende duiven aan in de leggingbroek van een 23-jarige man.
Na een vlucht van Dubai naar Melbourne van tien uur lang, onderzocht de douane de zakken van de jongeman. Die gedroeg zich nogal verdacht. De douaniers troffen twee vogeleieren aan in een buisje vitaminepillen en zaden van planten, maar het waren vooral de twee duiven die hij in de broekspijpen van zijn legging had gepropt die voor opschudding zorgden. De diertjes waren in gevoerde enveloppen met nylonkousen aan de kuiten van de man bevestigd.
'Het smokkelen van wilde dieren is niet alleen wreed voor de dieren, maar er is ook een aanzienlijk risico voor het ecosysteem van Australië', zei woordvoerder van de douane, Richard Janeczko.
Als hij veroordeeld wordt, kan de smokkelaar een gevangenisstraf van maximum tien jaar krijgen en een boete van 110.000 Australische dollar (54.000 euro). Waar de duiven precies voor gingen dienen, is niet bekend.
molshopen in het gazon kunnen ook nuttig zijn (Colombine)
molshopen in het gazon kunnen ook nuttig zijn
La Taupinière,
Tuinarchitecten en hoveniers gruwen ervan. Ik vind ze best vermakelijk. Leuk ook om te zien, hoewel ik ze nooit in het echt zag, maar wel in teken- of natuurfilms. Trouwens wat ik ook mooi vind om te zien is hun teken van aanwezigheid op het mooie gazon, of liever gezegd, daaronder. Op golfterreinen zie je ze niet, maar degene die daarvan het gazon moet onderhouden zal er ongetwijfeld van wakker liggen en de deugnietjes die de hoopjes veroorzaken naar het leven staan.
Omdat zij ondergronds werken en me helpen zonder dat te weten, zijn zij mijn beste maatjes. In de vroege ochtend trek ik erop uit. Grote groene laarzen aan en gewapend met een emmer en schepje, loop ik van molshoop naar molshoop om de door hun losgewoelde klei in de emmer te scheppen. Vier molshopen zijn goed voor een emmer tuinaarde. De aldus gevulde emmer gooi ik leeg in een grote betonnen trog, waar straks de geraniums in moeten en al dat andere moois dat rond half mei naar buiten mag.
Die ochtend is het warm. De kerria is zowat uitgebloeid en mijn zelfgezaaide vlinderstruik maakt zich op om komende zomer nog meer bloemen te produceren. De zon prikt in mijn rug, wanneer ik met mijn emmer voor de vijfde keer die ochtend het veld inloop om vier molshopen te rapen. Ik stoor de diertjes toch niet hoop ik. Neen, vast niet. Ze slapen al lang weer, na een lange nacht van graven. Ik ben ze er dankbaar voor. In deze zware klei werken valt niet altijd mee. Mijn laarzen hebben in no-time plateau zolen, wanneer de grond nat is. Met een schroevendraaier kan ik nog slechts met moeite de dikke kleilaag van mijn zolen verwijderen. Wanneer de grond te droog ik, kom ik er met geen enkele mogelijkheid meer doorheen. Zij wel. Mijn molshoopgetrainde ogen zien iedere oneffenheid in het nog redelijk korte gras. Natuurlijk laat ik enkele molshopen ongemoeid. Het staat niet alleen leuk, het geeft tekenen van leven aan onder onze voeten, waar je je niet van bewust bent. Bovendien zijn het schattige diertjes om te zien. Op de tekenfilms en soms in natuurfilms zie je dat ze een hoog knuffelgehalte hebben.
Omdat ik toch steeds met een Frans-Nederlands woordenboek rondloop kijk ik even naar de vertaling. Dacht ik het niet? La Taupe. Een prachtig woord, dat ik echter in verband breng met een mooie kleur en niet met mijn behulpzame vriendje. De naam voor mijn stukje grond is nu snel gevonden. Een prachtig woord als benaming voor mijn tuin. Een mooie naam vanwege dat leuke diertje dat mij altijd weer komt helpen: La Taupinière.
Jeanine Leytens La Taupinière in Thiviers is ook te bezoeken via www.leytens.nl
Het vinden van een eikelmuis is een grote zeldzaamheid.
Bericht uitgegeven door de Zoogdiervereniging op 2 februari 2009
Het vinden van een eikelmuis is een grote zeldzaamheid. Bij toeval werd er in Belgie eentje in winterslaap gevonden.
Het vinden van een eikelmuis (Eliomys quercinus) is een zeldzaamheid. Twee keer achter elkaar nog zeldzamer.
In januari 2009 is tijdens een jaarlijkse vleermuizen-monitoring in een mergelgrot te Zussen-Zichen-Bolder tussen Kanne en Riemst (B) bij toeval een eikelmuis in winterslaap ontdekt.
Dat is zowat een herhaling van zon vondst van het vorig jaar onder dezelfde omstandigheden: zelfde tijdstip, zelfde grot, zelfde wand, waar de eikelmuis in een nis slaapt. Waarschijnlijk gaat het om dezelfde slaapmuis.
Al een paar eeuwen is bekend dat deze soort voorkomt in de Belgisch Limburgse streek Haspengouwen direct ten westen van de Maas. Echter de populatie liep daar snel terug. Dat kwam door de doorsnijding van het Albert-kanaal (aanleg tussen 1930 en 1939) langs Kanne en Riemst, waardoor een groep eikelmuizen in het Nederlandse Cannerbos geïsoleerd raakte. Er zijn daar nog steeds sporen in de vorm van mosnesten en keutels van die diertjes te vinden.
De Belgische eikelmuizen zijn door grootschalige ruilverkavelingen, aanleg van verkeerswegen, steeds verbredende wegen, groter wordende open kalksteengroeven en urbanisatie ook teruggedrongen naar versnipperde rotsachtige bospercelen. Van boomgaarden en hun bijbehorende opslag is daar nu niets meer over. En juist aan deze biotoop hebben eikelmuizen hun bijnaam Fruitdiefje te danken.
Voor zover we van de waarnemingen van de afgelopen tien jaar in Haspengouwen weten, zijn de leefgebieden nu alleen rondom fort Eben Email aan de Maas - Albert-kanaal en schaarse bebossing boven grottenstelsels in en rondom Zussen-Zichen-Bolder, allemaal direkt aan weerszijden van Vlaams-Waalse grens.
De herontdekking van deze slaapmuis-soort bevestigt dat deze zich tientallen jaren daar heeft weten te handhaven.
Echter door de doorgaande verstening, vergraving en grootschalige intensieve landbouw wordt voor uitsterven van de Gemaskerde muis met sierlijke pluimstaart in Haspengouwen gevreesd.
De Franse Hangoor ook wel de Buldog onder de konijnen genoemd. Een Fransehangoor is niet te vergelijken met een klein konijn, bij de Franse Hangoor is alles veel groter en forser.
Het is als ras een verschrikkelijk fijn huisdier, zeker voor mensen die geen hond of kat willen hebben. De Franse Hangoor is een lief en aanhankelijk dier, over de bol aaien is een liefhebberij van de Franse Hangoor. Land van herkomst is natuurlijk Frankrijk.
In Nederland werd dit ras erkend in 1907 en is sinds die tijd niet meer weg te denken. De Franse Hangoor is een van de oudste hangoor rassen in Nederland. De Franse Hangoor geniet al jaren grote belangstelling het ras heeft iets dat erg aanslaat bij groot en klein. In het bijzonder zijn er natuurlijk de karakter eigenschappen zoals hun makheid en aanhankelijkheid ze zijn erg aaibaar. En dan is er natuurlijk hun uitstraling van hun machtige kop en forse postuur.
Dit ras is de laatste jaren op een hoog peil gekomen, zeker als we vergelijken met andere Europese landen. Dat hebben we te danken aan een goed stel fokkers maar ook zeker aan de keurmeesters van de speciaalclub. Wat te denken aan de wam vorming en de verandering aan type en bouw. De fokkers hebben de laatste 50 jaar hard gewerkt om de Franse Hangoor te verbeteren en met een maximum gewicht van 6,5 kg heeft de speciaalclub een stap in de goede richting gezet om de Franse Hangoor op een hoog peil te brengen.
Verkorte omschrijving ras standaard
Type en bouw: Het lichaam is stevig, gedrongen en massief. De benen zijn grof, dik, kort en gespierd.
Gewicht: Het gewicht bedraagt 5 tot 6,5 kg.
Pels: De beharing is dicht, zacht en glanzend, heeft veel onder wol en de pels is iets langer als dan bij andere grote rassen.
Kop: De kop is sterk ontwikkeld, breed tussen de ogen, sterk ontwikkelde wangen brede snuit. Het neusbeen is sterk gebogen.
Oren: De oren zijn dik, breed en stevig en aan het eind lepel- vormig afgerond. De oren hangen met de schaalopening naar de kop gekeerd loodrecht naar beneden.
Kleuren: Konijngrijs, IJzergrauw, Blauwgrijs, Blauwgrauw, Zwart, Blauw, Madagascar, Isabella, Chinchilla en Wit. De kleur wit met rode of blauwe ogen. Verder zijn al de hier boven genoemde kleuren ook in bont erkend.
Franse hangoren worden niet zo oud als een ander konijn, een Franse hangoor wordt gemiddeld 4 à 5 jaar oud, uitzonderingen daar gelaten.
De eitjes worden van de 8° koelkamer verplaatst naar een andere kamer, waar de temperatuur langzaam opgevoerd wordt naar 25°. Hier zullen na één week de eitjes uitkomen. Het gaat er allemaal zéér hygiënisch aan toe, de opbrengst is dan ook bijna goud waard.
Ondertussen wordt het gebouw waar de pas uitgekomen rupsen zich zullen voeden in gereedheid gebracht.
mailgroep huisdieren
Muizen lijken in gedrag op mensen 
hier een fototje van een watoetsirund. Niet deze in Planckendael. 'k kreeg het niet gecopieerd, vandaar.....
Krokodillen maken de straten van Queensland onveilig
