Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
27-02-2009
Zebravinken leren zingen zoals mensen praten
Zebravinken leren zingen zoals mensen praten
25 februari 2009 12:01
Zebravinken leren zingen zoals kinderen leren praten. De hersendelen die er bij zebravinken voor zorgen dat jonge vogels het liedje van hun vader herkennen, zijn zeer vergelijkbaar met die van mensen.
Dat blijkt uit onderzoek van cognitiewetenschapper Sharon Gobes, die donderdag promoveert aan de Universiteit Utrecht. Gobes onderzocht het geheugen voor zang bij zebravinken. Haar ontdekkingen zijn van belang om het menselijk vermogen tot herinnering beter te begrijpen. Dat verschaft inzicht in spraakstoornissen als stotteren en afasie, aldus de wetenschapper.
Volgens Gobes leren jonge zebravinken om het liedje van hun vader te zingen. Daarvoor gebruiken ze klanken die ze in hun geheugen opslaan. Met hulp van dat geheugen leren de jonge vinken al heel snel zelf liedjes te maken. Als ze zelf gaan 'componeren', is echter een ander hersengedeelte actief.
Gobes concludeert dat voorzingen door de vader het gebied voor het zanggeheugen van de vogels activeert. Op dezelfde manier moeten mensen leren hun vocale vaardigheden te gebruiken. Pas als een kind herinneringen kan opslaan, leert het namelijk ook praten.
Overal zijn wetenschappers op zoek naar de exacte werking van neurale netwerken in het brein. Dat Gobes bewezen heeft dat het vogelzanggeheugen op het spraakgeheugen van mensen lijkt, is een belangrijke stap voorwaarts.
Midden februari 2009..... reeds een 4-tal maanden geen druppel regen gezien, terwijl we toch steeds (zelfs tijdens de wintermaanden) een dagtemperatuur hebben van een 30°, waarvan de laatste 2 weken oplopende tot 38°. De dorre omgeving "schreeuwt" om water. In onze stadstuin te Khon Kaen vangen we deze hulpkreet op door in deze periode dagelijks een 3 à 4000 liter water te sproeien over ons tuingedeelte van een 700m² en behouden zo een fris groene kleur op onze grasmat/beplanting.
het verschil met onze (zuinigere) buurman.......
Meerdere kleine en grote bosbranden manen dan ook aan tot de nodige voorzichtigheid in deze periode.
Onze tuin (in aanbouw) te Chum Phae, waar we toch moeten zorgen dat er maar liefst 50.000m² water krijgt, heeft door de aanwezigheid van onze visvijvers minder te lijden onder deze droogte/temperaturen. Hier is ook de gelegenheid bij uitstek voor mens en dier om zich te verfrissen.
Nadat onze jongste spruit "Aiai" even geoefend had in een badkuip onder toezicht van "oeioei".... was ze, welliswaar onder mijn toezicht voor de eerste maal, niet meer te houden om het ruime sop te kiezen.
Britse agenten vangen konijn zo groot als een hond
Britse agenten vangen konijn zo groot als een hond
Twee agenten zagen een groot wit konijn lopen in Canterbury. De Britten die op patrouille waren, stopten en deden een poging om het beest te vangen. Ze hadden de hulp nodig van acht paar extra handen om de klus te klaren.
Extra hulp nodig Matt Jackson en Yasmin Mossadegh konden hun ogen nauwelijks geloven. Ze zagen een wit konijn, zo groot als een hond, schrijft The Sun. Het duo sprong uit de wagen en ging op de knabbelaar af. "Het lukte maar niet. We hebben dan maar onze jassen uitgetrokken en over het dier gegooid maar ook dat was niet succesvol. Pas met de hulp van acht dierenliefhebbers konden we het dier vangen", aldus Jackson. Ze brachten het grote konijn naar een dierenkliniek. De agenten hadden geen idee waar het dier vandaan kwam. (vsv)
De oudste hond ter wereld is 102 in hondenjaren. Teckel Chanel is meer dan 20 mensenjaren oud, en maakt het nog altijd prima.
De New Yorkse Denice Shaughnessy adopteerde de hond toen hij zes weken oud was, en wijt de hoge leeftijd van Chanel aan de speciale voeding die ze krijgt voorgeschoteld. "Ze krijgt nu een speciaal hondendieet. Ik kook voor haar elke dag kip, en versnij die dan in haar hondeneten. Maar ze heeft heel haar leven tafelrestjes gegeten," zegt ze aan The Sun.
De vorige oudste hond ter wereld overleed in september. Bella, een kruising met een labrador, kreeg een hartaanval toen haar baasjes op vakantie waren. Zij werd vermoedelijk 29, of 203 in hondenjaren. (sam)
Samen met een vriend uit Nederland en zijn Thaise vriendin ondernemen we een tochtje met onze viervoeters "Oeioei, Aiai en Amai" naar Wat bpaa poo paan kam of " วัดป่าภูพานคำ ". Dit is een onbekende tempel gelegen langs het meer van Ubon Ratana, gebouwd door een welstellende familie. Wandelend via een overdekte trap in de vorm van een slang met 300 treden, krijg je boven een prachtig vergezicht over het meer van Ubolratdam.
Vrouwtje lief en onze viervoeters poseren zoals steeds graag voor de camera.
Boven deze tempel zie je eveneens afbeeldingen van een aantal diersoorten, waarvan indien er belangstelling voor is, ik wel eens wil uitleggen wat ze betekenen.
Moe van de lange klim en het warme weer, keren we weeral huiswaarts...... en mag "farang" ook eens op de foto staan.
Dit is een verhaal over een hond die op Kerstavond in 2002 geboren is. Hij is geboren met 3 benen - 2 gezonde achterste benen en 1 abnormaal voorbeen die moesten worden geamputeerd. Hij kon niet lopen bij de geboorte. Zelfs zijn moeder wilde hem niet. Hij werd verworpen en werd geminacht. Zijn eerste eigenaar dacht ook niet dat hij kon overleven.
Op dit ogenblik, kwam zijn huidige eigenaar Jude Stringfellow in zijn leven en wilde hem behandelen. Zij was vastbesloten om deze hond te onderwijzen en op te leiden om zelf te lopen. Het enigste dat we nodig hebben is geloof. Zij noemde hem ' Faith.'
In het begin, zette zij Geloof op een surfboard om hem de bewegingen van het water te laten voelen. Later gaf zij pindakaas op een lepel als lokmiddel en gebruikte dit om hem te belonen om op te staan en rond te springen.
Zelfs de andere honden thuis moedigden hem aan om zo te lopen. Ongelooflijk, na slechts 6 maanden, zoals een mirakel, leerde Geloof om zijn 2 achterste benen in evenwicht te brengen en om zich al springend vooruit te bewegen. Na verdere opleiding in de sneeuw, kan hij nu als een menselijk wezen lopen. Geen kwestie waar hij gaat, alle mensen trekken rond hem. Hij wordt nu beroemd op de internationale scène. Hij komt nu in diverse kranten en op televisie. Er is zelfs een boek getiteld ' Met een klein beetje hoop. Het werd zelfs al overwogen om in één van de films van Harry Potter te verschijnen. Zijn huidige eigenaar Jude Stringfellow heeft haar onderwijsbaan opgegeven en is van plan om met hem rond de wereld te trekken om te prediken, ' dat zelfs zonder een perfect lichaam, men een perfecte soul.' heeft;
In het leven zijn er altijd ongewenste dingen. Misschien gaat een persoon die dingen voelt zich beter voelen als zij hun standpunt veranderen en dingen bekijkt met een ander perspectief.. Misschien kan iedereen waarderen en dankbaar zijn voor elke mooie dag die volgt. Het leven is het voortdurend streven naar de positieve macht van het denken en geloof hebben. Geloof in jezelf. Verlies nooit geloof.
Perfecte pasvorm ijzer helpt paard met probleemvoet
Perfecte pasvorm ijzer helpt paard met probleemvoet
door Minke Schuthof. vrijdag 20 februari 2009 | 08:39 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 20 februari 2009 | 08:54
Tekstgrootte
Meesterhoefsmid Aart Bloem hanteert al ruim 25 jaar vakkundig - en met veel paardenliefde - hamer en aambeeld. foto Henri van der Beek
HEERDE/WAPENVELD - Zo'n tienduizend ijzers, minimaal. Van maatje mini voor de ranke hoefjes van een Shetlandpony tot een maatje meer voor de stevige werkschuiten van een Shire - het grootste paardenras ter wereld.
Al een kwart eeuw voorziet meesterhoefsmid Aart Bloem (45) paardenvoeten in alle soorten en maten van passend 'schoeisel'. Binnenkort viert hij zijn 25-jarig jubileum - op dezelfde dag als de officiële opening van de fonkelnieuwe Paardenkliniek Wapenveld aan de Vlijtweg, waarbinnen hij als zelfstandig hoefsmid is gevestigd.
Goed kijken, dat is 'het geheim van de smid'. "Dat is de basis. Goed kijken naar de voet van het paard, hoe het dier loopt." Naast de standaardmodelletjes meet Bloem ook veel orthopedisch schoeisel aan, bij paarden met 'probleemvoeten'. Zodat het dier weer kaarsrecht op zijn benen kan staan, want daar gaat het uiteindelijk allemaal om. "Anders hebben de pezen en botjes teveel te lijden." Net als bij mensen is iedere paardenvoet anders, weet hij. Een stel ijzers moet 'lekker zitten', anders worden ze 'afgetrapt'.
Zijn viervoetige klanten ziet hij doorgaans eens in de zeven, acht weken. Dan is het weer tijd de hoeven te 'kappen' en van nieuwe nagels en ijzers te voorzien. 's Zomers wat vaker dan 's winters, want dan groeit de hoornlaag harder.
Belangrijk, want 'getemde' paardenhoeven slijten niet voldoende om dat achterwege te laten, aldus Bloem. "Dan groeien de hoeven door en krijg je afwijkende standen van de voet."
Met een gemiddelde prijs van zo'n honderd euro 'per paar' - dan heb je natuurlijk wel vier stuks - is paardenschoeisel flink duurder dan de schoenen we zelf dragen, grapt hij.
Ondertussen heeft de rijksgediplomeerd hoefsmid naam gemaakt in binnen- en buitenland. Hij geeft demonstraties en viel veelvuldig in de prijzen bij hoefsmidwedstrijden, van Polen en Tsjechië tot Mexico aan toe. Daarbij gaat het erom in zo rap mogelijk tempo perfect passende ijzers te smeden en aan te meten.
Dat komt nog aardig precies: de nagels om het hoefijzer vast te maken, moeten exact in de 'witte lijn', het flexibele deel van de hoef terecht komen, wijst hij. "Zitten ze teveel in de wand, dan krijg je een brokkelvoet. En teveel naar binnen voelt het paard."
De meeste dieren zijn van jongsafaan zo vertrouwd met het hele gebeuren dat ze de smid rustig laten begaan, is zijn ervaring. "Heel af en toe gebeurt er wel eens wat. Maar dan heb je hier de mooie omstandigheid dat de dierenarts vlakbij zit, om iets kalmerends te geven. Bang? Nee, nooit. Wel altijd uiterst voorzichtig
Ik schrijf veel artikelen en columns over (wilde) dieren, natuur- en milieu kwesties, maar eigenlijk is er thuis ook genoeg stof voor leuke verhalen. Dankbaar onderwerp van deze verhalen zijn mijn eigen huisdieren. Tijd voor een serie'tje verhalen over de hond, poezen en cavia's die van elke dag weer een feest maken. Het is gewoon een ¨gezellige beestenboel¨.
Dat hobbies en liefhebberijen altijd uit de hand lopen weet ik als geen ander. Vandaar ook het grote aantal huisdieren waar we huis en haard mee delen. De redenen waarom mensen huisdieren nemen lopen nogal uiteen. In mijn geval kan ik gelijke korte metten maken met bepaalde vooroordelen die veel mensen (vooral de niet-dierenliefhebbers) hebben over mensen die (veel) huisdieren hebben. Hier in huis is het bijvoorbeeld niet vies en het stinkt niet. Dat ligt voor het grootste deel aan jezelf. De dieren zijn niet vies, maar de verzorging moet natuurlijk niet te wensen overlaten.
Je moet daarentegen geen piet-lut zijn. Dieren kunnen net als kinderen wel eens troep maken, ze hebben wel eens een ongelukje en katten hebben wel eens de neiging om aan muren of deurposten te krabben. Zijn je bezittingen en meubeltjes erg belangrijk voor je, dan kun je beter geen huisdieren nemen. Ben je vies van haren, plas of poep....was je na elke aanraking hiermee goed je handen, dan zit het houden van dieren ook niet echt in je bloed.
Voor ik met het houden van katten begon, was ik super allergisch. Het hebben van een kat was voor mij belangrijker. Rode en jeukende oogjes nam ik voor lief. Dat je op een gegeven moment genoeg anti-stoffen opbouwd, is gebleken. Al jaren heb ik nergens last meer van. Kinderen die in een huis met dieren wonen blijken veel minder last van allergieën te hebben, dan de kinderen die bij voorbaat al uit de buurt gehouden worden van dieren.
Ik vind dieren ontzettend lief, leuk, grappig maar ook interessant. Ik beleef elke dag opnieuw ontzettend veel plezier aan hun aanwezigheid, de zorg voor deze dieren en hun ¨eigenaardigheden¨. Net als over je kinderen raak je over je huisdieren nooit uitgepraat. Echter zijn er ook momenten dat je ze, net zoals je kinderen, wel eens achter het behang wil plakken.
Eén van de heerlijkste momenten van de dag is het als je na een vermoeiende dag op het werk even op de bank gaat zitten en de hond en enkele poezen komen gezellig bij of op je schoot liggen. Geen verplichte conversaties, geen onenigheid of misverstanden, maar gewoon in alle rust van elkaars gezelschap genieten.
Mijn dierenliefde gaat ver... maar blijft altijd binnen het redelijke. Mijn dieren zijn een toevoeging aan mijn gezellige, drukke en sociale leven. Het is geen vervanging van mensen, want al geven mijn dieren mij nog zoveel, zonder mensen kan ik niet. In de uitdrukking ¨hoe meer je de mens leert kennen, hoe meer je van dieren gaat houden!¨ zit best een kern van waarheid, al gaat de dierenwereld ook zeker niet vrijuit. Dieren kunnen ook wreed en meedogenloos zijn, maar de beweegredenen van dieren zijn naar mijn idee zuiverder dan die van bepaalde mensen. Het onrecht wat dieren aangedaan wordt door de mens is iets waar ik ontzettend kwaad om kan worden en vandaar dat ik ook ten allen tijde hiervoor in de bres zal springen.
Maar goed, mijn (onze) ¨gezellige beestenboel¨ dus. De komende weken zal ik jullie eens lastig vallen met de leuke belevenissen van de HTK-poezen Wiske (13) en Speedy (11). De Heilige Birmaanfamilie Queeny (7), Bridget (4), Zamba (1,5) en Solo (4 maanden). West Highland White Terrier Snowy (9) en de caviafamilie. Dieren met elk een sterk eigen persoonlijkheid en waar heel wat leuke verhalen over te vertellen zijn. De eerst volgende keer zal ik ze aan u voorstellen aan de hand van enkele leuke anecdotes.
In deze serie ook te lezen het (fictieve) verhaal ¨Queeny's wilde avonturen in Afrika¨, waarin ze naar Afrika afreist om haar grote neven en nichten te ontmoeten, zoals de leeuw, cheeta en serval.
Verder wil ik in deze serie ingaan op het ¨houden van huisdieren¨ en welke verantwoordelijkheden dit met zich meebrengt. Het hebben van dieren gaat verder dan het af en toe een knuffel geven. Het is echt noodzaak dat iedereen dit beseft alvorens tot het nemen van een huisdier over te gaan.
Een gezellige beestenboel dus.....in woord en beeld. Volgende keer: ontmoet de ¨hoofdrolspelers¨ van ¨gezellige beestenboel¨
Een Chinese man die vorig jaar een bibberende puppy aantrof in de bergen en het diertje meenam naar huis, was stomverbaasd toen zijn troetelhondje een wolf bleek te zijn, meldt Huashang Daily.
De man voedde de puppy op als een hond, en er ontstond een mooie vriendschap tussen meneer Li en zijn huisdier. Omwonenden kregen echter argwaan toen ze 's nachts gergeld een wolf hoorden huilen in de buurt van hun woningen. Ze belden de politie, die de schuldige snel aantrof bij meneer Li.
Een expert verifieerde dat het ging om een wolf. Dat was bijvoorbeeld te merken aan het feit dat het dier nooit blafte, en een dikke vacht en staart had. De wolf is overgebracht naar een dierentuin. (sam)
09/02 Een team van onderzoekers onder leiding van Jason Head van de Universiteit van Toronto heeft aan de hand van de gefossiliseerde resten van een gigantische slang kunnen aantonen dat het dier in kwestie 13 meter lang moet geweest zijn.
De slang, die Titanoboa (Titanoboa cerrejonensis) genaamd werd, leefde 58 tot 60 miljoen jaar geleden in het regenwoud in het noord-oosten van Colombia. Met zijn lengte van 13 meter was het dier zo lang als een bus. Ook de omvang kon tellen: de slang zou tot op heuphoogte van een mensenlichaam komen.
Ton
Om de lengte van het dier te berekenen, gebruikten de wetenschappers een gekende wiskundige relatie tussen de grootte van de wervelkolom en de lengte van het dier. De wetenschappers schatten dat de reuzenslang meer dan een ton moet gewogen hebben.
Vergelijking tussen een ruggenwervel van de Titanoboa en een gewone boa
Menu
"Wat het dier at, is nog niet duidelijk, maar wellicht stonden alligators, grote vissen en krokodillen op het menu", aldus de onderzoekers.
Een dagje uit brengt ons met de viervoeters in het Nam Phong nationaal park of " อุทยานแห่งชาติน้ำพอง " of " òot-yaan hàeng châat náam pong " is een park dat met haar totale oppervlakte van 197 vierkante kilometer geen kleintje te noemen. Het park beslaat een groot gebied in Khon Kaen namelijk; Nong Ruea, Ubolratana, Phu Wiang, Ban Fang, Khiri Mancha, en Khok Pho Chai, evenals twee Amphoes in Chaiyaphum provincie, Ban Thaen en Kaeng Khro.
De head office is gelegen bij het meer van Ubonratana Dam waar je hier meer kan over lezen.
Het park bestaat doorgaans uit zandsteen bergketens, 600 meter gelegen boven de zeespiegel en vergelijkbaar met de meeste bergketens in Noord-Oost-Thailand. We bezochten de westkant van het park met een afwisselend landschap van steile bergen en kliffen.
Genoeg geschreven.... nu foto's
Vroeg in de morgen zit onze kroost reeds geduldig te wachten om te vertrekken.
Een smal aangelegd pad wijst ons de weg naar boven, met onderweg de nodige interessante uitleg over de plaatselijke flora.
Al snel veranderd het landschap echter in stevige rotspartijen....
Na een korte klim, krijg je een adembenemend panorama over het meer van Ubolratdam en haar onderliggende vallei war we een verdiende pauze houden.
Sportief dat we zijn zetten we onze tocht verder. Achter elke hoek schuilt er een nieuw standpunt om een foto te maken.
zie je ze zitten??? neen???
hier zijn ze dan.....
Nog een gevonden gegeven over hoe de uitgeholde rotsen tot stand kwamen in deze omgeving. Deze worden " หินช้างสี " of " hĭn cháang sĕe " genoemd, waarvan een vrij vertaling "rots waar de olifanten zich schrapen" is. Door de tijd heen kwamen aan deze zandstenen, met een hoog gehalte aan Natrium, Calcium, Fosfor en Sulfaat, wilde olifanten hun rug schrapen om te ontdoen van ongedierte, het ivoor van hun slagtanden scherpen en vanwege het hoog zoutgehalte te likken aan deze rotsen. Waarheid of legende/bijgeloof?.... Het zou kunnen, maar aan sommige rotsen te zien, moeten dit toch danig grote olifanten geweest zijn....
Uiteindelijk keren we weeral voldaan van een geslaagde dag, en met een hoop opzoekwerk van mijnentwege, huiswaarts,
greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
19/02 In het Chinese Fuzhou heeft een rattenvanger de vangst van zijn leven gedaan; de man slaagde erin om een rat van ruim drie kilo te vangen.
De rattenvanger spotte de rat toen hij een massa volk rond het dier zag staan. De man aarzelde even omdat hij dacht dat het om een zeldzaam exemplaar ging. Maar uiteindelijk greep hij de rat toch bij de nek. De man stopte het dier in een zak en verdween.
Bamboerat
Het gevangen knaagdier heeft de grootte van een kat. Het dier heeft een staart van 30 centimeter en tanden van 2,5 centimeter. Het zou gaan om de zogenaamde bamboerat.
Thailand heeft ook zo zijn vissen waar je verwonderd van kan zijn. En ja, voor diegene die moesten twijfelen.... deze foto nam ik eveneens zelf. Op het eerste zicht, lijkt hij veel op de alom gevreesde Piranha, maar dit beestje is door zijn menu van noten en planten véél onschadelijker, en wordt "de noten krakende Piranha" genoemd.(Colossoma Macropomum) De Pacu is een straalvinnige vis uit de familie van karperzalmen (Characidae) en behoort derhalve tot de orde van karperzalmen (Characiformes). De vis kan een lengte bereiken van 108 cm.
De Pacu is een zoetwatervis. In brak water is de soort nog nooit aangetroffen. De vis is geimporteerd, en prefereert een tropisch klimaat.
De Pacu is voor de visserij van beperkt commercieel belang. In de hengelsport wordt er weinig op de vis gejaagd.
Wist je dat mensen wormen kunnen opdoen van hun huisdieren? Daarom is het belangrijk dat u regelmatig uw dier ontwormt. Dat kan met een pasta of tabletjes, of zelfs met pipetjes met een vloeistof in de nek, gecombineerd met een anti-vlooienprodukt. Dus 2 vliegen in één klap zal ik maar zeggen. En dat zowel voor hond als kat. De produkten staan voor u klaar op de praktijk als u die nodig hebt.
Ontwormen moet zeker VIER MAAL PER JAAR gebeuren.
Vlooien:
Het vlooienseizoen zal weldra beginnen. Eens de buitentempertuur boven de 10 °C komt zijn ze er weer. Dus preventie is ook hier aan de orde binnen een paar weken. Zeker niet vergeten.
Vaccinatie:
Ik weet dat de meeste dieren in orde zijn met de vaccinaties, maar voor diegenen die dat niet zijn: kijk een in je vaccinatieboekje en laat het zo snel, mogelijk in orde brengen.
Laser:
Ik wou ge toch ook melden dat na de humane geneeskunde ook de diergeneeskunde gebruik maakt van de laser voor operaties en bepaalde fysio-behandelingen. Je zal hem niet in elke dierenartspraktijk vinden, maar in de toekomst toch meer en meer. Het voordeel is namelijk dat er minder bloedingen optreden bij een operatie en dus minder risico.
Chip:
Alle honden dienen een chip te dragen, maar voor paardenliefhebbers moet gezegd dat het vanaf begin dit jaar verplicht is om alle paardachtigen van een chip te voorzien, alsook in te schrijven in een register. De dierenarts kan je meer info geven daaromtrent.
Tandsteen:
Veel spijsverteringsproblemen bij honden en katten liggen aan een slecht verzorgd gebit. Kijk eens nar de tanden van je troeteldier: als die lichtbruin gekleurd zijn, en je een onaangename geur waarneemt, laat je best eens het tandsteen verwijderen. Je zal veel moeilijkheden voorkomen. Je kan een afspraak nemen voor zon behandeling.
Ik denk dat ik hiermee al wat belangrijke punten aangehaald heb. Nu nog de raad opvolgen en je dier is weer tiptop in orde . Is dat geen prettig vooruitzicht?
Heggenmussen luiden het (zeer prille) voorjaar in!
Op de kalender prijkt half februari. De winter is, zeker gevoelsmatig, nog in volle gang, maar toch zijn de eerste geluiden van het aankomende voorjaar reeds te voelen. Zo in de eerste decade van februari zijn het vaak de heggenmussen die het zeer prille voorjaar inluiden.
Normaal gesproken zijn de heggenmussen van het onopvallende soort. Als grijze muizen bewegen ze zich al schokkerig en stiekem over de bodem. Grotendeels in elkaar gedoken en onopvallend. Dat ze helemaal geen familie zijn van de huis- of ringmus weet u natuurlijk al lang.
Hoe anders gedragen ze zich in het voorjaar. In deze tijd krijgt menige heggenmus het danig op de heupen en zoekt een hoge zangpost op, om opvallend zijn reutelende en kwetterende liedje ten gehore te brengen. Veelal zal de buurman reageren met zijn reuteltje. Weer op de grond gedraagt hij zich als een schichtige vogel. Van alle vogels luiden de heggenmussen als een van de allereerste het voorjaar in. Heerlijk voorjaar!
Gepubliceerd: donderdag 12 februari 2009 00:02 Update: donderdag 12 februari 2009 00:30
Zeg tegen rokers dat hun huisdier last heeft van de rook, en ze gaan serieus nadenken over stoppen.
Hardnekkige kettingrokers die geen boodschap hebben aan de waarschuwing dat ze hun eigen gezondheid schaden, gaan plots ernstig twijfelen wanneer hen wordt verteld dat hun huisdier onder de rook te lijden heeft. Dat blijkt uit onderzoek uitgevoerd in de Amerikaanse staat Michigan.
Dat huisdieren last kunnen hebben van passief roken staat wel vast. Katten en honden, maar ook vogels en knaagdieren die samenwonen met rokers lopen een groter risico op kanker en huidklachten, en ze worden vaak ook kortademig.
In een onderzoek onder 3.300 Amerikanen (waarvan een op de vijf roker; en een op de vier leefde samen met een of meer rokers), bleek dat het grootste deel daar niet van op de hoogte was. Eenmaal geconfronteerd met de gevolgen van roken voor hun viervoeter, bleek een op de drie rokers bereid om diep na te denken over stoppen. Een op de zes niet-rokers beloofde om hun rokende mede-bewoner(s) te vragen om te stoppen. Een kwart van de niet-rokers besloot dat ze voortaan maar buiten moesten gaan staan.
Mensen zijn dol op hun huisdier, en geven grote sommen geld uit om hun viervoeter gezond en gelukkig te maken. Daar zouden de antirookcampagnes meer op in moeten spelen, concluderen de onderzoekers. Een publiciteitscampagne Roken en huisdieren? Liever niet zou wel eens veel effect kunnen sorteren.
Amerikaans onderzoek op muizen wijst uit dat empathisch vermogen aangeboren is, niet aangeleerd. Dit kan een mogelijke doorbraak betekenen in onderzoek naar autisme.
Muizen lijken in gedrag op mensen
Het onderzoek is uitgevoerd door een team onderzoekers van de universiteit van Wisconsin en de Health and Science universiteit van Oregon.
Professor Garet Lahvis zegt: Wij geloven dat er een genetische bijdrage is aan empathie die verder kan helpen bij onderzoek naar autisme en andere psychologische afwijkingen.
Gen De onderzoekers vermoeden dat het vermogen om te kunnen begrijpen en inleven gedeeltelijk is aangeboren. Hoewel opvoeding en omgeving gedragingen kunnen beïnvloeden, geloven de onderzoekers dat het empathische gen hierbij bepalend is.
Sociaal Om dit te kunnen bevestigen hebben de onderzoekers het gedrag van een groep muizen uitgebreid bestudeerd. Muizen en mensen reageren namelijk op dezelfde manier op onderling gedrag.
De onderzoekers ontdekten onder meer dat de extroverte muizen meer empathisch vermogen hadden dan de muurbloempjes; de gevoelens van andere muizen ging aan de introverten voorbij.
Sociaal aangelegde muizen hebben meer inlevingsvermogen, omdat zij het empathische gen bezitten. Het ontbreken van dit gen bij de introverte muizen maakt deze groep minder meelevend. De wetenschappers denken dat ook mensen dit empathische gen bezitten.
Genetisch bepaald In extreme gevallen kan het gen, of gebrek aan het gen, een centrale rol spelen bij condities als autisme, waarbij het inlevingsvermogen ontbreekt.
Volgens Lahvis hebben muizen complexere empathische vermogens dan de onderzoekers ooit gedacht hadden. De ontdekkingen die bij de muizen worden gedaan kunnen nieuwe inzichten bieden bij onderzoek naar menselijke sociale stoornissen.
De rivier de Kongo, die door grote delen van Centraal-Afrika stroomt, is een van de soortenrijkste waterwegen ter wereld. Een recent, veelomvattend onderzoek heeft een breed scala aan bekende en onbekende vissoorten voor het voetlicht gebracht. Vrijwel elke uithoek van deze machtige rivier herbergt aparte, unieke en perfect aangepaste vissoorten. De gevaarlijkste visachtige rover in deze wateren is (zie foto) de intimiderende Goliathtijgervis (Hydrocynus goliath). De tijgervis is een vervaarlijk uitziende roofvis die dik een meter lang kan worden en uitgerust is met een stel messcherpe en buitenproportioneel grote tanden. Tijgervissen jagen net als Zuid-Amerikaanse piranhas vaak in groepsverband en voeren een waar schrikbewind waarvoor slechts weinige medewaterbewoners veilig zijn. Zelf hebben ze alleen iets te vrezen van de krokodillen waarmee ze bepaalde delen van het Afrikaanse rivierenstelsel delen.
Bron: National Geographic News Foto: Todd Wendel/National Geographic Television
mailgroep huisdieren
Muizen lijken in gedrag op mensen 
