Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
07-02-2009
Ken je de voederschuur ?
Wat binden jullie van deze "villa-schuur"? Mij zegt het wel iets ::--)) Voor jullie gelezen op tuinadvies.be
Voederschuur
Foderlada
Foderlada: voederschuur en vogellokker.
Vier voedervakken voor 4 verschillende soorten vogelvoer zoals voerkoekjes, vetbollen, pindas en verschillende soorten vogelzadenmix. Door de grote variatie en aanbod aan voer zullen ook des temeer vogelsoorten de voederplaats bezoeken. Bovendien lokt de ene vogelsoort de andere en dat maakt de voederschuur tot een echte vogellokker en brengt leven en beweging in uw tuin.
De voederschuur biedt de zaadmengsels en voer een goede bescherming tegen sneeuw en regen en bovendien zitten de kleine tuinvogels droog en kunnen rustig genieten van hun maaltijd omdat grote vogels, zoals eksters, duiven en kraaien geen houvast krijgen aan de voederschuur om voer te pikken.
De voederschuur bevat veel voer en hoeft niet steeds bijgevuld te worden maar die keren dat bijvullen nodig is, is het een kwestie van het dak oplichten en het voederhuis op te vullen met nieuw voer. Ook reinigen is eenvoudig en het risico op ziektes en besmetting tussen vogels is geminimaliseerd gezien het feit dat de vogeluitwerpselen op de grond vallen en niet op de voederplank.
Montage: Plaats de voederschuur op een paal in de tuin, of voor het raam op een draaibare zwenkarm als u liever niet door de regen/sneeuw wilt lopen om de voederschuur bij te vullen met nieuw voer.
Voederschuur Foderlada : zeer mooi en kwalitatief gemaakt in Zweden.
Voedselcontainer : 5 liter Voederramen : voor 4 verschillende soorten vogelvoer Materiaal : Gemaakt van duurzaam hout uit goed beheerde bossen (FSC-gecertificeerd) en met milieuvriendelijke verf geschilderd. Meegeleverde toebehoren : montageplaat, schroeven, montagehandleiding, houten zitstokjes voor montage onder de roosterraampjes. Afmetingen : 320 x 250 x 215 mm (l x b x h) Gewicht : 2100 gram
BRUSSEL- Stel je even voor: de kinderen hebben eindelijk hun slag thuis gehaald, er komt een hond. Je bent het met de hele familie eens over het ras. Maar dan komt nog een belangrijke vraag: wordt het een reu of een teef? De dames en heren onder de honden hebben zo hun eigen(-)aardigheden.
'In tegenstelling tot de mens is in de dierenwereld het mannetjesdier meestal mooier', zegt Rob Lückerath. 'Kijk maar naar de prachtige manen van de leeuw, de indrukwekkende pronkveren van de pauw, en zelfs bij de vissen tonen de mannetjes zich van hun betere kant. Allemaal trucjes om toch maar de aandacht te krijgen van de dames.'
Bij honden is het uiterlijke verschil iets minder nadrukkelijk dan bij andere diersoorten. Een reu is wel groter en zwaarder dan zijn dame. Over het algemeen is een teefje rustiger. 'Testosteron speelt de reu parten', zegt Rob Lückerath. 'Veel mensen vinden teefjes iets liever omdat ze meer op het hele gezin gericht zijn, reuen meer op één baas.'
Voor je de keuze maakt, moet je goed weten wat je met je hond wil doen. 'Voor een familiehond gelden andere regels dan voor een wedstrijdhond', zegt de dierendokter. 'De wedstrijdhond moet kunnen presteren. En van een mannetje kan je net dat beetje meer vragen. Dat is ook zo bij mensen. De records van mannen liggen op de Olympische Spelen hoger dan die van vrouwen. Dat heeft een puur lichamelijke oorzaak, namelijk het verschil in de hematocrietwaarde van de rode bloedcellen.'
Maar dat betekent niet dat je met een teefje geen wedstrijden kan lopen. 'Helemaal niet', zegt Rob. 'Teefjes zijn veel werklustiger, hen kan je alles vragen. Ze zullen veel meer hun best doen om hun baas te behagen. Het resultaat is er vaak naar. Mijn twaalfjarige flatcoated retrieverteef heeft pas nog een stel jonge reuen bij de jachthonden de loef afgestoken.'
Daarnaast zijn er nog een aantal dingen waarmee je rekening moet houden voor de aankoop. Een reu heeft de reputatie van weg te durven lopen. 'Een mannetje heeft het niet gemakkelijk', zegt Rob Lückerath. 'In feite is hij altijd loops. Als hij dan een loopse dame tegenkomt, kan zelfs de meest bedaarde hond zich ontpoppen tot een agressief en nerveus dier. Hij kan er zelfs een robbertje voor gaan vechten met een soortgenoot.'
Ook bij teefjes kunnen de hormonen behoorlijk tekeer gaan. Twee keer per jaar zijn ze loops, en dan durven ook zij weleens een stapje in de wereld te zetten. Gedurende die dagen vind je bloeddruppels in huis. Reuen ruiken dat van heel ver, en dan kunnen ze letterlijk voor je deur staan.'
'Die natuurlijke driften zijn in beide gevallen eenvoudig te beheersen', zegt Rob Lückerath. 'Je kan een reu laten castreren, wat risico's op prostaatproblemen uitsluit. Een teefje kan je laten steriliseren, dat vermindert voor haar het risico op borstkanker of een schijnzwangerschap.'
Artikel uit het Nieuwsblad, vragen aan de Dierendokter Rob Lückerath
Poes houdt niet van bezoek -
M. V. G. krijgt sinds dit jaar geregeld bezoek van de kleine kat Boris. 'Mijn achtjarige poes Marie was niet zo gelukkig met die onverwachte logé,' zegt Marleen, 'maar Boris voelde zich meteen thuis. We zijn bang dat Marie weleens zal uithalen naar hem. Hoe kunnen we dat voorkomen?'
Rob Lückerath: 'De eerste vraag die bij mij opkomt, is of poes Boris geregeld op bezoek zal komen. Zo ja, dan neem je het best enkele regels in acht. Plaats een tweede kattenbak op een heel andere plek dan de bak van je eigen poes. Een kat is een territoriaal dier en durft weleens te sproeien. Ook het eten geef je het best op aparte plaatsen. De logé moet zijn eigen territorium krijgen. Laat dan de dieren geleidelijk aan elkaar wennen. Zo mogelijk begin je in een aparte kamer met daarin een speeltje van de ander. Het is heel normaal dat ze niet meteen dikke vrienden zijn, zeker voor jouw poes. Geduld is de beste raadgever.'
Sinds de film 'Jaws' worden haaien gezien als dodelijke monsters. Maar de mens is een veel groter gevaar voor de haai dan omgekeerd. In 20 jaar is de vangst van haaien met een kwart gestegen. Vooral in Europa komt de haai in de problemen.
Wereldwijd steeg de haaienvangst van 600.000 ton in 1984 naar 810.000 ton in 2004. De groei is zo sterk dat een derde van de haaiensoorten met uitsterving is bedreigd, zegt de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN), het oudste en grootste internationale milieunetwerk.
Europa heeft nooit duidelijke regels gehad voor de haaienvangst. In een poging om die leemte te vullen heeft de Europese Commissie nu een haaienplan gelanceerd. Haaien bevinden zich bovenaan of bijna bovenaan de voedselketen, zegt Visserijcommissaris Joe Borg. Ze zijn zeer kwetsbaar voor overexploitatie, en een daling van hun aantal kan zeer ernstige gevolgen hebben, niet alleen voor de haaien maar ook voor de mariene ecosystemen en de vissers zelf.
Haaienvinnensoep
Er wordt vooral op haaien gejaagd om hun vinnen aan Aziatische landen te verkopen, waar haaienvinnensoep een delicatesse is. Maar volgens milieuorganisatie Oceana spelen ook EU-landen, vooral Frankrijk, Nederland en Spanje, een belangrijke rol in de haaienhandel. In 2005 produceerden ze niet alleen 12 procent van alle haaienvlees ter wereld, ze waren ook verantwoordelijk voor de helft van alle haaieninvoer en bijna een derde van de uitvoer.
Sinds 2003 geldt een EU-verbod op het afsnijden van haaienvinnen en teruggooien van de karkassen. De vinnen mogen alleen verwijderd worden als men de volledige haai aan land brengt. Joe Borg vraagt de EU-landen de achterpoortjes te sluiten en een algemeen verbod op het verwijderen van haaienvinnen in te voeren.
Hij pleit ook voor een jaarlijkse bovengrens voor haaienvangst, de introductie van haaivriendelijke visvangstsystemen en een verbetering van de data-inzameling over haaienvangst. De Eurocommissaris hoopt dat de regeringen en het Europees Parlement zijn plan tegen eind dit jaar goedkeuren. De maatregelen zouden dan in 2012 of 2013 van kracht kunnen worden.
Te zwak
Het Wereldnatuurfonds (WWF) vindt de voorgestelde maatregelen te zwak. In het plan ontbreekt een stevig engagement om de data-inzameling over haaienvangst verplicht te maken, een cruciaal element als de EU succes wil boeken in de bescherming van de haai, zegt woordvoerder Aaron McLaughlin. Haaien groeien traag en hebben een relatief klein aantal jongen. Veel van de haaiensoorten zijn nu al met uitsterven bedreigd.
Spanje en China zijn de grootste exporteurs van haaienvinnen ter wereld. Ongeveer 10 procent van de vinnen die in Hong Kong worden verhandeld, komen van Spanje. Vigo, op de Galicische kust, en Las Palmas op de Canarische Eilanden, zijn de belangrijkste Europese centra voor de vinnenhandel.
De spanning in de Egyptische Tempel bij de olifantverzorgers loopt op. De eerste mogelijke bevallingsdatum van Phyo Phyo nadert... Zal het voor dit weekend zijn? De verzorgers staan dag en nacht paraat. Wilt u deze bevalling ook live meemaken? Schrijf je dan in op www.baby-olifant.be en beleef het allemaal mee op de eerste rij!
De nachtbewaking is gestart. Vanaf nu worden de olifanten (en dan vooral Phyo Phyo) door de verzorgers 24 uur op 24 uur in het oog gehouden. De bewakingscamera's draaien dag en nacht. Om beurten trachten Bart, Cedric, Tony, Jonas, Bruno en Marcel niet in slaap te vallen met de hulp van sterke koffie en stevige lectuur. En dat afgewisseld met argusogen op de beelden van de olifantenstallen. Alles nog rustig? Verandert het gedrag van Phyo Phyo? We naderen de eerste uitgerekende geboortedatum en volgens de verzorgers komt de geboorte eraan. Je voelt de spanning in de Egyptische Tempel toenemen. Heel februari staan de mannen paraat. Mocht het toch loos alarm zijn en was de tweede datum de juiste, dan gaat de beurtrol weer in voege in de maand mei. Februari of mei? Dat is in de Zoo de hamvraag!
Buiten de vleermuizen in vorig bericht, hebben we ook vleerhonden zitten.
De meeste soorten vleerhonden (Pteropus lylei) of " ค้างคาว " leven van vruchten. Het is dan ook voorstelbaar dat het een ramp is als een groep van deze dieren op een mango- of bananenplantage neerstrijkt. De kleinere soorten uit de onderfamilie Macroglossinae doen zich te goed aan nectar en stuifmeel.
De Thaise Korat kat is genoemd naar de provincie Cao Nguyen Khorat in Thailand, waar het ras oorspronkelijk vandaan komt. In Thailand noemt men de kat Ki-Sawat, wat zoveel betekent als geluksbrenger.
Korats zijn zonder meer aanhankelijke katten met een bijzonder eigen karakter. Ze zijn erg gesteld op mensen in hun omgeving en ze hebben veel aandacht nodig om zich prettig te voelen.
Deze diertjes kan je onder andere bezoeken in de grot van Phu Pha Man. De ingang van de grot is 100 meter boven de begane grond. Binnen deze grot is het domein van miljoenen vampiertjes, die elke avond een half uurtje voor de schemering hun grot verlaten. Naar horen vertellen zouden ze zelfs tot 200 kilometer ver vliegen om voedsel (fruit) te zoeken. Het duurt tot 45 minuten lang vooraleer de laatste vampiertjes (in slierten van kilometers lang) de grot verlaten....
n......
Van deze vleermuizen vonden we een uitgeput exemplaar in onze tuin. Ondanks onze zorg en extra kaars voor Boeddha stierf het diertje enkele uren later.
herinneren jullie je nog mijn mailtje van enkele weken terug, dat vrienden aan de andere kant van het dorp de heel zeldzame "Notenkraker" (vogel!) gespot hadden in hun tuin? Hier zijn 4 mooie foto's van die prachtvogel in de tuin van Elizabeth, de foto's werden genomen door Axel. Voor meer uitleg over de vogel zelf kan je terecht op
De autoriteiten van Queensland, een deelstaat in het noordoosten van Australië, waarschuwen inwoners op te passen voor krokodillen en slangen, die door een aantal grote overstromingen op straat zwerven.
Krokodillen maken de straten van Queensland onveilig
Zeker zeventien rivieren zijn overstroomd en ruim 62 procent van de miljoen vierkante meter van Queensland, de op een na grootste staat van Australië, is verklaard tot rampgebied.
Geïsoleerd Sommige dorpen staan helemaal onder water en andere plaatsen zullen wekenlang geïsoleerd blijven door de overstromingen. Andere dorpen, zoals Normanton, zijn al vier weken van de buitenwereld afgesloten.
Het dorp wordt door boten bevoorraad met essentiële produkten, maar zal naar verwachting over twee dagen zonder bier zitten. 'We kunnen veel drama aan, geen fruit en groente, maar niemand wil een pub zonder bier,' zei Donna Smith, manager van een hotel in Normanton, tegen een lokale krant.
In het dorp is ook een vier meter lange krokodil gezien die bewoners en honden achterna zat in de straten.
Duizenden huizen zijn zwaar beschadigd; de schade ligt in totaal rond 110 miljoen Australische dollar (ruim 54 miljoen euro).
Krokodil aangereden Er zijn enorme krokodillen gesignaleerd in de centra van sommige stadjes. Dinsdag werd er zelfs een krokodil aangereden door een auto, meldt de Belgische krant Het Laatste Nieuws .
Ook zijn veel van deze beesten gezien terwijl ze zwommen naar de monding van de overstroomde Norman rivier. Ook zijn er veel slangen terechtgekomen in huizen.
Queensland heeft al sinds december te kampen met de zware overstromingen.
Je zou het niet zeggen als je de chimpansees ziet rondspringen in de zoo, maar hun baby's kunnen wel slimmer zijn dan mensenbaby's. Dat blijkt uit een studie van de Universiteit van Portsmouth. Gelukkig halen wij de chimpansees weer in vanaf een leeftijd van negen maanden.
De aapjes kunnen volgens de studie slimmer worden dan mensen als ze speciale aandacht krijgen van hun verzorgers. Liefde is dus de cruciale factor in de ontwikkeling van cognitieve intelligentie. De vergelijking tussen chimpansees en mensen is trouwens niet zo verwonderlijk. Chimpansees zijn de dichtste verwanten van de mens. We evolueerden allebei van een gemeenschappelijke voorouder zo'n vijf miljoen jaar geleden en we delen ongeveer 94 procent van ons DNA.
Professor Kim Bard van de University of Portsmouth gaf 46 babychimpansees dezelfde cognitieve test als gegeven wordt aan mensenbaby's. Er werd gemeten hoe de dieren reageerden op emotionele stimuli zoals geluid en voorwerpen. Ze ontdekte dat de chimpansees die veel liefde hadden gekregen van hun verzorgers vooruit waren op mensenbaby's van dezelfde leeftijd. Na negen maanden nemen de mensen weer de leiding op het gebied van intelligentie.
Professor Bard ontdekte ook dat chimpansees die veel aandacht krijgen beter ontwikkelen dan de andere apen. 'De eerste groep was veel minder gestresseerd en had een gezondere band met de verzorgers', legde Bard uit. Jonge chimpansees hebben dus nood aan ondersteuning om goed aangepaste volwassen dieren te worden. Liefde en aandacht zijn dus ook bij mensen een stimulerende factor op gebied van intelligentie.
Het is trouwens niet de eerste keer dat de intelligentie van chimpansees bewezen is. Een studie toonde aan dat ze beter een lijst cijfers kunnen onthouden dan een universiteitsstudent. Ze begrijpen ook de betekenis van symbolen en kunnen verdriet uiten. Dit alles wijst op een vergevorderde emotionele en cognitieve intelligentie.
Twee Myanmarese vissers die 25 dagen op zee ronddreven in een koelbox, zeggen dat ze hun avontuur hebben overleefd door het drinken van regenwater en het eten van door vogels uitgespuwde vis.
"Tien dagen hadden we niets te eten. Toen kwamen twee grote zeevogels voorbij die enkele kleine visjes uitspuwden, ongeveer zes of zeven kleine visjes'', aldus een van de mannen in de krant. Een overlevingsexpert heeft twijfels over hun verhaal. Volgens hem is het zeer onwaarschijnlijk dat de twee alleen zoet water en vis opvingen in hun koelbox, zonder dat het vermengde met zeewater. Ook zijn de twee in buitengewoon goede conditie voor mensen die een dergelijke tocht achter de rug zouden hebben.
De twee Myanmarezen van 22 en 24 jaar oud werden zaterdag door de Australische kustwacht opgepikt in de smalle Straat Torres, die Australië en Nieuw Guinea scheidt. Op 23 december raakten ze samen met achttien anderen te water doordat hun vissersboot zonk. Geen van de bemanningsleden uit Thailand en Myanmar droeg een reddingsvest. Van de anderen is niets meer vernomen.
Een op een kabeljauw lijkende vis kan in een winterslaap gaan.
Voor de allereerste keer beschrijven wetenschappers een echte winterslaap bij vissen, namelijk bij een zuidpoolversie van onze kabeljauw. In het vakblad Public Library of Science ONE staat letterlijk te lezen dat de diertjes zichzelf 'op ijs' kunnen zetten om de barre Antarctische winter te overleven.
De tot 'gemarmerde ijsvis' gedoopte soort volgt daarmee dezelfde strategie als een aantal zoogdieren in het hoge noorden: grote activiteit in de zomer, leven op een waakvlammetje in de winter.
Het was al bekend dat de soort en zijn verwanten een heel lage stofwisseling hebben: ze zijn koudbloedig en stemmen hun activiteit af op de temperatuur in hun omgeving. Daarenboven hebben ze eiwitten in hun bloed die als antivries fungeren, waardoor ze niet noodzakelijk ten onder gaan bij extreem lage temperaturen.
Maar de ijsvissen vertragen hun stofwisseling in de winter ook zonder dat de temperatuur daalt. Het zou kunnen dat de langdurige duisternis aan de zuidpool de dieren verhindert genoeg eten te vinden, dan hebben ze er alle voordeel bij om in een laag tempo te draaien.
Het kiezelskelet van waarschijnlijk het Venusmandje (glasspons)
Sponsdieren of Porifera (een samentrekking van de woorden porus (porie) en ferre (dragen) in het Latijn ) vormen een stam (phylum) van het dierenrijk . Het zijn sedentaire, primitieve meercellige dieren die zich vastzetten op de bodem van (meestal) zeeën en oceanen, tot op 8,5 kilometer diepte. Ze vangen hun voedsel door water te filtreren. Er is wel sprake van enige differentiatie in de cellen, maar niet van aparte organen, spieren of zenuwen.
Er zijn meer dan 5000 soorten bekend, en regelmatig worden nieuwe soorten beschreven. Sponsdieren zijn één van de oudst bekende dieren. Fossielen dateren uit het Precambrium .
Bouw
Sponsdieren hebben een eenvoudige bouw. Ze bestaan uit een buis, waarvan het ene einde is vastgezet op de bodem. Het bovenste einde van de buis is open en wordt osculum genoemd. Binnenin bevindt zich een holte, de spongocoel . De buis heeft een skelet, meestal opgebouwd uit zogenaamde skeletnaalden (spicula). Door de wand van de buis heen wordt water naar binnen gezogen, dat via de bovenkant (het osculum ) de buis weer verlaat.
Sponsdieren hebben slechts enkele soorten cellen:
kraagcellen (choanocyten ), die zich aan de binnenkant van de buis (grenzend aan de spongocoel ) bevinden en die het voedsel verteren. Ze zijn voorzien van een zweephaar en veroorzaken daarmee een binnenwaartse stroming. Deze cellen lijken veel op choanoflagellaten , eencellige organismen die evolutionair verwant worden geacht met dieren.
Sluitcellen (porocyten ), buisvormige cellen die door de wand van de spons heen buizen vormen. Hierdoor kan water naar binnen stromen.
Contractiele cellen, liggen om de poriecellen heen en kunnen de poriën enigszins dichtdrukken, zodat de stroming vermindert.
Dekcellen (pinacocyten ) aan de buitenkant van de buis, deze vormen gezamenlijk de "huid".
Amoebocyten, cellen die in de wand leven en zorgen voor transport van voedingsstoffen tussen binnen en buitenkant, de opbouw van de skeletnaalden en de productie van voortplantingscellen.
Archeocyten, ongedifferentieerde cellen die onder andere kunnen uitgroeien tot eicellen.
Bij sponsdieren bestaan er drie lichaamsvormen die bekersponzen (asconoid ), geweisponzen (syconoid ) en korstsponzen (leuconoid ) worden genoemd. In zeker opzicht kan een sponsdier ook beschouwd worden als een kolonie van cellen en niet als een individu. Als de cellen van een spons bijvoorbeeld door een mixer worden gehaald, zullen de cellen elkaar daarna weer opzoeken en een spons vormen. Als meerdere soorten op deze wijze worden gemengd, zal elke soort weer een eigen spons vormen.
Voortplanting
Ongeslachtelijk
Sponzen hebben een groot regeneratievermogen. Elke cel heeft de mogelijkheid om uit te groeien tot een nieuwe spons. Sponzen hebben daarnaast twee manieren voor ongeslachtelijke voortplanting:
Knopvorming. Aan de buitenkant van de spons vormen zich knoppen, die loslaten of afbreken en vervolgens uitgroeien tot een nieuwe spons.
Gemmulae. Een gemmula ontwikkelt zich aan de binnenkant van de spons, bevat veel kraagcellen (choanocyten) en is omgeven door skeletnaalden. Gemmulae kunnen uitdroging en bevriezing overleven. Vooral zoetwatersponzen produceren gemmulae om uitdroging of de winter te overleven.
Geslachtelijk
Sponsdieren zijn meestal hermafrodiet (tweeslachtig), of zijn wisselend mannelijk en vrouwelijk. Bij sommige soorten is er sprake van permanent mannelijke en vrouwelijke individuen.
Voortplantingcellen kunnen ontstaan uit alle soorten cellen, maar spermacellen ontstaan meestal uit kraagcellen en eicellen meestal uit archeocyten. De spermacellen komen de vrouwelijke spons binnen met de waterstroom door de buis van de spons. Bevruchte eicellen ontwikkelen zich tot vrijzwemmende larven. In sommige gevallen blijft de larve enige tijd in de moederspons. Uiteindelijk vestigen de larven zich op de bodem en groeien uit tot een nieuwe spons.
Sponzen in Nederland
Sponzen worden in Nederland voornamelijk aangetroffen in de Oosterschelde , onder andere de Boorspons (Cliona celata ), de Gewone broodspons (Halichondria panicea ), de Geweispons (Haliclona oculata ) en de Paarse buisjesspons (Haliclona xena ). Deze laatste is niet inheems in Nederland, maar waarschijnlijk geïmporteerd met oesters .
In het zoete water komt de zoetwaterspons (Spongilla lacustris ) algemeen in het zoete water voor, meestal grijzig van kleur, maar soms groen door algen die in de spons leven.
Indeling
Oorspronkelijk werd de aanwezigheid van skeletnaalden als een voorwaarde gesteld voor de indeling van een organisme bij de sponsdieren. Een aantal fossiele groepen werden daarom bij de koraaldieren ingedeeld. De ontdekking van 15 levende soorten sponzen met een kalkskelet veranderde echter de inzichten en de koraalsponzen en enkele voorheen moeilijke groepen werden onder de sponzen gezet.
Demospongiae ( Hoornsponzen ). Het skelet bestaat uit spicula van spongine (een eiwit), kiezel of uit beide. Tot deze groep hoort circa 95 % van de soorten. Sponginevezels kunnen veel water opnemen, en de skeletten van deze sponsdieren werden (en worden) gebruikt als spons.
Hexactinellida ( Glassponzen ). Het skelet bestaat uit 4 of 6 puntige spicula van kiezel (SiO2). Zij leven diep in de zee. Een bekende vertegenwoordiger van deze klasse is het Venusmandje (Euplectella aspergillum ).
Sclerospongiae ( Koraalsponzen ). Deze kleine groep werd als zodanig in 1970 onderscheiden. Ze hebben een gevouwen lichaam en kunnen extreem oud worden, 500 tot 1000 jaar.
Uitgestorven:
Archaeocyatha . Uitgestorven in het Cambrium , deze groep wordt door sommigen als apart phylumgenoemd. Deze groep heeft ook kenmerken van koraaldieren, maar er is inmiddels een redelijke consensus bereikt over plaatsing van deze groep bij de sponsdieren.
Een véél geziene slang in onze tuin is deze boomslang. De kleur is meestal groen met soms bruine tinten en een lichtere buik. De soort is makkelijk van andere slangen te onderscheiden door de rode staartpunt, die bij oudere dieren echter meestal grijs tot zwart wordt.
De boomslang is een van de weinige soorten die erg is aangepast op bomen. Niet alleen de kleur is groen, de vorm van het lichaam en kop zijn duidelijk anders; een massief, glad, lenig en sterk zijdelings afgeplat lichaam en een zeer spitse kop met aan de zijkanten gladde groene en vergrote schubben, die de soort aan de gevaarlijke groene mamba doet denken. Deze slang wordt maximaal 2,5 meter maar meestal kleiner en is niet giftig. In tegenstelling tot de meeste andere gladde slangen leeft deze soort voornamelijk in bomen rond open plekken in het bos of bosranden. De slang klimt meters hoog en jaagt op vogels en kleine zoogdieren. Deze slang is erg agressief en bijt meteen als hij verstoord wordt.
Toen ik onlangs op bezoek bij "schoonvader" enkele foto's liet zien waaronder deze boomslang, nam hij me me naar achter in hun verwilderde tuin om me de plant op foto te laten zien met de melding dat wanneer ik ooit gebeten moest worden door zo een boomslang ik van deze plant moest eten. Wat de plant juist is, weet ik hoegenaamd niet, maar het lijkt op een soort verwilderde cactus.
De Goby vis (Oxyleotris mamorata) of " ปลาบู่ " of " bplaa bòo " is een grote, langzaam bewegende roofvis die rust op de bodem van beekjes, kanalen en meren. Volwassen exemplaren halen een lengte van 50cm. De exemplaren die we aangeboden kregen door een visser uit het naburig dorp, haalden met een lengte van 30cm reeds 2,3 kilogram op de weegschaal. Bijna puur vlees... weinig graten... kortom lekkere vissen.
De douane van de luchthaven van Melbourne heeft al vele manieren van smokkelen gezien, maar deze keer waren ook zij verbaasd. Ze troffen twee levende duiven aan in de leggingbroek van een 23-jarige man.
Na een vlucht van Dubai naar Melbourne van tien uur lang, onderzocht de douane de zakken van de jongeman. Die gedroeg zich nogal verdacht. De douaniers troffen twee vogeleieren aan in een buisje vitaminepillen en zaden van planten, maar het waren vooral de twee duiven die hij in de broekspijpen van zijn legging had gepropt die voor opschudding zorgden. De diertjes waren in gevoerde enveloppen met nylonkousen aan de kuiten van de man bevestigd.
'Het smokkelen van wilde dieren is niet alleen wreed voor de dieren, maar er is ook een aanzienlijk risico voor het ecosysteem van Australië', zei woordvoerder van de douane, Richard Janeczko.
Als hij veroordeeld wordt, kan de smokkelaar een gevangenisstraf van maximum tien jaar krijgen en een boete van 110.000 Australische dollar (54.000 euro). Waar de duiven precies voor gingen dienen, is niet bekend.
molshopen in het gazon kunnen ook nuttig zijn (Colombine)
molshopen in het gazon kunnen ook nuttig zijn
La Taupinière,
Tuinarchitecten en hoveniers gruwen ervan. Ik vind ze best vermakelijk. Leuk ook om te zien, hoewel ik ze nooit in het echt zag, maar wel in teken- of natuurfilms. Trouwens wat ik ook mooi vind om te zien is hun teken van aanwezigheid op het mooie gazon, of liever gezegd, daaronder. Op golfterreinen zie je ze niet, maar degene die daarvan het gazon moet onderhouden zal er ongetwijfeld van wakker liggen en de deugnietjes die de hoopjes veroorzaken naar het leven staan.
Omdat zij ondergronds werken en me helpen zonder dat te weten, zijn zij mijn beste maatjes. In de vroege ochtend trek ik erop uit. Grote groene laarzen aan en gewapend met een emmer en schepje, loop ik van molshoop naar molshoop om de door hun losgewoelde klei in de emmer te scheppen. Vier molshopen zijn goed voor een emmer tuinaarde. De aldus gevulde emmer gooi ik leeg in een grote betonnen trog, waar straks de geraniums in moeten en al dat andere moois dat rond half mei naar buiten mag.
Die ochtend is het warm. De kerria is zowat uitgebloeid en mijn zelfgezaaide vlinderstruik maakt zich op om komende zomer nog meer bloemen te produceren. De zon prikt in mijn rug, wanneer ik met mijn emmer voor de vijfde keer die ochtend het veld inloop om vier molshopen te rapen. Ik stoor de diertjes toch niet hoop ik. Neen, vast niet. Ze slapen al lang weer, na een lange nacht van graven. Ik ben ze er dankbaar voor. In deze zware klei werken valt niet altijd mee. Mijn laarzen hebben in no-time plateau zolen, wanneer de grond nat is. Met een schroevendraaier kan ik nog slechts met moeite de dikke kleilaag van mijn zolen verwijderen. Wanneer de grond te droog ik, kom ik er met geen enkele mogelijkheid meer doorheen. Zij wel. Mijn molshoopgetrainde ogen zien iedere oneffenheid in het nog redelijk korte gras. Natuurlijk laat ik enkele molshopen ongemoeid. Het staat niet alleen leuk, het geeft tekenen van leven aan onder onze voeten, waar je je niet van bewust bent. Bovendien zijn het schattige diertjes om te zien. Op de tekenfilms en soms in natuurfilms zie je dat ze een hoog knuffelgehalte hebben.
Omdat ik toch steeds met een Frans-Nederlands woordenboek rondloop kijk ik even naar de vertaling. Dacht ik het niet? La Taupe. Een prachtig woord, dat ik echter in verband breng met een mooie kleur en niet met mijn behulpzame vriendje. De naam voor mijn stukje grond is nu snel gevonden. Een prachtig woord als benaming voor mijn tuin. Een mooie naam vanwege dat leuke diertje dat mij altijd weer komt helpen: La Taupinière.
Jeanine Leytens La Taupinière in Thiviers is ook te bezoeken via www.leytens.nl
Het vinden van een eikelmuis is een grote zeldzaamheid.
Bericht uitgegeven door de Zoogdiervereniging op 2 februari 2009
Het vinden van een eikelmuis is een grote zeldzaamheid. Bij toeval werd er in Belgie eentje in winterslaap gevonden.
Het vinden van een eikelmuis (Eliomys quercinus) is een zeldzaamheid. Twee keer achter elkaar nog zeldzamer.
In januari 2009 is tijdens een jaarlijkse vleermuizen-monitoring in een mergelgrot te Zussen-Zichen-Bolder tussen Kanne en Riemst (B) bij toeval een eikelmuis in winterslaap ontdekt.
Dat is zowat een herhaling van zon vondst van het vorig jaar onder dezelfde omstandigheden: zelfde tijdstip, zelfde grot, zelfde wand, waar de eikelmuis in een nis slaapt. Waarschijnlijk gaat het om dezelfde slaapmuis.
Al een paar eeuwen is bekend dat deze soort voorkomt in de Belgisch Limburgse streek Haspengouwen direct ten westen van de Maas. Echter de populatie liep daar snel terug. Dat kwam door de doorsnijding van het Albert-kanaal (aanleg tussen 1930 en 1939) langs Kanne en Riemst, waardoor een groep eikelmuizen in het Nederlandse Cannerbos geïsoleerd raakte. Er zijn daar nog steeds sporen in de vorm van mosnesten en keutels van die diertjes te vinden.
De Belgische eikelmuizen zijn door grootschalige ruilverkavelingen, aanleg van verkeerswegen, steeds verbredende wegen, groter wordende open kalksteengroeven en urbanisatie ook teruggedrongen naar versnipperde rotsachtige bospercelen. Van boomgaarden en hun bijbehorende opslag is daar nu niets meer over. En juist aan deze biotoop hebben eikelmuizen hun bijnaam Fruitdiefje te danken.
Voor zover we van de waarnemingen van de afgelopen tien jaar in Haspengouwen weten, zijn de leefgebieden nu alleen rondom fort Eben Email aan de Maas - Albert-kanaal en schaarse bebossing boven grottenstelsels in en rondom Zussen-Zichen-Bolder, allemaal direkt aan weerszijden van Vlaams-Waalse grens.
De herontdekking van deze slaapmuis-soort bevestigt dat deze zich tientallen jaren daar heeft weten te handhaven.
Echter door de doorgaande verstening, vergraving en grootschalige intensieve landbouw wordt voor uitsterven van de Gemaskerde muis met sierlijke pluimstaart in Haspengouwen gevreesd.
mailgroep huisdieren
Krokodillen maken de straten van Queensland onveilig
