Wij horen ze niet altijd... de olifant

Niet alle geluiden die dieren in hun paringstijd maken zijn voor ons hoorbaar

Het menselijk oor vangt geluiden op waarvan het aantal trillingen tussen de 20 en 20.000 per seconde ligt. Geluiden met minder dan 20 trillingen per seconde worden infrageluiden genoemd en zijn voor ons te laag  om waar te nemen. Geluiden met meer dan 20.000 trillingen per seconde heten ultrageluiden en zijn voor ons te hoog om te horen.

De Afrikaanse olifant maakt gebruik van infrageluid

Bij Afrikaanse olifanten (Loxodonta africana) leven de mannetjes en wijfjes apart. Ze bevinden zich vaak kilometers van elkaar vandaan. Om contact met elkaar te maken en informatie uit te wisselen over de paringsbereidheid van het wijfje en  de conditie van het mannetje, maken olifanten gebruik van infrageluiden.

Kudde Afrikaanse olifanten (Loxodonta africana)

Met hun slurf maken  de mannetjesolifanten  rommelende geluiden. Omdat deze geluiden een zeer lage frequentie hebben, dragen ze ver -  net als de lage bastonen uit je stereo-installatie. In het bereik van het geluid bevindt zich altijd wel een aantal mannetjes of een kudde wijfjes. 

Eenmaal bij de kudde aangekomen kan een mannetjesolifant ruiken welk wijfje paringsbereid is. Na een slurvenritueel waarbij de slurven ineengestrengeld worden en ze elkaar over het hoofd aaien begint de proef-paring. Hierna begint de échte selectieprocedure. Het wijfje maakt een serie lage roeptonen die haar familie overneemt. Alle mannetjes in de buurt komen hierop af. Alleen de sterkste en grootste  olifant die het wijfje van haar proefpartner kan losmaken, wordt haar echte man!