Wij horen ze niet altijd... de vleermuis

Ruige dwergvleermuis (Pipistrellus nathusii). Foto: EcoMare

Niet alle geluiden die dieren in  de paringstijd maken zijn voor ons hoorbaar

Het menselijk oor  vangt geluiden op waarvan het aantal trillingen tussen de 20 en 20.000 per seconde ligt. Geluiden met minder dan 20 trillingen per seconde worden infrageluiden genoemd,  en zijn voor ons te laag  om waar te nemen. Geluiden met meer dan 20.000 trillingen per seconde heten ultrageluiden en zijn voor ons te hoog om te horen.

De dwergvleermuis gebruikt ultrageluiden

Dwergvleermuizen (Pipistrellus nathusii) maken gebruik van ultrageluiden. Met hun neus of mond zenden ze een zeer hoog signaal uit dat weerkaatst op voorwerpen in de omgeving. De echo kunnen ze opvangen met hun oren, zodat ze de exacte plaats van het voorwerp kunnen bepalen (echolocatie).  Naast de echolocatie- geluiden maakt een mannetjesdwergvleermuis rond augustus ook baltsgeluiden om wijfjes te lokken. Omdat de golflengte zo hoog is dragen de geluiden niet ver, maar dat geeft niet: er zijn genoeg vleermuizen in de buurt! De baltsgeluiden zijn iets lager van toonhoogte dan de echolocatiegeluiden en zijn vooral voor jonge mensen soms hoorbaar.