Bericht uitgegeven op vrijdag 26 december door Vogelbescherming Nederland.

Een sneeuwwit voorhoofd en een prachtig rode borst. De gekraagde roodstaart is bijna een exotische verschijning in de Hollandse bossen. Des te vreemder dat er daarom weinig aandacht is voor zijn achteruitgang. Geleidelijk aan en bijna onopvallend is de gekraagde roodstaart aan het verdwijnen.

Oké, er leven nog zo’n 23.000 broedparen in Nederland en dat is heel wat. In Nederland is de populatie al een aantal jaar stabiel, maar in de rest van Europa gaat ‘ie hard achteruit. Officiële instanties spreken zelfs al over ‘de meest dramatische achteruitgang onder de Europese broedvogels.’ In andere Europese gebieden zijn de aantallen nog maar een fractie van die uit de eerste helft van vorige eeuw.

Veel vogelsoorten die in Europa broeden, brengen de helft van het jaar door aan de andere kant van de wereld. Ze overwinteren vaak in Afrika. Zo ook de gekraagde roodstaart, die ten zuiden van de Sahel de wintermaanden doorbrengt. En juist daar gaat het mis door de droogteperiodes en verlies van leefgebied.

Tussen 1969 en 1974 en in de jaren tachtig waren er in de Sahel langdurige periodes van droogte. Niet alleen voor de mensen die daar leven had dat dramatische gevolgen, ook veel vogels overleefden deze droogte niet. Bij veel soorten, zoals de gekraagde roodstaart, is dat tot op de dag van vandaag te merken. De ontbossing die gaande is in Afrika doet er nog een flinke schep bovenop.

Gelukkig doet de gekraagde roodstaart het in Nederland voorlopig nog goed. Want wie het mannetje in het voorjaar hoort zingen is voorgoed verknocht aan dit mooie beestje.

Tekst: Marieke Dijksman, Vogelbescherming Nederland
Foto: Monique Bogaerts, GFDL-licentie