Oberon had het zich vanmorgen genoegelijk gemaakt.
Lekker in het zonnetje op het tafeltje met dat wollige kleedje.



Maar z'n rust was van korte duur,
Georgia verscheen ten tonele.
Je ziet hem bijna denken:
"Chips, daar heb je haar weer!"



"Maar Oberon, ik vind je zo lief!"
"Ja, ja, het zal wel, maar ik verhuis naar de vensterbank"



Bedoeld of niet, Georgia had het tafeltje voor zichzelf.





Streel wat niet kan helen, Martine, een lieve snoet doet iedereen goed,