Scheuren van de voorste kruisband zien we bij twee types honden. In de eerste plaats bij jonge, vaak zware, atletische honden zoals de Rottweiler, Herder, Berner Sennen, Beauceron enz.. Ten tweede zien we ze ook bij de wat oudere honden van elk ras maar vaak ook bij kleinere rassen zoals de Yorkshire terriër, Maltezer, Poedel, enz..

Deze scheuren ontstaan door overbelasting van de kruisband. Dit gebeurt vaak tijdens een explosieve beweging zoals jagen achter een vogel of poes, of bij spelen met stokken of een bal. Bij oudere honden echter kan de band scheuren bij dagelijkse bewegingen en dat omdat er slijtage en degeneratie op de band zit.

De band scheurt bij slechts een klein aantal honden direct helemaal. Meestal is er een voorgeschiedenis van kleine scheurtjes die aanleiding geven tot periodes van mank zijn. In de beginfase reageert de hond dan ook nog goed op pijnstillers of ontstekingsremmers en dat zolang de scheurtjes klein zijn.

Als de band echter helemaal scheurt, ontlast de patiënt de poot geheel en zullen pijnstillers geen of nauwelijks verbetering veroorzaken. edeeltelijke scheuren van de voorste kruisband leiden in onze ervaring steeds tot gehele rupturen. Deze totale scheuren kunnen optreden dagen, weken, maanden, of jaren na het optreden van de eerste partiële scheuren.

SchuifladeEens de band helemaal gescheurd is, wordt de knie instabiel en treedt het schuiflade syndroom op. Hierbij is de knie abnormaal te bewegen. Om dit uit te testen is het meestal nodig om de patiënt te sederen. De knie wordt dan stevig vastgenomen en onderzocht op het voorwaarts schuiven van het onderbeen ten opzichte van het bovenbeen. Indien dit kan is de schuiflade positief.

Ook tijdens het wandelen zal deze abnormale beweeglijkheid in de knie aanwezig zijn. Daardoor maalt de knie op de duur haar eigen meniscus kapot. Onderzoek heeft aangetoond dat scheuren van de kruisband die niet worden geopereerd in 100 % van de gevallen leiden tot meniscus scheuren na een jaar. ij grote honden zijn een maand na het optreden van een voorste kruisbandscheur reeds 85 % van de meniscussen gescheurd. ls een scheur van de kruisband optreedt, is het dus verstandig om de ingreep redelijk snel uit te voeren (zonder echte spoed). pijtig genoeg treden er ook nog scheuren van de meniscus op na een herstellende ingreep en dit in nog 15 % van de patiënten. Hoewel dit wat ontgoochelend is, is het alleszins veel beter dan in de 100 % die anders te verwachten is. upturen van de voorste kruisband worden, zoals reeds aangegeven, best chirugisch behandeld. Er zijn meer dan 100 technieken beschreven voor het herstellen van deze afwijking. Wat daarbij opviel was dat de resultaten van de chirurgie slechter werden naarmate de hond meer woog. Er werden bij deze zware honden vaak meniscus scheuren waargenomen, soms maanden na de oorspronkelijke ingreep en tevens bleven de dieren vaak mank vooral na rust. Ook trad er zelfs na een ingreep steeds behoorlijk wat arthrose op. aarom werd recent een geheel nieuwe techniek ontwikkeld.

Wij bieden in onze kliniek 2 technieken aan, de TPLO (= Tibial Plateau Levelling Osteotomy) en de TTA (= Tibial Tuberosity Advancement). Aangezien niet elke hond dezelfde knie heeft en sommige honden geen TTA of andersom, geen TPLO kunnen ondergaan, kunnen we kiezen welke techniek uw dier het beste ondergaat.

Het herstel na de ingreep moet langzaam gebeuren. Daarom moet de patiënt tot zes weken na de ingreep aan de korte lijn worden gehouden. In huis mag hij echter vrij bewegen. Wandelingen moeten kort zijn. Tien minuten is echt het maximum, maar dit mag vaak per dag zijn.Na zes weken mag de patiënt meer doen. Maar de patiënt ineens loslaten en plots alles laten doen is te veel van het goede. De knie wordt dan overbelast. Daarom moet de fysieke opbouw langzaam gebeuren over een periode van 1 tot 2 maanden.

Bij katten worden scheuren van de kruisband vaak gezien in combinatie met een ziekte van de hartspier. Een EKG en echografisch onderzoek is dan ook steeds noodzaakelijk voor de anesthesie bij deze diersoort.