Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
24-03-2009
Huidaandoeningen bij het paard - deel 2
Wratten (papillomatose, papillomen)
Wratten op neus en lippen bij een paard
Deze virusziekte zie je vooral bij jonge paarden (1-3 jaar), soms bij jonge veulens al. Feitelijk zijn het heel goedaardige huidtumortjes. De infectie vindt plaats door wondjes of schaafplekjes. Na infectie kan het wel 2-3 maanden duren voor je wratten ziet. Heel vaak gaan ze na verloop van tijd (na 3-4 maanden) vanzelf weer weg door de opbouw van een goede afweer. Eigenlijk is de aandoening dus 'zelflimiterend', d.w.z. de wratten verdwijnen spontaan. Niet teveel aan doen dus.
Voorkeursplaatsen zijn de neus, rond de lippen, soms de onderbenen of de geslachtsorganen. Wratten kunnen klein zijn, maar soms wel 10 cm groot en doorgaans een bloemkoolachtig aspect aan de buitenkant. Daarom worden ze wel eens verward met sarcoïden. Een behandeling is dus zelden nodig, maar eventueel kun je ze operatief verwijderen (geeft nogal eens bloedingen) of beter bevriezen (cryochirurgie). Ook wegbranden wordt wel eens gedaan.
Exanthema Coitale Exantheem is huiduitslag, soms met pukkeltjes. Ook dit is een virusziekte, maar komt weinig voor en gaat gelukkig vanzelf weer over. Het herpes-virus veroorzaakt uitslag met blaasjes en eczeem rond de geslachtsorganen van merrie en soms ook de hengst. Soms is er heel iets jeuk. Het is, zoals de naam al aangeeft, een geslachtsziekte. Om de plekken te laten genezen en het te voorómen moet je enige tijd niet dekken. Eventueel kunnen antibiotica-zalven worden toegepast om secundaire bacteriële infecties te voorkomen. Na genezing resteren wel eens kleine ongepigmenteerde (witte) littekentjes.
Een Shire met mok. Midden de Chorioptes-mijt die je onder de microscoop kunt zien. En rechts een close-up van de Psoroptes.
Infecties met schurftmijten zie je nogal eens bij dieren met verminderde weerstand. Er zijn verschillende soorten mijten die bij het paard een rol spelen: Chorioptes (komt verreweg het meest voor), Psoroptes en Sarcoptes. Meer dan de helft van de Friese paarden is besmet met Chorioptesmijten. Dit is een schurftmijt die zich bijvoorkeur nestelt in de warme, vochtige omgeving van de kootholte.
Chorioptes kan vanuit de kootholte omhoog kruipen en dan vinden we de bekende kale plekken aan de binnenkant van de onderbenen. De mijt veroorzaakt jeuk, het paard begint te stampen en te schuren. De huid wordt grijs en schilferig en de haren breken af door het schuren. Blijft de infectie beperkt tot de kootholte dan krijgt het paard een vorm van mok . Omdat de mijten gangetjes graven in de huid wordt deze gevoeliger voor infecties met bacteriën. De kootholte en kogel worden dik en pijnlijk. Soms gaan de lymfebanen ook ontsteken en kan de zogenaamde Einschuss ontstaan: het been wordt van onderaf dik, warm en pijnlijk en het paard krijgt koorts. Soms kruipt de infectie van de lymfebanen nog verder omhoog en wordt het been ook boven de sprong of de voorknie dik. Direct ingrijpen door de dierenarts is dan nodig.
Diagnose Een huidafkrabsel onderzoeken onder de microscoop geeft direct uitsluitsel: prachtig om die mijten door beeld te zien kruipen...
Huidbeschadigingen en korsten bij een ernstig geval van schurft door Posoroptes-mijten
Bij schurft ten gevolge van Psoroptes en Sarcoptes zie je eerst doffe haren en kale grijzige plekken. Op de huid onstaan kleine blaasjes, die etterig vocht afgeven na barsten. Dit vocht droogt op tot korsten. Het paard heeft zeer heftige jeuk en mede daardoor ontstaan de huidbeschadigingen die je op bovenstaande foto's ziet. Bij Sarcoptes-schurft zie je de plekken vooral aan het hoofd maar ook over het gehele lichaam. Deze vorm van schurft is eveneens besmettelijk voor de mens. Psoroptes zit vooral in de manenkam en rond de schoft, de rug, het kruis en de staartbasis.
Behandeling Op dit moment zijn er drie manieren om paarden met een Chorioptes-infectie te behandelen: Sebacil Vlooienshampoo die bij honden gebruikt wordt (Defencare® ) Ivermectine (zoals Dectomax®) Deze produkten zijn niet toegestaan voor gebruik bij het paard door een falende wetgeving. Gelukkig worden ze wel gebruikt omdat dierenleed voor dierenartsen een hogere prioriteit heeft dan voor de overheid. Je zult immers maar jeuk hebben!
De vlooienshampoo lijkt goed te werken maar is niet getest voor gebruik op paarden. Waarschijnlijk worden de meeste infecties met Chorioptes goed bestreden maar als de mijt erg diep in de huid zit, dan zal het tegenvallen. Ivermectine (die stof zit ook bijvoorbeeld in veel wormmiddelen ) doodt schurftmijten. Sommigen geven het in de mond (zoals een wormpasta) maar dat werkt dan helaas niet of nauwelijks tegen schurftmijten. Dectomax bevat ook ivermectine en kan worden ingespoten bij het paard. Ook zijn er zalven waarin ivermectine wordt verwerkt die lokaal kunnen worden toegepast. Dan is het wel belangrijk dat de huid niet meer vet en vuil is, want dan komt het middel niet op de plaats van bestemming. Het is belangrijk de behandeling na 10-14 dagen te herhalen omdat deze niet helpt tegen de eitjes.
Belangrijk: Amitraz (Tactic®) mag je nooit gebruiken bij het paard i.v.m. vergiftigingsverschijnselen, welke meestal tot de dood leiden!
mailgroep huisdieren
