De herder

Op de grote, stille heide
dwaalt de herder eenzaam rond,
wijl de witgewolde kudde,
trouw bewaakt wordt door de hond.
En, al dwalend ginds en her,
denkt de herder:'Och, hoe ver,
hoe ver is mijn heide,
hoe ver is mijn heide, mijn heide!'

Op de grote, stille heide
bloeien bloempjes lief en teer,
pralend in de zonnestralen
als een bloemhof heinde'en veer.
En, tevreên met karig loon,
roept de herder:'O, hoe schoon,
hoe schoon is mijn heide,
hoe schoon is mijn heide, mijn heide!'

Op de grote, stille heide
rust het al bij maneschijn,
als de schaapjes en de bloemen
vredig ingeslapen zijn.
En, terugziende'op zijn  pad,
juicht de herder:'Welk een schat,
hoe rijk is mijn heide,
hoe rijk is mijn heide, mijn heide!'

P. Louwerse