Deze morgen is er in al mijn haastigheid een glazen boterpot gesneuveld op het veld van eer. Dat terwijl het ten dienste stond van zijn overste en reeds geopend stond om een sneetje te voorzien van vetsstof of smeuigheid. R.I.P. botervloot. En juist zoals de grote Franse man zei: et alors?, zeg ik dat nu ook. De spreuk nr 55: 'een norse muur is snel afgebroken = iemand die niet sterk in zijn schoenen staat is vlug van de wijs gebracht' is nooit van toepassing geweest op François Mitterand (1916-1996). Een machtig man in Frankrijk en 21e président de la République Française. Ik denk nooit aan het beleid van deze president maar enkel aan het zinnetje "et alors?" toen de pers hem confronteerde met de kennis die ze had verkregen over het bestaan van een buitenechtelijke dochter. In La Douce France blijft privé en publieke functie gescheiden. Maar goed ook, en dat had onzen Albert ook beter gezegd na het het boek met een paragraaf over zijn liederlijk leven en de zichtbare gevolgen: et alors?. Beter dan al die roddels en processen en uiteindelijk toch het onderspit moeten delven. Ik hoop toch van ganser harte dat het hier nooit zo ver zal komen als in Engeland met al hun tabloids, of de opdringerige paparrazi, en de journaistiek van de roddelverhalen die dikwijls nog weinig met waarheid gemeen heeft. Mensen die in de belangstelling staan kunnen zich niet meer op straat vertonen en muren hebben zelfs oren gekregen. Een publiek persoon heeft evenveel recht op privacy, zoals jij en ik. Wel te verstaan dat hij/zij/het = gender (sekse) leeft en werkt binnen het wettelijk kader.
In de kerken wordt meestal de gregoriaanse liedercyclus gebruikt om de diensten op te 'vrolijken'. Maar heel vroeg in mijn jeugd maakte ik ook kennis met de 'gospel'muziek, zeker na het 2e Vaticaans Concilie toen de Nederlandse misviering in voege kwamen en er andere liederen werden gezongen. Heel af en toe liet een dirigent ons kennismaken met 'The Black Gospel', met als bekendste vertegenwoordigster Mahalia Jackson (1911-1972). In de 'pastorijen' was men niet altijd even gelukkig met dat muziekgenre dat teveel een 'bijbelse' lees 'protestantse' invloed zou hebben. De betekenis van 'gospel' is nochtans dezelfde als het Griekse 'evangelie': het goede nieuws, een blijde boodschap brengen. De oorsprong is te vinden op de katoenplantages in de Zuidelijke Staten van de V.S. Daar waar de zwarte gemeenschap 'de slaven' deze christelijke muziek op de velden of in de zondagsvieringen, zongen. Het verspreidde zich ook onder de blanken en de White Gospel kende met Elvis Presley een groot vertolker. Later mondde deze muziekvorm uit in de rythm and blues muziek, die het godsdienstige karakter achterwege liet. Vandaag luister ik naar "Graceland" van Paul Simon die samen met Ladysmith Black Mambazo en het koor: "Diamonds on the Soles of her Shoes" zingen. Het is dan wel geen gospel, maar het voelt toch een beetje aan als de song van de 'uitbuiting' van blanke man van de zwarte medeburger. Tot morgen
Oktober is de maand van de jarigen. Na de familie die jarig was, is er nu de kroonprinses die 20 kaarsjes op de taart mag uitblazen. Fit als ze is, zal het haar geen moeite kosten om in één blaasmomentje alle kaarsjes te doven. Ik wens haar een zeer gelukkige verjaardag toe, met heel veel studieplezier, een hapje en een drankje, en bezoek van veel familie en vrienden. Met voorgaande paragraaf is het mogelijk dat jullie aan spreuk nr 54 van Brueghel denken: een kaars voor de duivel branden = met iedereen slijmen = uit eigenbelang de (slechte) daden vergoelijken. Onze jonge freule kan niets aangewreven worden of er is niets in haar leven dat ik moet vergoelijken, maar het doet toch denken aan een vorm van vleierij als ik haar geluk toewens. Zoals gewoonlijk is muziek een hulpmiddel voor communicatie. Muziekminnend als ze is, kies ik op deze Wereldopera Dag voor de klassieke muziek. Daar is ze toch ook fan van. Zowel om het zelf te spelen of erop te dansen. Natuurlijk moest ik dan zoeken naar gepaste componisten voor deze hedendaagse prinses. Ik vond zowaar een componist die aan haar wensen van ballet en klassieke dans kan voldoen: Johann Strauss jr.(1825-1899). Schrijver van de noten voor: de Weense Wals, wals, marsmuziek, polka, csárdas, quadrille. Allemaal weliswaar te dansen met een partner. Maar daaraan zal het haar wel niet ontbreken. Wie wil er nu niet eens met een prinses in zijn armen rondzwieren? Hij schreef ook nog operettemuziek, waarbij dan "Die Fledermaus" het belangrijkste werk is. Maar ook Georges Bizet (1838-1875) kan haar misschien bekoren en op haar goedkeuring rekenen met de opera "Carmen". Met de meest bekende aria, gezongen door het hoofdpersonage: "L'amour est un oiseau rebelle", gekend als de 'habanera'. Genoeg over muziek, feesten, verjaardagen en jarigen. Want wat steekt weer de kop op? Juist ja, corona, terug van niet weggeweest!!!. Het masker eist terug een prominente rol op. Zolang het niet moet opgezet worden bij een wandeling, ben ik al dik tevreden. Ik vind het eigenlijk niet zo erg om het te dragen. De jaren en mijn leeftijd worden er een beetje door verdoezeld en ik zie er terug uit als een twen. Een voordeel van het masker bij de komst van de koude periode is de bescherming van neus en mond. Hopelijk kunnen we daardoor weer een echte lockdown voorkomen. Het zou spijtig zijn dat met de feesten in het verschiet (nog een 60 dagen) iedereen weer in zijn eigen huis moet blijven en dat familiefeesten weer uit den boze zijn. Al zie ik iedereen even graag, en is er niemand waar ik de deur niet voor zou opendoen, ik zou niet graag het citaat van een onbekende auteur bewaarheid zien: de eenzaamheid maakt ons soms zo ellendig, dat wij zelfs lijden onder de afwezigheid van personen die wij eigenlijk niet kunnen uitstaan. Tot morgen
Nr 53: een hark zonder steel = iets dat waardeloos is. Mijn gedacht toen ik het waarderingscijfer van mijn schrijfsel van gisteren zag: 1/5. "Ain't that a shame" zong Fats Domino (1928-2017) en ik schaam me ook. Ik bedenk dan maar, zolang ik geen rammeling krijg en het alleen maar slechte punten zijn, is er nog geen man overboord. Tenslotte smaken verschillen en ieder verhaal kan niet even geestig, leuk en spitant zijn. Mijn spiritualiteit is tenslotte ook maar een menselijke uiting van mijn persoonlijke ervaring en die pen ik dan neer of liever, tik ze neer. Ik zal een kaarsje branden voor de heilige Calvo, niet Kristof maar Bernardus, beiden afkomstig uit Spanje maar geboren in verschillende eeuwen. Ik zal het aansteken voor den Bernard, dat hij voor mijn geestelijk welzijn zou willen zorgen en me interessante onderwerpen voor de voeten werpt. Ik raap die dan op en kan er verhaaltjes rond verzinnen. Donc, "Et maintenant, que vais-je faire? " vroeg Gilbert Bécaud (1927-2001) zich af en ik dus ook: hoe ga ik het aanpakken om iedereen content te stellen en mijn score te doen stijgen? Rien, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, en de levenservaringen en herinneringen zijn bij elkeen anders. Vandaag heb ik een leuke of frivole gedachte en morgen is de insteek weer wat ernstiger. Dat is de realiteit van iedere dag.
Gisteren was het een goede televisie-avond. Na wat thrillers, was "Elvis" en gasten ook weer op post. Ik heb met open mond zitten luisteren naar de spraakwaterval van kinderpsychiater Binu Singh. Zelfs Thomas kon er geen speld tussen krijgen. Haar betoog was helder en klaar verwoord. Geen hoogdravende teksten, geen medisch jargon, maar woorden van iedere dag die iedere Vlaming gebruikt en kent. Haar domein is: hoe omgaan met de kleine mensjes, de babies, peuters en kleuters vanaf de conceptie tot het zevende levensjaar. Haar nadruk lag voornamelijk op de eerste duizend dagen van een nieuw leven, die van belang zijn voor de verdere ontwikkeling naar een evenwichtig mens. Ze putte haar inzichten en behandelingen uit haar gemengde culturele visie, die de Westerse wetenschap koppelde aan haar Indische achtergrond, met name cultuur en religie. Deze avond zal ik ook weer voor de buis zitten maar ditmaal op een andere zender dan de vertrouwde 'nationale'. Ik ga van 22-24 u kijken en luisteren naar het "Eenzame Hartenbureau" van Edwin Ysebaert op 'Ment TV'. Rik torfs komt er zijn preek en zegen geven en dat wil ik voor geen geld missen.
Dag van de Verenigde Naties. Sinds 1948 proberen ze de wereldvrede te handhaven en toezicht te houden op de mensenrechten. Ze staan ook in voor de wereldveiligheid, houden een oogje in het zeil bij de wereldeconomie, wetenschappelijk onderzoek en de culturele ontwikkelingen. In Nederland hebben ze ook een speciale dag: dag van de boerenkool. Opgepzeuzeld met een rookworst, spekjes, mosterd en kookaardappelen. Terwijl ik "Das Land des Lächelns" van Franz Lehàr (1870-1948) beluister, maak ik wel een varkenshaasje, kroketten en witloof klaar. Tot morgen.
Het is weeral zaterdag en de helft van het weekend is goed begonnen. De tuinman heeft de tuin eens onderhanden genomen, wat na de storm ook wel nodig was. Alleen nog de grote wilg snoeien maar dat moet nog een beetje wachten. De beaufort 6 teisterde die mastodont ook serieus. De wind zwierde al het vocht uit de bladeren die nog aan de takken hangen. Het is triestig om al dat verdorde loof te zien. Ik heb geen idee hoe oud de wilg is, en hoeveel stormen hij al doorstaan heeft. Hopelijk blijft hij nog lang leven en ik ook. Hoe ouder ik word, hoe meer verhalen ik kan vertellen natuurlijk en dat is ook plezant. Een herinnering kwam bovendrijven toen ik de naam van Pierre Larousse (1817-1875), een Frans pedgogische publicist en vooral gekend van zijn encyclopediën, tegenkwam. Die naam stuurde me zestig jaar terug in de tijd en bracht me naar de periode van de Plechtige Communie en het Heilig Vormsel. Net zoals nu, was er een groot feest voor tantes, nonkels, kozijns, nichten en vrienden. Een samenkomst met een groot diner, weliswaar allemaal in eigen huis te doen met een samenraapsel van teljoren en stoelen om iedereen een zitplaats en een bord te geven. Ook een beetje zoals nu, werd iedereen piekfijn uitgedost, met 'gouden kruis' als belangrijkste versiering. Vanaf die dag werd ik bij de 'volwassenen' gerekend en de geschenken waren navenant. Helemaal anders dan nu, waar de genodigden een financiële bijdrage leveren, aangepast aan het aantal personen van dat gezin dat mee aan tafel zit en het financiële kunnen van hun budget. De feesteling bepaalt wel waar de gelden voor dienen en meestal staat het reeds in het huis te pronken: een fiets, een laptop, een gsm, een game of nog andere hedendaagse hypes. Ik had geen keus en moest tevreden zijn met wat de gasten meebrachten. Omdat ik nu bij de 'grote mensen' gerekend werd, waren de cadeaus ook bedoelt voor die toestand: een beautycase, een manicure in een lederen étui, een reisnecessaire, portefeuille en aangepaste geldbeugel. Omdat ik nog school liep kwam er ook een wereldbol, een passer, een vulpen en vulpotlood, caran d'ache kleurpotloden. Ook een paar leesboeken en vooral 'woordenboeken' want die zou ik in de humaniora zeker nodig hebben, Nederlands-Frans, Nederlands-Duits, Nederlands-Engels. Bovenal werd me een 'Petit Larousse' geschonken wat ik het summum van de boeken vond. Zo'n encyclopedie, al was die dan in het Frans, werd eigenlijk door de jaren heen, door mij als een roman gelezen. Eens een gezin gesticht spaarden we voor de pas uitgebrachte "Grote Nederlandse Larousse" waar dan iedere maand een van de 25 delen aan huis werd geleverd. De appel valt niet ver van de boom, zegt men, wel mijn dochter heeft die reeks uitgelezen, verslaafd aan de kleine weetjes zoals haar moeder. Ik hoop dat mijn lezers nu niet het spreekwoord nr 52 gaan gebruiken als ze dat alles gelezen hebben: een gat in het dak krijgen = niet erg slim zijn. Tot morgen
INTERNATIONALE CAPSLOCKDAG, OOK OP 22 JUNI. DAT IS NIET VOOR DE 'ZWANS' ZENNE. Enkele jaren geleden begonnen als grap op de sociale media om eens irritant te doen, is het binnen de kortste keren een hit geworden en degenen die schrijven doen er met plezier eens een paar zinnetjes aan mee. Vooral op deze dag dat ik nog eens terugdenk aan een héél straffe MADAM, Willemie alias MARIEKE VERVOORT. Haar honden, ZENN en MAZZEL, waren haar steun en toeverlaat. Ze was een TOPATLETE, vechtend met alle kracht tegen haar ziekte en toch uiteindelijk het onderspit moeten delven. Af en toe haar wilskracht eens bewonderen kan geen kwaad.
Vandaag is het ook WERELDSTOTTERDAG, ingesteld sinds 1998. Ongeveer 1% van de mensen heeft er last van. Het opmerkelijke is dat er bij het zingen weinig of geen problemen zijn. Reden is: meestal een buikademhaling, het spreektempo is verlaagd, er is geen beurtwisseling zoals in een gesprek, de woorden liggen vast, ritme en melodie bieden een oplossing. Als men over deze struikelsteen spreekt denk ik altijd aan de beroemde TV serie van de BBC uit 1976, I CLAUDIUS. De vandaag jarige sir Derek Jacobi speelt daar de glansrol van zijn leven. Een vertolking van de stotterende, enigszins spastische keizer van het Romeinse Rijk die bovendien een intelligent man bleek te zijn, en die geboren werd in 10 vChr, regeerde van 41-54 n Chr.
De doortocht van Aurore had een overvloed aan 'bloemkoolkwallen' of 'zeepaddenstoelen' op het strand achtergelaten. Gisteren kon ik niet gaan kijken naar de immens grote ongevaarlijke kwallen, die op het zand lagen te verdrogen. Deze morgen waren er nog slechts een handvol te bekijken want de zee had ze zelf netjes opgeruimd. De goden Neptunus, Poseidon, Thalassa of welke andere zee-of riviergod ook, had ze terug meegenomen naar hun rijk 'dood of levend'. Wat zag ik dan wel? Nog schuimende baren die Carmen Sylva (1843-1916), ooit een Roemeense koningin, heel mooi omschreef: "Witte haren zijn de vlokken die de zee bedekken na een storm".
Ik heb boodschappen gedaan en de kindertijd komt er weer aan. Snoep, snoep, koeken, chocoladen figuurtjes, clementinen en mandarijntjes en bovenal, roze marsepeinen varkentjes en marsepeinen patatjes met cacao erom heen! Ik kan er niet aan weerstaan, ik zal na 6 december, als al dat suikergoed uit de rekken bij bakkers en grootwarenhuizen is verdwenen, weer werk hebben om de kilootjes eraf te krijgen. Het is echt geen goed jaar voor de 'lijn'. Eerst corona en nu de geliefde St Maarten en Klaas op komst.
Nr 51: een ei in het nest laten = iets achter de hand houden.Tot morgen
Vandaag is er een 'kid' jarig dat men gerust een wonder van de wetenschap kan noemen. Dertien jaar!!! Op zijn verjaardag is hij in goed gezelschap. Eerst en vooral is er de geboortedag van Alfred Nobel (1833-1896) een industrieel en chemicus. Hij had later spijt van zijn uitvinding en het kwaad dat die aan de mensheid kon berokkenen. Hij stelde zijn fortuin ten dienste van allen die een biezondere bijdrage kon leveren aan de mensheid. Jaarlijks worden er rond deze tijd de prijs voor geneeskunde, chemie, fysica, literatuur en vooral de 'vrede' uitgereikt aan mensen die, het afgelopen jaar, opzienbarende feiten leverden op die domeinen. Er is ook de verjaardag van Frank Vandenbroucke, onze minister die waakt over jouw, mijn en onze gezondheid. Misschien spreekt de verjaardag van Johan Boskamp meer tot de verbeelding van mijn 'kid' aangezien hij ook een voetballer is. Prettig feest, met veel toeters en bellen, taarten, kaas en wijn voor de oudjes. En tot binnenkort.
Aurore heeft me met veel decibels (niet van muziek) en beauforts (niet van de Open Lucht kunst) wakker gemaakt om 2u. Met laserstralen en veel lawaai heeft ze mijn nachtrust ontnomen. Ook, ondanks mijn nieuwe dak, is er toch weer schade. Dit maal aan de afvoerpijpen die loskwamen van de dakgoten en de muur. Met veel getik tegen het venster en de gevel van die buizen als gevolg. Daarbij maakten ook het heen en weer zwiepen van de bomen zoveel lawaai dat het onmogelijk was om nog te slapen. Gelukkig telden mijn uren voor middernacht voor 2. Van lieverlede ben ik om 5u dan maar aan de waggel gegaan, want uit bed is het minder angstaanjagend dan er gewoon naar te luisteren. Trouwens de hond was blij dat ik naar hem kwam. Hij was er ook niet gerust in. Wie zou van zo'n mooie naam dergelijke brutaliteiten verwachten? Aurore, godin van de dageraad bij de Romeinen. Bij de Grieken was dat Eos. Bij de christenen was Aurore de 1e abdis van het klooster St Martial in Parijs en vierde op 4 oktober feest. Maar er is nog meer, je hebt ook het wonderschone Aurora Borealis of het Noorderlicht, en je hebt natuurrlijk ook de Aurore, assistente bij 'Het Rad van Fortuin' van 1989-1995. Maar spreuk nr 50 is weeral van toepassing op mij: een deksel op zijn kop hebben = opdraaien voor de schade. De dakwerker wilde niet komen bij zo'n stormwind en de brandweer heeft weer zijn nut eens bewezen door alles los te koppelen zodat ik geen getik meer hoor en geen verdere schade krijg. Wanneer gaat de firma weer alles herstellen? Goede vraag en onmogelijk te beantwoorden gezien de excuses die ik deze morgen al te horen kreeg. Wat ga ik nu doen? Veel buiten staan zodat alle muizenissen weer weggewaaid kunnen worden. Tot morgen
Het beste moment en hoogtepunt van de dag? Voor mij, 's avonds tussen de lakens kruipen, in de mooiste kamer van mijn huis: de slaapkamer. Ik voel me daar welkom met een mooi opgemaakt bed waarvan al één kant opengeslagen is en tussen mijn kleine prulletjes die ik er geëtaleerd heb. Geen radio of teevee op de kamer waar ik wil slapen. De regels die ik toepaste voor mijn hond om aan zijn slaapritueel te beginnen, pas ik eigenlijk een beetje op mezelf toe. Ivan Pavlov (1849-1936) leerde me het belang van conditionering. Altijd hetzelfde blijven doen om niets te vergeten: zo kan ook mijn huis in nachtmodus gaan. Niets blijft 'in wacht' staan behalve de noodzakelijke apparaten zoals ijskast, vriezer, verwarming, uurwerk. Nog even buiten met de hond zodat die ook tevreden in zijn nest kan liggen. De sterren en de planeten eens bekijken of het ISS en dan is het 'upstairs'. Na de noodzakelijke verzorging en de verandering van kledij, zie ik mijn bedje al lachen om me terug te zien en springt mijn hartje op van blijdschap voor die goede verwelkoming. Ik heb leerscholen gehad om een bed goed en uitnodigend te kunnen opmaken, op het internaat en daarna een verpleegsteropleiding. Iedereen die ooit op een dortoir in een pensionaat heeft geslapen beseft het belang van wat ruimte, een goed bed en van 'privacy'. Ik heb echt een trauma opgelopen toen ik buikgriep had en iedereen op de slaapzaal kon meegenieten van het geluid en de geur, terwijl er niets of niemand voorhanden was om me als 11 jarige hulp te bieden. Gebrek aan privacy was er niet alleen op de slaapmomenten maar ook bij de verplichte correspondentie (envelop openlaten), valiezen die gecontroleerd werden op eten, snoep en lectuur. Langs de andere kant leerde ik wel mijn 'plan' trekken, alleen reizen, omgaan met mijn emoties en tevreden te zijn met alles wat er was. Voor 'zagen' was er geen hout, zei men. Maar terug naar mijn slaapmomenten. Ik probeer altijd vóór 24u in mijn bed te liggen. Er is me gezegd dat de uren slaap vóór middernacht, dubbel tellen. Waarheid? Ik weet het niet, maar ik lig 's avonds gewoon graag in mijn bed, wakker, dromend of slapend.
Nr 49: een aal bij de staart hebben = eenen palingh bij den steerte hebben = een moeilijke zaak die gedoemd is te mislukken. In ieder geval heeft Marnix Gijsen of J.A.A. Goris (1899-1984) over dat beest ook een boek geschreven: Van een paling die niet wilde sterven. Veel van zijn boeken o.a. Klaaglied om Agnes, De Vleespotten van Egypte, Joachim van Babylon, Telemachus in het Dorp.......werden voor de katholieken verboden lectuur maar kwamen niet op de 'index librorum prohibitorum' (van 1559-1966) terecht. Enkel een aanbeveling voor zéér gevorderde lezers, waartoe ik mezelf van jongsaf aan rekende. Hugo De Ridder ( 1932-2018) rekende dan meer af op het aalgladde politieke establissement met zijn boeken: De keien van de Wetstraat, De strijd om de 16 en Sire, geef me 100 dagen. Tot morgen
Ik heb, om het zo te zeggen, de slaap der rechtvaardigen geslapen. Deze morgen, zijn de blaadjes van mijn blauwe roosjes, beeldspraak voor de schellen van mijn ogen, één voor één open gegaan om de nieuwe dag te aanschouwen. Het was voor mijn doen, gigantisch laat; 8u 's morgens. Daarmee heb ik het gevoel dat de helft van mijn dag reeds gepasseerd is en ik al aan mijn siësta ben toe gekomen. Maar het heeft deugd gedaan en bij de hond ook. Die bougeert niet zolang ik niet de trap afkom. Ik ben wel een beetje schor in de keel en zal een piekerke of een muntje nodig hebben om te kunnen converseren met mijn diertje. Maar buiten is het eigenlijk warm weer, wel een beetje vochtig en het neigt naar een doef gevoel. Dat voor het relaas van de eerste uren van de dag. Na de krant lezen, de spelletjes doen, het boke eten en de hond van water en brokkken te hebben voorzien, bekijk ik het spreekwoord van Brueghel. Nr 48 en ik moet zeggen dat de beeldspraak nog zeker en vast toepasselijk is. Maar wat een mooie zinnen zijn het toch, in zéér oud Middeleeuws, in 18e eeuws Nederlands en dan in ons Vlaams van iedere dag. 'Dune moets niet ute anders mans siden, eneghen breden rieme sniden = je moet niet geen brede riem snijden uit andermans leer = het is gemakkelijk met kwistige hand te beschikken over wat een ander toebehoort. Het is nog actueel en in eerste instantie voorbehouden voor de politici. Met kwistige hand, andermans gelden of de openbare financiën beheren. De uitgaven, soms noddeloze, uit de vleespotten van Egypte halen en verdelen aan allen die zijn hand openhoudt. Behalve voor degenen die de pot spekken. Het andere voorbeeld: ik vind het toepasselijk op het verkwisten, zonder mededogen, van de natuurlijke rijkdommen van 'moeder aarde'. Het zal allemaal tegen ons, mensen, keren. Het milieu en klimaat veranderen. Het is de laatste jaren een op hol geslagen leefomgeving geworden omdat we te gulzig zijn met wat de wereld, van u van mij, van iedereen en niemand, uitgeput geraakt. Gaat het tij nog keren? Gaat onze mentaliteit van zomaar 'nemen' omdat het niet van ons is, veranderen? Een maatschappij blijft een gemeenschap van mensen en verandert niet zomaar. De rijken nemen en eigenen hun meer toe dan goed is en gunnen de gewone sterveling, die niet meer tevreden is met alleen een doekje voor het bloeden, zo weinig mogelijk. Dat alles werd ook al beschreven door Jonathan Swift (1667-1745). Een maatschappijcriticus die op een satirische wijze uiting gaf aan de mentaliteit van 'het hof', de samenleving, de wetenschap, menselijke moraal. Met 4 verhalen in "Gulliver's Reizen", geeft hij zijn kritiek op de samenleving. Met "A Modest Proposal", bekritiseert hij de moraal van de hogere klasse. Zoals zo dikwijls heb ik vastgesteld dat er niets nieuws is onder de zon en die is van plan door de wolken te breken. Een aangename dag is op komst, tot morgen.
1847-1931, leefperiode van Thomas Edison die ons de gloeilamp bezorgde. Dat was een verbetering van de vinding van Humphry Davy (1778-1829). Die maakte de 'booglamp' en 'de mijnwerkerslamp' gekend als de Davylamp. Als het gebakkelei blijft duren en de kostprijs van energie blijft stijgen, zullen we terug naar de tijd van de Middeleeuwen gekatapulteerd worden en ons boekske lezen met een kaars of een olielamp. Zelfs geen gloeilamp meer, want die zijn nu al uit den boze, maar ook de 'led-, spaar- en andere lampen zullen we niet meer kunnen gebruiken. Alles op zonne-energie laten werken, als ze schijnt. Steenkool, kernenergie, gascentrales, windturbines, mazout, alle bronnen voor energie worden weer eens vernoemd. Alles eens kritisch bekijken, en er dan oeverloze debatten over voeren. Ondertussen is het bijna winter en weten we begot niet of we nog licht en warmte zullen hebben, zonder dat we ons in de schulden moeten steken. In feite zou de energie voor iedereen een basisrecht moeten zijn en betaalbaar. Ik kijk eens op de site van de CREG en zie dat ik in de factuur slechts 41% betaal aan electriciteitsverbruik en dat het verbruik bij aardgas 69% van mijn factuur uitmaakt. De rest, 59% en 31%, aan allerhande kosten en taksen die aangerekend worden. Ik denk dat hiervoor spreuk nr 47 van pas kan komen: door het oog van de schaar trekken = afgezet worden. Oorspronkelijk een spreekwoord dat op kleermakers van toepassing was, die een gedeelte van de hun toevertrouwde materialen eigen maakten. Nu nog gebruikt als men in een bedrijf oneerlijk is, wat men van de energieleveranciers en hun aandeelhouders soms kan denken. Even mijn gedacht gespuit over 'elentriek'.
Veel aandacht is er besteed aan de Jacob Jordaens (1593-1678) tentoonstelling in Haarlem. Een expositie van 28 werken van deze barokke portret- en landschapsschilder. Misschien dat al die kunst, en zeker de plafondschilderingen, eens terugkeren naar het Jordaenshuis in Antwerpen, waar ze oorspronkelijk voor bedoeld waren. Bij mijn lezing over deze man kwam ik een eigenaardigheidje tegen. Nooit vernoemd en nooit rechtgezet, nadat Max Rooses (1839-1941), besloot dat de handtekening van de schilder 'Jac' de afkorting was van 'Jacob'. Niets is minder waar!!! Zijn naam was 'Jacques', ook officieel en zo stelde hij zichzelf ook voor. Maar door toedoen van het boek "Adriaan Brouwer" van Felix Timmermans (1886-1947) werd die naam gepopulariseerd. Tot zover het nieuwtje van de dag.
Niets wat 'des menschen vreemd' is, of er is een speciale dag voor te vinden. Vandaag 'Menopauze'. Alle vrouwelijke leden van seniorennet zitten al in die toestand, die dan geen 'overgang' meer is maar 'echt' erin verkeren. We kennen allemaal wel deze tijd met de voordelen 'geen maandelijkse ongesteldheid, geen zwangerschappen' en met de nadelen, tja, de opvliegers, het nachtelijke zweten, en soms wat stemmingswisselingen. En dan is er gewoon het feit dat we ouder worden, net zoals de mannen met alle kwaaltjes en ongemakken vandien. Ik wilde extra info inwinnen maar een 'man' schreef "Menopauze, alle vragen beantwoord" (Prof Depypere, what's in a name). Ik denk na 20 jaar, heb ik ondervonden wat 'die' tijd met een vrouw doet. Tot morgen
De dag des Heeren is weeral daar. Toepasselijk werd het lied van de 'Alabama Shakes' gespeeld op de radio: 'Hold On', met het refrein, "Bless my heart, Bless my Soul". Ik zal mijn zondag toch niet al luierend doorbrengen. Er zijn deze week té veel karweitjes blijven liggen. Het zal een dag van 'wassen, plassen en strijken' worden. Maar ik heb me gisteren al eens goed laten gaan en een lekkere ijs gaan halen op Den Dijk. Een hoorntje met twee grote bollen crème glace: een bol vanille en een bol mokka. Al wandelend en al likkend, zoals de kinderen doen, genietend van het lekkers en de zon. Ik kan er weer eventjes tegen en ik zal vandaag het gebed van de Belg niet opzeggen: Onze Vader die in de hemel zijt, geef ons heden ons dagelijks zakje friet en vergeet ook de mayonnaise niet!. Ik kan niet alles hebben op een weekend. Ik heb gisteren wel een leuke teevee-avond gehad. Na enkele spannende detectives wachtte ik met enige spanning het praatprogramma 'Elvis' af. Ik had zo mijn twijfels over de advokaat-mediafiguur-schrijver-meester Vermassen. Uiteindelijk vond ik het een boeiende man, met goed gekozen onderwerpen, die een goede omschrijving gaf van zijn optreden en verdediging van daders en slachtoffers. Daarbij is de gastheer een heel bekwame gespreksleider. Hij leest het CV van de man of vrouw, hij bereidt zijn onderwerpen goed voor en kan zo ter zake doende vragen stellen. Het was een goede avond, na een lekkere dag.
Deze morgen zag ik een prachtige hemel. Vol met schaapjeswolken die roze kleurden door de opkomende zon. Dat alleen al maakt het de moeite om op te staan op deze frisse morgen. Maar woefie zit te wachten om buiten te gaan, wacht op zijn eten en drinken en een kauwbotje. Ik heb al jaar en dag goesting om zo eens terug mijn beddenbak in te duiken en me lekker te wikkelen in de lakens en dekens, maar dat is me nog nooit gelukt. De hond mag dan wel na iedere beweging terug in zijn mand of waar dan ook gaan slapen, van zijn baasje neemt hij het niet dat die een rustpauze zou nemen in bed. Ik doe dan maar ineens voort met de activiteiten van mijn dag. In de weekendeditie stond niet echt veel dat me boeide. Het was gewoon lectuur, bladvulling, om het zo te zeggen. Dan kijk ik weer wat verder op mijn pc en lees wat over Frédéric Chopin (1810-1849). Een Pool die Fransman werd om het Russische regime te ontlopen en vrijheid van componeren en lesgeven te hebben. Ik ben dan verbaasd dat het niet alleen tijdens W.O. II is geweest dat Polen onder de voet werd gelopen door de Russen maar ook al in 1700 en 1800 enzoveel. Maar Chopin heeft zoveel mooie pianowerken gecomponeerd dat ik vandaag zeker eens een muziekje zal beluisteren. Niet de "Marche Funèbre", dat is te triestig voor een zonnige zondag. Waarschijnlijk een Mars of een Mazurka. Tot morgen
Het weekend is anders van start gegaan dan gewoonlijk. Naar de kapper gaan! Dat was ik, hoe is't mogelijk, gisteren totaal vergeten. Gelukkig was er vandaag een plaatsje vrij gekomen zodat ik mijn manen weer in vorm kon laten leggen. Deze week is een heel turbulente week geweest op emotioneel vlak. Niet alleen door trieste herinneringen maar ook door blijde gebeurtenissen bij vrienden. Vandaag is er weer feest voor een 50jarig huwelijksjubileum. Maike en Guy presteerden dàt, om in goede en slechte dagen, in ziekte en gezondheid, elkaar te steunen door dik en dun, gedurende al die jaren. Ik ken ze bijna 50 jaar, vooral door ons lidmaatschap in het verenigingsleven en parochiale activiteiten. De hilarische toneelvoorstellingen en verkleedpartijen, de koffie's van de vrouwengilde, de feesten van KWB, de barbecues, de uitstappen, de vergaderingen, de babbels. Er blijft een speciaal en fijn lachje over als ik denk aan al de activiteiten die we toen, in onze jeugdige onbezonnenheid, samen deden. Tijd vliegt, zegt men en ik kan niet anders dan het beamen. Voor de jubilarissen een welgemeende "proficiat".
Nr 45: die zijn pap gemorst heeft kan niet alles oprapen = schade is nooit weer helemaal goed te maken. Dat is ook de conclusie in de krant van het proces dat nu in Mechelen gevoerd wordt. Iedereen zal er lidtekens aan overhouden als het publiek zal oordelen over deze gevoelige zaak. Zowel de slachtoffers als de dader zullen er schade aan overhouden. Maar voor alle toekomstige sollicitanten, die weten nu dat ze niet zo maar alles hoeven te accepteren en voor hun toekomstige bazen is het wel een les in respectvol benaderen van het personeel. Ik wil nog een citaat van een onbekende hieraan toevoegen voor allen die hierdoor ongewild in de belangstelling kwamen; het leven kent vele hoofdstukken en een slecht hoofdstuk is niet meteen het einde van het boek.
De krant was te laat deze morgen, ik heb nog veel te lezen. Dat zal voor bij de zondagse koffie zijn. Nu schijnt de zon volop en daar wil ik van genieten! Tot morgen.
Nr 44: die draghen dwater in deene hant ende in dander tfier, geloef hem niet, daer no hier = geloof nooit iemand die in de ene hand water en in de andere hand vuur draagt = wees niet lichtgelovig, niet iedereen is je vertrouwen waard. Dat zeg ik nu tegen alle meisjes en vrouwen die aan het begin staan van het leven, een carrière, een werk. Wat zegde filosoof Nietzsche (1844-1900) ook alweer? Er bestaat een moraal van heersers en een moraal van slaven. En ook: hoe een groot man? Ik zie alleen maar een acteur van zijn eigen ideaal!. En ook: veronderstel nu eens dat de waarheid een vrouw was?. Maar vandaag is het gepast een heilige die misschien het psycholgisch probleem omschrijft van de man in de belanstelling van televisie minnend Vlaanderen: Narcissus Bosté-Bosté (1866-1936), een echte martelaar. Sinds 1822 is die voornaam gekoppeld aan een psychologisch beeld van een onaangename persoonlijkheid. Ongeacht de talenten van de, meestal, man. Kenmerken zijn: gespeeld charmant, overtuigd van zijn 'bijzonder' zijn, vraagt constante bewondering, verslaafd aan aandacht, een groot ego, gebrek aan empathie en emoties, gebrek aan berouw en schuldgevoelens, daarbij gevoelig voor krenking en afwijzing. Tot zover deze karaktertrekken, die me aan een gekend iemand doen denken. Het is wel eens nodig dat er een blaam, veroordeling en penitentie volgt voor de bazen die omwille van 'hun baas' zijn ondergeschikten belagen zonder dat er protest mag volgen. Gelukkig is er nu, # Me Too, een platform dat gelegenheid biedt tot verwoording van klachten. Het probeert een einde te stellen aan de wanpraktijken van vernederingen en pesterijen bij sollicitaties voor een job. Er was het 'incident té veel' op een bepaald moment. Dat noopte tot optreden en vragen om verontschuldigingen. Maar roekeloosheid neemt de overhand zoals bij Icarus. Hij mat zichzelf houten vleugels aan met pluimen bezaaid en vast gemaakt met was. Een grote vogel wilde hij zijn, zoals Tim Visterin (1940-2018) bezong. Die smelten natuurlijk als je te dicht bij de zon wilt komen of de zon zou willen zijn. De val is onvermijdelijk, met alle gevolgen vandien. Friedrich Nietzsche schreef ook: hoe hoger je vliegt hoe kleiner je lijkt voor mensen die niet kunnen vliegen. Enfin, tot daar mijn bedenkingen over een intrieste aangelegenheid. Die probeer ik nu om te buigen naar wat ander nieuws dat me weer aan het zoeken zette. Zo dikwijls gebeurt dat door een kruiswoordraadsel in te vullen. Eens bekijken wat een 'rarekiek' was: een kijkkastje uit de Middeleeuwen, met ronde gaatjes en met vergrootglazen erin om beroemdheden of veldslagen te bekijken. Er was ook 'kwabornament': een versiering op lijsten die vergelijkbaar zijn met de binnenkant van een menselijke oorschelp of een schelp van de zee. Er was ook nog 'antimakassar': een doekje dat over zetels werd gedrapeerd om de rugleuning, waar het hoofd rust, te beschermen voor de 'makassarolie', een soort hairconditioner, die de mannen gebruikten. De 'Brylcreem ' van de 19e eeuw. Voilà, c'est tout pour aujourd'hui, je vais me flatter dans mon 'chaise longue', à demain.
Mijn kind-jeugd-volwassen vrienden Rita en Eddy, ik ken ze dus al gans mijn leven, vieren vandaag hun 50e huwelijksverjaardag. Muziek kan niet ontbreken en dus draai ik "Congratulations and celebrations" van Cliff Richard. Een 'trage' zal er ook wel gespeeld worden en dan kies ik maar voor een meezinger van Willy Sommers. Die staat trouwens ook al 50 jaar op de planken. "Zeven anjers, zeven rozen, ...een bruidsboeket voor jou...." was in 1971 dé grote doorbraak van de schlager- en levensliedzanger. Heiligen ontbreken er ook niet vandaag en misschien meteen een suggestie voor een Italië-reisje. De bestemmingen geef ik meteen erbij. What's in a name, heel toepasselijk is er een naamdag voor een 'Fortunata' van Caesarea (Lecce, Italië) en 'Fortunatus' van Todi (Perugia, Italië). Om het helemaal rond te maken, degusteer ik en drinken jullie, een 'Bernardus' Abt 12 of Prior 8 of Pater 6 of een Tripel. De Bernardus die ik vernoem is niet die van Clairvaux (zie blog 20/08), maar wel van Arce (Frosinone, Italië) en die had geen bier, laat staan een trappist. En als jullie van dat alles te moe zijn geworden, is er nog altijd 'Rusticus' van Trier, dat is niet zo ver rijden en die geeft rust. In ieder geval, nog vele jaren plezier met elkaar, kinderen en kleinkinderen.
1066, Slag bij Hastings. Om een of andere reden blijkt dat geschiedkundig feit in mijn geheugen gegrift. Waarschijnlijk ingedramd, alle belangrijke data in de geschiedenis moesten op onze harde schijf opgeslagen worden want internet bestond niet en naslagwerken en encyclopedie's waren te duur in aankoop. De remedie was; alles van buiten leren. Één belangrijk feit blijft dat het de eerste en laatste maal geweest is dat er een buitenlandse invasie plaatsvond in Groot-Brittanië. Daar is een 'stripverhaal' avant la lettre van gemaakt. Een geborduurde linnen loper, van 70 m lang en 50 cm hoog, met verslag van de krijgsverrichtingen. Op het "Tapijt van Bayeux" is te zien: de voorgeschiedenis, inscheping, landing, de slag bij Hastings zelf, voorzien van een korte Latijnse uitleg bij elk tafereel. Onder en boven de gevechtstaferelen zijn er ook sprookjes afgebeeld zoals bv de vos en de kraai. Dat alles met de zogenaamde speciale naaisteek van Bayeux. De belangrijkste scene: Koning Harald die een pijl in zijn oog krijgt en sterft. Het kunstwerk, gemaakt een jaar na de veldslag, is nog altijd te bewonderen in het 'Groot Seminarie' van Bayeux. Heeft de Deense man die in Oslo zoveel slachtoffers maakte met pijl en boog daar zijn inspiratie gehaald? Of bij het Zuid-Koreaanse game dat furore maakt bij de jongeren "Squid Game"? Of staat zoiets in de Koran vermeld dat onvrede met 'pijl en boog' moet beslecht worden? Een antwoord over het 'waarom' wil iedereen wel krijgen.
Weer een 'haring' (blog 15/9) bij Brueghel in spreuk 43: den harinck braden om den roge of kuyt = de haring braden om de hom of de kuit = iets opofferen voor een kleinigheid. Kan ook bedoeld zijn als 'klaplopen' of zijn geld vergooien, of een mislukte poging om iets vast te krijgen. Tot morgen
Ik wilde gisteren fris, verzorgd en goed ruikend uit de hoek komen voor mijn doktersbezoek. Dan gebruik ik een extra geurtje om de mogelijke afscheiding van zweetdruppeltjes een halt toe te roepen. Een deodorant is daarvoor ideaal, behalve als je het flesje verwisseld met haarlak! De enkele haartjes die mijn oksels nog rijk zijn stonden stijf en bezorgden me wel wat ongemak. Het wassen en verzorgen was te herbeginnen want op stap gaan met precies naaldjes in de desbetreffende holte van mijn arm was geen doen. Ik hoorde in het dokterskabinet van een dubbele vaccinatie die ik moest krijgen want men spreekt van de komst van een 'twindemie'. Twee pandemiën die gelijktijdig ons land zullen treffen: de griep en corona. Twee spuitjes die me vanaf november te wachten staan in de hoop me te vrijwaren van deze vervelend ziektes. Niet om mezelf te 'bestoefen' ik ben gezond, fit, goed geconserveerd voor 'een meisje van 1948' en dus goedgekeurd voor de dienst. In mijn geval is dat met het 'leven' en het verzorgen van dier en woonst. Voilà, dan weten jullie dat ook weer allemaal.
De "Pastorale" van Ramses Shaffy en Liesbeth List, kondigde gepast, de nieuwe Bijbelvertaling aan. Het is pas van 2004 geleden dat er correcties zijn gebeurd, maar toch waren er weeral een paar nieuwe inzichten bij gekomen en werden er niet minder dan 12.000 verbeteringen aangebracht. De VRT Nws site bracht via het ABC, van Adamskostuum tot Zondebok, wat woorden en spreuken die we danken aan de Bijbel. Ongeacht de overtuiging van de lezer, kan men niet ontkennen dat de Bijbel door de jaren heen een enorme impact heeft gehad op architectuur, schilderkunst, literatuur. Het boek noemen ze 'interconfessioneel' omdat het door vele geloofsovertuigingen gebruikt wordt met soms nog aanvullingen erbij. Bij de katholieken zijn er nog 11 boeken meer en in totaal 77. Het spreekwoord nr 42 staat er jammer genoeg niet bij. Het vindt zijn oorsprong in een observatie in de natuur: de zon 'niet' in het water kunnen zien schijnen = afgunstig zijn, jaloers. Of zoals ze al in de 15e eeuw schreven: het is den meneghen zeere ghepijnt, dat de sonne int water schijnt. Dat is een eigenschap die me gelukkig vreemd is. Al zou ik willen wandelen, hand in hand, arm in arm, met de partner met wie ik mijn volwassen leven begon. Dat heeft helaas niet mogen zijn. De oudere koppeltjes die ik dan zie, stemt me vreugdevol voor hen en toont mijn gemis. Ik zeg dus: de zon 'in' het water zien schijnen. Ik kan verdragen dat een ander meer geluk heeft op amoureus vlak dan ik en ook op alle andere facetten van het leven.
Er waren twee vrouwen die mijn aandacht vroegen en alle twee geëerd met een tv-serie of een film. Lillie Langtry (1853-1929) maîtresse van de Engelse kroonprins, de latere Edward VII (1841-1910) subliem op het kleine scherm gebracht in de BBC-reeks met haar naam. Natuurlijk is er de onvergetelijke Margaret Thatcher (1925-2013), prachtig neergezet in de film "The Iron Lady". Tot morgen
Een vriend-generatiegenoot klaagt over vermoeidheid. Volgens hem is het vallen van het blad en de herfst verantwoordelijk voor dergelijk lichaamlijk ongemak. Ik geef af en toe eens graag raad aan de mensen als ik denk er een goede oplossing voor gevonden te hebben. Eerst en vooral heb ik gekeken of er bij de 52 heiligen vandaag, eventueel een man of vrouw zou kunnen aanroepen worden om dat euvel te verhelpen. Geen enkele die dienstig was. Maar mijn beste man, je gaat veel wandelen langs de wondermooie Scheldeboorden, denk dan eens aan de woorden die de getalenteerde en schone man Ludwig van Beethoven (1770-1827) liet opteken: kijk naar de mooie natuur en kalmeer je gemoed!. Toch zal je wel beamen, dat de herfst een onwaarschijnlijk mooi kleurenpalet heeft. En ja, bij het ouder worden is er 's nachts minder slaap en compenseert men dan met een weldoende siësta. Dat zijn de deugddoende manieren van het Zuiden die ook het Noorden bereiken: rusten overdag.
Wat is er een prachtig Vlaams woord dat vandaag aandacht krijgt: incontournabel. Lange tijd geleden dat ik het nog gehoord heb. De klimaatmarsen hebben een 30.000 mensen op de been gebracht met een vraag om daadwerkelijk maatregelen te nemen. Want actie van politici is 'onvermijdelijk' geworden om ons klimaat en onze leefwereld, leefbaar te houden. Weer is er een roep om schoolstakingen en spijbelacties van een meisje-vrouw-dame-milieuactiviste om leerlingen uit de klas-scholen-lessen te houden. Dàt na de 2 moeilijke jaren die de jongeren al gekend hebben. Voor de rest heb ik een beetje 'langetenenvrees' want deze Antwerpse heeft het nogal moeilijk om met kritiek op haar plannen en oproepen, om te gaan. Ze is nogal lichtgeraakt en gevoelig voor aan/opmerkingen op haar daden en woorden. Ze behoort tot de groep mensen 'die altijd gelijk hebben' en nuanceren niet kennen. Maar volgens deze jonge dame, past hier het spreekwoord nr 41: de zeug loopt met de tap weg. In het hedendaags Vlaams betekent dat: nalatigheid is hier troef. Misschien heeft ze een beetje gelijk wat de politici betreft. Ziezo, ik heb geschreven en nu naar controle bij de dokter.Tot morgen
Toepasselijker konden de songs vandaag niet zijn. Heel vroeg was er Raymond Van Het Groenewoud, die mijn dag inzette met "Meisjes, ze zijn zo schoon meneer". Wat later, toen de krant er was moest ik me een weg banen tussen de spinnendraden en webben. Toen ik binnenkwam zong Jan de Wilde "Joke, Joke, haal de spinrag uit je haren". Dat heb ik dan maar meteen gedaan want zo'n draadje kleefde wel in mijn zorgvuldig opgemaakte coiffure. En dat allemaal op deze Wereldmeisjesdag. Deze aandachts is natuurlijk niet bedoeld voor 'een meisje van 1948'. Wel voor al de meisjes in ontwikkelingslanden, in Afrika, Azië, Latijns-Amerika. De rechten van deze meisjes worden dikwijls geschonden, kunnen of mogen dikwijls geen onderwijs volgen, zijn slachtoffer van discriminatie en geweld, maatschappelijk worden ze achtergesteld en uitbuiting is schering en inslag. De VN heeft deze dag in 2012 ingesteld op aandringen van Foster Parents Plan ( nu Plan International). Deze organisatie zet zich sinds 1937 in voor, kinder-oorlogslachtoffers. Later, via sponsering, voor alle kinderen of hun leefgemeenschappen in ontwikkelingslanden. Voor meisjes en vrouwen geldt dikwijls het citaat van Cornelis Buddingh alias Jean de Boisson (1918-1985): "Er zijn ergere vormen van armoede dan geldgebrek".
Ik merkte iets eigenaardig bij het Vlaamse woord van de dag: notelaar. Blijkbaar geldt hier de regel van het meervoud niet. Bij een notelaar hangt er dan maar één noot aan de boom terwijl bij de notenboom er veel kunnen hangen. Evenzo bij appelaar, perelaar, pruimelaar, mispelaar, kerselaar, rozelaar. Plaatst men een 'boom' achter het fruit dan is het weer de meervoudsregel behalve bij 'appelboom'. Tenzij in een streektaal, dan durft men al eens te spreken over een 'appelenboom' wat dan in feite correct Nederlands is. Wat die 'laar' betreft, ik heb nergens gevonden dat die van dicht of van ver verband houdt met een 'boom'.
Spreekwoord nr 40: de teerling is geworpen = het besluit is gevallen. Juist gehoord dat er geen algemene energiekorting komt en dat we de tering naar de nering zullen moeten zetten als we onze energiefactuur niet uit de pan willen laten swingen. Het was wel eens de moeite om de oorsprong van deze spreuk eens te bekijken. Het was Julius Caesar (100vC-44vC), dezelfde die ons Belgen de dappersten der Galliërs noemde, die riep "alea iacta est" toen hij beslistte de rivier Rubicon over te steken en aldus een oorlogsverklaring aan de 'Senaat' gaf en een staatsgreep pleegde. In feite bedoelde hij waarschijnlijk, "op goed geluk" of "op hoop van zegen" De Rubicon was een grensrivier tussen Gallië Cisalpina, een Romeinse provincie, en Latium bestuurd door Romeinse Senaat ten tijde van de Romeinse Republiek. Men gebruikt nu ook soms nog "de Rubicon oversteken " om van een 'onbetwistbare' daad te spreken. Genoeg geneusd voor vandaag, al is dat wel plezant die oude geschiedenislessen eens terug te bekijken. Mezelf af en toe eens controleren hoeveel er van al die lessen overgebleven is. Maar ik had het fout met de oorsprong ervan. Ik dacht aan de soldaten onder 'Het Kruis' die dobbelden voor Jezus'jas. Tot morgen
Als mijn vrienden een filosofische tekst doorsturen is het tijd om na te denken. Op deze 208e verjaardag van Guiseppe Verdi, doe ik dat met achtergrondmuziek van hem. Het lied uit "Nabucco", "Va pensiero, sull'ali dorate....Vlieg gedachten, op gouden vleugels....". Niet gezongen door een 'koor' maar door mijn favoriete Italiaanse duo, Pavarotti en Zucchero (zie blog 25/09/2021). Ik krijg van dit lied nog altijd kippenvel. De toegestuurde tekst kwam van Ulrich Libbrecht (1928-2017), filosoof, natuurbeschermer, milieuactivist. Er is een 'Libbrechtgenootschap' dat wandelingen organiseert in de Vlaamse Ardennen, meer bepaald in Zulzeke (Kluisbergen). Ook worden er regelmatig lezingen gehouden die zijn filosofie en werk belichten. Een citaat: "alles is heilig, omdat alles een wonder is". Niemand kan ontkennen dat we omgeven zijn door 'wonderen' en alles verdient ons respect en zorg. Vandaag ligt de nadruk op "#Back To The Climate" op de Klimaatmars in Brussel. Daar nemen meer dan 80 organisaties aan deel om de politici wakker te schudden en hen nog maar eens te wijzen op het belang van te nemen maatregelen, nù het misschien nog geen 12u is voor het klimaat. Uitstel is niet meer mogelijk, vandaag vereist de bescherming van de natuur 'daadkracht'. Ook een signaal geven voor de Europese Top en de Klimaatconferentie in Glasgow. De filosoof had ook waarschijnlijk meegestapt, want milieu en natuur waren zijn grote thema's als bezieler van Natuurpunt in zijn regio. Want een volgend citaat van hem is geldig voor eenieder: kan je geen grote stenen verleggen, verleg dan kleine......
Nr 39 is een moeilijke en vergde eerst wat leeswerk voor mij: de spindel valt in het vuur = de zaak is misgegaan. De spindel is een 'as' waarop iets draait. Het is zoiets als een 'kip' die van het spit valt. Ja, dan is er vanalles in het honderd gelopen en heeft men verbrande bouten zonder vel en vlees. Vorige eeuwen werd een spindel ook een stok genoemd waarop het vlas of de wol gespiesd werden om draden te kunnen spinnen met behulp van een spintol of spinnewiel. Nu gebruikt men 'spindel' voor het opbergen van cd's en dvd's : een bodem met een as waar men dan de cd' en dvd's door de gaten in de diskettes kan overschuiven en een plastiek cilinder erover doet, om alles af te sluiten. Het Vlaamse woord van de dag deed me aan mijn schooltijd denken: karot. Eerst geeft men aan dat het een spilvormige rol gesponnen tabak is waar dan snuiftabak wordt van gemaakt. Ook al weer uit de mode. Een cartouche van munten met dezelfde waarde wordt ook wel eens zo genoemd. Maar voor mij was het 'karotten trekken', uitvluchten zoeken of ziekte voorwenden om de school eens te ontlopen. Pijnlijke maanstonden waren daar ideaal voor. Er zijn karottentrekkers die ge op hun communie-zieltje de absolutie zou geven. Belangrijk is wel: het moet een gave zijn om echt 'karot' te trekken, zoniet valt ge door de mand. Tot morgen.
Men kan het zich vandaag niet meer voorstellen wat een heisa en verontwaardiging er was, zowel in Nederland als in België, toen er voor de eerste keer een blote vrouw op teevee kwam. En wel op de VPRO. Opgericht in 1926, Vrijzinnige Protestantse Radio Omroep. De tv kwam er later bij en sindsdien staat de 'P' voor 'progressief. Die zonden soms, voor die tijd, gedurfde programma's uit zoals 'Hoepla". Phil Bloom, een model en actrice, kwam er in 1967 naakt uit haar zetel en vertoonde voor het eerst op de Lage Landen kijkbuis een blote borst. Op de Openbare Omroep in Vlaanderen was het wachten tot 1971, toen Mary Porcelijn al zingend en naakt door de duinen stapte. Welk liedje ze zong kon ik niet meer achterhalen, maar haar 'pure natuur' verschijning was onderwerp van heel wat gesprekken. En over muziek gesproken, ik heb weer heel veel tijd besteed aan het beluisteren van liedjes, songs, composities, waar ik in lange tijd niet meer aan gedacht had. Dikwijls leenden popsongs akkoorden of halve composities van klassieke componisten. Zo ook het gelegenheidsduo Yvonne Keeley en Scott Fitzgerald. Hun song "If I had words". Het lied gebruikte het thema van het laatste deel van de 3e symphonie (Orgelsymphonie) van Camille Saint-Saëns (1835-1921) ook bekend van "Danse Macabre". Ook John Lennon (1940-1980) heb ik nog eens beluisterd. Niet alleen bekend van The Beatle periode maar met prachtige onverslijtbare songs zoals "Imagine", "Give peace a Chance", "Happy Xmas". Voor de rest heb ik mijn tijd besteed met korte biografiën te lezen van belangrijke figuren in de geschiedenis van hier en elders: Che (Ernesto) Guevara (1928-1967), een Midden-Amerikaans guerillastrijder, Oskar Schindler (1908-1974), die joden hielp ontkomen aan de Nazi-terreur, Felice- Dré Steemans (1954-2009), die ons muziek en verkeerd Italiaans gaf, Wilfried Martens (1936-2013), die ons land jàààààààààren bestuurde en de koning eens 1 dag congé gaf om zijn geweten te sussen, Vic De Donder (1939-2015), die de kat de bel aanbond met zijn boek "Kom eens naar mijn kamer". Omdat de 'grote veelschrijver' Herman Brusselmans vandaag 64 jaar is geworden citeer ik hem even: "Er is goed nieuws en er is slecht nieuws. Het goede nieuws is dat er weinig slecht nieuws is." Het goede nieuws: op deze 'Hollandse Dag van de Kroket' is; ik ga een Belgische variant klaarmaken voor mijn avondeten. Ik ben er alleen nog niet uit welke 'kroket' ik me ga aanschaffen: een garnaalkroket, een kaaskroket of gewone verse aardappelkroketten met nog wat lekkers bij. Dat zal ervan afhangen welke uitstalraam ik het eerste zal passeren; een kaaswinkel, een vishandel of een diepvries. Het weinig slechte nieuws dat hierop volgt is dat het 'vettig, smeuiig' eten is. Nr 38, gebruik ik dan maar voor mezelf: de rook kan het hangerijzer niet deren = zinloze ondernemingen moet men achterwege laten. Bij deze stop ik mijn dieet van 16u vasten-8u eten. Het is onbegonnen werk om het vol te houden. Ik zal dan ter afsluiting nog eens de Veelschrijver citeren: De Schrijver Schrijft, De Lezer Leest, De Literaire Criticus Vreet Z'n Hart Op. Tot morgen
Hoelang iemand ook afwezig is in mijn leven, zelfs al is het 42j, het blijft een gemis dat hij er niet meer is. Het is een dag dat ik wat verloren loop, wat zenuwachtig ben. Je houdt het niet voor mogelijk maar de heilige Reparata, zal alles weer herstellen, zoals haar naam doet vermoeden. Voor alles wat een mensenleven nodig heeft, bestaat er een sint of heilige die men eens kan aanroepen. En die zegt dan: er is maar één remedie; slippers aan en richting strand en zee. Ik vond een uiterst kalme en rustige Noordzee. Zoals gewoonlijk, was die weeral eens blij, mij en mijn hond te zien. Het was laag water en dan kan ik op de golfbrekers staan en me midden in zee voelen, al heb ik nog stevige vaste grond onder de voeten. Uitkijken naar de weidsheid en rust vinden. Op het strand waren en veel kwallen en schelpen allerhande, aangespoeld. Het strandwater had een ideale temperatuur om met de blote voeten in zee te lopen en samen met de hond over de kleine baartjes te springen. Ik heb niet meer nodig dan genieten van deze omgeving om troost te vinden. Ik kijk dan ook nog eens naar de foto van de 'the pale blue dot', onze blauwe planeet, omgeven met miljarden stofdeeltjes waarvan ik hoop dat mijn geliefden er tussen zweven. Ik mag niet in het verleden blijven toeven want ik leef, bij de 'gratie Gods' om het zo te zeggen, in goede gezondheid in het heden. Want zoals nr 37 zegt: de reis is nog niet teneinde als men kerk en toren herkent = je hebt je doel pas bereikt als alles gedaan is. Mijn werk is op dit 'tranendal' nog niet gedaan en ik doe rustig voort met mijn bezigheden. Natuurlijk zijn die, gepensioneerd als ik ben, daaraan aangepast. Geen grootse dingen, maar gewoon, zoals vandaag, genieten van het goede weer op een bank in de tuin. Af en toe passeert er dan eens een buur of een wandelaar en een klapke is dan nooit ver weg. En dan vanavond zal er, na de redelijk vettige maaltijd van gisteren, op deze Internationale Dag van het Ei, eerder een sober diner zijn. Natuurlijk mag dat eitje eens in de belangstelling staan want het heeft een resem, hele smakelijke en eenvoudige bereidingen; een omelet, een gekookt eitje, een paardenoog, een roerei, wentelteefjes en nog 100.000 bereidingen die een ei kunnen gebruiken. Een gezonde, lichtverteerbare maaltijd met ei vanavond. Met een toost, op de kip te die het legde! De reden voor een light menu leg ik uit met het nieuwe woord van Van Dale: mijn 'gasflatie' was aanzienlijk door de aanwezigheid van 'ui' in stoofvlees en tomaten. Van Dale bedoelde natuurlijk: de inflatie door de stijgende gasprijzen! Eindigen doe ik met een citaat dat me verraste van een schrijver die de zee diep in zijn hart droeg, Karel Jonckheere (1906-1993): Ook de Grieken waren dom. Ze wisten niet eens dat ze tot de Oudheid behoorden!. Tot morgen
Een kort verhaal vandaag. Geen inspiratie en er is niks voorgevallen dat het bespreken waard is. Direct met de deur in huis vallen. Het spreekwoord nr 36: de ooievaar nakijken = zijn tijd verdoen. Eigenaardig genoeg bestaan daar héééél véééél woorden voor. Duimdraaien, luieren, verslampampen, verteuten, verlummelen, dat alles als je de uitdrukking in verband met 'tijd' brengt. Maar met 'geld' is het meer, spenderen, opdoen, verteren, uitgeven en meestal in de zin van 'teveel'. Deze namiddag, na mijn poetsuren in de voormiddag, ga ik mijn tijd spenderen aan de opgenomen afleveringen van 'Exit'. Het is een zo spannende serie dat ik ze onmogelijk 's avonds kan bekijken. Ik heb daglicht nodig om er nuchter bij te blijven. Een reeks die de 'pandora' papers uit de doeken doet vooraleer er sprake van was. Waarschijnlijk inspiratie gevonden bij de 'Panamapapers'. Meteen ook alle excessen van the rich and famous die iedereen, die gewoon zijn brood verdient, een neus zetten en uitbuiten. Van Dale heeft wel direct een nieuw woord in zijn papers opgenomen; verstopparadijs. Ook direct er twee betekenissen aan gegeven zodat het lang kan meegaan. Voor de kindjes, groot en klein, is het een speeltuin waar je goed verstoppertje kan spelen. Natuurlijk is de tweede betekenis, een belastinparadijs. Dat staat dezer dagen weer eens in de belangstelling voor de zoveelste keer. Het zijn altijd dezelfde namen die de zogenaamde onderzoeksjournalisten op hun lijstjes weergeven met af en toe eens een nieuwe naam. Kwestie van zelf eens in de belangstelling te staan. Ze willen tonen dat ze echt wel hun beroep van 'reporter', 'speurneus', alles achterhalen ten dienste van de gemeenschap en de fiscus, waardig zijn. Ik zou zeggen, het land en zijn financiën willen helpen maar vooral zichelf en hun naam.
Tijd om mijn 'hoofdpla' klaar te maken: verse frietjes, stoofvlees en een gesneën tomat met ajun. Ma goe, ma goe dat me da zal smaken, der eide geen gedacht van! Tot morgen
