Niets zo vervelend als klaarstaan om boodschappen te doen en dan bericht krijgen dat mijn bestelde pakketje onderweg is om geleverd te worden!. Er zit niks anders op dan te wachten tot mijn bestelling gearriveerd is. Ondanks het afgrijzen en het afwijzen van de overheid om online te shoppen wegens onbetrouwbare Chinese handelaars, kan ik niet omheen de prijzen die ze hanteren, die gigantisch verschillen van onze detailhandel. Vooral voor fleece hoodies heb ik me laten verleiden om een bestelling te plaatsen bij die buitenlandse giganten. Of het nu bij Bol.com, Amazon, of een andere West-Europese webwinkel is, voorzichtigheid is altijd geboden om bestellingen te plaatsen en betalingen te doen. Maar een feece van 7€ en een fleece jas-deken voor 10€ zijn ongeziene prijzen in onze fysieke winkels. Een risico waard om eens te bestellen, te keuren en te dragen. Geen verzendkosten, en indien binnen de voorgestelde datum niet geleverd, een vergoeding van 5€. Het nadeel is natuurlijk dat men niets kan passen en proberen zoals bij gewoon shoppen. Men kan wel retourneren, zelfs zonder kosten, maar dat is toch een heel gedoe. Het is opletten geblazen bij de Chinese maten, want die verschillen enigszins van de Europese. Wachten duurt altijd lang en ik heb beslist om die wachttijd te gebruiken om mijn blog te schrijven, in de hoop dat ik niet te lang meer moet wachten. Ik moet dringend levensnoodzakelijke voeding in huis te halen, te weten 'mijn ijskreem' en nog wat andere kleinigheden die mijn maag vullen. Het is ook noodzakelijk dat ik naar de dierenwinkel ga om voor mijn hond niet alleen voeding te gaan halen, maar ook wat lekkers mee te brengen.
Het ziet er naar uit dat de laatste week van juli toch een zomers en warm tintje zal krijgen. Iedereen zit er op te wachten, mens, dier en plant. Ook voor de vakantiegangers is het leuk dat het strand een aangename plek om te vertoeven is, gedurende hun verblijf aan de Belgische Kust. Voor de O.S. in Parijs, dat ongeveer dezelfde weerkaarten als ons land heeft, is het voor de atleten ook aangenamer, zeker voor de buitensporten. Ik heb gisteren wel een deel van het turnen bekeken, vooral de prestaties van de buitenaardse Simone Biles en de zeer geslaagde oefening aan de ongelijke leggers van Nina Derwael. Ik kan alleen maar bewondering hebben voor die buitengewone lichaamlijke prestaties die jaren van training en veel opofferingen vragen. Uiteindelijk voor een habbekrats als je niet bij de 3 besten bent. Zo, het zal nog wat wachten worden, maar ik kan het camionetje opwachten, op een pikkelken buiten in de schaduw met mijn e-reader. Geniet van de zon. Tot morgen
Het is een zondag die zijn naam waardig is. Een zonnige zomerse zondag mag er ook al eens zijn. Gisteren zijn dan de eerste twee plakken voor België verdiend. Hoe kan het ook anders, in onze nationale sport: wielrennen. Dit keer 32,..km tegen de klok pedaleren in een regenachtig Parijs en met een gevaarlijk glad parcours. Veel uitglijders zoals bij Lotte die haar winstkansen direct tegen het asfalt zag wegvliegen. De mannen deden het beter: goud en brons. Ik ben geen fan van Remco, niet omwille van zijn prestaties wel van zijn presentatie, uitspraken en soms arrogant voorkomen. Mijn favoriet is Wout, altijd al. Van bij zijn start in de cross tot zijn overstap naar het baanwielrennen en tijdrijden. Maar het is bij alle twee, en zeker voor de motivatie bij alle andere sporters van ons land, een formidabele start voor de Belgische Olympische sportperiode. Ik weet niet of er nog veel disciplines zijn die ik ga volgen. Als er nog een medaille wordt uitgereikt zal dat toch tot in den treure toe herhaald worden en mis ik eigenlijk niks door niet te kijken naar tv. Ik moet terug eens goed mijn spraakkunst overlopen. Ik heb daar altijd last mee gehad met het gebruik van d-dt-t. In het lagere en middelbaar waren dat aftrekpunten voor schrijven bij alle vakken. Och ja, dat kon me niet echt deren want ik werd vroedvrouw. Het enige dat daar telde was de tijd tussen de weeën en de ontsluiting van de baarmoeder. Notities werden nooit in volzinnen gemaakt, het was bijna met steno dat evolutie van arbeid en geboorte werd genoteerd en geregistreerd. Dat was toen. Nu zal de kraamvrouw met allerlei draden verbonden zijn met de computer die elke verandering van hartslag bij kind en barenswee bij de moeder registreert. Dat alles om verkeerde inschattingen te voorkomen en enkel geregistreerde feiten te hebben om latere betwistingen te kunnen staven met ontegensprekelijk correcte info ten tijde van de arbeid en bevalling. Maar sinds 2020 ben ik aan het schrijven begonnen en is de spraakkunst plots héél belangrijk geworden. Alleen al hetgeen 'ik denk', correct met woorden weer te geven is een hele uitdaging en een goed oefening om mijn woordenschat op peil te houden en zelfs te verbeteren. Er zijn soms zovele nuances in hetgeen ik wil weergeven. Dat probeer ik dan met de juiste term te doen. Soms is dat zoeken natuurlijk, maar dat vind ik eigenlijk wel plezant en de wiki is een bron oplossingen en inspiratie. Natuurlijk minder leutig is dat ik regelmatig nog eens opmerkingen krijg voor mijn gebruik van d-dt-t, niettegenstaande ik echt wel mijn best doe om de juiste schrijfwijze te gebruiken. Maar ja, niks menselijks is mij vreemd en fouten van allerlei slag horen daarbij. Nu ga ik studeren om foutloos de volgende blogs te schrijven. Tot morgen
Voor alle bewonderaars en liefhebbers van mijn stijl, komt hier mijn dagdagelijks prietpraatje. Te beginnen met de 'priet' van het werkwoord 'prieten' wat zo veel betekent als 'slaag geven'. Dat wil ik geven aan de 'kliauwende' meeuwen die sinds een week zorgen dat de buurt niet langer in dromenland kan blijven maar samen met de zonsopkomst met de realiteit van iedere dag weer geconfronteerd wordt. Met hun schelle en krijsende roep maken ze iedereen wakker en proberen ze de andere vliegende beesten te verdrijven. Ze 'roeperen' en 'poeperen', je gegarandeerd onder, als je in de nabijheid van hun nesten wil komen of er zelfs maar naar durft te wijzen. Nu komt pas mijn praatje van de prietpraat. Te beginnen met "Arme Joe, arme Joe, geen geluk voor jou, vaarwel Joe, vaarwel Joe, veel geluk voor jou" zingt de Will, die zelf een beetje in de lappenmand ligt. Maar de Joe waarvan er wereldwijd sprake is, oogt als een schim van zichzelf, ziet er als een wassenbeeld van Madame Tussauds uit. Het enige wat ik aan hem bewonder is, ondanks zijn leeftijd, zijn kaarsrechte gestalte. Zoals bij menigeen die wat jaartjes op de teller heeft, kan het gebeuren dat men niet meer zo rechtop loopt als een jonge snaak of een frisse freule. De jaren wegen wat door, de krimp is op het appèl, het is oppassen geblazen dat men na verloop van tijd niet té veel voorovergebogen loopt en met de neus op de grond voortwandelt. Een goede remedie is: met een bezemsteel omknelt met de elleboogplooien over de rug van links naar rechts, zitten wandelen, staan. Vroeger gebeurde dat met de stok van de juffrouw of meester, want rechtop zitten was even belangrijk als kunnen tellen en lezen. Dat kan ik nu niet meer maken en ik zocht een andere manier om rechtop te blijven lopen. Wat doen belangrijke mensen als ze geen handjes moeten schudden? Handjes op de rug vasthouden en meteen zijn de schouders weer rechtgetokken!. In die houding overschouw ik, de boerin, mijn kapotgespeeld domein!. Het is een goede gewoonte en doet geen pijn.
Natuurlijk kan het niet anders dan een woordje te zeggen over de openingsceremonie voor de Olympische Spelen in Parijs. Bombastisch, lawaaierig, kitcherig, niks met sport van doen. De atleten hebben op de Seine wel de reis en de tocht van hun leven kunnen maken, maar als 'téléspectatrice' vond ik er niks aan. Nadat ik onze Belgische delegatie had zien voorbijvaren was het voor mij meer dan genoeg geweest en ben buiten nog wat van een heerlijke 'zomeravond' gaan genieten. Bea Van der Maat (1960-2023) is ook al een jaar geleden overleden en samen met 'Won Ton Ton' zong ze "I lie and I cheat", aan jullie om uit te maken of ik dat doe!. Tot morgen
Hallo lieve luitjes allemaal! Iedereen goed wakker? Ik heb de laatste slapertjes uit mijn ogen gewreven en me eens goed laten wakker waaien terwijl ik buiten, de hond zijn eerste sprongen van de dag liet doen. Ik heb voldoende uren geslapen en ben zo fris als een hoentje om mijn dag te beginnen. Ik ben altijd blij als ik alle uren van het licht van de dag kan meepikken. De zon kwam op, iets na 6 uur en niet veel later deed ik ook mijn oogjes open en ben opgestaan. Dat is nodig om in de zomermaanden van stilte en rust te kunnen genieten aan de kust. Een overvloed aan activiteiten die telkens een volksverhuizing op gang brengen met de nodige decibels en afval. Natuurlijk is het plezant voor de vakantiegangers en soms voor mij, dat er festivals, belevenissen, bars en andere activiteiten en festiviteiten plaatsvinden, maar 2 maanden aan een stuk is toch wel veel. Shows, tentoonstellingen, Tien om te Zien, Joe-radio, De Reis rond de Wereld met zandsculpturen op het strand, de beach bars enz. Sinds vandaag is er ook nog eens het 'Olympisch Dorp' geïnstalleerd, waar op groot scherm alle sportieve prestaties van onze atleten te volgen zijn. Beloofd is ook dat er regelmatig Belgische sporttoppers zullen langskomen om bewierookt te worden voor hun goede of mislukte pogingen om een gouden, zilveren of bronzen plak te veroveren in Parijs. Daarbij worden er aan de toeristen ook sportinitiaties aangeboden om eens kennis te maken met een, dikwijls, weinig bekende sport. Natuurlijk komt er ook veel volk naar Middelkerke om het nieuwe casino en zijn omgeving te bekijken. Voor mij ziet het eruit als een grote bijenkorf of een uitvergrootte fondantpatat. Vind ik het mooi? Ik heb nog niet uitgemaakt wat ik ervan moet denken, in ieder geval is het totaal anders dan de villa die er jààààren stond. Ik hoop alleen dat er ook bankjes in de schaduw komen. Het is weer een gewoon schrijfsel zonder meer geworden, maar ik kan ook niet iedere dag even spitant en gevat uit de hoek komen.Tenslotte is mijn leven ook maar alledaags, ordinair, gewoon te noemen en dat weerspiegelt zich dan in mijn teksten. Maar iemand die graag leest wat een ander zoal doet en meemaakt op een doodgewone vrijdag, die vindt zijn gading wel in mijn blog. Ik ben een aangespoelde hier aan de kust en bekijk dan ook alles op die manier. Wel moet ik zeggen dat hier in het dorpje aan de zee, een goede sfeer is, iedereen accepteert iedereen die hier komt wonen. Ik vond echter een gezegde van een zekere DL wat ook een grote waarheid bevat: 'een dorp is een plaats waar je na 5 minuten geen vreemde meer bent, maar na 50 jaar nog steeds een nieuwkomer'. Tot morgen
Met alle liefde en vriendschap die ik in mij heb, begin ik eraan om jullie het laatste nieuws te melden. Weliswaar door mijn bril bekeken en mijn belevenissen die helemaal anders zijn dan bij jullie. Gisteren was het een vermoeiende dag. Niet alleen voor mijn hondje dat in de riemen moest hangen om getrimd te worden, maar ook voor mij. Normaal zijn die uren dat Raziel bij de kapster zit, echte fun voor mij. Ik kan naar hartewens lopen, gaan en staan, terwijl ik weet dat mijn hondje goed verzorgd wordt in professionele handen is. Dat was zo voor de hond, maar in Middelkerke was het een topseizoendag voor de horeca. Het goede weer bracht duizenden op de been, met het nodige lawaai erbij. Ik liep erbij en keek ernaar en probeerde een plekje in de schaduw te vinden op het openbaar domein. Ik had echt geen goesting om op één van die terrassen onder een parasol te kruipen. Na veel rondlopen vond ik een plekje in de schaduw, in het wachtkotje van de tram! Niet iedereen kan of wil persé in de zon zitten maar wil bij goed weer wel buiten zitten. Van lawaai word ik, door het rustige en stille leven dat ik tegenwoordig heb, 'hondsmoe'. Tenzij ik natuurlijk op 'wacht' zou gaan zitten in één van de vele gemeenten van Middelkerke. Onze burgervader is zó gekant tegen de fusieplicht voor andere gemeenten en levert hierop als 'onafhankelijke' Volksvertegenwoordiger, voldoende commentaar. Hij heeft die buit al lang binnen (gebeurt in 1971 en 1977), want ook hier is niet iedere gemeente of dorp van de 9 even tevreden met die samenvoeging. Het maakt ook qua oppervlakte (Middelkerke nu 79 km²) een enorm verschil en de inwoners vinden elkaar moeilijk. De hoofdgemeente is Middelkerke. Komen onder die noemer: Westende (ook -bad), Lombardsijde (ook -bad), Leffinge, Mannekensvere, Schore, Slijpe, St Pieters-Kapelle, Wilskerke. Om daar naartoe te gaan is er wel een auto nodig, want met openbaar vervoer geraak je er niet. En die had ik thuis laten staan. Daarom bleef ik in dat constante geroezemoes en ander lawaai zitten. Ik heb het overleefd, de hond ook en na een nachtje slaap zijn we weer wat bekomen. Het zal toch een binnenblijf dag worden, want het regent. Maar de wereld draait door en nieuws van gisteren is weeral geschiedenis. Nu is er vooral aandacht voor de O.S. in Parijs, die zullen starten op 26/07/24 en precies om 20.24 (om het symbolische getal) zal het eerste bootje (in totaal een 100 tal) met staatshoofden ( ± 100) en belangrijke gezanten en deelnemers, vertrekken aan de Pont d'Austerlitz om na 6,3 km voor anker te gaan ter hoogte van de Place Trocadéro. Hopelijk kan iedereen zijn voeten droog aan de wal zetten. Voor al die biezondere gelegenheden mis ik de tekeningen van cartoonist Marec in Het Nieuwsblad. Met enkele pennestreken en summiere kleurtjes geeft hij de actualiteit in de politiek en de sport weer. Maar ja, zoals iedereen heeft de striptekenaar recht op wat vakantiedagen. Bon, 't is middag en ga een rozijnenboterham eten. Tot morgen
Eindelijk eens een krant die wat heugelijk nieuws bracht en dat samen met een stralende zon. Het werd tijd dat het goede eens primeerde op het slechte. Op de frontpagina staan 3 belangrijke vrouwen te schitteren. Voor ons land is dat het vooruitzicht van een bijzondere clevere koningin. De kroonprinses is werkelijk een studax met de nodige brains die sommige kritikasters van het koningshuis wel de mond zullen snoeren. Weinigen van hen zullen dergelijke studies met goede resultaten kunnen voorleggen. Maar ja, het is al langer geweten dat je voor een politieke job niet kunt studeren maar het meer moet hebben van lef, bravoure, een goede tong en ideeën die werkzaam zijn. Wat er ook van zij, Filip en Mathilde en bij uitbreiding broers en zus, mogen trots en fier zijn op hetgeen zij presteert. De resultaten in Oxford en waarschijnlijk ook in Harvard, komen er niet door afkomst of voorspraak. Het is de student zelf die voor de reslutaten moet zorgen door zijn/haar inzet en studiehouding. Tot hiertoe heeft ze al een prachtig studie-cv. Het is voor haar ook goed dat ze vrij anoniem haar leven kan leiden, haar vrienden zelf ook wat kan uitzoeken en de mogelijkheid heeft internationale contacten te leggen. Nog een belangrijke vrouw van bij ons is Nafi Thiam. Een atlete in een biezonder zware discipline: de vijfkamp en de zevenkamp. Ze bezorgde ons land al ettelijke medailles samen met Nina Derwael. Ik hoop dat ze beiden weer de Belgische vlag naar het hoogste schavotje brengen. De derde vrouw op de voorpagina is waarschijnlijk de meest besproken lady van het moment: Kamala Harris. Een vrouw die hopelijk geroepen is om echte geschiedenis te schrijven in het Land van Uncle Sam. Het zou daar een gigantische ommekeer teweegbrengen, een gekleurde vrouw die al een goed gevuld palmares kan voorleggen: Openbaar Aanklager en Vice-President als belangrijkste functies. Ik denk dat meer dan de halve wereld hoopt dat ze de eerste vrouwelijke presidente wordt van dit grote land met een mengelmoes aan volken, etniciteit, afkomst, religies. Dus ja, de vrouwen kwamen eens positief uit de inktpot van de gazet en ditmaal geen kwezels of blonde vamps die aandacht kregen.
Voor de liefhebbers van de sport, zeker voor degenen die de Olympische Spelen en de organistie eens van dichtbij willen bekijken, is er goed nieuws. De prijzen van de overgebleven zéér dure tikects om voor de atleten te supporteren, zijn in vrije val en voor een habbekrats te krijgen. Er zijn koopjes te doen, al is voor mij 500€ toch ook al een grote uitgave om een sportieveling aan het werk te zien. Ook was er een item over de grote prijsverschillen tussen de mosselen die je thuis klaarmaakt en degene die je verorbert in een restaurant. Er werd een reden genoemd die ik nog nooit in mijn leven gehoord had waarom ze in restaurants 30€ kosten en thuis 10€: er worden té veel servetten gebruikt bij de mosseleters!!! Dat was de krant voor vandaag. Nu ga ik met de hond naar de kapper. Tot morgen
Juli is de hooimaand, om het gras te hooien, dat als wintervoer voor de dieren moet dienen. Er is niet alleen gras dat geoogst en gedroogd wordt, maar er is ook het stro. Afkomstig van de granen die in schelven gezet wordt op de velden vooraleer gedorst te worden. De stengels zijn dan het stro, dat ook bijeen gebonden wordt en op de hooizolder bewaard wordt als voedsel of deken voor de hoevedieren. Hoeveel kindjes zouden er vroeger niet op de hooizolder spelenderwijs verwekt zijn? Juli wordt al sinds 1050 in Oudnederlandse teksten beschreven, als 'haymanoth', in Middelnederlandse teksten is het 'hoienmaent'. En ieder jaar wordt er deze maand gras gemaaid op de velden en denkelijk al sinds mensenheugenis. En hopelijk kan het deze zomer nog goed drogen zodat het niet rot of beschimmeld eens het opgerold is. Er is ook een spreekwoord van juli, dat vandaag heel toepasselijk is: morgenregen en vroege gasten, blijven zelden overnachten!. Goed nieuws dat de motregen en regen zal achterwege blijven volgende nacht maar er was ook het onverwachte bezoek van mijn eveneens koffieslurpende jongste zoon. Net zoals zijn mama is hij liefhebber van een goed jatteke kaffe, zonder koekskes weliswaar. Ik heb hem weeral eens gezien en gesproken en dat is hetgeen dat telt. Maar daaruit besluit ik dan, dat het toch zijn voordelen heeft om op pensioen te zijn en geen studerende of puberende jeugd in mijn omgeving te hebben. Dàt brengt nu werkelijk stress mee en dat heb ik gelukkig overleefd. De volgende generatie zal dat ook wel overleven, met zuchten en ondergaan van de willetjes van hun jong grut. Vroeger was ik echt wel tegen de routine die er dagdagelijks was en waar er niet onderuit te komen was. De gelukzaligheid van de op pensioenstelling, dat niks nog hoefde en dat alles mocht. (binnen de wet natuurlijk). Maar langzamerhand kwam ik tot de vaststelling dat géén routine een zekere slordigheid in mijn ménage à deux bracht. Ik begon terug een min of meer vast stramien te handhaven en dat deed eigenlijk meer deugd dan ik gedacht had. Natuurlijk met de nodige souplesse, zodat afwijken van dat patroon altijd moest kunnen. Waar ik eigenlijk nog nooit van afgeweken of afgewijkt heb is de avondlijke controle van kleine of grote lichtjes die blijven branden: wifi zet ik af, dus geen tv meer, geen laptop, geen google of andere sites die ik kan bekijken. Dodoke doen, is alles afzetten wat 'in slaap geraken' kan verhinderen. In bed doe ik nog wat suduko of andere spellekes om het blauwe licht van de tv uit mijn ogen te krijgen. Zo heb ik dan, meestal gegarandeerd, een goede slaap. 't Is niet veel speciaals dat ik te vertellen heb, niet iedere dag is er groot en spectaculair nieuws te melden of te bespreken. Tot morgen
Twee van de drie koningen trekken naar het binnenland, ze hebben daar andere verplichtingen. Zo is het leven als de 'vrienden' hun verlof hebben: een komen en gaan van 'hun' vrienden. Den drapeau nationale kan weer netjes opgevouwen worden en in de daarvoor bestemde doos belanden. Tijdens mijn opkuis en verhuis naar dit prachtige deel van ons land, ben ik wel 'mijn vlag' ergens kwijtgespeeld. Geen idee aan welke mast ze nu hangt te fladderen. Ik heb natuurlijk wel naar de kledij gekeken van de koninklijke vrouwen. Mathilleke en Eleonore zoals gewoonlijk om door een ringske te halen, Delphine wil opvallen om haar kledij om haar andere kunstontwerpen te verkopen. Waarschijnlijk zullen er wel liefhebbers zijn om de Pierrot-stijl (zwart-wit bij een clown) te apprecieren, ik in ieder geval niet. Enfin, ze wil ieder jaar toch haar 'moment de gloire' hebben en dit jaar was dat met roze-rood tinten. Het grote nieuws vandaag is evenwel, dat uiteindelijk het gezonde verstand van de 81 jarige president van de USA, heeft gezegevierd. Gelukkig was dàt nog aanwezig. Hij geeft de fakkel door aan zijn vice. Niet meteen natuurlijk, hij wil zijn ambstermijn tot het laatste uur uitzitten. En de vice-president is Kamala Harris, een all American Lady. Zoals al geschreven (blog 18/07) draagt ze de geschiedenis van Amerika in zich, van slaven tot Vietnamoorlog. Ze moet het wel opnemen tegen een gewiekste zakenman. Ondanks al zijn pogingen zich een jong en gezond leven toe te eigenen, krijgt hij nu wel, met zijn 78j, het beeld van 'oude man'opgespeld. Dat zal hem toch wel lichtjes pijn doen en hem van zijn stuk brengen. Hij kan nu onmogelijk beweren dat hij alerter is dan zijn tegenkandidate, die jong, fris, good looking en goed ter taal is. Het zal nog een spannende strijd worden in de VS. In de Tour de France, is de strijd gestreden. Geen verrassingen meer op de laatste dag van deze spannende en mooie ronde. Iedereen kan zeggen dat er een terechte winnaar is, de Sloveen Tadeje Pogacar. Hij is niet aan zijn proefstuk toe, maar al de derde keer eindwinnaar en ditmaal met 6 overwinnningen. Nog een paar dagen en we kunnen hem en andere weer bewonderen tijdens de Olympische Spelen in Parijs. Vrijdag opent daar de jacht op goud maar ook op zilver en brons. Niet alleen voor het wielrennen maar voor alle sporten die door atleten beoefend worden. Meer heb ik op deze grijze maandagochtend niet te vertellen, het zijn toch weeral 422 woorden die ik voor deze 22 juli veil heb. Tot morgen
Warme, hete, zwoele nachten! Hoe overleef je die? Met kledij of zonder, met een laken of zonder, met venster open of dicht? Zo'n nacht draait meestal uit op wat slaaploze uren die je dan 's morgens 'fata morgana's' doen zien. Terwijl 1 vriend me de zondagskrant kwam bezorgen, zag ik 'Drie Koningen' in zijn voordeur staan!!!! Ik moest mijn ogen goed uitwrijven of ik daar werkelijk drie gekroonde hoofden voor mij zag staan, want dat kerkelijke feest is naar mijn mening al een paar maanden voorbij!. Daarbij twijfelden ze heel sterk welk lied ze moesten zingen: La Marseillaise à la Yves Leterme of De Brabanconne, die elke Belg kan zingen zeker als ze geselecteerd zijn om ons land op sportief vlak te vertegenwoordigen of gewoonweg het kinderliedje 'Driekoningen, geef mij nen nieuwen hoed'. Een gulle lach is het begin van mijn dag. De maskerade werd opgezet om me duidelijk te maken dat het een belangrijke dag is in ons land: De Nationale Feestdag. Die zal ik vieren zoals ik elk jaar doe: naar The Kings' Speech (niet de film maar de woorden van onze Filip) luisteren, een stukje Te Deum meepikken en dan naar het Nationale Défilé kijken, waar waarschijnlijk de koningskinderen mee zullen paraderen. Voor de rest is het uitkijken wat de dames zullen dragen en zien welke couturier ze hebben bezocht. Daarnaast zap ik deze namiddag regelmatig eens naar de La Grande Boucle, want er is toch nog wat spanning voor de plaatsen op het podium. Wat het weer ook is vandaag, interessant en spannend zal de dag wel zijn. Net zoals in 1969, toen Neil Armstrong (1930-2012) als eerste mens voet op de maan zette en de historische woorden uitsprak: "One small step for (a) man, one giant leap for mankind". voilà, ik heb mijn zegje weer gedaan op deze belangrijke dag, geniet van de zondag. Tot morgen
Hondsdagen noemt men de periode tussen 20 juli en 20 augustus. Het geldt als de warmste periode van de zomer en dit jaar is dat toch al voor een stuk waar. Meestal wordt deze periode vergezelt van weerspreuken al of niet met de naam van een heilige erbij. De belangrijkste heilige in het volksgeloof van deze tijd is Sinte Margriet (†ca 305). Ons Grietje had een goede daad verricht en als beloning zou ze 6 weken lang, wat ze ook koos, kunnen volhouden zonder moe te worden. Ze bedacht 'spinnen', want dat zou nog wol leveren ook. Maar vóór ze begon, wilde ze haar blaas nog eens ledigen...... vandaar haar bijnaam 'pisgriet'. En als het regent op deze dag, is er 6 weken lang, nattigheid in't verschiet. Het is een 'merkeldag' of een 'lotdag'. Het weer op een 'merkeldag' (er zijn er een 12 per jaar) is volgens de volkswijsheden, bepalend voor de rest van een periode en bijzonder bepalend voor het lot van mens en weer. Op die dagen worden ook de heilige vermeld die volgens de Katholieke Kerk op de heiligenkalender haar/zijn naamdag heeft. Vandaag Sint Margriet met goede en slechte vooruitzichten: met Sint Margriet droog, 6 weken zon 't oog of regent het op Sint Margriet, zie 6 weken de zon niet. Genoeg over heiligen en hun weer, het is een goede dag. Wat bewolkt, een wat grijze fladderlucht, die ofwel naar volledig blauw kan omslaan of grijs kan blijven. Ik zie wel hoe deze dag evolueert, het is tenslotte al 22°C. Warm genoeg om de bloei van de tweede portie aardbeien te bevorderen. Er is ook nieuw leven tevoorschijn getreden in de tuin. Mijn vlinderstruik staat in bloei en meteen zijn allemaal de vieze rupsen verdwenen en zijn er fraaie vlinders tevoorschijn gekomen. Het zijn voornamelijk 'atalanta', 'dagpauwoog', 'koolwitjes'. Ze fladderen rustig rond en die kleurtjes steken mooi af tegen het groen en de paarse bloemen van de struik.
De Internationale computerproblemen zijn opgelost en ik kon deze morgen dus naar de apotheker gaan, om mijn recepten van de dokter gekregen, op te halen. Het was zeer aangenaam buiten, alhoewel de zee toch niet zo plat kalm was als gisteren. Het volk stroomde al toe om een plaatsje op het zand te bemachtigen en de bars waren bezig een overdekking te voorzien voor hun drankgelegenheden. Met parasols alleen kunnen ze noch de hitte nog het nat tegenhouden. Dus voorzien ze maar een overspanning die voor alle weersomstandigheden dienst kan doen. Als het niet té warm wordt deze namiddag zal ik wel met de e-reader buiten onder de parasol zitten en genieten van een Apollinaris als drankje, want die heilige heeft vandaag ook zijn feestdag. Tot morgen
Bakken en braden! We zijn er eindelijk gloeiend bij! Nog niet zo erg als op de "Akropolis Adieu" bezongen door Vicky Leandros of in "Zaragossa" bezongen door Jimmy Frey, maar met 27°C kan het toch al tellen. Voor mij is dat al méér dan het maximum dan ik kan verdragen. Goed dus dan er weer een spannende bergetappe te volgen is op tv, zodat ik zonder gêne kan binnen zitten. Ik moet seffens nog wel de hitte eens trotseren want door de wereldwijde computerpanne was ook de computer van mijn apotheek, een internationale keten, slachtoffer en was er enkel een blauw vlak te zien. In de moderne tijd wordt de medicatie op het ID gezet en de apotheker leest op zijn scherm wat ik nodig heb. Geen papiertje komt er meer aan te pas. Dat is natuurlijk goed om de bomen te beschermen tegen 'kap' maar zoals nu we nu vaststellen, de technologie mag niet falen. Hopelijk is er deze avond weer wat leven en een andere kleur te zien op de pc. Ik heb eigenlijk met dit warme weer niet veel te melden. Alleen was er deze morgen al een rush naar strand, zee, en de beachbars. Met een vlakke zee en een stralend blauwe lucht, beloofd dat voor iedereen een prachtige dag te worden, voor groot en klein, voor jong en oud. Hopelijk hebben ze toch wat lessen getrokken uit de zware redding die er moest gebeuren uit de zee. Het is werkelijk waar: de zee is je grootste vriend, maar tevens de grootste vijand!. Weinig beseffen dat het een waarheid is. Ik ga nu naa de bergetappe kijken. Tot morgen
Onverwachte bezoekjes van kids zijn altijd plezant. Gisteren kwam het jongste kleinkind (11) met zijn andere oma, onverwacht op bezoek. Vanavond sluiten ze hun tweedaags verblijf af, om samen met mij eens het avondmaal te gebruiken vooraleer naar de binnelandse warmte te rijden. Zo zal het de hele vakantieperiode wel zijn: onverwachte bezoekjes van kinderen en kleinkinderen. De tijd dat de kids tevreden waren om met 'oma zee' dagen op te trekken, met een gocar rijden, een ijsje te likken, putjes te graven en kastelen met grachten te bouwen op het strand en pootje baden, ligt al ver achter mij. Het zijn tieners die overal naar toe trekken met vrienden en familie en oma zee woont té kortbij voor een zomerverlof of té ver af door de files. Ik heb hen in ieder geval prachtige strandvakanties aan de Belgische kust kunnen bezorgen op de leeftijd dat ze er volop van konden genieten. En eerlijk gezegd, ik begin mijn rust meer en meer op prijs te stellen. Straks nog wat extra toespijs gaan halen, waterijsjes, cola in kleine blikjes, cecemel in kleine flesjes en nog wat andere lekkernijen voor het kleine grut. Veel nieuws viel er in de krant niet te lezen. Alle voorvallen groot of klein worden wel meer uitgesponnen en van meer commentaar voorzien. Een hele bladzijde over de anonieme quick seks in de bosjes langs de stopplaatsen aan de autostrades. Dat naar aanleiding van, waarschijnlijk de oplossing, van de moord op een zeventig jarige man, gevonden op zo'n verlaten parking. Weeral wat bijgeleerd, denk ik dan, die me wat leren over voor mij er niet toe dienende zaken, belevenissen en omstandigheden. Een weetje dat me niet wijzer maakt, maar voor sommigen, meestal mannen, toch vérstrekkende gevolgen kan hebben. Ook een bladzijde over de mentale druk van de Democratische Partij in de USA, op de huidige president om af te zien van zijn campagne om herkozen te worden. Niet alleen zijn 'onzekerheid' bij spreken, gaan en staan, maar ook omdat hij weeral 'covid' zou hebben. Een kans om zonder gezichtsverlies uit die 'ratrace' van speeches, verplaatsingen en efforts om aan te tonen dat hij nog kwiek, jong en gezond is, te stappen. Een kans om zijn running made en vice president Kamila Harris, aan het presidentschap te helpen Ze zou zó de eerste Amerikaanse vrouw worden. Enplus, ze draagt de Amerikaanse geschiedenis in zich. Haar afkomst is Afro-Amerikaanse (slaven) en een Aziatisch-Amerikaanse (Vietnam). Wat zou er meer Amerikaans zijn dan een vrouw met dergelijk genealogische afkomst. Zozie, zie zo, ik heb gezegd voor vandaag. Tot morgen
Mijn tuimelperte van gisterenmorgen zorgt ervoor dat ik nog meer stram en stijf ben dan gewoonlijk. Ik ben al niet van de soepelste, eigenlijk nooit geweest, maar de scharen van een krab zien er beweeglijker uit dan mijn vingers en handen. En laat het nu juist dat zijn dat ik nodig heb om te bloggen: beweegbare vingers om de letters op het toetsenbord aan te slaan. Moeilijk en pijnlijk gaat ook. Ik begin mijn woensdagse verhaaltje maar. Eigenlijk heeft het niet veel om het lijf, veel nieuwigheden of roddels zijn er niet te melden, die heb ik gisteren al kunnen uitwisselen met de buurvrouw. Die had een minder geslaagde vakantieweek achter de rug door pech met de auto vanaf uur '2'. Ze rijdt nog altijd met een reservewagen rond. Geen gekwetsten te melden, gelukkig, maar als je een paar uur moet wachten op een autosnelweg om hulp te krijgen, krijg je gespannen en pijnlijke zenuwen. Onze babbel was niet alleen kommer en kwel, maar het slechte nieuws moet eerst afgehandeld worden vooraleer de leuke praat aan bod komt. Blij waren we beiden dat Sofie Wilmes een interessante plaats kreeg in de Europese politiek, 'vice voorzitter' van het Europese Parlement. De vraag is nu of ze ook nog in België en functie gaat opnemen, gezien het grote aantal voorkeurstemmen dat ze haalde bij de verkiezingen in juni jl voor MR. Ook de nabeschouwing van het gekwetste oor van martelaar voor een jobke, werd druk besproken, vooral dan zijn verband rond zijn schelp. Hij gedraagt er zich ook naar, hij ondergaat zonder tegenpruttelen alle égards in het publiek, laat het applaus zich welgevallen en de gebalde vuist blijft wat achterwege. Eigenlijk denk ik dat hij serieus geschokt is van het feit dat er iemand zijn oneliners niet smaakt. Hij waande zich onaantastbaar maar moet nu met een realiteit leven die hij nooit verwacht had, kwetsbaarheid. Heilig zal men hem niet verklaren, wat men wel gedaan heeft met de vermoorde keizerlijke familie, de Romanov's uit Rusland. Op 17 juli 1918 werdenTsaar Nicolaas II (1868-1918), de tsarina (46) en de 4 dochters (22,21,19,17) en 1 zoon (13) vermoord in Jekatarinenburg en begraven in de bossen van de Oeral. Zij waren Russisch Orthodoxe gelovigen. In het buitenland erkende de Orthodoxe Kerk hen in 1978, als 'Strastoterpets' wat pas in 2000 gebeurde in de kerk van Moskou. De Orthodoxe Kerk maakt een onderscheid tussen, martelaren die stierven voor hun geloof en personen die wel veel pijn lijden/leden, geweldloos afzien van verzet en de dood grootmoedig en vergevingsgezind hebben verdragen. Een kerkelijke officiële begrafenis is er geweest in 1998 in de Sint Petrus en Pauluskathedraal in Sint Petersburg, nadat de lichamen werden teruggevonden en een DNA onderzoek bevestigde dat het om de keizerlijke familie ging. Tot morgen
Deze morgen ben ik onderuit gelopen door een zéér enthousiaste hond. Dat is een klein hondje met een gigantische snelheid, macht en kracht. Alleen mijn linkse ringvinger heb ik verstuikt door te proberen mijn val wat tegen te houden. Raziel stond er een beetje beteuterd bij en wist niet wat te doen terwijl ik in het natte gras lag. Behalve mijn verstuikt vingertje is er geen schade te melden, ik moet zelfs niet met een pleister erop rondlopen. Dat doet de Amerikaanse presidentskandidaat wel natuurlijk, met plezier en verve. Hij moet laten zien aan wat hij ontsnapt is en draagt een gigantisch wit verband rond zijn oorschelp om dat visueel te maken voor de ganse wereldbevolking en inzonderheid de Amerikaanse. Misschien dat de discussie over het wapenbezit/verbod eens terug ter sprake zal komen. Natuurlijk is dat al jaren een gevecht tegen de machtige wapenlobby in het land van Uncle Sam. Die industrie van wapens is zo machtig dat niemand er tegen kan optornen en verandering kan brengen in een amendement dat wapenbezit rechtvaardigt voor elke vrije man/vrouw. Het Tweede Amendement in The Bill of Rights werd aan de Amerikaanse Grondwet toegevoegd op 15 december 1791: "Het verbiedt de overheid om het natuurrecht op het bezitten en dragen van wapens te schenden". Tot hiertoe is er geen enkele politieke partij of politicus er in geslaagd, daar enige verandering in te brengen. Men kan in feite ongestraft met een wapen rondlopen om zichzelf te verdedigen als men denkt dat zijn vrijheid en leven in gevaar is. Want dat zingen de Yankee's met het hand op het hart "over the land of the free and the home of the brave (geschreven door Francis Scott Key, 1779-1843) Tot zover deze aanslag in Amerika.
Ondertussen is het bijna middag geworden. Wat vliegt mijn tijd toch voorbij 's morgens; buiten gaan, lezen, leren, spelletjes doen, schrijven. Ik heb toch weeral een woord geleerd dat ik niet kende: kinnesinne = jaloers zijn, een pijnlijke en negatieve emotie hebben omdat men een beetje afgunstig is op het geluk van anderen en het zelf ontbeert. Mijn dag is dus weeral half goed. De minder goede kant vandaag is de regen. Tot morgen
Op de frontpagina staat natuurlijk de aanslag op ex-president Trump, waarbij er omstaanders het leven lieten en er gekwetsten vielen. Hij kwam er met een schampschot vanaf en een bloedende oorschelp. Gelukkig was Biden vlug met een reactie: waar waren en waar dienen al die veiligheidsambtenaren en de bodygards voor als een enkeling zomaar overal met een geweer kan rondlopen en plaatsnemen op een dak, zichtbaar voor al de omstaanders. Hij nam de munitie uit de mond van Donald, door deze medeling. Want Donald stond al klaar met de woorden van een politieke aanslag opgezet door zijn concurrent in de race naar het Witte Huis. Het is een laakbare daad van een jongman, die jammer genoeg werd doodgeschoten vooraleer hij kon zeggen wat hem bezielde of de 'zin' van deze schietpartij toelichten. Er valt heel wat te onderzoeken door FBI en CIA. Natuurlijk verklaard deze presidentskandidaat dat hij goddelijke bescherming geniet en het dus een teken was dat hij de meest geschikte man is om de functie van president, ten tweede male uit te voeren. Bewijs: een schietpartij die alleen maar een sneetje aan zijn oor teweegbracht. Het verhaal zal tot den treure toe uitgebuit worden en al zeker en vast tot november, maand van de verkiezingen in Amerika.
Het weekend stond ook bol van de sportieve exploten in het voetbal, tennis, wielrennen. Zaterdag en zondag was de koers uren heer en meester op het televisiescherm en de radio. Twee dagen van hoogspanning, wie de Pyreneeënritten op zijn naam ging schrijven. Twee dagen met dezelfde uitslag: een Sloveen van 26, een Deen van bijna 28j, en een Belg van 24j. Mannen in de fleur van hun leven die de koersliehebbers waar voor hun geld gaven en de ritten betwistten op het scherp van de snee. Samen met het prachtige landschap, gaf dat uren kijkplezier, met tussenin eens zappen naar het tennis waar er ook een aflossing is van de wacht. De Serviër Djokovic, 37 ondertussen, tegen het jonge Spaanse geweld, Carlos Alcaraz, 21 lentes. Die mepte Novak in 3 sets richting pensioen. Het was ook Spanje boven in het voetbal, die het Engelse elftal naar de 2e plaats verwezen met een 2-1 score. Voor sportliefhebbers, een sportweekend van de bovenste plank met allemaal eerste klasspelers, die allemaal streden voor de eer, de medailles en het geld. Ik was moe van alles gade te slaan en te bekijken vanuit mijn chaise longue. En de sport houdt maar niet op, deze zomer. Nog een weekje 'Tour' en dan beginnen de Olympische Spelen. Vakantie is hier thuis, ik zou zot zijn om bumper aan bumper te gaan rijden, zeker nu het mooie weer ook op komst is. Ik moet niet ver rijden om mezelf te verwennen, 6km heen, 7km terug naar de warenhuizen waar alles aanwezig is om mijn hartje en maag te plezieren. Daar rij ik straks naar toe zonder uren files. Tot morgen
Met de nodige strubbelingen kunnen van start gaan vandaag. Gelukkig was de hulp voor al mijn computerproblemen bij de hand. Een berichtje sturen, en hopsakee, de reddende engel steekt de straat over. En voor mij, betekent dat weer wat meer wijsheid gekregen over dat technisch genie dat een personal computer is, maar een onmisbaar deel begint uit te maken van mijn dagdagelijks leven en al zeker nodig is om in contact te komen met de blogvrienden en de rest van de wereldbevolking.
Het is 'le quatorze juillet' en zoals het hoort op deze dag: plein soleil. De Fransen vieren hun nationale feestdag met de nodige optochten, vooral dan in Parijs. In de koers is deze etappe dan weer een 'koninginnerit' in de mooie Pyreneeën. Aankomst op Plateau de Beille, een berg van 1780m boven zeeniveau. En zoals gewoonlijk hoop ik dat de beste mag winnen en dat is meestal degene die eerst over de meet komt.
Groot nieuws was er deze morgen uit de VS, waar Trump aan een aanslag op zijn leven ontsnapte en er enkel een bloedende schelp van zijn oor, aan over houdt. Dat zal natuurlijk weer enorm uitgediept worden tijdens de kiescampagne van 2 oude mannen voor de belangrijkste post in hun land: president zijn. Het moet natuurlijk een goede schutter geweest zijn die wel het target ten dele miste, maar deze zwaar beveiligde man toch wist te raken. Men kan zich afvragen waar al die bewapende bodygards voor dienen, als de eerste de beste toch toch zomaar met een geweer kan rondlopen. De schutter is wel gedood maar er zijn ook verschillende gewonden gevallen in het publiek dat rond de kandidaat-president samentroepte. Trump zal deze actie wel breed uitsmeren en zichzelf als een halve heilige gaan profileren die met Gods hulp al de kogels weerstaan heeft om zijn missie als belangrijkste Amerikaan, verder te zetten. Gelukkig voor al de immigranten is het een rasechte Amerikaan die de schoten afvuurde en zelfs geregistreerd staat als republikein op de kieslijsten, maar ook 10$ doneerde aan de democratische partij. Van een 'tweezak' gesproken. Het is wel spijtig dat het nog altijd kan gebeuren dat een man die niet akkoord gaat met een man of zijn politiek wil beslechten met kogels en niet met woorden. Het laatste woord zal daar nog niet over gezegd of geschreven zijn.
Ik heb ook op mijn kast een boek openliggen, waar er voor iedere dag een Oosterse wijsheid valt te lezen. Vandaag een 'zenonderrichting'die van toepassing is op iedere dag van ons leven: 'in ons' onderscheidt gisteren van vandaag!. Tot morgen
'Wanneer het op Sint Henricus, droog is of regent, 7 weken duurt die zegen'. Weerspreuk van de dag. Ieder moet voor zichzelf invullen wat de weersvoorspelling voor de volgende weken in je gemeente, dorp of stad zal zijn. Afgaande op de maanden die voorbij zijn, denk ik dat we met nattigheid voor de rest van de vakantie zullen blijven zitten. Dat neemt niet weg, dat 'crème glace' dé lekkernij van de vakantie is. Dat beseft ook de krant en doet, samen met een jonge chocolatier, onderzoek naar de beste 'bol' van de kust. Tot het einde van augustus doen ze iedere week een andere badplaats aan om te proeven. Vandaag verslag vanuit Knokke. Of deze test relevant is, weet ik niet, want ze hebben op de Dijk maar 4 cremeries bezocht en ik veronderstel dat er heel wat meer ijssalons zich daar bevinden. Wat me opvalt is de kostprijs van een bolleke vanille of choclade-ijs: 2,5-3€. Gierige pin die ik ben en gulzige ijs-eter, kijk ik naar de kostprijs van de literdozen ijs in de grootwarenhuizen: 1,55 -2,69€ per liter. Daar zitten dan ettelijke bollen vanille of chocolade-ijs in. Over smaken valt natuurlijk niet te redetwisten. Industrieel ijs is natuurlijk wat anders dan vers schepijs maar een hoorntje met 2 bollen vanille is 5€ en dat kan mijnen bruinen niet trekken om dat iedere dag te spenderen aan een versnapering. Ik zal ook hier eens naar de prijzen gaan kijken. Gewoonlijk kijk ik niet zo naar de prijs van een lekkernij, maar nu dat het zo gedrukt staat, is het toch eens nadenken. Af en toe met een galette of een hoorntje paraderen op den dijk, moet wel kunnen, maar voor een dagdagelijkse portie ijs, schep ik dat wel in een kommeke uit mijn literdozen. Is er iets anders speciaal te vermelden? Niet echt. Het is natuurlijk wel een belangrijk weekend voor Den Tour, met zware Pyreneeënritten die me in gedachten terugvoeren naar een vakantie met mijn ouders, toen ik een prille tiener was. Dat heb ik al ooit eens vermeld en zal er niet meer over uitweiden. Ik ga de teevee insnschakelen en me klaarzetten om naar de mooie landschappen te kijken. Ondertussen wel luisterend naar de commentaarstemmen van José en Renaat. Ik hou wel altijd mijn e-reader bij de hand voor de momenten dat er niet veel gebeurt in de koers. Tot morgen
Een beetje later als gewoonlijk, maar het was té nat om vroeg te beginnen. Na de 'zon'dag van gisteren is er vandaag een 'regen'dag. Ze wisselen elkaar vrolijk af, een dag om buiten te vertoeven, een dag om binnen te blijven. Alleen vervelend en vermoeiend is telkens de kledij aanpassen. Gisteren een luchtig t-shirtje om buiten onder de parasol te zitten, vandaag een onderhemdje, een t-shirt met lange mauwen en een fleece om met de paraplu op stap te gaan. Erger is het natuurlijk gesteld met de mensen die deze week al een tornado over zich heen kregen en hun huis vernield werd en nu een regenbui over zich heen krijgen die alles nog eens kloddernat maakt op de koop toe. Het jaar 2024 zit voor veel mensen en bedrijven wat tegen, zelfs de conservenfabrieken beginnen te klagen wegens 'geen aanvoer van groenten'. Ik leef ook mee met de ouders die met hun kroost in België vakantie nemen. Alhoewel, het kleine grut is er misschien niet zo rouwig om als ik denk; ze hebben immers hun tablet, IPad, Iphone en wat al niet meer zij. Nu zullen ze onbelemmerd en zonder zagen, er zich mee mogen amuseren. Een beetje medelijden heb ik toch wel met de redders hier aan zee. Ze bemannen 82 reddersposten over 34km strand en per post zijn er 3-8 redders aanwezig van 10u30 tot 18u30. Met dit weer is het natuurlijk geen pleziertje om zowel natte voeten als een nat hoofd te krijgen en niemand op het strand te zien lopen en toch aanwezig te moeten zijn. Af en toe blazen ze eens op hun misthoorns, spelen met de signaalvlaggen vanop hun mirador en beheersen een keer de woeste baren van de zee met hun zodiac, als tijdverdrijf en wachtend op de strandgasten en de zomerse drukke dagen.
Vandaag zijn er een paar mensen die ik wel wil vermelden, die op deze dag ooit geboren werden of geboren zijn. Natuurlijk mag ik Julius Caesar (-100vC tot -44vC) niet vergeten vermelden. Het is de man die zijn naam gaf aan de 7e maand van het jaar. Veel plezier beleefde iedereen aan het leven van Eddy Wally (1932-2016) die met zijn liedjes en uitspraken, iedereen toch een glimlach bezorgde. Raymond Ceulemans is ook al op een respectabele leeftijd, 87j, gekomen en leerde ons het 'driebanden biljart' kennen. Maar vooral wil ik de jongste 'Nobelprijs winnares voor de vrede' in 2014, vermelden: Malala Yousafzai. Ondertussen is ze 27 jaar geworden, maar werd een boegbeeld voor al de meisjes die gebukt gaan onder het Talibanregime in Pakistan. Op weg naar haar examen in 2012, werd ze samen met nog enkele meisjes neergeschoten. In kritieke toestand kwam ze in het ziekenhuis terecht. Ze overleefde en in Engeland werd de kogel uit haar hoofd verwijderd. Met een 3D-techniek werd er een schedelprothese van titanium geplaatst en een implantaat in haar oor. Ze blijft een activiste voor onderwijs voor meisjes in de door de Taliban bezette gebieden. Tot morgen
Het federale parlement heeft ook zijn eedaflegging doorstaan. Een nieuwe kamervoorzitter die overloopt van zelfbewondering en waarschijnlijk nieuwe overhemden moet aanschaffen omdat zijn col te klein is geworden. Een zelfgenoegzame nieuwe formateur die, buiten burgemeester van een grote stad, partijvoorzitter, parlementslid nu ook nog eens hengelt naar het loon van een premier. Alhoewel, deze sinjoor kan moeilijk met kritiek leven en het zou best wel eens kunnen zijn dat hij een ministerpost naast zich zal leggen. Het is de man die liever aan de touwtjes trekt achter de schermen en de poppetjes voor hem laat dansen. Hopelijk gaat hij zijn Duits-Oostenrijkse pak eens afzweren en een echt Belgisch kostuum zich laten aanmeten. Die kledij is een statement zonder woorden, die niet past in het Belgische kader en al zeker niet bij een premier van een drietalig zelfstandig land. Het verleden is het verleden, al meer dan 80 jaar en daar hoeft niet meer op gealludeerd te worden. Het is een beetje bang afwachten wat de toekomstige regering te bieden zal hebben en waar ze voor zullen staan. Hopelijk een deontologisch verantwoord leiderschap, waar niet alleen de Antwerpenaars zich goed bij voelen maar alle 11,6 miljoen Belgen. Tot daar mijn eerste woorden over hetgeen zich in het federaal parlement aan het ontrollen is.
Was er ander nieuws te noteren onder de stralende zon van vandaag? Niet direct, nee. Ik ga wel profiteren van de grote ronde gele bol met haar warme stralen. Want voor deze nacht is er weer een nieuwe waarschuwing gekomen: regen en onweer. Boodschappen zijn voor een andere keer. Tot morgen
Ik ben hier ontsnapt aan het ergste noodweer. Een gerommel in de verte, een lichtflits en wat regen. Ik kan niet klagen als je de rampen ziet die er gebeurden in het binnenland. Vooral de omgeving van Mechelen, heeft het hard te verduren gekregen. Veel materiële schade met gelukkig geen doden of gekwetsten tijdens het onweer. Het is me het zomertje wel, dit jaar!. Het is niet de eerste keer in mijn leven dat er van zon amper sprake is in de zomer, maar plezant is het niet. Toen ik mijn ogen open deed en de grijze lucht zag, vroeg ik me af of ik er een pyjamadag van zou maken. Wijselijk besloot ik dat maar niet te doen, want dat zou de dag nog wat triestiger maken dan dat hij al is. Ik heb een wat fleurige grasgroene polo aangetrokken en dat brengt wat kleur in het leven. 't Is natuurlijk jammer dat de hond bij zo'n weer altijd met modderpoten binnen komt en dat de emmer met water, de dweil en den aftrekker, binnen handbereik moeten staan om alles weer 'spic en span' te maken. Ik heb met dit soort weder dik mijn bezigheid. Natuurlijk is dat nieuwsfeit niet van groot belang. Opmerkelijk vond ik weer de blunder van formaat die te zien was bij de opening van een nieuwe brug over de E40 in Drongen. De auto's en al zeker de camions, kunnen moeilijk of helemaal niet de bochten nemen, zonder een gevaarlijke move te doen op de brug die links en rechts van de provinciebaan moet verbinden. Ingenieurs, architecten en andere slimme mensen hebben jarenlang dit traject bestuurd, weten al jaren over hoeveel ruimte (gemeentegronden) ze kunnen beschikken, kosten handenvol geld en bij de eerste vrachtwagen die over deze nieuwe weg rijd en een andere camion of auto moet passeren loopt het al mis. Gevaarlijke manœuvers moeten er uitgevoerd worden om over dat brugske te geraken. Is dat op te lossen? Ja, als men aan beide zijden van de rijweg op de brug, de 3 meter brede fietspaden versmald, of de brug afbreken en links en recht wat gronden onteigenen. Het is dus méé r dan tijd dat het onderwijs gedegen en hoogstaande lessen wiskunde aanbiedt en al zeker aan ingenieurs en architecten. Voor de rest is er weinig nieuws, alleen nog wat wachten op de regeringsvorming van de 'jeune premier', nu de koning Bartje tot formateur benoemd heeft. Dat was mijn nieuws vandaag. Tot morgen
Was er ander nieuws te noteren onder de stralende zon van vandaag? Niet direct, nee. Ik ga wel profiteren van de grote ronde gele bol met haar warme stralen. Want voor deze nacht is er weer een nieuwe waarschuwing gekomen: regen en onweer. Boodschappen zijn voor een andere keer. Tot morgen
