Ik heb gebruik gemaakt van mijn stemrecht. De gemeenteraadsverkiezingen zijn spijtig genoeg geen verplichting meer om naar het stemhokje te gaan. Ik werd naar de lagere school geblazen waar ik mijn stem mocht gaan uitbrengen, ttz, mijn bolleke rood kleuren. Veel inspraak in het beleid hebben we niet meer. Boven onze hoofden wordt alles bedisseld en compromissen gesloten. De keren dat ik dan de gelegenheid krijg om mijn voorkeur van partij en politici uit te spreken, neem ik dan ook met twee handen aan. Er was redelijk veel volk aanwezig maar dat kan ook een momentopname zijn. Het is wel droog weer, dat spreekt dan ten gunste van de stemming. Afwachten tot de kranten morgen laten weten hoe groot de opkomst was. In de dorpen en gemeenten zal het niet zo veel verschil maken of men van 'plicht' of 'recht' spreekt. Ik denk dat er veel minder opkomst zal zijn in de grote steden. Afwachten maar. Ik heb in ieder geval voor de 'goei' gekozen.
Voor de rest zal het vandaag een kalme dag zijn. Ik heb al een wandeling achter de rug en voor buiten te zitten is het echt wel iets te winderig, fris en geen zon. Daarenboven zijn de vrienden gisteren al langsgekomen met een rozijnenbrood, heb ik gisteren ook een hoop telefoons gehad, dus de zondag mag nu effectief eens een rustdag zijn. Op tv ook geen koers meer, gisteren was de laatste wedstrijd, 'De Ronde van Lombardije'. En op alle zenders zal vandaag alleen gesproken worden over de 'keus', opkomsten, stemmenkanonnen en burgemeesters. Een boek en een fleeceke rondom mij, de hond dichtbij in de zetel, is een goed alternatief. Tot morgen
Ik moet mijn welgemeende excuses aanbieden aan 'Fred' van 'fotomanie', die ik ervan betichtte om de kop van mijn kippen te hebben afgebeten. Wat een lettertje verschil al niet kan veroorzaken!! Ik schreef over de snoodaard 'fret' met een 't' die van mijn tuin een ware slachterij maakte. Al zal 'Fred' wel een kippetje lusten, maar toch niet op die manier proberen op zijn bord te krijgen en al zeker niet rauw oppeuzelen. Natuurlijk ben ik weer op zoek gegaan naar meer inlichtingen over dat roofdiertje. Een manneke noemt men 'ram', een vrouwtje 'moer' een kleintje van dit dier is een 'pup'. Ze worden niet alleen als huisdieren gekweekt, men zet ze soms ook in voor de jacht en dat noemt men dan 'fretteren'. Men moet wel een vergunning aanvragen om er op konijnenjacht mee te gaan. Meestal gebruikt men dan de albino-fretjes, die zijn goed zichtbaar voor de jagers en jachthonden. Dank zij Fred ben ik ook weer wat wijzer geworden.
Nog 80 dagen, en 2024 is gedaan. Het zal een jaar van veel bestuursveranderingen geworden zijn. De meest onvoorspelbare zal die van morgen zijn: gemeenteraadsverkiezingen. Niemand wil nog nationaal zetelen, wel de wedde opstrijken naast de dorpstoelage, maar besturen wil men op gemeentelijk vlak doen. Daar heeft men geen last van gevraag, geen gezaag over het beleid zoals in het parlement en bovenal men kan niet ontslagen worden of moet niet voor een futiliteit ontslag nemen. De wedde is dan wel niet zo riant, maar men heeft tenminste werkzekerheid voor 6 jaar. Men kan ook verschillende mandaten opnemen die wat geld in het laatje brengen. Men moet niet zo stijf deftig voor de dag komen. Eigenlijk kan men meer zichzelf zijn en een beter familieleven hebben. De weg naar het werk vraagt ook niet zoveel tijd, meestal is het maar een hoekje om. De gemeenten en steden waar de grote politieke tenoren een gooi doen naar de burgermeesterssjerp krijgen volop en overal aandacht. Dat interesseert me niet zoveel, wel wat er in mijn gemeente gaat gebeuren en wie er de baas zal worden. Ik steek het niet onder stoelen of banken, ik zou graag een ander figuur hebben dat mijn gemeente bestuurt. Ik ben natuurlijk niet alleen om dat te bepalen, ongeveer 20.000 inwoners waarvan er ongeveer 15.000 stemgerechtigd zullen zijn. Tot gisteren heb ik geen enkele flyer of brief in de brievenbus gekregen. Ik moest deze week nog uitzoeken welke partijen er allemaal waren, behalve Vlaams Belang, N-VA, Lijst De Decker, zijn de andere partijen een samenraapsel geworden van de traditionele partijen. Het zal een naamstem worden bij mij. Stemmen ga ik doen, ik maak gebruik van mijn democratisch voordeel, met een rood bolleke proberen duidelijk te maken wie ik aan het hoofd van de gemeente wil hebben. Tot morgen
De spierensoeplesse van een 76 jarige heb ik nog niet teruggekregen. Ik loop nog altijd wat stijf en stram door mijn leven. Betonnen stenen trappen komen dan ook heel hard aan. Mijn geschaafd snoetje is ook nog niet terug tot mijn beroemde schoonheid weergekeerd. Ik kreeg van de kapper de raad er een beetje 'Arnica of goudsbloemzalf of gel' aan te doen, om het genezingsproces wat te bevorderen. Dat zal ik dan maar eens doen want mijn gezicht heeft nog altijd geen 'gezicht'. Tot daar mijn fysiek welbevinden. Het is vandaag, naast de 'Internationale Meisjesdag' ook 'Internationale Dag van het Ei'. Omdat ik over de meisjedag voorgaande jaren al geblogd heb, komen nu de eieren eens aan bod. Het 'ei' wordt gevierd iedere tweede vrijdag van de maand oktober. Ik zal voortaan wat meer eieren in mijn dagelijkse menu opnemen. Het is goed voor mijn huid, dat het fris en gezond houd, mijn ogen worden er beter van en ook mijn geheugen heeft er baat en voordeel bij. Het bevat dan ook veel calcium en Vit. D. Het kan gebruikt worden als ontbijt, lunch en avondeten. Een tweetal eitjes per dag kan de lever en alle andere inwendige organen goed verteren. Dat kippenproduct heeft niets dan voordelen, en het blijft, ondanks de prijsstijgingen nog altijd een goedkoop en betaalbaar etenswaar. De bereidingen zijn legio, vanalles kan men ermee klaarmaken en altijd even smakelijk. Je kan het bakken, braden, koken, roeren. Omeletten , wentelteefjes, pannenkoeken, gekookte eitjes, alles is even lekker en mislukken doet het zelden. Als voorgerecht met wat kaviaar gevuld is het een feestelijk gerechtje bij een aperitiefje, liefst zonder alcohol. Eieren heb je ook nodig bij bijna alle taarten die men bakt, voor eierkoeken, voor veel bereidingen. De smakelijkste gerechten som ik even op, om jullie te doen watertanden: mayonnaise bijna onontbeerlijk bij onze frieten, een gepocheerd eitje, quiche, cake, crème brûlée, sabayon...Ik zou zeggen, leg een eitje altijd in je winkelkar, goedkoop en gezond. Dat ga ik ook doen. Natuurlijk kan je zelf ook kippen houden, in een goed afgeslopen ren. De vossen zijn er tuk op. Ze bijten de kop af en laten de rest liggen. Dat is hetgeen er gebeurd is met mijn kippen in Mechelen, een paar 'freds 'op bezoek in de tuin, en het was gedaan met kippen en eieren hebben. Tot morgen
Het is geen gezicht zoals ik hier nu zit. Een lichtjes gezwollen gekneusd liefelijk snoetje! Stram en stijf langs de linkerkant van mijn lijf!. Jullie kunnen het waarschijnlijk al raden: ik ben gisteren meegesleurd door de hond op mijn stenen trappen buiten!. Ik ben enthousiast als mijn buurvrouw komt, maar de hond nog veel meer. Daarom doe ik de leiband aan, zodat hij van vreugde mijn gasten niet omver loopt of op ze springt van blijdschap. Ik volgde iets té traag naar zijn zin mijn naamgenote. Niettegenstaande hij amper 15kg weegt, heeft hij ongeloofelijk veel macht, kracht en sleurde hij me gewoon vooruit met alle geweld. Dat heeft zo zijn voordelen als ik een duin wil opgaan, een groot nadeel als dat gebeurt als ik op de trappen mijn gasten laat voorgaan om binnen te gaan. Ik heb al geleerd om niet tegen te spannen als ik voel dat ik dichter bij de aarde ga komen, maar ik schuurde zoals een renner over de betonstenen en mijn hoofd heeft nu dus schaafwonden. Gelukkig is dat niet al te pijnlijk, maar mijn hand schuurde ook langs de stenen en het het topje van mijn ringvinger heeft ook een vliemeke verloren. Dat velleke is aan de stenen blijven plakken. Ik zag het deze morgen nog op de trappen liggen want het was niet weggegspoeld door de regen van deze nacht!. Dat waren geen buirestanten van 'Kirk', die waren voorzien voor het zuiden van ons land. Zo dat was een verslag van een bezoek, waar mijn bezoekster van het 'lam gods' geslagen werd en bleek uitsloeg van het verschieten. Gelukkig stond de alcoholvrije aperitief al klaar en alsook de koffie. We konden dus beiden rap bekomen van mijn tuimelperte. Dat was het pijnlijke nieuws. Enfin, ik zie aan alles in de tuin dat de herfst volop aanwezig is. Vooral de vlijtige liezen hebben hun beste en mooiste tijd gehad en zijn er de brui aan 't geven. De bladjes aan bomen en struiken beginnnen op te krullen, wat het begin is van verandering van fris lentegroen naar de mooie herfst kleuren vooraleer ik alleen nog maar kale takken zie hangen aan de stammen. Alles gaat zo stilletjes aan in wintermodus. In de gazet zijn er de rechtbankverslagen te lezen, waarvan het belangrijkste is, dat van Gregory, alias Eveline, die het zo ver kreeg om bekende mannelijke BV's in hun blootje te kijk zetten voor jan en klein pierke. Ook weer volop verkiezingsnieuws. Jean Marie heeft het gedaan gekregen om op één jaar tijd de schulden van de gemeente per Middelkerke per inwoner, te doen oplopen van 3.280€ op 10/10/2023 → 4.500€ op 10/10/2024. Is dat een goed bestuur? Ik ben echt wel nieuwsgierig naar de uitslag van de 'keus'. Nu ga ik mijn stramme en stijve spieren wat rust gunnen. Boodschappen doen zal voor een andere dag zijn. Ik wil niet telkens de uitleg geven dat ik tegen de deur van een kast ben gelopen. Tot morgen
Gisteren namiddag was het weer een dag die ik gelukkig maar een keer op een jaar moet meemaken: vaccinatie van de hond. Een onderzoek door de dierenarts is bijna onmogelijk, en iedereen is al blij dat het spuitje gegeven is. Lichaamlijk onderzoek van gebit, hart en longen zal gebeuren als hij nog wat ouder en kalmer zal zijn. Als beloning heb ik dan maar een toertje met de auto gedaan, niet alleen vind hij dat plezant maar het is bovendien goed voor mijn auto. Ik doe zo weinig kilometers met de wagen (vorig jaar 1500) dat ik af en toe eens de gelegenheid moet aangrijpen om een uitstap te doen. Gisteren heb ik al de boerenbaantjes van mijn gemeente gedaan. Dat zijn er heel wat. De wegen zijn wel geasfalteerd maar zo smal, dat ik hoopte geen tegenligger tegen te komen. Op mijn gemakske en tuf tuf heb ik zo een uurtje rondgesjoefd, met een tevreden hond op de achterbank en een tevreden chauffeur aan het stuur. Gisterenavond was het dan weer een zapavond. Ik vond niks om mijn avonduren gezellig te slijten en bleef plots hangen aan een 'dartswedstrijd'. Blijkbaar worden er heeldere avonduren besteed aan de uitzendingen van de vogelenpiekwedstrijden. Is dat nu een sport geworden of blijft dat een veredelde cafésport? In ieder geval zijn de spelers bekijkens waard. Het zijn geen mooie atletische, gespierde, sportief gebouwde lichamen die ik zie bij deze mannen, nee, ze torsen meestal een zwangerschap van 9 maanden. Verder hebben ze kleurrijke hanenkammen, tatoeages zover als ze toelaten hun lichaam te bloot te stellen aan de kijklustigen, en hebben ze een zilverwinkel aan: piercings, oorbellen, ringen. En dan het spelleke. Ik denk dat bij iedereen thuis wel zo'n bord hing en wat pijltjes voorhanden waren om eens een spelleke te spelen als kinderen onder elkaar of met vrienden. Ook hing er wel in iedere café zo'n bord om de bezoekers aan te zetten wat beweging te hebben en daarna nog wat pinten te drinken. Maar of dat nu 'sport' is, zoals ze het nu noemen? Men weet het natuurlijk nooit want 'biljar' is ook een populaire uitzending op tv geworden, nu het Engelse snooker de plaats van de 'driebanden' van Raymond Ceulemans en de commentaar van Karel Mommens heeft ingenomen. Aangezien darts iets meer geworden is dan een verzetje in de kroeg, ben ik eens gaan opzoeken waaraan een officieel spelletje moet voldoen en ook de attributen. Het belangrijkste is natuurlijk het 'bord'met een officiële diameter van 451 mm. In alle prijsklasses te vinden. Dan de 'pijltjes' die nu 'darts' genoemd worden: in alle prijzen en uitvoeringen te kopen en telkens per drie. Dan de wedstrijd plaats: het middelpunt van het bord hangt precies op 1,73m boven de grond. De afstand tot de 'orch' waar de speler zijn voet moet zetten, tot de muur waar het bord hangt, is precies 2,37m. (waarschijnlijk omzetting van Engelse maten).
De spreuk van de dag: regen met Sint Denijs, natte winter enn weinig ijs. Tot morgen
Roger. Zolang we aan iemand blijven denken, heeft die het eeuwige leven. Dat doe ik al 45 jaar, want ik vergeet mijn papa niet. Toen Raziel hier kwam wonen, wilde ik mijn puppy Roger noemen (de namen van honden moesten dat jaar met een 'r' beginnen). Mijn broer was daar faliekant tegen. Hij vond dat ons vaders naam niet aan een hond mocht gegeven worden. Ik heb daar wel een beetje spijt van want ik had graag iedere dag op mijn vader geroepen. Maar ja, zelfs voor een hondennaam moeten broer en zus overeenkomen. Ik klik toch iedere dag op zijn naam bij blog-seniorennet en op die van mijn moeder. Er is ook een Heilge Roger (1060-1129) van Cannae, Italië. Hij werd beschermd door een adelaar die zijn vleugels weids over hem spreidde en beschermde. Zelfs was hij de steun en toeverlaat van de Pausen Gregorius VII, Gelasius II en Paschalis II (een geluk dat er bij wikipedia een lijst van alle pausen beschikbaar is). Hij was gekend voor zijn bescherming van de minderbedeelden. Ik moet zeggen, dat mijn ouders ook gul waren als er iemand iets nodig had. Tot daar de loftrompet voor vader en moeder, het moeten niet altijd de heiligen zijn die op het 'heiligennet' staan ingeschreven. Natuurlijk is 'roger' nu het bekendste geworden door het gebruik in het radioverkeer vnl door vliegtuigen en hulpdiensten. Ingevoerd tijdens de WO II, door de 'morsecode' die de RAF gebruikte. Elke letter werd verbonden aan een naam en zo werd 'roger' gebruikt voor 'received and understood'.
Wat voor nieuws is er vandaag? Het verdriet van vele mensen in het Midden-Oosten, die rouwen om hun geliefden, omgekomen tijdens al die bombardementen, raids en aanvallen. Voor wie en wat? Niet alleen om de verovering van grondgebied te beslechten, maar ook een religie doen overheersen in bepaalde gebieden. De Kruistochten van de Middeleeuwen zijn naar de moderne tijden overgewaaid. Godsdienstoorlogen zijn van alle tijden, al krijgen ze meestal andere namen. Toch liggen ze veelal aan de grondslag van conflicten om land en regio's. Wat is er verder voor nieuws? De verkiezingskoorts begint te stijgen!. Natuurlijk is het nu een groot vraagteken wat de uitslag zal zijn, zoals trouwens altijd want die exit polls zijn zelden juist. Bijkomend is er nu geen 'stemplicht' voor de 'keus' en de opkomst is natuurlijk een grote onbekende. Hier en daar gaan er toch weer stemmen op om terug de 'verplichte democratische stemming', ook voor de gemeenteraadsverkiezingen, terug in te voeren.
Voilà, dat was mijnen klap voor vandaag. Nu staat er me een moeilijke taak te wachten. Met de hond naar de vétérinair gaan voor zijn jaarlijkse inenting tegen katten- honden- rattenziektes en nog wat meer. Een prikje in zijn bips krijgen is niet iets waar hij tuk op is. Hem verleiden met een hondensnoepje lukt niet, er is maar één remedie: een muilband aandoen. Gelukkig maar voor een minuutje. Bij thuiskomst krijgt hij dan een heerlijke bod. Tot morgen
"De duizendmijlenreis begon ooit met één stap", een wijsheid van Lao Zi (6e E.vC) een Chinese filosoof en een van de grondleggers van het Taoïsme. En waarempel, dat bewees Sander van Poeck, toen hij op 13 april dit jaar begon aan de oversteek van de Alpen van Oost naar West. Vertokken in Slovenië, ging hij over de alpenruggen van Oostenrijk, Italië, Zwitserland, Frankrijk naar het mondaine Monaco, waar zijn reis eindigde op 6 oktober, na 2.576 km. Hoeveel hoogtemeters hij heeft gedaan? Iets meer dan 166.612 positieve hoogtemeters. Een hele eenzame prestatie. Proficiat, zeg ik dan, het zal waarschijnlijk wondermooie landschappen 'spotten' opgeleverd hebben.
In de krant waren er ook weeral een tweetal pagina's voorzien voor de deelnemers aan de kwis "De slimste mens ter wereld". Een 34-tal BV wagen hun kans om eeuwig van het predicaat 'slimste Vlaming' te worden voorzien. Niet alleen dat is belangrijk, maar dit jaar is er ook een heuse kwis, "Kamp Jeroom" georganisseerd om te kunnen fungeren als jurylid. De krant 'De Standaard' omschrijft dit als volgt: de spinoff van de kwis De Slimste..., is als een samenraapsel van flauwe kul en jolig doen, wat het enige is wat teltin de tijd van Jeroom op tv'. Ik ga daar volledig mee akkoord. Ik ben wel afgehaakt om naar de hoofdkwis te kijken, al enkele jaren geleden, omdat al die flauwe moppen van het internet geplukt worden. En ja, voor vragen en antwoorden en de beste quotes moet ik ook niet kijken, de dag erna staat dat uitgebreid in de krant beschreven samen met de winnaar en verliezer. Ik moet zeggen dat ik met de jaren echt kieskeurig ben geworden om mijn avond aan de tv te spenderen. Ik kijk wel, maar zap ontzettend veel. 's Avonds wil ik wat kleur en beeld hebben, maar niet met onnozelheden geamuseerd worden.
En dan moet ik het nog even hebben over de journalisten in oorlogsgebieden. In hoeverre geven deze mensen objectieve verslaggeving van de strijdende partijen? Dat is de vraag die ik me stel, omdat er journalisten zijn die jarenlang het sjaaltje van Yasser Arafat (1929-2004) rond hun nek hebben geknoopt. Dat was de Palestijnse leider van PLO en de voornaamste fractie daarvan 'El Fatah'. Samen met met Rabin (1922-1995) en Peres (1923-2016), kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede kreeg in 1994. Dertig jaar geleden was er bijna een akkoord tussen de nu oorlogvoerende en strijdende partijen. Waar is het deze keer weer fout gelopen? Het zal een moeilijk op te lossen vraagstuk zijn, waar partij kiezen een onmogelijke taak is.
De muziek die ik nog eens ga beluisteren is de "Bolero" van Maurice Ravel (1875-1937). En wel omdat Jayne Torvill vandaag jarig is. Samen met haar partner Christoffer Dean, dansten ze het mooiste ballet op het ijs met deze muziek.
Ik heb het antwoord gevonden 'waarom ik zo graag sterren kijk en er nooit op uitgekeken raak'. Dat stond in de oudste Columbiaanse krant 'El Espectador', "Eindelijke weet ik hoeveel sterren er zijn: Veel!". Tot morgen
De zon maakt er toch een 'zondag' van. De grijze wolken heeft ze overwonnen en de wind heeft haar geholpen om de regenwolken naar elders te sturen. Leven aan de kust is niet alleen leven met zon, zand, strand, zee en veel licht door de weerkaatsing van het licht op het water, maar ook met wind. Dat vergt wel aangepaste kledij zodat men niet om de haverklap van uitrusting moet veranderen. Dat moet ik zeggen, de tegenwoordige hoodies en andere gilets en truien zijn thermisch goed geïsoleerd, zodat ik zelden iets anders moet aandoen voor buiten te lopen en terug binnen te komen. Minstens om het uur strek ik mijn benen, ga de bloemekes nog eens groeten, de verlepte bladeren wegnemen, en de hond amuseren met zijn bal. Fleece is een echt godsgeschenk als materiaal, dat zowel binnen als buiten aangenaam om dragen is. Dat gezegd zijnde, en met op de achtergrond de muziek van Montserrat Caballé (1933-2018) en vooral dan de samenzang met Freddie Mercury (1946-1991), begin ik mijn zondagse tekst te schrijven. Ik heb bedenkingen bij één beroep vandaag: journalisten. Vooral de oorlogsreporters, of de mensen die verslag willen uitbrengen van conflicten in de wereld, maar niet gelijk waar. De guerilla's en moorden in Zuid-Amerika en Afrika, laat men het liefst links liggen. Evenveel moorden, evenveel gruweldaden, evenveel ontvoeringen, evenveel gewapend verzet en vele dodelijke ziektes als in Oekraïne en Midden-Oosten. Nee, die 2 continenten zijn niet uitdagend genoeg, daar kan men niet mee scoren bij de publieke opinie. Het verslag van die gebeurtenissen veroorzaakt geen tweespalt tussen de andere landen en organisaties, waar men dan kiest 'pro Zelensky of Poetkin', 'pro of anti' Palestijnen, Israëlieten of Libanezen. Tot in het onbezonnen toe willen die mannen de held uithangen, om toch maar het meest tot de verbeelding sprekende verslag en reportage te willen coveren van de bombardementen en het menselijk leed als gevolg. Liever zelf als oorlogsheld erkent te worden, schotwonde en trauma overleven, dan het verslag van een collega over te nemen. Hoeveel journalisten zijn er in die gebieden aanwezig? Een legioen (+6000), een brigade (+2000), een regiment (+2000), een bataljon (400-2000), een compagnie (+ 100), een eskadron (70-250), een peloton (+50)??. En VTM met 2 slachtoffers, VRT en RTBF hebben dan ook nog hun journalisten, al dan niet ter plaatse. Natuurlijk is hetgeen je met eigen ogen kan waarnemen altijd beter dan verslaggeving te doen van 'horen zeggen'. En natuurlijk is het Midden-Oosten een vuurhaard van decennia en dus interessant om de evolutie in dat gebied te volgen. Is minder aandacht geraadzaam? Ik zou het begot niet weten. Het is wereldpolitiek en volgens mij dient het opgelost te worden door de VN, die het in 1948 geregisseerd heeft en niet door de aparte naties die in die organisatie vertegenwoordigd zijn. Met de bevolking van Israël hebben de Europese landen familiebanden en hun economie voorziet ons van fruit. De Palestijnen en Libanezen zijn altijd inwoners van die gebieden geweest. Een moeilijk kluwen en tot hiertoe nog geen oplossing. Tot morgen
Hallo luitjes allemaal, hier ben ik dan weer op zonnige zaterdagmorgen. Maar laat je niet vangen en jubbelt niet te hard en te luid, want: blinkt oktober in zonnegoud, de winter volgt snel en koud!. En ja, de nachten zijn al goed fris en 's morgens is er al rijp/rijm te zien ophet gras. Dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de zonnestralen overdag, waar we toch al enkele dagen weer volop konden van genieten. En ja, gisteren zijn de kelen weer duchtig gesmeerd en heb de nieuwtjes uit het Mechelse weer volop tot mij opgezogen. Er was veel te vermelden door mijn gasten zodat er weinig herinneringen zijn opgehaald. Het heden is toch ook wel belangrijker dan het verleden, maar die vorige jaren bindt ons wel, want we hebben veel lief en leed meegemaakt en allemaal overleefd met elkaars hulp. We hebben met z'n vieren lekker getafeld en gesnoept. Nog een goede wandeling op de dijk en de zee eens in ogenschouw genomen. Eens terug thuis, wilde de hond een spelletje met zijn bal spelen met de Guy, de man van het gezelschap, terwijl de drie vrouwen nog wat zaten te sjouwelen vooraleer naar Nieuwpoort door te rijden. Daar zat de rest van het gezelschap hen op te wachten. Een plezante en lekkere dag en het fijnste van al was, iedereen in goede gezondheid.
Het nieuws van de dag is dat er verschillende Belgen veilig gerepatrieerd zijn uit Libanon, en aan de gruwel van de oorlog konden ontsnappen. Verder zie ik toch wel verbazende verschijnselen bij de nieuwe Vlaamse Regering. De leden zullen geen 'haantjesgedrag' vertonen maar 'pikkende kippentaal' spreken. Zes vrouwen, met een uitgesproken wil, harde taal en een houding van 'ik laat me niet doen', en drie softe mannen!!!. Het resultaat van de eerste week samenwerking is, dat sommige ministers al liever burgemeesteres zouden worden en het ministerpostje aan een ander willen overdragen. Plots is de burgemeestersjerp enorm belangrijk geworden bij de politici. Werkzekerheid is dan ook voor 6 jaar gegarandeerd, plaatselijk is de bekendheid ook groter. Men hoeft ook geen forens naar Brussel meer te zijn. Alles kan wat rustiger gebeuren in het dagdagelijkse leven. Natuurlijk hebben de meesten nog een zitje in een of ander parlement, weliswaar met maar een zekerheid voor vier jaar (als het meezit). Het spijtige aan onze leden van de regeringen is dat alles met een korte termijnvisie gebeurd. Instant succes moet het zijn en nooit verder kijken dan de neus lang is. Lange termijnvisies en oplossingen zijn gesneuveld samen met Tindemans (1922-2014) en Martens (1936-2013).
Nu ga ik op deze 'Wereld Hoela-Hoepdag', mijn zoetigheid van gisteren afhoepelen. Ik denk dat ik nog enen liggen heb in de kelder. Eens zien of ik nog voldoende heupbewegingen kan doen om de hoepel op mijn heupen te laten draaien. Daarna zal dat een flinke rustpauze inlassen zijn. Tot morgen
Ik denk niet dat ik vandaag 500 woorden zal schrijven. Ik krijg bezoek van mijn oude parochiegenoten, die lid zijn van KWB en KAV (nu Femma). Dit jaar brengen ze met z'n allen een weekend samen door in Nieuwpoort, maar eerst is er een passage in Westende. Samen nog eens een boterham binnenspelen, verhalen vertellen van 'de goede oude tijd van het parochieleven' van de Heilig Hartkerk in Mechelen (nu een culturele tempel geworden), van gedachten wisselen over al de veranderingen die er gekomen zijn sinds ik vaarwel zegde aan de Manenblussersstad, en de belevenissen van al de resterende parochianen, leven, ziekte en dood. Een druk gebabbel zal het zeker zijn aan tafel, want het is toch weer al ettelijke jaren geleden dat we elkaar zagen. Horen gebeurt regelmatig, als er een nieuwtje of roddel mee te delen valt. Maar op deze Werelddierendag, ook de feestdag van Franciscus van Assisi ((1182-1226), zou men geen achterklap mogen doen. Maar ja, zo eens een nieuwsgaring is toch ook weer plezanter dan al de vernietigingen en moorden die men hoort als men radio of tv aanzet en de krant leest. Een beetje kletsen over buren van vroeger, daar zit niks slechts in. Eindigen doe ik met een quote van de Heilige van de Dag: "begin met het doen wat nodig is, dan wat mogelijk is, en plotseling doe je het onmogelijke". Ze zijn gearriveerd. Tot morgen
De oudste van mijn 9 kleinkinderen mag vandaag 23 kaarsjes uitblazen!!!.Het is dan nog eens stralend weer, dat is altijd plezant op een verjaardag. Een extra geschenk geeft de zon als ze schijnt en een speciaal cachet op zo'n heugelijke dag. De zon is een heel goedkoop geschenk maar daar heeft men spijtig genoeg geen zeg over. Het zal wel een feestje zijn op zijn'kot' en dit weekend zal dat thuis gebeuren. Zijn mama is onderweg naar huis voor de voorbereidingen te treffen, maar eerst nog een tussenstop in Oostende, werkgerelateerd. Met mijn dochter eens samen avondeten en samen ontbijten is toch ook eens plezant. Het is voor vandaag nog niet gedaan met bezoek, eeuwenoude vrienden komen terug eens langs na hun bezoek aan Noord-Frankrijk. Samen zullen we dan wel smullen van de lekkere bodding die mijn 'schone zoon' voor mij bakt. Enfin, tot dan heb ik nog tijd om mijn hondenbrokken te gaan halen. De samenstelling die ik al jaar en dag gebruik als voeder voor mijn hondje is uit de rekken genomen bij de Colruyt. Ik moest op zoek gaan naar een winkel die 'lam en rijst' wel in de schapppen heeft liggen. Mijn honden krijgen/kregen altijd licht verteerbare brokken en iets anders lustten ze niet. Dat is de commissie voor vandaag en wel met de auto te doen.
Ik heb gisteren eventjes naar het debat van de nieuwe Vlaamse regering gekeken. Als een volleerde werkman, om als een doodgewone man van het volk over te komen, beantwoordde hij de vragen van de oppositie, met opgerolde mouwen. Dat staat symbool voor: ik ga d'er is een pees op geven, ik ga energiek aan het werk, het is tijd voor de klus uit te voeren, ik ben bereid er heel hard voor te werken!!!.Hij wilde waarschijnlijk een statement maken, dat hij een eenvoudig man is, die de noden van de Vlaming door en door kent. Dat bewees hij door een foto in de krant te laten verschijnen, waar hij met diezelfde opgerolde mouwen, als friturist in bijberoep, ons allemaal breed smilend, toelachte. Waarschijnlijk is hij toch enigszins vergeten dat 'de friet' het nationale gerecht van de Belg is. De Vlaming houdt het op stoemp met ballekes in tomatensaus.
Ander verbazend nieuws was er om 'Sinutab' niet meer vrij te kunnen halen, bij de apotheker, wegens té gevaarlijk voor de gezondheid. Waarom dat middel na méér dan 50 jaar plots slecht is voor de gezondheid, versta ik niet goed. Voor een banale verkoudheid mogen we niet meer de huisdokter lastig vallen of naar de spoed gaan. Een effectief geneesmiddel moeten we nemen, dafalgan tegen de pijn en koorts, een vliersiroop tegen de hoest, een sinutab tegen de verstropte neus. Dus we gaan de dokters weer overvallen met snotneuzen en kleine, vervelende hoestjes, licht verhoogde temperaturen en slaaploosheid door het ongemak van een ssneuverink. Gelukkig, moet ik zeggen en ik hou hout vast, zit dit medicijn niet in mijn pillen doos. Tot morgen
Het is al een drukke voormiddag geweest. Na een deugddoende nachtrust begon de dag met een zonnetje. Dat ben ik natuurlijk! Maar ook de gele bol kwam tevoorschijn en de blauwe lucht. Een goede dag om Raziel naar de trimster te brengen om zijn krulletjes te knippen. Het was niet alleen mijn hond die een paar uur uit mijn ogen verdween, maar mijn dochter die voor mijn ogen verscheen! We hebben een paar dagen om wat bij te kletsen en samen een lichte lunch te gaan eten: garnaalkroketten vandaag en morgen zien we dan wel weer. Voor het dessert heeft mijn schoonzoon gezorgd; een lekkere bodding gebakken.
Zoals gebruikelijk met een nieuwe regering en een resem nieuwe ministers, kondigt men de eerste en de tweede dag al de miljardenprojecten aan die voor de Vlamingen een beter en goedkoper leven zou geven. Dag drie is dan voorbehouden "waar ze dat geld gaan halen". De dienstencheques zijn al vernoemd, vandaag wordt het water ook weer duurder (28€ /jaar), het openbaar vervoer mag zelf de kostprijs van een ritje bepalen (dat wil zeggen , bijna privé vervoer en geen openbaar vervoer), geen godsdienstlessen meer = die leraars komen dan in aanmerking om de gaten te vullen voor de klassieke vakken omdat er daar té weinig leerkrachten voor zijn. Het zal een regering worden voor de hogere middenklasse, die niet meer religieus is, een poetshulp zonder tegemoetkomingen kan betalen en het niet nodig heeft een abonnement van De Lijn te kopen wegens in het bezit zijn van bedrijfswagen. Een sociale regering? Verre van dat! Maar we leven in een democratisch land en de bevolking heeft voor deze uitslag en parlement gekozen en dan moeten we als burger deze regering met al de gebreken ten koste van de modale Vlaming, accepteren. Nu nog afwachten wat de gemeentenlijke verkiezingen in petto hebben van bezuinigingen en daarna de besparingen bij de federale regering eens onder de loupe nemen.
Ik heb gezegd!. Nu een wandeling met mijn dochter doen samen met mijn spierwit hondje. Tot morgen
Na 4 jaar besef ik plots dat ik mijn lezers nog nooit welkom geheten heb. Vandaar dat ik de bovenstaande alinea heb geschreven. Dan gebeurt het iedere dag en iedere keer als mijn lezers een bezoekje brengen aan mijn blog. Een welopgevoed meisje mag nooit de beleefdheidsregels vergeten en dat is elke 'visiteur' een gemeende groet te brengen en te bedanken voor het bezoekje. Maar ik voel het winteruur al aankomen, zeker als het zo'n donkergrijs weer is, dan is het bed toch een zalige plek om te vertoeven. Maar ja, ik moet eruit! Niet dat de hond op mij aan het roepen is om buiten te gaan, maar ik besef ten volle dat het beestje toch zijn behoeften moet doen na een lange nachtrust.
Zoals verwacht, zijn de nieuwe ministers van de Vlaamse Regering, volop bezig aan een rondje profileringsdrang op elk teevee-zender, elk radioprogramma, elke krant. En zoals al gemeld, het Antwaarps zal de boventoon voeren. Hopelijk komen de andere dialecten aan bod voor de federale regering. Wait and see, zal ik maar zeggen. Nog 13 dagen geduld en zoals een quote aangeeft: geduld overwint alles! Veel consternatie is ook ontstaan na de uitspraken van de Paus over de 'moorddokters' bij de uitvoering van de onderbreking van de zwangerschap. Nog meer verbazing bij de clerus en de koninklijke familie, om in Rome het startsein te geven om Boudewijn 'zalig' te verklaren. Gaf Hij een aanzet om de schanddaden van de 'bedienaars van de erediensten' te straffen, de vergoedingen voor de slachtoffers van die misdrijven te bekijken en verontschuldigen aan te bieden, dan is er weer de 'faut pas' gedaan met het te schandaliseren van de bij de uitoefening van hun beroep.
Het is vandaag de 'Internationale Dag van de Ouderen'. Dat zou iedere dag mogen zijn. Niettegenstaande de vergrijzing en ons grote wordende aantal gepensioneerden, zijn we toch de minst vertegenwoordigde groep in de beleidsstructuren. Bij maatregelen en wetten bengelen we steeds achteraan als het om beslissingen in ons voordeel zou kunnen gaan. Neem nu de 'dienstencheques'. De ministers en zorgverstrekkers willen ons zo lang mogelijk thuis houden met allerlei aantrekkelijke voorstellen tot hulp. Eén belangrijke 'hulp' voor ouderen is het 'poetsen', vooral bij alleenstaanden. Wat doet men nu? De cheques duurder maken!!. De senioren maken graag gebruik van de cheques omdat ze op die manier, met betaalbare hulp in het huishouden, langer eigengereid zijn en langer uit de rusthuizen kunnen blijven en zelfstandig wonen. Ik denk dat er toch senioren zullen zijn, die een duurdere hulp niet zien zitten omdat veel pensioenen niet veel speling toelaten en geven, door de dure noodzakelijke uitgaven zoals voeding, electriciteit, gas,....Gelukkig heb ik hulp van mijn vrienden bij het oplossen van technische probleempjes. Zelfs telefonisch lukt dat allemaal. Tot morgen
Ik zal niet meer met mijn gieterke moeten rondgaan, de volgende dagen. De bloemekes krijgen gezond water van hierboven. Tot ik al dat nat weer 'weer zo beu wordt als kou pap', 'zoe muug als kouwe pap', in 't schoon Antwaarps, want dat is een taal die we weer veel gaan horen in de Vlaamse regering. Uiteindelijk is er dan toch al één regering gevormd, met hier en daar een nieuw gezicht of een andere bevoegdheid voor de anciens. Voor de rest blijft alles bij het oude. Daarom is er, symbolisch, een zwart-wit foto van de excellenties afgedrukt in de krant. Zoals steeds is het motto van een oude/ nieuwe regering: veel beloven, weinig geven en vooral belastingen verhogen. Het zal de komende dagen weer een profileringsdrang worden van de nieuwkomers. Zo veel mogelijk op teevee verschijnen met nieuwe voorstellen, voornemens en dergelijke meer, want volgens hen bakte de vorige ministers er weinig brood van. De eerste 10 minuten van het nieuws zal ik gegarandeerd willen missen, want al die deskundigheid die ze weer tentoon gaan spreiden wil ik mijden als kiespijn. En nu op naar de volgende federale samenstelling van de regering, maar dat zal wel wachten zijn tot na de verkiezingsuitslag in de gemeenten. Nog 2 weken flauwe kul aanhoren, beloftes horen uitspreken die nooit verwezenlijkt zullen worden. Al degenen die in aanmerking komen voor een burgermeesterpostje, vertellen hun leugens en beloftes, met een uitgestreken gezicht alsof ze de heiligheid in persoon zijn. En van heiligheid gesproken. Het was toch een beetje verschieten dat Paus Franciscus, Koning Boudewijn wil zalig verklaren. Dat deed me denken aan 1956, toen ik die heilige in spe, een bloemenmand mocht overhandigen toen hij in Sint Niklaas de 'Heirmanklok' kwam inhuldigen in het Kasteel Walburg. Dat kan ik dan toch ook weeral vertellen aan mijn kleinkinderen. Ik heb in mijn leven dus 3 Zalige, bijna Heilige mannen ontmoet, Johannes Paulus II, Koning Boudewijn, maar bovenal mijn vader die wel nooit in het heiligenboek van het Vaticaan zal vermeld worden.
De koers en alle andere sportevenementen zijn achter de rug. Degenen die moesten winnen hebben ook allemaal gewonnen. Het is back to reality, waar alleen de voetbal als sport van belang is. De rust kan in sportland weder keren, de journalisten kunnen wat uitblazen van de euforie die ze tijdens al die wedstrijden vertoonden. Hun kelen krijgen wat rust na het verslag van de wedstrijden, de hoge stemgeluiden bij winst, het staccato-spreken, en uiteindelijk zo moe zijn van de reportage als de winnaar van het geheel. Ze hebben allemaal hun eigen wedstrijd gespeeld, José, Karl, Maarten, Renaat, Ruben en al de anderen van Sporza. Ik bedank ze allemaal, zo vergeet ik niemand. Tot morgen
Ik heb deze morgen een reiger gezien die wegvloog toen ik in de tuin kwam!! Waarschijnlijk een jong, jeugdig en verloren gevlogen exemplaar dat zijn weg naar het zuiden niet vond. Ik heb gisterenavond ook mijn slaap een beetje gelaten om na te denken over hetgeen Jacotte zei: er is een mogelijkheid dat er 'rijp' gevormd word, een meteorologische term om ijskristallen op daken en velden aan te geven, veroorzaakt door zeer frisse temperaturen tijdens de nacht. Ik ben het gaan opzoeken, omdat ik altijd dacht en ook zegde, dat het 'rijm' was, en dat is het ook!!!. Beiden zijn goedgekeurd door Van Dale om dat weerfenomeen aan te duiden. Maar 'dichten met rijm' zijn verschillende zinnen uitspreken of schrijven met een klankovereenkomst op het einde van een zin, zoals 'schrijven en dichten zonder uw gat op te lichten'. Dat was een geliefkoosde zin op de speelplaats van het lager onderwijs als we een gedicht van een dichter moesten van buiten leren. Toen zegden we onder elkaar, dat zinnetje. Maar 'rijp' heeft nog meerdere betekenissen en niet alleen weerkundig. Dat kan zijn: ervaren, ernstig, doordacht, veroverwogen zoals 'na rijp beraad'. Er zijn nu ook in de winkel 'rijpe' peren en 'rijpe' appelen te krijgen. Nu zijn ze mals en zacht en geschikt om op te eten. En dan is er ook nog dat kind dat 'rijp' is voor zijn leeftijd dwz het is bijna volwassen, is zelfstandig, bijna volgroeid. Mijn weetje van de dag.
Al ben ik maar een halve katholiek meer, de misviering in het Koning Boudewijnstadion voorgegaan door de Paus, wilde ik toch niet missen op televisie. Hij was bij de Arme Klaren, orde van Theresa van Avila (1515-1585) geweest en dat bracht meteen mooi weer en een heilige op de voorgrond, nl Anna van Jezus (1545-1621), overleden in Brussel. Geweten was dat Hij die kloosterlinge zalig zou verklaren en haar herdenking krijgen op 5 november. Groter was de verbazing voor iedereen, zowel voor de aanwezige bisschoppen als de koninklijke familie en gelovigen, dat de Paus de zaligverklaring van Koning Boudewijn (1930-1993) in gang zou zetten, eens hij terug in Rome was. Zijn starre koninklijke houding en onvoorzettelijkheid, waar hij zelfs zijn troon voor wilde opgeven tijdens de stemming voor de abortuswetgeving. Hij weigerde de wet te ondertekenen, dat heeft een zodanige weerklank gevonden in Rome, en zeker bij Franciscus, om het ongeboren leven bescherming te geven, om tot die beslissing te komen. Het minste wat men van dit 4-daagse bezoek kan zeggen, is dat het voor een seculier land als het onze, een historische visite is geweest, die veel mensen met verbazing gevolgd hebben, veel mensen een goed gevoel hebben gegeven. Het is een Paus, een Kerkvader, een Kerkvorst, van vlees en bloed en begaan met de mensen. Niet enkel zij die het Catholicisme omarmen, maar alle mensen. Tot morgen
Ik zag dat mijn vlijtige liezen deze nacht de bibberage hebben gehad. Blijkbaar is het een frisse nacht geweest, want ze waren wat verkreukeld en wat toegeplooid. Hopelijk brengt de zon wat warmte zodat ze er weer bovenop komen en nog enkele weken kunnen bloeien. Het was lang geleden dat ik impatiens in mijn bloempotten had gezet, maar ik moet zeggen dat het een succesverhaal was en dat ik ze volgende lente terug in de tuin zal zetten. De pelaragoniums staan er nog flink bij, dat zijn dan ook wat sterkere planten dan de liezen.
Helen Shapiro zong jaren geleden "Walkin' back to happiness", misschien kunnen de slachtoffers van seksueel geweld binnen de Kerk, dat nu ook doen. De Paus heeft hun excuses aangeboden. Er was blijkbaar door het Belgisch episcopaat veel voor Hem verzwegen. Hij heeft naar de slachtoffers geluisterd met verbazing, pijn en verdriet. Misschien kunnen al die mannen en vrouwen ook een nieuw hoofdstuk beginnen in hun leven doordat er eindelijk de erkenning is van hun pijn, verdriet en kwellingen van jaren. Eens gehoord worden door de 'hoogste baas' maakt duidelijk dat Hij van vele zaken niet op de hoogte was gebracht, dat het verborgen werd gehouden voor Hem. Hopelijk neemt hij nu ook maatregelen eens dat hij terug in Rome op zijn troon zit.
En wie verjaart er vandaag? De stoeipoes, een frivole pin-upgirl en het sekssymbool van de jaren '50 van de vorige eeuw: Brigitte Bardot, beter gekend als B.B., die al 90 kaarsjes kan uitblazen. Een actrice die op haar 21e stopte met acteren na in een paar ophefmakende (toen) films te hebben geacteerd en wat scandaleuze (toen) liedjes te hebben gezongen. Sindsdien is ze een fervente dierenrechtenactiviste. Ik vraag me nu af........de Paus, met zijn wereldse naam Jorge Bergoglio (1936), is toch ook eens een jong gastje geweest, dat een puberteit kende en miscchien ook wel nieuwsgierig was naar de meisjes. In het 'echt', niet alleen de geklede vrouwen uit de Bijbel en het Evangelie die weergegeven werden op religieuze schilderijen. Misschien heeft hij ook ooit een poster van BB aan de binnenkant van zijn kastdeur gehangen vooraleer een roeping van hierboven te krijgen. Misschien is hij ook naar de wereldberoemde film van Brigitte "Et Dieu.....créa la femme" gaan kijken om de vrouwelijke vormen te leren kennen? Dat zijn natuurlijk speculaties van mijn kant, maar hij is toch nooit als priester of paus geboren maar als een gezond jongetje met alles erop en eraan en dat zoals iedereen moest groeien en bloeien.
Het is vandaag 'burendag' en de buren zijn voor mij, naast mijn kinderen en broer/schoonzus, de belangrijkste mensen in mijn leven. Ze wonen naast en rechtover mij, ik zie ze bijna elke dag en heb deugd van hun woorden en hun vriendschap. Ik denk dat ik het voornaamste voor vandaag gezegd heb. Dus......Tot morgen
Voilà, de Paus is in de gietende regen gearriveerd en uitgestapt of beter gezegd 'uitgereden', op de tarmac van de militaire basis van het vliegveld in Melsbroek. Meteen kon Hij aan de lijve ondervinden dat het geen simpel bezoek zou zijn aan dit seculiere landje, maar een visite vol met letterlijke en figuurlijke 'nattigheid'. Zelfs de wind ontbrak niet, de voorstelling van de Heilige Geest in de Evangeliën. Maar hier aan de aankomstplaats zorgde dat voor een beetje ongemak. Zijn 'keppeltje' of hoe dat hoofddeksel ook mag noemen, zei Filip Feyten, vloog weg van het Heilige Hoofd van de Kerk. Vandaag lees ik op VRTnws dat dàt kleine vilten mutsje een 'solideo', zuchetto of een pileolus wordt genoemd, in schoon Vlaams is dat een 'solideetje'. De Belgen zijn op enkele decennia tijd, hun godvruchtigheid en godsvrucht verloren met als gevolg dat ontelbare kerken geen gebedsoorden meer zijn. De imposante gebouwen, soms met veel kunst en architectorale hoogstandjes gedecoreerd en gebouwd, worden ontheiligd of ontwijd. De relieken en kostelijke kristelijke gebruiksvoorwerpen zoals kelken, pateen, monstranzen en ander lithurgisch vaatwerk, werden verwijderd en overgebracht naar andere kerken of in kluizen gestoken. Nu worden de gebouwen gebruikt als cultuurtempels voor een ganse gemeenschap, welke ook hun geloofsovertuiging is. Als staatshoofd, van nóg een kleiner land dan België, werd hij met de nodige égards en ceremonieel, ontvangen door het staatshoofd, regeringsleiders en andere gezaghebbenden in ons land en wel met een muzikaal eerbetoon. Zowel fanfare, harmonie als kinderkoor deden een duit in het zakje om de Paus welkom te heten. Ik mag wel zeggen dat sinds Boudewijn (1930-1993) en Fabiola (1928-2014), we een zeer gelovig en katholiek vorstenhuis hebben. Dat zal zeker en vast in de gratie gevallen zijn bij de Kerkvorst. Bovendien spreken Mathilde en Filip, Italiaans (voertaal in het Vaticaan) als Spaans (taal van zijn geboorteland Argentinië). Dat geeft op zijn minst al confortabele gesprekken zonder tolk. Blijkbaar is het Frans van Franciscus niet zo denderend. Morgen breng ik dan verslag uit van de eerste dag van dit Pauselijk bezoek. Deze morgen is er ontvangst en welkomstrede in het Koninklijk Paleis. In de namiddag is er de uitstap naar Leuven voor de viering van het 600 jarig bestaan van de eerste Katholieke Universiteit ter wereld en dat is genen 'kul' zulle!! Tot morgen
Ik heb eventjes gevloekt vanmorgen: een natte krant!! En ik gebruik dan Gods' naam 'ijdel' zoals ze dat noemen en dat op de dag dat Zijn vertegenwoordiger op aarde, ons land een bezoek brengt. Alvast heeft hij geen eieren naar de 'arme claren' gebracht om zonnig en droog weer te hebben tijdens zijn visite. Men kan wel stellen dat het een historisch beladen bezoek zal zijn, want hij wil spreken met de slachtoffers van sexueel getinte misdrijven door de vertegenwoordigers van de Kerk in ons land. Een 15-tal mannen en vrouwen, krijgen elk de kans gedurende een 4-tal minuten, zijn of haar verhaal te vertellen en de psychische impact van die daden in hun verdere leven, aan de 'Kerkvorst' mee te delen. Ik denk wel dat het een uniek gebeuren is, dat de 'paus' wil luisteren naar het verhaal van gewone gelovigen wiens leven, een dramatisch verloop kende door het onbesuisde gedrag van de bedienaars van de erediensten. Maar dit bezoek brengt me terug naar mei 1985, toen Paus Johannes Paulus II, zijn 65e verjaardag vierde in Mechelen. De bakkers van dit aartsbisdom hadden een speciale taart gebakken voor de Paus en ik zat in Sint Romboutskathedraal tijdens de misviering met de Paus als voorganger. Ik had bij het passeren van de Paus een eigenaardig gevoel. Is dàt de baas van de Kerk en zijn leden? Ik zag geen groot imposant figuur voorbij gaan. Ik zag een man in wit habijt voorbij stappen, die minzaam knikte naar elkeen die hij passeerde. Mijn hart sprong niet op van vreugde, of ik viel niet op mijn knieën om deze man te aanbidden. Ik was eerder verbouwereerd dat hij zo gewoontjes oogde.
Ik heb WhatsApp geïnstalleerd op mijn PC, en dat marcheert goed. Het is handig als ik aan het 'werken' ben op mijn computer en een bericht binnengestuurd krijg. Ik kan ook bellen met deze functie en niet alleen berichten ontvangen en verzenden. Als dergelijke dingen van 'installeren' lukken ben ik wel een vrolijke vogel, en voel me 'up to date' en geen antiek geval, waar we al eens dikwijls voor verweten worden.
Vandaag is het Vlaamse woord van de dag : Pallieter. Zoals de titel van de streekroman van Felix Timmermans (1886-1947). Iemand, wordt ervan gezegd, die de gemakkelijke kant van het neemt, een onbezorgde en levenslustigr kerel, een levensgenieter, een vrolijke frans. Zelfs is er een werkwoord van gemaakt: pallieteren. Dat staat dan voor 'eens goed profiteren'. Zoals in de zin: het is weer kermesse en we gaan ne keer weerom pallieteren van den achternoene!!. Hoe moeten we een vrouw noemen die wil profiteren, genieten, onbezorgd door het leven gaan, levenslustig is? Pallieteres? Al die woorden en manier van leven zijn geen exclusiviteit voor de heren!! Tot morgen
Ik heb al gelezen dat ik niet de enige ben die af en toe eens op een pakketje zit te wachten. Het is wel gemakkelijk als alles aan huis geleverd wordt, maar er is soms ook wat geduld mee gemoeid. Tussen 8u en 14u is de levering, dat is wel een heel ruim tijdsbestek dat ik moet nuttig zien in te vullen. Het is zo'n beetje zoals het liedje "Het Busje komt zo" van het cabaretduo Höllenboer, al bracht dat voor de wachtenden heel wat ander spul als hetgeen ik verwacht van de postbode. Het is een tijd dat ik al zal gebruiken om mijn 'blog van de dag' te schrijven. Gisteren was het uiteindelijk nog een drukke dag en moest ik de luiwammes niet uithangen. Eerst kwam mijn jongste zoon, geheel onverwacht, zijn tasjes koffie drinken en een babbel slaan. Een uurtje later was er mijn andere zoon die, bijna 2u, een telefoontje met mama-lief pleegde. Die zie ik dan ook heel zelden naar de kust komen. Die heeft een hekel aan autorijden en in de files te staan en gruwt van het Openbaar Vervoer. Maar met zo'n telefoongesprekken brengen we elkaar van alles op de hoogte. Voilà, zijn we weer op de hoogte van elkaars reilen en zeilen. hoe oud ze alle drie ook worden (52, 50, 45) het blijven mijn kleine kindjes.
Ik moet het niet zeggen, alle nieuwsprogramma's, praatprogramma's en kranten staan vol van de euthanasie van Aron. Men noemt het soms gelegaliseerde zelfmoord, een ander laten uitvoeren wat je wil. Hoe het ook beschreven wordt, het minste wat men kan zeggen is, dat het een drastische oplossing is om geen 'lijden' meer te hebben. "Ondraaglijk psychisch lijden" is een even erge ziekte als een kanker in je lichaam maar dan in je geest en niemand ziet het. Hij werd 54 jaar, en bijna een heel leven gevochten tegen depressies en trauma's. Geen gesprekken, therapiën of medicatie brachten soelaas en na een intense begeleiding kreeg hij toestemming voor euthanasie. Er werd veel aandacht aan besteed, het is dan ook geen alledaags gebeuren en vooral dan bij een bekende Vlaming.
Ondertussen zijn de uren van levering weer aangepast. Op 'post' blijven tussen 11.05 en 15.05. Ik ben vandaag dus aan mijn huis gekluisterd, wat ik niet erg vind bij regenweer. Er zijn genoeg spelletjes die ik ondertussen kan doen, kruiswoord, sudoku's, mijn talen en wordle's 5 en 6. Is er dan nog geen levering geweest, dan zal ik verder lezen in het boek , "Daglicht", geschreven door een mooie Amerikaanse advokaat David Baldacci, die detectieveschrijver werd. Tot morgen
Easy going, easy listening, meestal gebruiken ze dat om rustige muziek aan te duiden. Ik gebruik dat nu eens om rustig door mijn dag te gaan. Ik heb zin om eens wat trager te leven vandaag. Als jagger kan men zich dat permitteren. En toch wil ik dan ook nog iets bijleren en zoek ik synoniemen op voor het laatste woord van vorige zin en dat zijn er heel wat: toestaan, veroorloven, gedogen, tolereren, autoriseren, inwilligen, accorderen en het mooiste van al 'fiatteren'. Ik ben weeral blij en verheugd dat ik toch weer wat geleerd heb, ondanks mijn luiheid vandaag en mijn vertoeven in 'luilekkerland'. In luilekkerland bevind ik mij zeker!. Ik heb een buurvrouw, met dezelfde naam ( zoals Marleentje is er maar eentje, bestaat dus niet) die een keukenprinses is, wat van mij zeker niet kan gezegd worden. Ze probeert heel graag recepten uit, vooral van gebakjes en taartjes. Ik ben de gelukkige 'voorproefster' of de zoetigheid aan haar gasten kan gepresenteerd worden. Gisteren kreeg ik een stuk lekkernij toegestuurd (het probeersel wordt in mijn 'brievenbus met deurtje' gestoken in een potteke) en dat heb ik als ontbijt gebruikt. Het was weer waanzinnig lekker en waanzinnig zoet. Ondanks mijn easy going heb ik toch weer een portie energie binnengekregen. Maar dat was weer de uitzondering op de regel van de goede voornemens die ik zondag, bij het begin van de herfst nam. Die goede voornemens moeten niet altijd op 1 januari genomen worden, die zijn meestal van korte duur. Op 22 september nam ik me plechtig voor, nadat ik de laatste lepel ijscrème had genuttigd, geen dozen of pottekes met ijs meer mee te brengen, van het grootwarenhuis!. Ik moet zeggen, genoeg is genoeg geweest. Ik ga weer winkelen zonder isoleerzak, om niet in de verleiding te komen toch stiekem weer wat vanille-ijs of mars-ijsrepen, mee te brengen. 't Is misschien raar om het woord 'stiekem' te gebruiken omdat er niemand mijn zakken en bakken controleeert.Toch voelt het onjuist aan, om mijn eigen voornemens te sabotteren door er voor te zorgen dat ik diepvriesproducten niet ongeschonden kan transporteren.
Het Vlaamse woord van de dag is 'palier', een oer-Vlaams woord van Franse komaf. Ik ben blij zo eens terug van die woorden te horen die vroeger gemeengoed waren, toch als men op een internaat zat, en die nu echt uit ons taalgebruik zijn verdwenen. Men bedoelt hier 'de overloop' mee, het gangske aan het eind van de trappen dat naar de slaapkamers of andere kamers leidt. Zo had men in het klooster ook een 'parloir' of spreekkamer om eventuele bezoekers te ontvangen en te spreken. Dat is't. Tot morgen
