Is het vandaag de laatste dag van rust, stilte, kalmte en lege trams? Ik veronderstel van wel. Iedereen wil buiten en zoals iedereen weet, een pinkje geven is een arm pakken. Ik ben nieuwsgierig naar de volgende dagen. Zoals gewoonlijk zal de pers op de loer liggen om al de bewegingen en gedragingen van de modale mens in beeld en woord vast te leggen. Ook zij hebben een beetje op hun honger moeten blijven zitten en verslagen van 'niets' en altijd 'hetzelfde' moeten brengen. Maar hier is het omwille van de pandemie en besmettingsgevaar dat hun vrijheid aan banden werd gelegd. In vele landen is het een politiek regime dat dicteert wie, wat, waar en hoe iets naar buiten mag verschijnen of gezegd worden. Op deze Internationale Dag ván en vóór Persvrijheid, wordt er ook eens stilgestaan bij de honderden journalisten die gevangen zitten omwille van de waarheid die ze willen verkondigen of die voor hun overtuiging het met de dood moesten bekopen. Iedereen moet fatsoensnormen en regels in acht nemen, de waarheid en geschiedenis respecteren, dat is niet hetzelfde als censuur. Het is laakbaar om mensen te kleineren, schofferen, het ontkennen van holocaust, verheerlijking van fascisme en totalitaire regimes. Dat alles heeft niets met persvrijheid te maken maar getuigt eerder van kleingeestigheid en onbekwaamheid. Iedereen die zijn mening wil verkondigen krijgt de kans om het te doen. Zelfs ik, kan mijn gedachten aan de buitenwereld kenbaar maken!

Vandaag was het ook een journaliste die haar 5 boeken, die een geweldige indruk op haar gemaakt hebben, mocht voorstellen: Mia Doornaert. Zij was jarenlang correspondente in Frankrijk voor de krant De Standaard en schreef ook voor Knack. Nu is ze freelance columniste bij De Standaard en voorzitter van het Vlaams Fonds Der Letteren. Ze gaat de controverse niet uit de weg, rad van tong, scherp en lucide in haar exposés. Bekend van haar liefde voor taal, geschiedenis en historische figuren, was de keuze van de boeken van Barones Doornaert, verrassend. Op nr 1 "De hut van oom Tom" van Harriet Beecher Stowe. Ook de volgende boeken die ik absoluut niet met  haar in verband zou brengen: "Giovanni's Room" van James Baldwin, "Is dit een mens" van Primo Levi. Het verbaasde me niet dat "Antigone" van Sophocles erbij was gezien haar klassieke filologische opleiding. Als vrouwbewuste vrouw was het boek "Le Deuxième Sexe" van Simonne de Beauvoir geen enkele verrassing zelfs een must in haar lijstje. Haar columns voor de krant De Standaard zijn gebundeld en in de boekhandel te verkrijgen onder de titel,"Tegendraads".

Vandaag een belangrijke dag voor al degenen die van taal, schrijven en publiceren houden, dus voor alle bloggers is dit ook een feestdag, want zij en ik, hebben persvrijheid!