|
Een vingerknip en de week is voorbij. Ga ik dat ook zeggen van mijn leven: de tijd van mijn leven duurde maar een vingerknip? En toch is er dan in dat kleine lawaaitje van mijn duim en middenvinger heel veel gebeurd voor mezelf en de Blue Dot waarop ik leefde. Ik ga het niet allemaal opnoemen want het is voor de meesten onder de aardbewoners een hele belevenis van begin tot het einde. De grote dingen zijn voor ieder hetzelfde, geboren worden en sterven. En tussenin wordt alles naar persoonlijke smaak ingevuld, toch in onze Westerse samenleving. Het is een ongeziene evolutie dat ik, en iedereen, meemaak. Van nietig celletje naar volledige wasdom en terug naar een nietig celletje in het eindeloze heelal gedurende een handomdraai in de eeuwige tijd. Het is een miezerige dag en daar word ik soms filosofisch en weemoedig van. Dat is niet triestig zijn maar een beetje de beschouwelijke zijde van het leven bekijken en beleven. Dat doe ik meestal op mijn pikkelken terwijl ik geduldig op de weekendkrant zit te wachten. De zeedeining hoor ik altijd en dat is het mooiste geluid, maar verder is alles nog stil rondom mij. Mijn gedachten worden nog niet verstoord gedurende een wijle. En dan zie ik stillekesaan alles wakker worden. Eerst is er de tram die eventjes de stilte doorbreekt, dan de vogels die hun plaats weer opeisen en soms een gevecht voor een tak of electriciteitsdraad uitvoeren, dan een auto van een vroege werker en de eerste wandelaars die hun hond uitlaten. Daartegen is mijn krant gekomen en einde van de bepeinzingen en gewoon terug naar de orde van de dag stappen. Dat is nog 40 dagen tot 2021 en mischien zijn we dan door een prik verlost van dat bolletje met de ontelbare blokfluiten erop vastgepind. Het zou me goed doen om op 01/01 eens al mijn kinderen en kids, broer en schoonzus te zien, dat zou pas een grandioos nieuwjaarsgeschenk zijn. Ik ga maar niet dromen en me met vandaag bezighouden. Het is weer eens geen doodgewone dag te noemen want er zijn verschillende feestelijkheden gepland around the world. Eerst en vooral is het "Hallo-Dag". Bij deze groet ik dus iedereen die mijn blog leest. Verder is er een intense dag "International Survivors of Suicide", hopelijk leven die mensen nu een gelukkig leven. Er is de dag van de "Strijdkrachten", gevierd in Griekenland en Bangladesh. Dag van het Vredesverdrag van Dayton, herdacht in Bosnië en Herzegovina. Een "Dag van waardigheid en Vrijheid" herdacht in Oekreïne. Plezant zal het zeker zijn op het "Olifantenfestival" in Thailand. Natuurlijk is er ook iets te vieren voor de Belgen, maar ook voor de ganse wereld want het is de "Dag van de Televisie". Dus tv-kijken zal de belangrijkste bezigheid zijn bij deze druilige dag. Kijken of er geen film of programma met hemelsblauwe luchten zijn. Zoniet zet ik mijn passe-partout fimpje op "Under the Tuscan Sun". Blauwe luchten, gele zonnebloemen en een romantisch verhaaltje. Meer heeft een mens niet nodig.
|
