|
Wereldboekendag. Zo is er iedere dag wel iets om in de kast te zetten. Het boek is toch wel belangrijk en daarom staat het ook in mijn eerste zin. Boeken zijn meestal ernstig te nemen, zelfs als het zever in pakskes is. Honderden pagina's over onbenulligheden schrijven is een inspanning en kunst. Het is aan de uitgeverijen om uit te maken of het gedrukt en in boekvorm kan verschijnen. Al die bladzijden hebben een beoordeling gekregen en werden goed bevonden om de drukkers aan het werk te zetten. Maar meer en meer uitgaven komen onder druk te staan, vooral oudere boeken ontsnappen niet aan de alziende ogen van, ik noem het 'bijna censuur'en van de discriminatie commissie. Een slachtoffer hier, was "Pipi Langkous" van Astrid Lindgren (1907-2002) en gelukkig terug in de bib van Gent gezet. Cancel culture, wordt het genoemd en het laatste slachtoffer is de Amerikaanse schrijver Dr. Seuss (1904-1991). Met meer dan 60 kinderboeken en een verkoop van meer dan 640 miljoen boeken, is het niet meer oké om een boek van deze schrijver onder ogen te nemen. De kinderen zouden alleen maar kunnen kennismaken met stereotypen van zwarten, joden, moslims en indianen van Amerika. Dat is denigrerend, kwetsend en verkeerd voor de bevolkingsgroepen. Het nastreven van een dusdanige 'politieke correctheid' is 'bijna' en 'is' belachelijk te noemen. Men moet aan kinderen kunnen zeggen 'andere tijden, andere zeden'. Volgens filosoof Johan Braeckman moet men zorgen voor context en duiding voor de lezertjes bv een voorwoord in het boek. Sorry, een kind leest geen voorwoorden waarin erop gewezen wordt dat men vroeger mensen zo portretteerden, maar dat men nu slimmer is geworden. Een kind begint met de eerste zin te lezen of het eerste prentje te bekijken. Maar met 'mijn zever' in pakskes ben ik nog niet aan een boek geraakt en dat is ook niet mijn ambitie. Ik doe dus weer gewoon verder zoals iedere dag. Want er is nog een 'dag van' namelijk 'de doktersassistente'. Ontstaan als gevolg voor de 'secretaressedag'. Wat na-aperij, een beetje jaloersheid en ook hunkerend naar een doos pralines of een bloemekee. Dat zou nochtans niet nodig zijn want dit beroep heeft zelfs zijn liedje: "Het is altijd lente in de ogen van de doktersassistente". Een nietszeggend fris liedje uit 1995 van Peter De Koning. Iedere eerste donderdag van maart moet de dokter zijn bekwame en valabele hulp fêteren.
Een speciale heilige wordt herdacht. Een Sint die me eens extra doet denken aan mijn vriend uit het Gentse en aan mijn buur: Daniël. Niet die van de leeuwenkuil, dat is een profeet uit het Oude Testament die daarin belandde. Nee, deze man stierf in 1303, Daniël van Moskou. Hij werd gewaardeerd om zijn vreedzaamheid tijdens zijn uitbreidingsdrang van het vorstendom Moskou aan de Moskwa. Hij behandelde zijn gevangenen met hoogachting en eerbied. Hij werd bewonderd door zijn vijanden en bemind door zijn onderdanen. Hij werd ziek en stierf amper 42 jaar oud, gelukkig in zijn bed!
|
